1. กลับมาดูภาพเก่า... ย้อนเวลา เคยเหงา เศร้าโศกสุม
ขณะใจ จ่อมจม ขื่นขมคุม ความกลัดกลุ้ม กัดกิน แทบสิ้นใจ
2. มองซ้าย มองขวา เพื่อหามิตร ทุกทางทิศ มืดบอด เหมือนมอดไหม้
โลกนี้ อ้างว้าง แลร้างไร้ จักดุ่มเดิน ทางใด ไร้เข็มทิศ
3. ขณะมี ไม้กิ่ง นิ่งตรงหน้า ด้วยไม้หมด เวลา ภารกิจ
คนมีลม หายใจ จึ่งได้คิด ทิ้งชีวิต ที่เหน็บหนาว...แล้วก้าวเดิน
(ภาพสีน้ำและปากกา:มุมหนึ่งนานมาแล้วใน ม.นเรศวร-ปณิธิ)
✿ แสงทองประกายเงินแห่งรุ่งอรุณ ✿
รัก แรกแรกผลิล้วน หอมหวาน
รัก คุดนุชซมซาน โศกเศร้า
รัก โรยย่อมรำคาญ คนอยู่ เคียงนา
รัก พลาดเพียงเผลอเฝ้า รักซ้อนแสบทรวง
✿อุ้มบุญ✿ อิ่มเอมใจยิ่งนักใกล้เสร็จแล้วเย้.....ๆๆ
*** ชอบอ่านกลอนของครูป.1 นะคะ
มากไป มากไปค่ะ
ตัดทอนหน่อยค่ะ อายเขา...
ฝากพิจารณาเพิ่มนะคะ ระหว่างยังไม่หมดเวลา
ของครู ป.1 เอกลักษณ์ หวาน ๆ ซึ้งๆ มิใช่หรือ
ของท่านหัวหน้า สัมผัสในพริ้งพราว ใช้คำมีพลัง
ของคุณสันติสุข เอกลักษณ์ คือเสนอเนื้อหาสะท้อนสภาพสังคม และค่อนข้างเน้นเกี่ยวกับปัญหาเด็กและเยาวชน
ของ กิ่งไผ่ใบหลิว กลอนเขาหวานมากนะ
อีกคน ชื่อ POL คนไกลบ้าน (จำชื่อไม่ได้) รึไงนี่ล่ะค่ะ มีลักษณะเป็นกลอนเปล่าค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ครู
คนมีลม หายใจ จึ่งได้คิด ทิ้งชีวิต ที่เหน็บหนาว...แล้วก้าวเดิน
สวัสดีครับคุณครู ชอบจังเลยครับ
กวีสี่แถว....แนวลาว...อีกเอกลักษณ์หนึ่งนะคะ
เป็นความงดงามของภาษา ที่พี่นีนาถ นำเสนอ
การรวบรวมกวีสี่แถวของ ไชสุวัน แพงพง นักบิน-กวี-นักเขียน เชื้อสายเวียงจันทน์ ที่เขียนในสหรัฐอเมริกา บางบทก็ถูกแปลเป็นภาษาอังกฤษแล้ว .................... ในชุดกวีสี่แถวนี้ ไชสุวัน แพงพง ได้เอา “กวีเพื่อพ่อ” เป็นบทเอก เนื่องจากว่าเขาไม่ได้กลับไปเวียงจันทน์ เพื่อร่วมงานฌาปานกิจศพของพ่อ เพียงแต่ได้สลักบทกวีนี้ในแผ่นบอร์ดไม้โอ๊ค แล้ว มอบให้น้องชายนำไปร่วมในงาน .................... .... ....“เป็นครู สอนลูกศิษย์ ใส่แผ่นดิน...... ....เป็นพ่อ มอบนักบิน ให้ประเทศชาติ... ....ปลูกกวี กล่อมโลกา ประชาราษฎร์.... ....คุณความดี มิอาจ ตายนำตัว”............ ............... USA, 30 กรกฎา 2009.....
สวัสดีค่ะพี่ครู ป.1 มาเยี่ยมบทกลอนค่ะ กลุ่มที่รักกลอนเพื่อคนที่ชอบแต่เขียนไม่เป็น อิอิ เพลงนี้ก็แสนชอบๆๆๆค่ะ
- ประทับใจและชื่นชมมากครับ
- ผมอยู่ในดินแดน ที่เข้ามาพื้นที่โกทูโนแห่งการแบ่งปันและความรักของผมไม่ได้ ตั้งแต่วันที่ 8 - 10 เม.ย.54 ครับ งานผมจึงช้าบ้าง แต่เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ร่วมทำงานกับทุก ๆ คน ที่เป็นกัลยาณมิตร ด้วยความรัก ถึงแม้ไม่ได้ยินเสียง และเจอหน้ากันนะครับ มาร่วมทิ้งร่องรอยเล็ก ๆ ของพวกเรานะครับ แล้วจะเป็นแรงกระเพื่อมเป็นวงกว้างในจักรวาลนะครับ....
สวัสดีครับ ขอบคุณที่ติดตามบันทึกครับ ก็เลยได้ผ่านเข้ามาอ่านความคิดเห็นที่หลากหลายของมวลมิตร ขอบคุณที่แบ่งปันครับ
ขอบคุณค่ะ ท่านนาย ธนา นนทพุทธ
จำบทกลอนกลบทของท่านได้แม่นมากๆค่ะ
พยายามฝึกบ้าง แต่ไม่ได้ดี จึงสืบค้นหามานำเสนอจนได้
ขอบคุณมากๆค่ะ เพื่อมวลมิตรจะได้ร่วมชื่นชม