เป้าหมายสู่คนไทย อ่านหนังสือ 12 บรรทัดต่อวัน
อ้างอิงข้อมูลการรายงานข่าว
http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9500000068520
นางจรวยพร ธรณินทร์ ปลัดกระทรวงศึกษาธิการ กล่าวว่า ผลการสำรวจของสำนักงานสถิติแห่งชาติ เมื่อปี 2546 คนไทยอ่านหนังสือ 7 บรรทัดต่อคนต่อวัน แต่หลังจากที่ทุกฝ่ายจัดกิจกรรมกระตุ้นให้เด็ก เยาวชน รักการอ่านผ่านกิจกรรมต่างๆ พบว่าปี 2550 คนไทยมีนิสัยรักการอ่านดีขึ้นร้อยละ 7 โดยเฉพาะเด็กและเยาวชนอ่านหนังสือมากขึ้น แต่ ศธ.ยังไม่ได้ตีค่าออกมาว่าคนไทยอ่านหนังสือเพิ่มขึ้นเป็นวันละกี่บรรทัด แต่ ศธ.ตั้งเป้าไว้ที่12 บรรทัดต่อวัน
คำถาม
เมื่อเห็นรายงานข่าวต่อเป้าหมาย และ จังหวะก้าวที่ เรากำลังผลักดัน
ได้แต่ตั้งคำถาม ต่อ หนทางและจังหวะของการพัฒนาในประเทศไทย
ในแง่ของมุมมองการเรียนรู้ โดยมีส่วนหนึ่งขององค์ประกอบพื้นฐานในการเรียนรู้ ที่เกิดขึ้นจากการอ่าน โดยมิได้เกี่ยวข้องกับการตำหนิติเตียน หรือ ประณามผู้ปฏิบัติงาน และการกำลังปฏิบัติภารกิจที่สำคัญ เพื่อสร้างสรรค์ให้เกิดทางออก หรือผลักดันหนทางสู่เป้าหมายดังกล่าว เพียงแต่ ความรู้สึกเหนื่อยใจ ในแต่ละก้าวที่ช้าและยากลำบาก และรู้สึกเหน็ดเหนื่อยแทนผู้ปฏิบัติงาน ที่ต้องพยายามอีกมาก ในการสร้างวัฒนธรรมแห่งการเรียนรู้ให้เกิดขึ้นในสังคมไทย
เป็นหนึ่งข่าวสาร ท่ามกลางภาพสะท้อนของความพยายาม ว่าเรายังต้องพยายามกันอีกมาก สำหรับเป้าหมายในระยะไกล ของบุคลากรด้านการศึกษา ที่กำลังทุ่มเท และกำลังพยายาม ที่จะสร้างวัฒนธรรมการอ่านให้เกิดขึ้นในสังคมไทย
เป็นเป้าหมายระยะสั้น ที่ชวนเหนื่อยใจ ในจังหวะก้าวของการพัฒนาการศึกษาได้มิใช่น้อย เราคงได้แต่ช่วยกัน และสร้างสรรค์ให้เกิดการอ่านที่เป็นจริงเป็นจังได้มากกว่านี้
ความเห็น (22)
สวัสดีค่ะคุณ Kati
ผลการสำรวจของสำนักงานสถิติแห่งชาติ เมื่อปี 2546 คนไทยอ่านหนังสือ 7 บรรทัดต่อคนต่อวัน แต่หลังจากที่ทุกฝ่ายจัดกิจกรรมกระตุ้นให้เด็ก เยาวชน รักการอ่านผ่านกิจกรรมต่างๆ พบว่าปี 2550 คนไทยมีนิสัยรักการอ่านดีขึ้นร้อยละ 7 โดยเฉพาะเด็กและเยาวชนอ่านหนังสือมากขึ้น แต่ ศธ.ยังไม่ได้ตีค่าออกมาว่าคนไทยอ่านหนังสือเพิ่มขึ้นเป็นวันละกี่บรรทัด แต่ ศธ.ตั้งเป้าไว้ที่12 บรรทัดต่อวัน
คนละ 12 บรรทัดต่อวัน ! บนเส้นทางยาวไกล 4 ปีเพิ่มขึ้น 7 เปอร์เซนต์...พูดไม่ออก
งั้นวันนี้เบิร์ดก็อ่านเกินแล้วสิคะเพราะบันทึกคุณ Kati มี 19 บรรทัด ^ ^
ขอบคุณมากค่ะสำหรับข้อมูลดีๆ
- สวัสดีครับ คุณ
- เข้าใจครับ เข้าใจ แต่ไม่รู้จะตอบอย่างไร
- สำหรับเส้นทางอันยาวไกล ตลอดระยะเวลา 4 ปี
- ในการผลักดัน ที่จะให้เยาวชน ให้เด็กไทย ได้มีวัฒนธรรมการอ่าน ที่แข็งแกร่ง เป็นเกราะคุ้มครอง และสร้างสรรค์องค์ความรู้ในสังคมไทย
- ทั้งน่ารันทดใจ และน่าหวาดหวั่นครับ
- โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับคนที่หลงรักการอ่าน ชื่นชม ชื่นชอบ และให้เกียรติต่อการอ่าน
- ว่าการอ่าน เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผู้คน ที่เข้าใจตนเอง เข้าใจผู้อื่น และเข้าใจสังคมได้มากขึ้น
- คงต้องให้กำลังใจ ภาวนา และสนับสนุน ในแต่ละหนทาง
- หรือจะช่วยกันคนละนิดคนละหน่อย คนละเล็กคนละน้อย
- ในทุกหนทาง ที่เชื่อว่า จะสร้างวัฒนธรรมการอ่านให้เกิดขึ้นในประเทศไทยให้ได้
- คงต้องช่วยกันจริงๆครับ
- ให้กำลังใจ และช่วยกันสนับสนุน
- จะทางตรง ทางอ้อม ทางขนาน ก็ต้องช่วยกันครับ
- ขอบคุณมากครับ สำหรับความคิดเห็น
- ขอบคุณ และ เข้าใจความรู้สึกอันเหนื่อยใจจริงๆ
- น่าตกใจกับสถิติที่รายงานข้างต้นนะครับ
- ผมเองในวัยศึกษา มีความจำเป็นต้องหยุดเรียน พักหนึ่งเพราะฐานะ ทางเศรษฐกิจและเริ่มเรียน อีกครั้งเมื่อได้งานทำ
