สวัสดีค่ะ

ความเชื่อก็คือความเชื่อ....ชีวิตของเราไม่ใช่เต่า ดังนั้นชีวิตคนจะยืนยาวหรือไม่ไม่มีใครรู้ แต่ที่รู้คือปัจจุบันนี้เรามีความเป็นอยู่ การดูแลสุขภาพจิต และสุขภาพกายอย่างไร พยายามอย่าอยู่ในสภาวะเครียด ทำจิตใจให้สบาย ปล่อยวาง มีความสุขในสิ่งที่มีอยู่ก็น่าจะทำให้ชีวิตดำรงอยู่อย่างมีความสุขนะคะ

มันคงเป็นความเชื่อทางด้านจิตใจมากกว่ากระมัง...

เพราะมันเหมือนกับได้ช่วยชีวิตสัตว์ตัวหนึ่งเอาไว้แล้วทำให้เรามีพลังที่จะสู้กับชีวิตอีกต่อไปให้นานๆ

ถูกต้องค่ะที่ ชีวิตของเราอยู่ที่สองมือของเรา จะดีหรือไม่ดีอยู่ที่การกระทำของเราเอง แต่ขณะเดียวกันหากเราจะเผื่อแผ่ความเมตตาไปยังเพื่อนร่วมโลก โดยไม่คิดจะได้อะไรตอบแทน เพียงแต่คิดว่า ไม่ว่าสัตว์หรือคนต่างรักชีวิตของตัวเอง หากเราเจอเต่า ไม่ว่าในตลาด หรือแผงลอย (ซึ่งเราก็รู้ว่าเขาเอามาขายเพื่อให้คนซื้อไปปล่อยตามความเชื่อ) และบังเอิญไปสบตามันหรือรู้สึกสงสารขึ้นมา และเราพอมีที่จะจ่ายเงินซื้อได้ โดยไม่กระทบกับอะไรมากนัก ก็ชื้อชีวิตให้เขาโดยไม่ต้องคิดว่าเราจะอายุยืนหรือไม่ เพราะสิ่งที่จะเกิดทันทีเลยคือความปิติ (อาจแอบยิ้มได้ทั้งวัน) เป็นกุศลแล้ว หรือระหว่างทางเจอเต่า (ในชนบทจะเจอเขาเดินข้ามถนนร้อนๆ คลานจนเกือบเป็นเต่าปิ้ง) หากหยุดช่วยได้ก็แวะช่วย ตามเหตุปัจจัยที่อำนวย

meepole เคยเจอเต่าหลังโค้งมากเหมือนหมวกทหาร มาตกอยู่ในคูน้ำปูนซิเมนต์แคบๆข้างบ้าน มันเลยคงติดแหงกในนั้น บังเอิญไปเห็นก็ลงไปช่วยดึงมันขึ้นมา เท่านี้ก็ happy เอามาเขียนเล่าได้อีก อย่างน้อย ชีวิตทุกชีวิตมีค่าสำหรับผู้ที่เป็นเจ้าของชีวิตเสมอ

คงเหมือนกับว่าถ้าเราได้ช่วยเหลือใครสักคนให้รอดพ้นความทุกข์ยาก เราจะมีความสุขมากขึ้น เป็นการแบ่งปันความสุขให้แก่กันและกัน

ค่ะชีวิตเราอยู่ที่เรานี่แหละค่ะ