วันนี้ไปฉันภัตตาหาร ณ บริษัท ALK.พรีซิซั่นเวอร์ค จำกัด
ที่หนองแขม กรุงเทพ.
หลังฉันเสร็จได้ให้พรเป็นภาษาธรรมเสร็จแล้ว
ธรรมฐิตจึงได้ให้พรเป็นภาษาคน
เพื่อให้พนักงานได้นำไปพิจารณาเป็นข้อคิด
ในการทำงานและประยุกษ์ใช้ในชีวิตประจำวัน
พรภาษาคนที่ให้โดยสุรปคือ
ให้รู้จักความสำคัญในเรื่องที่เราทุกท่านจะต้องประสบในแต่ละวัน
โดยตั้งหัวข้อไว้ ๓ ประการ
๑.คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเราคือใคร?
๒.เวลาที่สำคัญที่สุดคือเวลาไหน?
๓.และงานที่สำคัญที่สุดคืองานอะไร
(ท่านลองให้ความสำคัญแต่ละข้อในใจดูนะขอรับ)
-คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเรานั้น คือคนที่เรากำลังปฏิสัมพันธ์อยู่ด้วย
เวลาเราพูดหรืออยู่กับใครเราต้องให้ความสำคัญคนที่อยู่ตรงหน้าเราให้
มากที่สุด ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม...
-เวลาที่สำคัญที่สุด คือเวลาปัจจุบัน ณ เวลานี้ที่เรากำลังหายใจเข้าออก
โดยมากเรามักดีใจเสียใจกับเวลาที่ผ่านมาและฝากความหวังไว้กับอนาคตมากเกินไปจนลืมให้ความสำคัญกับเวลา ณ ขณะปัจจุบัน..
-และงานที่สำคัญที่สุด คืองานที่เรากำลังทำมันอยู่
ไม่ว่าคนนั้นจะมีหน้าที่อะไรจะเป็นรัฐมนตรีก็ตาม
หากว่าตอนนี้รัฐมนตรีกำลังแปรงฟัน
งานคือการแปรงฟันก็ต้องสำคัญที่สุด..
.....ฯลฯ....
ท่านละให้ความสำคัญกับ คน เวลา และ งาน
ในชีวิตดีพอหรือยัง
ธรรมะสวัสดีขอรับ..
กราบนมัสการท่านธรรมฐิต
*** มารับข้อปฏิบัติไปเจริญสติค่ะ
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ธรรมฐิต
ภาษาธรรมก็ต้องใช้เพื่อรักษาประเพณีไว้
ส่วนภาษาคนก็ต้องใช้เพราะคนยังไม่รู้อีกเยอะครับ
น้อมให้ด้วยความเต็มใจขอรับ
การนำเสนอนี่แหละขอรับอาจารย์ที่เราท่านต้องหาวิธีประยุกษ์ในการนำเสนอให้ถูกกับกลุ่มคนนั้นๆ.งขอบพระคุณขอรับที่มาเยี่ยม..
กราบนมัสการครับ
มารับคำสอนครับ
กราบนมัสการค่ะ
จะนำไปปฏิบัตินะคะ...การให้ความสำคัญกับคนที่เราพูดด้วย
งานที่เราทำ...จะนำไปใช้ในการทำงานค่ะ...
มอบให้ด้วยใจจริงขอรับคุณครู..
ช่ายจะรู้ว่าสำคัญจริงหรือไม่ต้องปฏิบัติดู..สาธุขอรับ..