- แต่ในช่วงที่จำเป็นต้องหยุดพักการเรียนนั้น ชีวิตผมไม่เคยหยุดอ่าน ผมอ่านทุกอย่างที่มี ให้อ่าน มีเงินก็ซื้อหนังสือ ไม่มีเงินก็ไปอ่านที่ ห้องสมุดประชาชนครับ
- สำหรับผมแล้วต้องขอบคุณพระเจ้าที่ดลใจให้ผม ได้เรียนรู้เรื่องนี้
- จำได้ว่าตอนนั้นผมย้ายมาจากท่าสาปบ้านเกิดมาเรียน ที่โรงเรียนเทศบาล 1 (บ้านสะเตง) ตำบลเล็กๆในจังหวัด ยะลาในชั้นประถม ศึกษาปีที่ 1 ผลการสอบ ปลายปีผมสอบได้ที่ 11 ครับ ดูเหมื่อนผม จะร้องไห้กับผล สอบ หลังจากนั้นผมจะคอย สังเกตว่า คนสอบได้ที่ 1 ของห้องเธอทำ อย่างไร จึงสอบได้ที่ 1 สิ่งที่ผมพบขณะนั้น (ตามการสังเกตของผม-จะ ถือเป็นการวิจัยได้ไหมนี่) คือเธอคนนั้นชอบไป อ่านหนังสือที่ห้องสมุดครับ
- อ้า...อ่านหนังสือนี่เองคือ "คำตอบ"
- และแล้วผมก็เริ่มอ่านหนังสือมาตั้งแต่นั้นมาครับ
- ขอบคุณคุณkati มากครับที่ได้กระตุ้นเตือนผม ให้ระลึกถึงเรื่องนี้ครับ
- สวัสดีครับ
- น่าตระหนกตกใจจริงๆ ครับ กับสถิติข้างต้น
- สำหรับผู้คนที่อยู่ในแวดวงการศึกษา ยิ่งต้องตกใจ และตระหนักครับ ว่าการศึกษาของเรา ไม่ได้กระตุ้นให้เด็กของเรารักการอ่านหนังสือ
- ทั้งๆที่เป็นหัวใจสำคัญของชีวิต
- หัวใจสำคัญ ของการเรียนรู้ ในย่างก้าวของชีวิต
- บ่อยครั้งที่เราไม่พึงพอใจที่จะถูกใครทั่วไปตำหนิติเตียน บ่อยครั้งที่เรากลับพบว่า หากเราได้อ่านคำตำหนิติเตียน จากข้อเขียน ที่ไม่จำเพาะเจาะจงถึงเรา แต่มันกลับสะท้อนหลายสิ่งหลายอย่างในสิ่งที่เราควรแก้ไข เราก็มักจะปรับตัวให้กระทำ ด้วยเพราะละอายใจ
- มิติของการอ่าน เป็นมิติที่เพิ่มเติมนอกเหนือ จากการฟัง การคิด การเฝ้ามอง สังเกตุ
- มิติของการอ่าน เป็นการฝึกหนทางในการนิ่ง ลำดับเรื่องราว ถอดความหมาย ตีความ และเดินทางไปในโลกแห่งความเงียบอันงดงาม แต่โดดเดี่ยว
- มิติของการอ่าน ทำให้เรา ถ่ายทอดความคิดเห็น ความรู้สึก ภูมิปัญญา ภูมิธรรม จากผู้คนมากมายบนโลกใบนี้ ที่ได้เดินทางก้าวล่วงผ่านเราไป แล้วถ่ายทอดเรื่องราว บันทึกเป็นอักขระอักษร รอคอยให้เราหยิบจับเรียนรู้
- ยิ่งเห็นตัวเลข ก็ยิ่งรันทดใจครับ
- คงต้องสร้างในทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อให้วัฒนธรรมการอ่าน เติบโตได้อย่างเข้มแข็งมากขึ้นในสังคมไทยครับ
- เพราะเมื่อ วัฒนธรรมการอ่านเข้มแข็ง เราจะจดจำบทเรียนที่ไม่ควรผิดพลาดได้ดียิ่งขึ้นครับ
- ขอบคุณเช่นเดียวกันครับ สำหรับบทเรียนที่ดี ของ อ.อาลัม ที่นำมาบอกเล่า ถึงประสบการณ์และวันเวลาในชีวิตที่สัมพันธ์กับโลกการอ่าน
- ขอบคุณมากครับ
- สวัสดีครับ
- รายงานข่าว สถานีโทรทัศน์ช่อง 11 ระบุ ว่า การจัดงานมหกรรม มีผู้เข้าร่วมงาน จำนวนกว่า 2 แสนคน
- คำนวนว่า ในวันสุดท้าย มีผู้เข้าร่วมงาน 5 หมื่นคน
- แต่ยังไม่มีตัวเลข ของจำนวนผู้อ่านหนังสือ ที่จะเพิ่มขึ้น ไม่มีตัวเลขของจำนวนการบริโภคกระดาษ บริโภคหนังสือที่จะเพิ่มขึ้นของคนไทย
- นอกเหนือจากปรบมือ เสียงดัง ให้กับคณะทำงาน คณะผู้จัดงาน มหกรรมนักอ่าน
- เราคงต้องช่วยกันมากขึ้นกว่านี้
- สำหรับบรรยากาศ และเรื่องราวในการจัดงานมหกรรมนักอ่าน และ วัฒนธรรมการอ่าน ที่เข้มแข็งเพิ่มขึ้นของคนไทย
ผมเข้าใจว่าทุกวันนี้
เราดูทีวีกันมาก
คุยโทรศัพท์กันนาน
เล่นเกมส์กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
จนเหลือเวลาอ่านหนังสือน้อยลงทุกที
- สวัสดีครับ คุณ
- เป็นประเด็นตั้งต้นที่น่าสนใจครับ
- กับวันเวลาของชีวิต
- และวันเวลาที่หมดไปกับกิจกรรมมากมายของชีวิต
- จนกระทั่ง ลดทอน เวลาในการอ่านหนังสือ ให้น้อยลงไปทุกที
- เห็นด้วย พร้อมกับคำถามจริงๆ ครับ
- เป็นคำถามเฉพาะตัว เฉพาะคน จริงๆครับ
- สุดท้ายแล้ว แต่ละคน จะเป็นผู้กำหนด ผู้เลือกจัดสรรเวลา สำหรับแต่ละกิจกรรมในชีวิต
- ดังนั้น ความพยายามไปสู่คำตอบ ก็จะวนกลับมาที่ตัวคน เช่นเดียวกันครับ
