สวัสดีครับ ท่านธรรมฐิต
ผมว่าคนไทยในขณะนี้กำลังเล่นละคร(คงไม่นานจะถึงจุดจบ)กันอยู่ครับท่านมหา
นมัสการพระคุณเจ้า
กราบคารวะขอรับอาจารย์
...ก็อาจจะดังท่านอาจารย์กล่าวขอรับ..
ขออนุโมทนาขอรับพี่ครู..
นมัสการค่ะพระอาจารย์
แสดงดีได้ดี แสดงชั่วได้ชั่วใช่มั้ยคะ :)
ถูกต้องตามที่..แม่เจ้าแพลนว่าเลยแหละ..
สาธุๆๆ
ละครทุกฉาก ตัวแสดงทุกตัวย่อมมีตอนจบของมันเองคะ นี่แหละคือที่มาของคำว่า "โลกนี้คือละคร"
สาธุขอรับคุณครูโมเมย์..
ยังไงก็พยายามจบให้สวยก็แล้วกัน..
กราบนมัสการค่ะ
ขออนุโมทนาขออาจารย์..เกศนี..
สาธุยามเช้าขอรับ..คุณครูตา
นมัสการพระคุณเจ้า
จะพยายยามเล่นละครโรงนี้ให้ดีครับ เล่นในบทบาทให้มีคนได้จดจำบ้าง ในเรื่องที่ดีครับ
ส่วนบทอิจฉาริษยา ก็มีบ้างครับ ต้องพยายามให้คนลืม ด้วยบทดีมาแทรกครับ
นมัสการท่านผู้คุ้รเคย
มันไม่ใช่การแสดงละครเลยครับหลวงผมว่า มันคือเรื่องจริง (ธาตุ ขันต์) ที่มันฉายอยู่ตลอดเวลา
เพราะไม่ว่าฉากหรือสถานที่จะเปลี่ยนไปที่ไหนก็ตาม จิตดวงนี้ ก็ยังทำหน้าที่ รับ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส นึกคิด ของมันทุก ๆ
อยู่นั่นเอง
ฉากหรือสถานที่ไม่ได้เป็นตัววัดว่าเราจะไม่ได้ไปสู่ ปลายทาง เพียงแต่วินาทีที่เรากำลังทำงานหรือแสดงละครอยู่
มีสติ อย่างถึงแก่นกับมันจริง ๆ เข้าใจว่าธาตุขันต์ ที่จิตครองอยู่ไม่ใช่ตัวเรา นั่นแหละผมว่าเราก็ไปสู่อรหัตผลได้ (แต่โอกาสมันยากกว่าทางสายตรงมากนัก)
คำถามต่อมา แล้วอะไร คือ สิ่งที่ต้องทำต่อไปหลังจาก อรหัตผล
งานหรือหน้าที่คงจะมาตอบตรงนี้ได้ เพราะบริบทแห่งโลกธาตุมันยังต้องดำเนินอยู่ และยังคงเดินหน้าทำหน้าที่ต่อไป
แม้ว่าทางนามจิตเราจะดัดเสียได้แล้วก็ตาม
ปัญญาน้อยนิดผมคงแกะได้แค่นี้ครับ ขอคำแนะนำด้วย
เด็กบ้านนา
นมัสการค่ะ
มารับธรรมะ ให้แง่คิดที่ดีมาก อย่าประมาทเลย รีบทำดีๆเข้าไว้...เอาไว้เป็นทุน...
ขออนุโมทนาท่าน..บินหลาดงขอรับ..
สาธุๆๆท่านรองขอรับ..
สาธุ..เจษ..เด็กบ้านนา..
ถูกต้องที่เจษมองว่าไม่ใช่การเล่นละคร..เพราะนั่นคือการมองแล้วเราบัญญัติกันขึ้นมาว่าอย่างนั้นอย่างนี้ก็เท่านั้น
สิ่งเดียวกันแต่ทำไมสองคนจึงมองไม่เหมือนกัน
แต่สุดท้ายเมื่อเจอของจริงแท้มันคืออันเดียวกัน..
บางครั้งการมองให้ไกลเกินไปเราอาจจะค้นหาตัวตนที่แท้ของเราไม่พบหรือพบแต่นานหน่อย..
หลวงมองชีวิตแบบง่ายๆว่าเราจะทำอะไร ณ เวลานี้..
อยู่ฝรั่งเศสคงรู้จักกับชีวิตมากขึ้นนะ..อย่าลืมหาตัวตนให้พบก็แล้วกันนะ..
สาธุขอรับ..พี่แดง..
นมัสการพระคุณเจ้า
ธรรมะยามเช้า..ท่านเด็กข้างบ้าน..
มันเป็นวงจรชีวิตนะขอรับ..พยายามพิจารณาไว้มากก็แล้วกัน..
จะเร็วหรือช้าเราก็ต้องประสบ..
มองในแง่ที่สามารถนำมาหล่อเลี้ยงใจของเราให้ได้แล้วทุกอย่างจะน่าดูมากขึ้น..
นมัสการ ครับท่าน ธรรมฐิต
จริงอย่างท่านว่า ชีวิตนี้เป็นละครที่ทุกคนต้องเล่นจริงๆครับ
ขอบพระคุณครับ
สาธุขอรับ..ท่านเจษฎา..