ธรรมฐิต
พระ(มหา) วิชิต ชิต สมถวิล(ฐิตธมฺโม)

ไม้เท้าของพ่อแม่ที่แก่เฒ่าดีกว่าลูกเต้าที่มันอกตัญญู ธรรมฐิตขอน้อมบูชาระลึกคุณงามความดีแทนลูกๆชาวGTKแด่แม่ของเราทุกๆท่านขอรับ..


นี้แหละเขาว่าไม้เท้าของพ่อแม่ที่แก่เฒ่าดีกว่าลูกเต้าที่มันอกตัญญู

บันทึกนี้ขอเป็นตัวแทนน้อมบูชาแม่แทน

ชาวGTKทุกท่าน

     เราเคยคิดบ้างไหมว่า  ในชีวิตของเรานั้น  การที่เราเติบโตมาจนถึงทุกวันนี้  เพราะใคร  บางคนคิดว่าอายุ  ๒๐  ปี  จึงค่อยเลี้ยงดูคุณพ่อคุณแม่เป็นการตอบแทน  บางคนคิดว่าเมื่ออายุ  ๓๐ ปี  มีการมีงานทำจึงค่อยเลี้ยงแม่ตอบแทน  แต่ถามว่าใครจะรู้ว่าเมื่อเราอายุถึง  ๒๐ - ๓๐  ปี  คุณพ่อคุณแม่จะยังอยู่กับเรา  ใครจะรู้บ้างว่าเราจะมีอายุถึง  ๒๐ -  ๓๐  ปี  เพราะความตายนั้นแขวนคออยู่ตลอดเวลา  ผู้ใดที่คิดว่าจะเลี้ยงพ่อแม่เป็นการตอบแทน  เมื่ออายุ  ๒๐ -  ๓๐  ปี ผู้นั้นชื่อว่าเป็นผู้ที่ประมาท เป็นผู้ที่คิดผิดอย่างร้ายแรง  บางทีถ้ามัวแต่ผลัดวันประกันพรุ่งในการเลี้ยงพ่อแม่เป็นการตอบแทน อาจจะได้เลี้ยงท่านเพียงน้ำครึ่งแก้ว  ข้าวครึ่งจาน  อาหารครึ่งถ้วยไปตั้งไว้หน้าโลงศพ  เมื่อท่านได้ตายจากเราไปแล้ว ถามว่าการเลี้ยงพ่อแม่เพียงน้ำครึ่งแก้ว  ข้าวครึ่งจาน  อาหารครึ่งถ้วย  ไปตั้งไว้หน้าโลงศพ  ในเมื่อท่านตายนั้นมันเพียงพอกับบุญคุณของท่านที่ตรากตรำทำมาตลอดชีวิตหรือ ?  มันเพียงพอกับบุญคุณของท่านที่ให้เราทั้งเลือดเนื้อและจิตวิญญาณหรือ ?

       ในตอนนี้บางคนไม่มีคุณแม่อยู่แล้ว  บางคนยังมีคุณแม่อยู่  คุณแม่ของลูกทุกคนนั้น  ไม่ว่าจะเป็นคนจนหรือคนรวย  สิ่งที่คุณแม่มีเท่ากันทั้งหมด  นั้นก็คือ  ความรักลูก  แม่ไม่เคยนึกถึงเลือดเนื้อของตัวเองในร่างกายว่า  จะได้รับความเจ็บปวดหรือไม่  แต่แม่ยังคิดอยู่ตลอดเวลาว่าลูกของแม่จะได้รับความเจ็บปวดหรือเปล่า  บางคนพอถึงงานวันเกิด  จัดงานวันเกิดเลี้ยงเพื่อนฝูงอย่างยิ่งใหญ่  มีเหล้ามีบุหรี่  พากันดีใจว่า  วันนี้คือวันเกิดของเรา  แต่จะมีใครที่รู้บ้างว่า  วันที่ตัวเองภูมิใจนักหนาว่าเป็นวันเกิดของตัวเองนั้น  แท้ที่จริงแล้วคือวันเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดของแม่  คือวันที่แม่เกือบจะสิ้นชีวิต  ฉะนั้นการจัดงานวันเกิดนั้น  จึงควรที่จะเปลี่ยนมาว่า  งานวันใกล้จะตายของท่าน หรืองานวันผู้ให้กำเนิด จึงจะถูกกว่า  ตัวเองเกิดมามีชีวิตอยู่อย่างสุขสบาย  ไม่เคยนึกถึงวันผู้ให้กำเนิดบ้างเลย  เฝ้าแต่จะนึกเพียงว่าวันไหนเป็นวันเกิดของเรา  จะได้มีความสุข อนิจจาเพียงแค่นี้หรือคือความคิดของลูก  เพียงแค่นั้นหรือของคนที่ได้ชื่อว่าลูก  ที่เกิดมาจากเลือดเนื้อเชื้อไขของท่าน  ทำไมหนอคนที่เกิดมาจากแม่นั้น  จึงลืมคิดไปว่า  ตัวเองยังมีวันวันหนึ่ง  ที่เป็นสำคัญที่สุด  วันนั้นก็คือ  วันผู้ให้กำเนิด  หรือวันแม่นั่นเอง