- ว่าแต่ละคนนั้น เลือกจะหยิบจับเวลา เพื่อนำมาหยิบจับหนังสือ พลิกแต่ละหน้าเพืออ่าน ได้อย่างไร เช่นไร และด้วยการใช้สอยแบบใด
- ผมนำเสนอนะครับ
- ลึกๆ แล้ว คนเราก็เลือกจะมีความสุขในแต่ละขณะของชีวิต
- หากรู้สึกเพลินเพลินบันเทิงใจเมื่อดูทีวี
- รู้สึกไม่เปลี่ยวเหงา เมื่อคุยโทรศัพท์
- รู้สึกจริงจัง ตื่นเต้น ท้าทาย ในการเล่นเกมส์
- ก็เช่นเดียวกันครับ
- สำหรับผู้หลงรัก หลงใหลหนังสือ
- หนังสือ มีทั้งอย่างอยู่ภายในนั้นจริงครับ
- ยากลำบากตรงนี้ แต่ละคนจะมีโอกาสค้นหา ความเพลิดเพลินบันเทิงใจ ความไม่เปลี่ยวเหงา ความจริงจัง ตื่นเต้น ท้าทาย ในการอ่านหนังสือได้อย่างไร
- สุดท้าย ล้วนเป็นเรื่องความสุข จริงๆ ครับ
- ว่า แต่ละคนจะมีความสุขจากการได้อ่าน ด้วยประสบการณ์ส่วนตัวของแต่ละคน ได้มากน้อยเพียงใด
- สุดท้าย ก็วนกลับมาที่เหตุผล ส่วนตน จริงๆครับ
- อธิบายยาวมากครับ
- ต้องขอบคุณครับ สำหรับความคิดเห็นของคุณแผ่นดิน และข้อสังเกตุ ในการแย่งชิงเวลาของการอ่าน และเวลาของหนังสือ จากชีวิตเรา
- น่าคิดต่อเนื่องครับ
- ขอบคุณมากครับ คุณแผ่นดิน
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ
ด้วยความเคารพครับ ผมไม่คิดว่าจุดสำคัญอยู่ที่อ่านหนังสือได้กี่บรรทัดต่อวันครับ แต่ผมคิดว่าสิ่งสำคัญที่สุดอยู่ที่ว่า เราได้อะไรจากตัวหนังสือที่โลดแล่น ตัวอักษรทุกตัวอักษรที่เต้นระบำจากเจ็ดบรรทัดที่เราอ่านมากกว่าครับ
ผมคิดว่าหนังสือนั้นดีกว่าโทรทัศน์ตรงที่หนังสือนั้นเป็นตัวฝึกจินตนาการที่ดีกว่าโทรทัศน์ครับ ในเมื่อหนังสือนั้นเป็นตัวฝึกจินตนาการที่ดีกว่า คำถามคือแล้วเราได้อะไรจากตัวหนังสือ มากกว่าอ่านหนังสือกี่บรรทัดนะครับ เพียงแต่ว่าตรงนี้นั้นมันวัดยากกันซะหน่อยครับ
มันเหมือนกับว่า ถ้าเราอ่านแค่เจ็ดบรรทัด แต่เราสามารถเอาเจ็ดบรรทัดนี้ไปใช้ได้ มันก็น่าจะมีค่ามากกว่า อ่านร้อยบรรทัด แต่เอาไปใช้ได้แค่ สิบบรรทัดไม่ใช่หรือครับ
- สวัสดีครับ คุณ
- ประเด็นตัวตั้งของความคิดเห็น น่าสนใจมากครับ
- "ถ้าเราอ่านแค่เจ็ดบรรทัด แต่เราสามารถเอาเจ็ดบรรทัดนี้ไปใช้ได้ มันก็น่าจะมีค่ามากกว่า อ่านร้อยบรรทัด แต่เอาไปใช้ได้แค่ สิบบรรทัดไม่ใช่หรือครับ"
- กับประเด็นที่ว่า
- "ผมไม่คิดว่าจุดสำคัญอยู่ที่อ่านหนังสือได้กี่บรรทัดต่อวันครับ แต่ผมคิดว่าสิ่งสำคัญที่สุดอยู่ที่ว่า เราได้อะไรจากตัวหนังสือที่โลดแล่น ตัวอักษรทุกตัวอักษรที่เต้นระบำจากเจ็ดบรรทัดที่เราอ่านมากกว่าครับ"
- มองได้หลายมุมครับ สำหรับ ความงดงามของสวยดอกไม้
- ในแปลงดอกไม้ ล้วนละลานตา และเบ่งบาน ด้วยความงดงาม มีสีสันที่แตกต่าง หลากหลาย จึงทำให้ความงดงามเปล่งประกายออกมา
- ด้วยเพราะดอกไม้ ไม่เหมือนกัน ดังนั้น คำตอบจึงกลายเป็นตัวต้นที่หลากหลาย
- เช่นเดียวกับหนทาง ในการผลักดันให้เกิดการอ่าน
- มองได้ทั้ง 2 มุม จนกระทั่งถึงมุมคณานับ ครับ
- ถ้ามองแบบผู้ทำงานเชิงนโยบาย ผู้กำกับนโยบายสาธารณะ ประมวลผล วัดผล และกำกับการบริหารงาน ด้วยหน่วยชี้วัด
- ความสำคัญของ จำนวนการอ่าน ที่พยายามทำให้เรื่องที่จับต้องไม่ได้ ให้จับต้องได้ จึงเกิดขึ้น
- จะมองแบบเชิงปริมาณก็ได้
- ทีนี้ หากมองเชิงคุณภาพ หัวใจของการเก็บร้อยเรื่องราว ผลักดัน หยิบจับ ใช้สอย เก็บเกี่ยวสิ่งที่ได้รับจากการอ่าน แม้เพียงน้อยนิด ก็เพียงพอที่จะบรรลุ
- ดุจ อาจารย์เซน ตอบไหล่ศิษย์ แล้วศิษย์ตอบว่า ขอบพระคุณ เข้าใจแล้ว
- แต่ก็อย่ากระนั้นเลย ความหมาย เชิงคุณภาพ เช่นนี้ จำเป็นต้องมีกระบวนการฝึกฝนที่เข้มข้น หรือมีรูปแบบ ในการฉุกคิดได้ จะฉับพลันในการสร้างสรรค์เช่นไรนั้น ก็ประเมินกันยาก
- แต่เข้าใจครับ
- เข้าใจว่า เป็นมุมมองที่ดี และน่าสนใจมาก
