เท่าที่เห็นคือ

1. คนที่อยากทำครับ...อยากลองของใหม่ครับ..ประมาณว่าลองดูซักตั้ง...อันนี้มักได้ความรู้ สร้างการเปลี่ยนแปลงได้สูง

2. กลุ่มนี้ทำตามคนประเภทแรกครับ...บางทีไม่ตั้งใจจะทำ AI จริงๆหรอก หรอกครับ..แต่พอเห็นเพื่อนทำสำเร็จเลยทำบ้าง...ปรากฏว่าออกมาดีอย่างไม่น่าเชื่อ

3. คนที่อยู่นอกสายตาคุณเอง...ผมเองเป็นอาจารย์ MBA ไม่ไม่คาดหวังว่าลูกศิษย์ที่เป็นพยาบาลจะทำอะไรที่มัน Management มากๆ อย่าง IS ของ MBA ได้ดีมากนัก....คิดผิดครับ..ปรากฏว่าทำเสร็จเป็นกลุ่มแรกๆ.. แถมปัจจุบันยังทำต่อไปอีก ประมาณว่ายั่งยืนกว่ากลุ่มอื่นๆ...ตอนหลังก็เจอในกลุ่มเภสัชกร และจบดนตรี สุดขีดครับทำได้ดีมากๆ

4. คนที่อยู่ระหว่างการต่อสู้ เพื่อตั้งตัว..หรือกำลังต้องการความก้าวหน้าในอาชีพ..โดยเฉพาะกลุ่มงานขาย กลายเป็นอะไรที่ทำได้ดีมากๆครับ..เพราะสนามทดลองอยู่ตรงหน้าเขาทุกวัน...ค้นพบ แล้ว ลุยเลย...

5. ไม่เชื่อมั่นตัวเองว่าจะทำอะไรได้สำเร็จ...ใช้เวลา Coach ให้ความมั่นใจ พอทำได้ก็จะมั่นใจมากขึ้น..แต่ Impact ไม่สูงมาก แต่ก็ยังดี..

6. ประเภทมีอุดมการณ์ อยากทำอะไรเพื่อสังคม หรือบุกเบิกธุรกิจแนวใหม่...กลุ่มนี้คือพวกคิดการณ์ใหญ่ครับ..เขาจะหาหนทางมาถามคุณเอง..แล้วทำจริงครับ..กลุ่มนี้จะประสบความสำเร็จมากๆ ในเวลาต่อมาครับ..

......

สรุปแล้วคนที่ทำ AI แล้ว Work คือพวกที่อยากทำครับ อยากทำให้จบ..เรียกว่ามีฉันทะครับ...ตรงนี้สำคัญสุดครับ...

อาจไม่มีในตอนแรก แต่ด้วยเพื่อน อาจารย์ Coach อาจช่วยส่งเสริมให้หลายมีฉันทะได้ครับ...

Coach เองมีหน้าที่ต้องส่งเสริม สร้างบรรยากาศให้คนในองค์กร/เครือข่ายมีฉันทะอย่างต้่อเนื่องครับ. วิริยะ จิตตะ วิมังสา จะมาเอง มาเรื่อยๆครับ

.....

ส่งเสริมอย่างไร จะเล่าให้ฟังในตอนหน้าครับ..