บันทึกวันอังคารที่ 12 ตุลาคม 2553
ไม่มีใครสักคนจะใส่ใจ
ไม่มีแม้กำลังใจหยิบยื่นให้
ไม่มีคำชื่นชมให้ชุ่มชื่นหัวใจ
ไม่มีแม้ใครจะเยินยอ
ไม่เคยจะได้รับแม้โอกาส
ไม่เคยคิดประกาศความดีกันบ้างหนอ
ไม่เคยแม้จะดึงมือให้ก้าวต่อ
ไม่เคยรอให้เดินตามทุกแห่งหน
ฤดูกาลผ่านพ้น...
ฉันก็ยังเป็นคนเก่า ๆ ไม่สับสน
ยังเดินทางกับความรักที่เปี่ยมล้น
อยู่กับคน... กับงาน ...ที่รัก ... เท่านั้นพอ...
********