- แต่โดยส่วนตัวผม ในวิชาชีพ ในตัวตน ในความรัก ความฝัน และความชื่นชอบที่มีต่อหนังสือและการอ่าน ซึ่งให้ทุกอย่างกับชีวิตผม
- ผมกลับมอง การเก็บเกี่ยว สะสม สั่งสม เรียนรู้เรื่องราวจากหนังสือ เหมือนการเดินทางครับ โดยเฉพาะมุมมองที่ว่า ยิ่งเดินทางมาก ยิ่งเข้าใจมนุษย์ เข้าใจโลก และที่สำคัญ เข้าใจตนเอง
- ผมจึงคล้อยในเหตุผล ของการอ่าน สั่งสม เพื่อคัดสรร และคัดกรอง
- อาจด้วยพื้นฐานส่วนตัว และต้องการเข้าใจมุมมองใหม่ๆ ดังนั้น จึงค่อนข้างให้ความสำคัญ การเรียนรู้ผ่านการอ่าน จะให้เหตุผลแบบกำปั้นทุบดิน ก็จะต้องอธิบายว่า ยิ่งมากยิ่งดี ไม่หมดลมหายใจ ยังไม่เลิกอ่าน เสมือนหนึ่งลมหายใจกับการอ่าน เป็นเรื่องเดียวกัน
- การกิน เกิดขึ้นในท่ามกลางความหิวของท้อง
- เช่นเดียวกันครับ เวลาที่ผมหิวความคิด อยากได้อาหาร ยามที่สมองบอกว่า หิวแล้ว ก็จึงเกิดขึ้น
- ประเด็นและมุมมอง ของคุณ ไปอ่านหนังสือ น่าสนใจมากครับ
- เพียงแต่ เหตุผลในการกำกับ ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม โดยเฉพาะในประเด็นของการสร้างวัฒนธรรมการอ่าน ให้กับเยาวชนของเรา เป็นประเด็นที่ยากลำบากจริงๆครับ
- อ่านเพียงนิด ได้แรงบันดาลใจ เกิดความคิด ก็เป็นเรื่องจริง
- เพียงแต่มุมมองของผม ต่อการอ่าน คือเมื่อได้อ่าน จึงได้คิด หรือคิดได้อ่านได้พร้อมกัน เมื่อคิดได้ ก็แก้ปัญหาได้
- เมื่ออยู่ท่ามกลางความหลากหลายของบรรทัด มีแนวทางที่มากมายเพิ่มขึ้น มีหนังสือต่างแนวคิด อ่านมากผู้คน อ่านมากเรื่องราว ก็ช่วยให้เกิดความหลากหลายในการคิด เมื่อมีตัวเลือกที่หลากหลายมากมาย ก็ช่วยให้หยิบจับ ใช้วิธีการที่จะแก้ไข ได้หลากหลายละลานตา ละลานใจ
- อันนี้ ก็เป็นมุมมองหนึ่งครับ อ่านมาก สั่งสมมาก เกิดความหลากหลายมาก เลือกหนทางคิดได้มาก เลือกหนทางปฏิบัติแก้ไขในชีวิต ก็ได้เยอะขึ้น
- สุดท้าย ผมก็ยังยืนยัน ในเชิงการขับเคลื่อนนโยบายสาธารณะครับ
- แม้จะไม่เห็นด้วยกับตัวชี้วัด ในระดับบรรทัดการอ่าน ระดับการบริโภคกระดาษต่อคนต่อปี ก็ตาม
- แต่ก็ยังหากระบวนคิดที่โดดเด่น และมีทางออกได้มากกว่านี้
- เท่ากับมุมมองของการสั่งสม อ่านแบบมหายาน ยานลำใหญ่ ไปด้วยกัน ไปกันทั้งหมด สั่งสมทางเลือก อ่านความหลากหลาย เกิดความคิด เกิดแรงบันดาลใจ อ่านมาก แตกแขนงรากความคิดย่อยได้เยอะ ก็เป็นมุมมองที่คิดมานานว่า ประมาณนี้ สำหรับการเลือกเหตุผลในการหาอ่าน หาสั่งสมความคิดจากการอ่าน
- แต่ก็ยังยืนยันในหลักการครับ
- จะอ่านมากอ่านน้อย เป้าหมาย สุดท้ายคือได้คิด
- ดังนั้น หนทาง ไม่ใช่สาระของการเดินทางครับ เป้าหมาย และรายละเอียดในการไปถึง
- สำคัญมากครับ
- ส่วนในเหตุผล ของ คุณไปอ่านหนังสือ ผมก็เชื่อครับ สำหรับพลังของการอ่านเจ็ดบรรทัด เชื่อว่ามีจริง
- ซึ่งเป็นหนึ่งหนทางในการก้าวย่าง ค้นหา สู่ภูมิธรรม และภูมิปัญญาของมนุษย์เช่นกันครับ
- ขอบคุณมากครับ สำหรับประเด็นความคิดเห็นที่น่าสนใจมาก
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ kati เราเจอกันบ่อยมาก บนเส้นทางหนังสือ วรรณกรรม ผมมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างให้ฟัง..
ในตอน ป.3 -หรือ ป.4 ไม่แน่ใจว่าชั้นไหน ผมไปนั่งเล่นห้องสมุดของโรงเรียน แล้วเจอหนังสือเล่มหนึ่ง เป็นวรรณกรรมแปลสำหรับเยาวชนเรื่องราว ก็เป็นเกี่ยวกับเด็กคนหนึ่ง เดินทางโดยรถไฟแล้วโดนขโมยเงินตอนเขาหลับ เด็กคนนั้นก็สืบ ติดตามเจ้าหัวขโมยนั้นจนเจอ และก็จับได้ .. จากวันนี้นจนถึงวันนี้ทำให้ผมรักที่จะอ่านหนังสือตลอดมา..
เด็กหรือเยาวชนของเราผมคิดว่า ต้องเจอหนังสือที่เขาชอบ หรือหนังสือที่เขาอ่านแล้วเขารู้สึกสนุก เหมือนกับที่เกิดกับผม
คิดว่าเด็กๆ คงยังหาไม่เจอ หรือคงมีมีอะไรไปปิดมันไว้
ปล.
ผมรู้จักคำว่า "ฉ้อราษฎร์ บังหลวง" เวลาเดียวกับที่ผมเจอหนังสือเล่มที่เล่าให้ฟังนีแหละ ...