       เมื่อถึงวันสำคัญต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นวันเกิดของคนโน้นคนนี้..วันพิเศษอื่น ๆ เช่นวันปีใหม่ เป็นต้นหัวใจของลูกก็มีแต่ใครต่อใครมากมายจนจนแน่นไปหมด  จนไม่มีที่ว่างเล็ก ๆ สักนิดหนึ่งสำหรับแม่และพ่อเลย..ลูกมักมีคำหวานไพเราะเสนาะหูกำนัลแด่คนอื่น ๆ เสมอ ๆ แต่กับพ่อแม่ซึ่งรักและจริงใจต่อลูกยิ่งกว่าใคร ๆ ถ้าพ่อแม่ทำให้ลูกไม่พอใจ  แม้เพียงเล็กน้อย..ลูกก็บึ้งตึงหรือตวาดเอา  ตะคอกใส่กระแทกกระทั้นปั้นปึงตึงตังราวกับพ่อแม่เป็นตัวมารร้าย  เป็นกองขยะที่โสโครกน่าสะอิดสะเอียน..

ลูกเคยรู้บ้างไหมว่าแม่เจ็บปวดขมขื่นรวดร้าวเพียงใด  บางครั้งแม่นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาแม่ต้องกินข้าวคลุกกับน้ำตาเสมอบางครั้งต้องทิ้งช้อนไปนอนร้องให้ให้สาแก่ใจกับความทุกข์ที่เผาในหัวอก   ลูกทำให้แม่เจ็บ แต่ช่างเถิด  แม่ให้อภัยลูกได้เสมอ  ขอให้ลูกจำไว้อย่างเดียวว่า..ในหัวใจของแม่มีเพียงลูกเท่านั้น..

              โอ้ลูกจ๋า  แม่เกือบเสียชีวิตตอนคลอดเจ้า  แม่คอยเฝ้ายามเจ้าเติบใหญ่  และต้องมอบชีวิตให้เพราะดวงใจของแม่นี้ลูกจ๋า  เจ้าคือดวงใจของแม่  แม่จากเจ้าไปแล้ว  เจ้าไม่ต้องคิดถึงแม่หรอกนะ  แต่แม่ขอให้เจ้าเป็นคนดีของทุก ๆ คน  เท่านั้นแม่ก็จะได้ตายตาหลับ..

                     เราบางคนเคยทำให้คุณแม่ผิดหวัง  จนต้องหลั่งน้ำตาออกมา  ทำให้คุณแม่เสียใจ     คุณแม่ไม่เคยปรารถนาร้ายต่อเรา      แต่เรายังบังอาจจะเหยียดหยามน้ำใจของคุณแม่ได้ สู้ให้แม่มีไม้เท้าอันเดียวยังจะดีกว่า  เวลาที่แม่จะล้ม  แม่ยังใช้ไม้เท้าค้ำยันร่างกายไม่ให้ล้มได้  เวลาสัตว์ร้ายจะกัด  แม่ยังใช้ไม้เท้านั้นไล่สัตว์ร้ายได้  แต่ลูกอกตัญญู  ช่วยอะไรแม่ได้บ้าง    นี้แหละเขาว่าไม้เท้าของพ่อแม่ที่แก่เฒ่าดีกว่าลูกเต้าที่มันอกตัญญู สิ่งใดที่เป็นความผิดที่เคยกระทำมา  เราลองย้อนมองชีวิตชีวิตหนึ่งที่อยู่ข้างหลัง  ซึ่งชีวิตนี้  เป็นชีวิตของคนที่โลกขนานนามว่า แม่แล้วจงสำนึกในพระคุณของท่าน  ตั้งใจทำความดีตอบแทนพระคุณแม่ตั้งแต่วันนี้  ก่อนที่ไม่มีโอกาสที่จะตอบแทนพระคุณท่าน

 

