12.ผลพวงจากการประชุม..ลงพื้นที่ให้การช่วยเหลือ case

ดูแลต่อเนื่องผู้ป่วยเด็กระยะสุดท้าย

หลังจากที่มีการประชุม Palliative grand round เราก็ได้เวลาลงพื้นที่ให้การช่วยเหลือผู้ป่วยระยะสุดท้ายรายนี้ที่ทีมพูดคุยกันในวันที่ 30 เม.ย. ที่ผ่านมา ผู้ป่วยรายนี้เป็น case มะเร็งเซลล์เนื้อเยื่อ (PNET Stage 3 )เข้าโปรเเกรมการดูแลผู้ป่วยเด็กระยะสุดท้ายของทีมนำทางคลินิกกุมารฯเมื่อปี 2008 ล่าสุดเข้ารับการรักษาด้วยภาวะติดเชื้อในระบบทางเดินปัสสาวะเมื่อวันที่ 27 เมษายน 2552 case นี้ท่านอาจารย์สุรพล Inform คนไข้เเละครอบครัวในระดับหนึ่งแล้วถึงการดำเนินไปของโรคซึ่งล่าสุดมีการลุกลามไปที่ปอดและมีก้อนกลับมาในกระเพาะปัสสาวะคนที่ลงพื้นที่ก่อนใครก็คือ Nurse co-ordinator คนขยันของเราพี่เกศนี่เอง จากที่พี่เกศได้พูดคุยกับน้องเเละครอบครัวคือคุณแม่ ทำให้ฉันและทีมการพยาบาล 3ง ทราบข้อมูลเพิ่มเติมเเละสามารถต่อยอดดูแลน้องได้อย่างต่อเนื่อง พี่เกศได้บันทึกไว้ใน progress note เพื่อเป็นการสื่อสารกันระหว่างทีม หลังจากที่นั่งเปิด chart ทำให้ฉันทราบว่าครอบครัวและน้องทราบถึงการดำเนินไปของโรคแล้วว่าอยู่ในช่วงท้ายของชีวิต "อะไรจะเกิดก็ให้เกิด คนเรารู้วันเกิดเเต่ไม่รู้วันตาย ทำวันนี้ใช้ชีวิตวันนี้ให้มีความสุข"

หลังจากที่อ่าน progress note และได้ข้อมูลบางส่วนแล้วฉันจึงไปนั่งคุยกับคุณแม่ สิ่งที่ได้ทราบเพิ่มเติมคือ น้องเองเตรียมพร้อมสำหรับความตายที่มายืนรออยู่ต่อหน้าได้อย่างดีทีเดียว และน้องยกตัวอย่างให้เห็นครูที่โรงเรียน ตอนที่น้องป่วยใหม่ๆเขาก็มาดูแลเรา แต่ต่อมาถูกไฟช๊อตเสียชีวิตทั้งสามี ภรรยา จึงทำให้ปลงได้ว่าไม่มีอะไรเเน่นอนในชีวิตขนาดเราคิดว่าจะไปก่อนเขา เขายังไปก่อนเรา

และอีกอย่างที่ฟังแล้วก็รู้สึกเลยว่าน้องเขาไม่กลัวตาย พ่อห้ามไม่ให้ทานสิ่งที่น้องอยากทาน เขาจึงบอกพ่อว่าให้ผมทานเถอะอะไรที่อร่อยๆ ไม่รู้ผมจะอยู่ได้ถึงวันไหน ก่อนเดินออกมาฉันชวนน้องและเเม่ไปทำบุญที่หอสงฆ์ น้องและเเม่ตกลงเเละทิ้งคำถามไว้ให้คิดว่าหากถึงวันนั้นจะให้ใส่ท่อช่วยหายใจมั๊ย

เขียนใน GotoKnow โดย กุ้งนาง สุธีรา
ใน วิถีทางแห่งการดูแลผู้ป่วยเด็กมะเร็งระยะสุดท้าย

คำสำคัญ (Tags): #ผู้ป่วยเด็กระยะสุดท้าย#สุธีรา พิมพ์รส#sha

หมายเลขบันทึก: 259744เขียนเมื่อ 7 พฤษภาคม 2009 12:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 16:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (14)

krutoiting

เขียนเมื่อ 7 พฤษภาคม 2009 13:26 น. ()

ครูต้อยชอบวิธีการทำงานของพยาบาล

เวลาหมดเวรจะมีการสรุปผลเกี่ยวกับคนไข้

ไม่ทราบเรียกว่าอะไนคะ

และพยาบาลที่จะรับต่อมาก็จะได้ศึกษาเรียนรู้งานที่ตัวเองรับต่อ

เพื่อว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไปกับงานที่รับมา

ทำให้สามารถเข้าถึงปัญหาของผู้ป่วยได้ดีมากๆ

การประชุมทั้งก่อนรับงาน และหลังจบงานในแต่ละครั้ง

ทำให้งานเดินหน้า

คล้ายงานของครูที่ต้องสรุปแผนหลังสอน

แต่งานครูเรามีวัฒนธรรมการแลกเปลี่ยนน้อยครั้ง

เนื่องจากงานสอนในแต่ละชั่วโมงแม้จบการสอนไปแล้ว

แต่ครูยังมีห่วงในเรื่องความประพฤติ

การใช้ชีวิตของนักเรียนในแต่ละวัน

ว่าเหมาะสมหรือไม่เพียงไร

และจะให้การแนะแนวอย่างไรเพื่อให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน

พยาบาลช่วยชีวิต ช่วยให้ผู้ป่วยมีสุขภาวะที่สมบรูณ์

ช่วยแบบข้ามภพ ข้ามชาติแม้วันสิ้นใจ

ครูช่วยสร้างทัศนคติบวกให้เด็กน้อยให้เติบโตเข้มแข็ง

มีชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างเหมาะสมและเป็นสุข

อิอิ เหมือนคนละเรื่องเดียวกันนะคะ

กุ้งนาง สุธีรา

เขียนเมื่อ 7 พฤษภาคม 2009 15:37 น. ()

เป็น After action review หรือเปล่าคะพี่ครูต้อย

ที่พี่ครูต้อยพูดถึงขอบคุณที่มาเเลกเปลี่ยน อ่านไปก็ขนลุกไปค่ะ

คิดว่าเราก็ได้ทำบุญกันคนละเเบบนะคะพี่ต้อย

สร้างสรรค์เด็กไทยเพื่อสังคมไทยที่ดี

Kesanee Sottas

เขียนเมื่อ 10 พฤษภาคม 2009 22:06 น. ()

ทุกอย่างต่อจิกซอร์
น้องกุ้งคือกำลังที่เข้มแข็งของงาน palliative เด็ก ซึ่งทำให้เกิด ward excellent ได้
พี่บอกคนอื่นเสมอเวลาไปพูดที่ไหนๆ
Bereavement and spiritual co-ordinator ของระยะสุดท้ายเด็กคือ ..น้องกุ้งสุธีรา พิมพ์รส
ด้วยรักและปรารถนาดี