- สวัสดีครับ คุณ
- เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ
- สำหรับการค้นพบหนังสือ ที่พาให้เด็กหลงรัก
- แล้วก้าวย่างตามเส้นทางของการอ่าน
- ความสนุกสนาน ตื่นเต้น โลดแล่น ยินดี ปลาบปลื้ม ล้วนเป็นความสุข และจุดเริ่มต้นของการอ่าน
- แรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ของการอ่าน ไม่จำเป็นต้องอ่านงานที่ใครกล่าวว่าดี
- แต่ขอให้เป็นงานที่อ่านแล้วมีความสุข เป็นหนังสือที่อ่านได้พร้อมรอยยิ้ม อ่านจนหลงรัก
- หลังจากนั้น ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวล สำหรับการเลือกที่จะอ่าน เพราะผู้ที่หลงรักโลกของการอ่าน จะเดินทาง เสาะแสวงหา คัดสรร เลือกเฟ้นเรื่องราวแห่งการอ่าน โลกแห่งหนังสือที่เขาเหล่านั้นหมายปอง ใฝ่ฝัน
- นับเป็นบันไดก้าวแรก ของการอ่าน
- ขอบคุณมากครับ สำหรับประสบการณ์ส่วนตัว สำหรับแรงบันดาลใจ และจุดเริ่มต้นของการอ่าน
- เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ สำหรับแรงที่ผลักให้เราค้นหาโลกของการอ่านต่อไป
- ขอบคุณมากครับ
สวัสดีอีกครั้งครับ
ผมเห็นด้วยกับคุณ Dream Farm and Sir. Paul McCartney นะครับ ที่ว่าการเริ่มต้นของการรักการอ่านหนังสือนั้น มาจากหนังสือแค่หนึ่งเล่มครับ ถ้าเราเจอหนังสือเล่มที่เราชอบ ผมเชื่อว่า เราจะกลายเป็นคนรักการอ่านขึ้นมาในทันที (ซึ่งเด็กไทยอาจจะเป็นคนรักการอ่านอยู่แล้วก็ได้ ก็อย่างน้อยก็อ่านการ์ตูนไงครับ :D)
ด้วยความเคารพครับ ผมคิดว่าจุดใหญ่ใจความของการอ่านหนังสือไม่ได้อยู่ที่ว่าอ่านกี่บรรทัด แต่ว่าอยู่ที่อ่านแล้วได้อะไรจากหนังสือ ซึ่งก็อย่างที่คุณกะทิได้กล่าวไว้แล้วว่า มันมีมุมมองหลายมุมครับ
แต่เรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะขอพูดต่อก็คือว่า การอ่านหนังสือนั้น จากความรู้สึกของผม มีอยู่สามลักษณะใหญ่ๆครับ
- อ่านเพื่อให้ได้ความรู้ แล้วนำความรู้นั้นไปประดับสติปัญญา สามารถเอาไปคิดต่อให้เกิดประโยชน์ได้
- อ่านเพื่อเสริมสร้างจินตนาการ นำจินตนาการ
- อ่านไปเล่นๆ ไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการอ่านเท่าไร
ถ้าเป็นอ่านแบบที่หนึ่ง หนังสือส่วนมากนั้นก็จะเป็นหนังสือแนว non-fiction ที่เน้นสาระมากกว่าความบันเทิง
ถ้าเป็นการอ่านแบบที่สอง ก็จะเป็นหนังสือแนวนวนิยายซะส่วนมาก
ส่วนแบบที่สาม ไม่ว่าจะเป็นหนังสือประเภทไหนก็เป็นได้ทั้งนั้นครับ อันนี้นั้นขึ้นอยู่กับสมาธิ และความรู้พื้นฐานของคนที่อ่านหนังสือ ต่อหนังสือเรื่องที่อ่าน
ผมกล้ายอมรับตรงนี้เลยครับว่า ผมไม่มีความสามารถในการอ่านแบบที่สอง ผมเคยอ่าน Harry Potter นะครับ แต่ผมไม่สามารถที่จะคิดจินตนาการภาพ ถึงตัวละคร ความอลังการของปราสาท และอื่นๆอีกมากมาย (ดังนั้นผมเลยชอบอ่านหนังสือแนว non-fiction มากกว่า) เพราะฉะนั้น ผมเลยไม่ได้อ่านหนังสือแฮรี่ พอตเตอร์ แล้วจะสนุกขนาดวางไม่ลงซะขนาดนั้น (และทำให้ผมคิดว่า ถ้าผมอ่านหนังสือแนวนี้แล้ว ผมจะตกเป็นอยู่การอ่านประเภทที่สาม คืออ่านไปเสียเวลาเปล่าๆ) แต่สำหรับคนที่จินตนาการกว้างไกลแล้วล่ะ เท่าที่ผมเห็นเขาอ่านหนังสือพวกนี้แบบวางไม่ลงครับ
นั่นอาจจะเป็นเพราะว่าเราไม่สามารถติดอาวุธจินตนาการให้เด็กหรือเปล่า จึงทำให้เด็กนั้นไม่สามารถที่จะอ่านหนังสือได้สนุกสนาน เร้าใจ และได้อารมณ์ไปกับตัวอักษรที่โลดแล่นอยู่ในหน้ากระดาษ และนั่นก็คือคำตอบว่าทำไมเด็กไทย หรือคนไทยอ่านหนังสือแค่ สิบสองบรรทัดต่อปี
แต่ผมอยากรู้ว่า ตัวเลขสิบสองบรรทัดต่อปีนี้มายังไงเหมือนกันนะครับ เพราะผมคิดว่าน่าจะเกิน เพราะอย่างน้อย เพื่อนผมที่เกลียดการเรียนเป็นชีวิตจิตใจ และรักฟุตบอลมากกว่าชีวิต ก็อ่านหนังสือพิมพ์สตาร์ ซ็อกเกอร์เป็นประจำ แล้วก็อ่านหมดทุกหน้าซะด้วยสิ
ผมคิดว่าการรักการอ่านนั้นมาควบคู่ไปกับความอยากรู้อยากเห็น และการรักการเขียนครับ ดังนั้นก็คงต้องย้อนกลับไปที่กระทรวงศึกษาและสื่อทั้งหลายว่า ทำอย่างไรให้เด็กนั้นอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่ดีงาม เป็นประโยชน์ และเมื่ออ่านแล้ว สามารถนำไปคิดต่อ แตกแขนง ในสิ่งที่เป็นความรู้ต่อไปได้ หรือถ้าอ่านนวนิยาย ทำอย่างไรให้เด็กนั้นใช้จินตนาการให้เห็นภาพของนิยาย (แต่ก็เพราะว่าโทรทัศน์นี่แหละครับ ที่ทำให้เด็กนั้นอาจจะไม่ได้มีความรู้สึกว่าอยากอ่านหนังสือมากกว่า เพราะในเมื่อซักพักเขาก็ได้ดูหนังแล้ว อย่างน้องชายผม เขาไม่อยากอ่านแฮรี่ พอตเตอร์ เพราะเขารู้ว่าเดี๋ยวยังไง ก็ได้ดูหนังแล้ว แต่เขาไม่เข้าใจว่า หนังนั้นแค่สามชั่วโมง แต่การอ่านที่ใช้เวลาเป็นสิบชั่วโมงนั้น มันให้รายละเอียดและอารมณ์ของเรื่องแตกต่างกัน รวมไปถึงการเปรียบเทียบจินตนาการที่เขามี กับของคนอื่นที่มี) รวมไปถึงความเข้าใจถึงความสวยงามทางภาษา