           เราชาว  GTK  ทุกคนเห็นแล้วใช่ไหมว่า  ตัวของเราก็คือร่างกายของคุณพ่อคุณแม่  ที่ตั้งใจให้เกิดเป็นตัวแทนของท่าน  เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว  คนที่เกเร  คนที่ขี้เกียจ  คนที่ไม่สนใจ  ไม่รักคุณพ่อคุณแม่  หรือเป็นลูกไม่รู้บุญคุณพ่อแม่  เลิกเสียเถอะนะ(ธรรมฐิตขอกราบละ) …. หันมาทดแทนพระคุณของท่านทั้งสองตั้งแต่วันนี้  เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ตัว

        ถึงวันนี้ ท่านระลึกถึงพระคุณของคุณพ่อคุณแม่แล้วพร้อมที่จะตอบแทนพระคุณท่านแล้วหรือยัง..??………………..

ธรรมะฐิตขอน้อมบูชาระลึกคุณงามความดีแทนลูกๆชาวGTK

แด่แม่ของเราทุกๆท่านขอรับ..

ธรรมะสวัสดีขอรับ

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมฐิต
หมายเลขบันทึก: 286273เขียนเมื่อ 11 สิงหาคม 2009 19:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 มิถุนายน 2012 14:45 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)

สวัสดี ท่านธรรมฐิต

แม่อบรมนิสัยความกตัญญูกตเวที ให้รู้จักบุญคุณของผู้อื่น แต่ผมเห็นว่า

คนเรายุคนี้ไม่ค่อยนึกถึงบุญคุณต่อกันเสียแล้วครับท่านมหา

 

Pสวัสดีขอรับอาจารย์หายไปหลายวันเหนาะ

คละเคล้ากันไปขอรับดีบ้างเลวบ้าง..

  • นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
  • เข้ามารับคำสอนเตือนใจที่มีคุณค่า
  • ทุกวันนี้ก็อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ อาจจะบ้างานไปบ้าง 
  • แต่ก็อยู่กับครอบครัวตลอดค่ะ เพราะเราไม่รู้ว่าพ่อกับแม่่่ท่านจะอยู่กับเรานานแค่ไหน ก็พยายามดูแลท่านค่ะ แต่ก็มีบ้างที่อาจจะลืมๆท่านไปบ้าง 

เป็นข้อเตือนใจที่ดีจริงๆค่ะ จะไม่ลืมพ่อกับแม่   ดีใจที่พ่อกับแม่ยังมีชีวิตอยู่ให้เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกค่ะ  จะทำให้ดีที่สุดกับท่านทั้ง  2  ค่ะ

Pน่าภูมิใจแทนคุณแม่คุณพ่อของอาจารย์ลูกหว้าจัง

ขออนุโมทนาขอรับอาจารย์

Pคนกตัญญูกตเวทีต่อแม่พ่อ

อยู่ที่ไหน..ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ขอรับ

นมัสการค่ะ...หลวงพี่

วันไหนๆ ก็เป็นวันของแม่เสมอค่ะ...สิ่งเดียวที่ทำได้ขณะนี้...คือพยายามไม่ทำตัวให้ท่านหนักใจค่ะ...

"รักของพ่อแม่" ยิ่งใหญ่เหนือฟ้ามหาสมุทร...

---------------

ขอบพระคุณสำหรับธรรมะเตือนใจค่ะ

Pระดับความคิดอาจารย์หลวงพี่ว่าคงไม่ทำให้แม่พ่อผิดหวัง

สาธุขอรับ..

กราบนมัสการเจ้าค่ะหลวงน้า

...หลานแวะมาบูชาพระคุณแม่อีกคนหนึ่งค่ะ..หลวงน้าสบายดีหรือเปล่าคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...หลานจิ

Pอย่าทำให้แม่พ่อผิดหวังละหลานจิ..

หลวงน้าสบายดีจ๊ะ..

ขอบใจจ๊ะที่มาทักทาย

นมัสการค่ะท่านธรรมฐิต

คนเป็นแม่อ่านแล้วเล่นเอาน้ำตาซึม

พี่นกเองเป็นทั้งลูกและเป็นทั้งแม่ จึงพยายามอย่างยิ่งที่จะดูแลคุณแม่ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

การที่เราทำทุกอย่างที่ดีที่สุดเพื่อคนที่เรารักทั้งสองด้านเป็นความอิ่มในจิตที่ไม่มีวันจะหมดอิ่ม

นมัสการด้วยความขอบคุณสำหรับบทความดีๆค่ะ

สาธุ..พี่นก..

ที่อิ่มใจเพราะยิ่งให้โดยความบริสุทธิ์ใจเท่าไร

เราก็ยิ่งสุขใจโดยมากขึ้นเท่านั้นเช่นกัน..

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท