"ความภูมิใจในวิชาชีพ" เป็นโจทย์ที่อาจารย์ ขจิต ตั้งขึ้นในวันนั้น เราได้เป็นแทนของกลุ่ม(เพราะไม่มีใครในกลุ่มภูมิใจในวิชาชีพได้เท่าเราอีกแล้ว .... คิดเอง)และก็เป็นคนแรกที่ออกไปเล่า

เราเป็นพยาบาลให้คำปรึกษาเพื่อเลิกบุหรี่ที่เก่งที่สุดใรงพยาบาลเพราะทั้งโรงพยาบาลมีเราคนเดียวที่ทำหน้าที่นี้ วันนั้นเราได้รับพระรูปหนึ่ง ส่งปรึกษามาจากห้องตรวจอายุรกรรมเพื่อเลิกบุหรี่

ประวัติการเจ็บป่วย พระไทย อายุ 35 ปี เป็นโรคหัวใจ ประมาณ 3-4 ปี สูบบุหรี่วันละ 20 มวน นาน 20 ปี ไม่เคยหยุดสูบบุหรี่ก่อน จากการประเมินไม่มีแรงจูงใจที่อยากเลิกบุหรี่เลย ไม่มีความตระหนักเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและปัญหาสุขภาพ

เราพยาบาลสร้างแรงจูงใจ เกี่ยวกับปัญหาสุขภาพ(โรคหัวใจกับการสูบบุหรี่) คำตอบที่ได้คือ อาตมาไม่กลัวตายหรอกโยม และท่านยังกล่าวอีกว่า พระที่วัดก็สูบกัน อายุมากแล้วก็ไม่เห็นเป็นอะไร   สรุป Case นี้ อยู่ในระยะ Pre Contemplation คือ ยังไม่เลิกสูบบุหรี่แน่นอน

เราก็ให้ความรู้เรื่องโทษและพิษภัยของการสูบบุหรี่ แจกคู่มือเลิกบุหรี่ด้วยตนเอง แนะนำวิธีการเลิกบุหรี่ และส่งต่อให้ Quitline 1600 สายด่วนเพื่อการเลิกบุหรี่

6 เดือนต่อมาเราพบท่านอีกที่หน้าห้องตรวจอายุรกรรม ท่านดูท่าทางดีใจที่พบเรา เดินมาบอกเราว่า ท่านเลิกบุหรี่ได้แล้ว เราดีใจมากและตอบท่านว่า ดีใจด้วยที่เลิกได้ เข้มแข็งมากเลยน่ะคะ ที่เอาชนะตัวเองได้ และถามท่านต่อไปว่าเลิกได้อย่างไร

ท่านบอกว่าวิธีที่โยมบอก ทั้งอมมะนาว ดื่มน้ำ ล้างหน้า มันไม่หายยากบุหรี่เลย เราถามว่า อ้าวแล้วทำอย่างไรล่ะ ถึงเลิกได้ ท่านตอบว่า เวลาอาตมายากบุหรี่ จะเดินไปในห้องน้ำ และมุดศีรษะลงไปในอ่างอาบน้ำ กลั้นหายใจ จนแทบขาดใจ แล้วเงยขึ้นมาหายใจ ทำอยู่อย่างนั้นจนหายยากบุหรี่ เรากล่าวชมเชยในความเข้มแข็งของท่านอย่างจริงใจ และให้กำลังใจ

สรุป การให้คำปรึกษาครั้งนี้ ให้ประสบการณ์ใหม่กับเรา คือ 1) อย่าตัดสินใครจากคำพูดและการแสดงออก 2)การเลิกบุหรี่วิธีใหม่ที่ยังไม่มีในตำรา ในตำรามีแต่อาบนำ ล้างหน้า 555555 อาจารย์ กรองจิตต้องไปเขียนตำราเพิ่มให้หนูด้วย 

เป็นอีกหนึ่งความสุขและความภูมิใจที่ยากเล่า

.............................................................