- สวัสดีครับ คุณ
- เห็นด้วยกับข้อสังเกตุในการอ่าน และรักการอ่านของเด็กไทย ที่อย่างน้อยก็อ่านการ์ตูน
- ประเด็นนี้สำคัญครับ ไม่ว่าจะอยู่ในรูปหนังสือเช่นไร ประเภทใด ต้องให้เขารักที่จะอ่านครับ
- และเห็นด้วยอย่างยิ่ง กับเนื้อความที่ว่า
- "การอ่านที่ใช้เวลาเป็นสิบชั่วโมงนั้น มันให้รายละเอียดและอารมณ์ของเรื่องแตกต่างกัน รวมไปถึงการเปรียบเทียบจินตนาการที่เขามี กับของคนอื่นที่มี) รวมไปถึงความเข้าใจถึงความสวยงามทางภาษา"
- ชัดเจนอย่างยิ่งครับ สำหรับ โลกของการอ่าน และนำเรื่องราวจากการอ่าน อันโลดแล่น เร้าใจ สนุกสนาน กลับเข้ามาสู่ห้วงจินตนาการ จนกระทั่งสรุปรวม ในความคิดของผู้อ่านแต่ละคน
- ในประเด็นการคำนวณ และประเมิน ตัวเลข การอ่านของคนไทย หรือเด็กไทย ต่อคน ต่อหน้า ต่อปี ต่อบรรทัด
- โดยส่วนตัว ผมก็ยังไม่เห็นการอธิบายถึงเกณฑ์การคำนวณ และค่าเฉลี่ยใดๆ ให้ปรากฎ
- นอกเหนือจากเคยอ่านรายงานสรุป ในด้านการอ่านหนังสือ โดยคำนวนจากการบริโภคกระดาษ ที่ระบุว่าใช้พิมพ์หนังสือ ไม่ใช่กระดาษในระบบอุตสาหกรรม หรือหีบห่อ พัสดุ สิ่งพิมพ์ผลิตภัณฑ์
- ข้อสังเกตุหนึ่งของการเฉลี่ยค่า ต่อจำนวนประชากรทั้งประเทศ อาจกำหนดให้เห็นเป็นตัวเลขเล็กน้อยดังกล่าวก็ได้
- เนื่องจาก ไม่ได้มีการแยกแยะ ความแตกต่างในการอ่าน หรือการบริโภคกระดาษ ระหว่างพื้นที่
- ดังนั้น ประเด็นนี้ น่าสนใจเพิ่มเติมครับ
- ผมยังไม่ได้พบเนื้อข่าว หรือนำเสนอข้อมูลข่าวสาร ในด้านการอธิบาย ข้อมูลตัวเลข ว่าใช้ฐานข้อมูลพื้นฐานเช่นไร เกณฑ์การวัด ค่าเฉลี่ย และตัวแปรแบบใด
- โดยส่วนตัว สำหรับ ความหลงใหลในการอ่าน
- ผมเชื่อว่า การอ่านเป็นเรื่องที่หลากหลายมาก
- บางคน อ่านจับประเด็น การตีความ บางคนอ่านดึงจินตนาการ และอีกมากมายการอ่าน
- สำหรับผม เป็นภาพที่งดงามทั้งสิ้นครับ
- ขอให้ความสุข จากการได้รับ การถอดเรื่องราวจากการอ่าน
- เห็นด้วยกับจุดเริ่มต้นเช่นกันครับ
- เห็นด้วย เพราะเชื่อมั่นเสมอว่า หากเด็กของเรามีความสุข จากการหยิบจับหนังสือ ได้มีความสุขจากการได้อ่าน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวใดๆ การ์ตูนก็ได้ นวนิยายก็ดี หนังสือภูตผีปีศาจ ก็ไม่เป็นไร แต่ขอให้เริ่มจับ และจับเพิ่มขึ้น
- กระโดดจากเล่มหนึ่ง สู่ เล่มหนึ่ง ด้วยความสุข
- เพียงแค่นี้ ผมก็เชื่อว่า อนาคตรออยู่เบื้องหน้าจริงๆครับ
- สำหรับประเด็น ของคุณ
- น่าสนใจมากครับ
- โดยส่วนตัว ผมไม่รู้สึกว่า ด้วยความแตกต่างในการอธิบายของเนื้อความเท่าไร
- เพราะเข้าใจในประเด็นว่า คุณต้องการรายละเอียดของข้อมูล และแนวโน้ม ที่จะอธิบายว่า การอ่าน - จำนวนบรรทัดต่อปี ไม่ใช่สาระสำคัญ
- เห็นด้วยครับ
- ต้องขอบคุณมากครับ สำหรับประเด็นความคิดเห็นที่น่าสนใจ
- ขอบคุณครับ
ขอนำข้อมูลมาอ้างอิงเพิ่มเติมจาก สำนักงานสถิติแห่งชาติ
สรุปผลการสำรวจ
การสำรวจการอ่านหนังสือของประชากร พ.ศ.2546
|
  เนื้อหาสาระที่อ่าน และสถานที่อ่านหนังสือ
 การส่งเสริมให้ประชาชนรักการอ่านหนังสือ  จากผลการสำรวจ สรุปได้ว่า การรณรงค์และส่งเสริมให้ประชาชนรักการอ่านควรเริ่มแต่เยาว์วัย และต้องเริ่มต้นจากครอบครัวเป็นลำดับแรก โดยพ่อแม่ควรเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่ลูก เพื่อให้ลูกได้ซึมซับพฤติกรรมดังกล่าวตั้งแต่แรกเกิด นอกจากนี้สถานศึกษาก็มีส่วนสำคัญที่จะผลักดันให้เด็กรักการอ่าน โดยควรจัดกิจกรรมส่งเสริมให้เด็กได้อ่านหนังสือเพิ่มขึ้น และจากข้อคิดเห็นในการส่งเสริมให้เกิดการรักการอ่าน รัฐบาลควรมีส่วนร่วมในการกำหนดราคาหนังสือให้ถูกลง และจัดให้มีห้องสมุดประจำหมู่บ้าน/ชุมชน เพิ่มขึ้น |
- สวัสดีครับ คุณ
- ขอบคุณมากครับ
- สำหรับ ข้อมูลอ้างอิง สรุปผลการสำรวจ สำนักงานสถิติแห่งชาติ
- การสำรวจการอ่านหนังสือของประชากร พ.ศ.2546
- ขอบคุณสำหรับ ข้อมูลดีๆ ที่ทำให้เราเห็นถึงความพยายาม และความหวังที่อยากให้มีวัฒนธรรมการอ่าน ในสังคมไทยอันเข้มแข็งครับ
- ขอบคุณครับ
- คุณ Kati ครับ
- ผมพยายามที่จะค้นหาข้อมูลสถิติ 7 บรรทัด/ตน/วัน
- ข้อมูลที่ได้มาก็ตามที่นำมาเสนอ เลยไม่แน่ใจ คำว่า 7 บรรทัด มีอยู่ในรายงานการสำรวจฉบับสมบูรณ์หรือเปล่า
- ไม่ได้มีไรมากนะครับ แค่อยากรู้
- อันที่จริงอ่านแค่สองบรรทัด หรือบรรทัดเดียว ถ้าประโยคนั้นสามารถที่จะทะลวงเข้าไปในใจให้คนอ่านได้คิด ได้ตรึกตรอง ได้ทำอะไรก็แล้วแต่ที่แตกกอต่อยอดไปจากนั้นได้ ก็ถือว่าน่าจะพอใจแล้ว ... คุณ kati ว่าไงครับ
- สวัสดีครับ
- โดยส่วนตัว ผมเข้าใจ ในกรณีว่า สองบรรทัด หรือ บรรทัดเดียว แต่ให้สามารถต่อยอดแตกกอทางปัญญา ออกดอกออกผล
- แต่ในทางปัญญา
- และมุมมองของผู้ที่พยายามสร้างนโยบาย สนับสนุนให้เกิดการเคลื่อนไหว เพื่อสร้างวัฒนธรรมการอ่านที่เข้มแข็งในสังคมไทย
- ผมคิดว่า เป็นเรื่องความหลากหลายของเนื้อหา เป็นเรื่องของการกระจายเรื่องราวแห่งการอ่าน
- การอ่าน ที่จะกลายเป็นต้นทุน ในการรับรู้ ต้นทุนในทางปัญญา เพื่อเลือกสรรหนทาง เลือกวิถีการแก้ปัญหา
- เมื่อมีเรื่องราว และต้นทุนการรับรู้ที่หลากหลาย ก็เชื่อได้ว่า จะมีทางเลือก และทางออกที่ใช้สอย และประมวลผลทางปัญญาได้ง่ายกว่า
- มุมมองด้านนี้ ผมค้นหา จะเห็นด้วยครับ
- อย่างน้อย ก็เชื่อในด้านของความหลากหลาย ต่อมุมมอง ต่อการประมวลปัญญาครับ
- คิดว่า ในแต่ละหนทาง ก็มีคำตอบที่รองรับต่อวิธีการแก้ปัญหาของสังคมที่แตกต่างกันครับ
- แต่เชื่อมั่นว่า สุดท้าย หนทางก็ยังคงมีหนทางอันหลากหลายให้เราเลือกผลักดัน ไปสู่สังคมของการอ่านครับ
- จะอ่านมาก อ่านน้อย ก็ขอให้อ่านครับ
- ยกเว้นอย่างเดียว คือ การไม่อ่าน
- หรือไม่มีโอกาสได้อ่าน
- ประเด็นหลังนี้ เจ็บปวดมากกว่าครับ สำหรับสังคมไทย
- ขอบคุณมากครับ สำหรับประเด็นความคิดเห็นในการแลกเปลี่ยน
- ขอบคุณครับ
- ขอบคุณครับคุณ kati สำหรับความคิดเห็นที่หลากหลาย ในด้านการอ่าน
- ผมเริ่มอ่านหนังสือทั่วไปเยอะๆ ก็ตอนเรียนมหาลัย ตอนนั้นก็อ่าน หนังสือโกวเล้ง พวกจอมยุทธ ช่อการะเกด (ชื่อนี้หรือเปล่าไม่แน่ใจ เป็นรวมเรื่องสั้นนะครับคุณKatiคงรู้จัก) อ่านจนหมดทุกเล่มที่มีในหอสมุด
- เรียนจบมาเริ่มทำงานก็ อ่านของ รงค์ อย่างเดียวเลย ตอนนั้นผมบ้างานของรงค์มาก จนหนังสือของ พญาอินทรีย์ มีเกือบครบแล้วละมั๊ง ความคิดต่างๆของผมเลยติดนิสัยประชดประชันมาบ้าง
- จากนั้นก็เปลี่ยนมาอ่านด้านปรัชญาตะวันออก
- ตอนนี้ก็อ่านประวัติศาสตร์อย่างเดียว
- หลังจากนี้ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าจะอ่านหนังสือแนวไหนดี
- เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เลย แต่จังหวะการเปลี่ยนจะประมาณ 2-3 ปี ถึงจะเปลี่ยน
- เข้ามาเล่าให้ฟังนะครับ
- คุณ kati สะบายดีนะครับ ส่วนผมนั้นพออยู่ได้
- สวัสดีครับ คุณ
- ผมก็เป็นคนที่หลงใหล และหลงรักการอ่านหนังสือครับ ไม่จำกัดประเภท หรือแนวทาง ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาที่เหมาะของตัวเองครับ ตามความรู้สึก ตามจังหวะการทำงาน ตามความสุขของชีวิต
- สำหรับ รงค์ วงษ์สวรรค์ ก็เป็นงานที่ชวนหลงรักครับ
- มีเล่มที่อยู่ในดวงใจมากๆ คือ เสเพลบอยชาวไร่ กับ ผู้มียี่เกในหัวใจ
- แต่ที่อ่านได้ แบบไม่ติดขัด ก็คือ หนังสือประวัติศาสตร์ครับ
- แต่อาจจะเลือกคนเขียนนิดหน่อยครับ
- เพราะบางครั้ง อาจแล้วตั้งคำถาม ว่าเขียนประวัติศาสตร์ หรือเขียนนวนิยาย อันนี้ มีคำถามเสมอ ในยามอ่านแล้วติดในประเด็นข้อเขียน
- โดยส่วนตัว การทำงาน และ ชีวิต สบายดีเป็นระยะครับ
- มีงานเขียนได้ทำตลอด มีงานที่ทำให้เราได้อ่านหนังสือตลอดเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็นงานที่เรารัก ได้อ่าน ได้เขียน ได้พูดคุยกับผู้คน รวมถึงได้มีโอกาสเดินทางบ้าง ก็ล้วนเป็นเรื่องที่มีความสุขครับ
- ยังต้องการ หาจังหวะชีวิต เพื่อให้เดินทางได้มากกว่านี้ครับ ถึงจะสบายใจได้มากขึ้น
- ขอบคุณมากครับ สำหรับการถามไถ่
- ขอบคุณ และเชิญชวน ร่วมแนะนำหนังสือที่น่าสนใจได้ครับ
- อย่างน้อย ก็ร่วมกันสร้าง ข้อมูลในพื้นที่สาธารณะ เป็นข้อมูลเปิด สำหรับผู้คนที่ชื่นชอบการอ่านหนังสือ
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ kati
พอดีผมกำลังทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับการอ่านหนังสือคุณคิดว่าถ้าทำดังต่อไปนี้จะช่วยแก้ปัญหาได้หรือไม่ครับ
-ห้องสมุดที่เป็นสถานที่แลกเปลี่ยน หนังสือและความประทับใจ จากที่คนไทย(ชอบบ่นว่า)หนังสือแพง ถ้าเรามีสถานที่ที่ทำให้เกิดการแจก,แลกเปลี่ยนหนังสือเพื่อหมุนเวียนการอ่านเหมือนอย่างที่เวบไซต์bookcrossing.com bookmooch.comทำน่ะครับ
-มีนิทรรศการแนะนำหนังสือและนักเขียนดีๆที่ควรอ่าน
- สวัสดีครับ คุณ Note
- ประเด็น ที่ 1 ห้องสมุด เป็นสถานที่แลกเปลี่ยน แจก หมุนเวียน
- ประเด็น ที่ 2 มีนิทรรศการ แนะนำหนังสือ - นักเขียนดีที่ควรอ่าน
- ผมว่า มุมมอง ทั้ง 2 ประเด็น น่าจะสรุปจากสภาพในเชิงเศรษฐศาสตร์ ด้วยความเชื่อมั่นส่วนตัวในกลไกตลาด ผมคิดว่า น่าจะเป็นตัวตั้งในการนำเสนอ ถกเถียงได้ชัดเจนที่สุด
- รวมทั้งน่าจะเป็นกรอบการพิจารณา หรือ ทฤษฏีกำกับได้นะครับ
- ผมตอบ ประเด็นที่ 2 ก่อนนะครับ
- ประเด็นที่ 2 คือ คำตอบในการกระตุ้นตลาด กระตุ้นความต้องการของตลาด ความต้องการบริโภคหนังสือ บริโภคเนื้อหาของหนังสือ
- ซึ่งผมเชื่อว่า การจัดทำนิทรรศการ การแนะหนังสือ แนะนำนักเขียน
- คือ หนึ่งในคำตอบ เพื่อสร้างการประชาสัมพันธ์ทางการตลาด
- เป็นกระบวนการสร้างตลาด ที่ดีในหนึ่งทางออก
- ผมคิดว่า กรอบคิดดังกล่าว อยู่ในวิธีคิดแบบกลไกตลาด
- ซึ่งกระบวนการดังกล่าว จำเป็นต้อง เกิดขึ้นจากการลงทุนของภาครัฐ ในการสนับสนุนอย่างจริงจังในระยะแรก
- ส่วนในพื้นที่ของภาคเอกชน ก็เป็นพื้นที่ซึ่งจะทำการตลาด แข่งขัน และจัดจำหน่ายหนังสือในความนิยม
- ซึ่งอาจจะไม่เกี่ยวข้องกับการสร้างตลาดของภาครัฐ
- ในเชิงทฤษฏี การสร้างตลาด และลงทุนเพื่อให้ตลาดมีการขยายตัว ถือเป็นพื้นฐานของรัฐ
- ส่วนในประเด็นที่ 1
- ผมคิดว่า กลไกดังกล่าว เป็นเพียงมุมมองเชิงสังคมสงเคราะห์ การสนับสนุนแบบอาสาสมัคร การสงเคราะห์ ซึ่งผมยังไม่เคยเห็นกรณีดังกล่าว ประสบความสำเร็จ ในระดับพื้นฐาน หมายถึงในระดับมวลชน หรือผู้คนโดยทั่วไป
- เราอาจจะสร้างสังคมที่สงเคราะห์กันได้ ในบางที่ แต่ไม่ได้หมายถึงทุกพื้นที่ทั่วประเทศไทย
- ผมคิดว่า
- มุมมองในการสร้างสังคมการอ่าน
- ต้องมอง สังคมที่เข้มแข็งจากการอ่าน
- ซึ่งลำพัง ข้อถกเถียงนี้ ก็สร้างปัญหาอย่างมาก
- เพราะส่วนใหญ่ ต่างยอมรับว่า วัฒนธรรมไทยโดยพื้นฐานแต่ดั้งเดิม
- เป็นสังคม การบอกเล่า มุขปาฐะ สังคมการฟัง
- การอ่านให้ฟัง บอกเล่าให้ฟัง
- ล้วนอยู่ในกรอบของวัฒนธรรมไทยอย่างมาก
- สังคมการอ่าน
- คือสังคมของความเงียบ
- สังคมที่ผู้อ่านแต่ละคน ต่างท่องไปในโลกแห่งตนเอง อ่าน จับประเด็น ไล่เรียงเนื้อหา และคิดตามด้วยตนเอง
- เป็นสังคมที่โดดเดี่ยว และปัจเจก อย่างมาก
- ในภาวะที่กำลังอ่าน
- ส่วนการอ่านออกเสียง ก็เป็นเพียงหนึ่งในกิจกรรม ที่งอกออกมาจากการอ่าน
- ผมคิดว่า และนำเสนอว่า
- คุณคงต้องตั้งทฤษฎี หรือ ใช้กรอบทฤษฏี ในการกำกับ เพื่อสร้างโจทย์ของการสร้างสังคมการอ่านก่อน
- ก่อนที่จะลงรายละเอียด ในส่วนเนื้อหากิจกรรมเพื่อกระตุ้นให้เกิดสังคมการอ่าน ขึ้นในสังคมไทย
- คงต้องพิจารณา จากทฤษฏี ว่าจะใช้จากสาขาวิชาใด จะเป็นในเชิงการตลาด ของการบริหารธุรกิจ เชิงตลาดของเศรษฐศาสตร์ หรือเป็นทฤษฏีด้านการสื่อสารสาธารณะ ของวารสารศาสตร์ หรือนิเทศศาสตร์
- คงต้องใช้ทฤษฏีกำกับก่อน จึงจะลงรายละเอียดในการจัดขั้นตอน จัดกระบวนการ เพื่อไปสู่สังคมแห่งการอ่าน
- น่าจะช่วยกำหนดกรอบการถกเถียง และระดมความคิดเห็นในเรื่องดังกล่าวได้
- เท่าที่จำได้ มีงานวิจัยของสมาคมผู้พิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือแห่งประเทศไทย มีงานศึกษาในเรื่องสังคมการอ่าน
- และมีงานศึกษาของกระทรวงศึกษา ทั้งสองกรณีก็เห็นว่ามีการใช้ทฤษฎีกำกับไว้อยู่อย่างน่าสนใจ น่าจะลองไล่เรียง เพื่อกำหนดกรอบการศึกษาได้นะครับ
- รวมทั้งมีงานศึกษาของ TK PARK ก็มีการสัมมนา เสวนา และศึกษา เพื่อสร้างสังคมการอ่านในประเทศไทย ก็น่าสนใจนะครับ
- และมีบทสัมภาษณ์ของ คุณมกุฎ อรดี ผู้บริหารสำนักพิมพ์ผีเสื้อ ที่ให้สัมภาษณ์นิตยสาร สารคดี เกี่ยวกับการสร้างสังคมการอ่าน เมื่อสัก 4 ปี ก่อน ก็มีมุมมองที่น่าสนใจ
- ลองลำดับข้อมูลพื้นฐานก่อนครับ
- ถ้าจะให้ช่วยนำเสนอ หรือช่วยเหลือด้านข้อมูลอย่างไร ยินดีอย่างยิ่งครับ
- ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับ คุณkati
ตอนนี้ผมสงสัยเกี่ยวกับเรื่องยุคสมัยของวรรณกรรมมากเลยครับ ช่วยอธิบายแต่ละสมัยmodren
post-modren contemporary ของวรรณกรรมได้ไหมครับ
แล้วถ้าเรามีความเข้าใจในแต่ละยุคสมัยของวรรณกรรมจะสามารถทำให้เราสืบต่อความคิดไปจนถึงพัฒนาวัฒนธรรมการอ่านของบ้านเราได้หรือไม่ครับ
ขอบคุณมากครับ