เสาร์ที่ 24 ตุลาคม วันออกพรรษา       

    เริ่มต้นจาก 15 ชีวิต กลายเป็น 40 กว่าชีวิต ไม่ต้องชวน 4 คันรถ ทุกคนพอได้ข่าวก็ขอร่วมเดินทาง จากงบประมาณหนึ่งหมื่นบาทของคณะพยาบาลศาสตร์ กลายเป็นจุดเริ่มต้นของการทำงาน จากนั้นสายธารน้ำใจก็ไหลมาจากอาจารย์ บุคลากร นิสิต ห้างร้าน Big C  คณะแพทย์ฯ คณะเภสัชฯ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม            และเราก็มุ่งสู่พิมาย โดยไม่หวั่น ว่าข้างหน้าเราจะเจออะไร...

              ทันทีที่เราขนของลงจากรถทหาร เดินไปถึงเต้นท์ที่เทศบาลจัดไว้ให้ บริเวณจุดช่วยเหลือซึ่งเป็นตลาดสด ข้าวของยังวางกองสุมกันทั้งยา ทั้งถุงยังชีพ ทันใดนั้นความโกลาหนก็เกิดขึ้นเมื่อมีเสียงดังขึ้นว่า "ขอให้เตรียมรับคนไข้ช๊อค" เอาหละสิงานเข้าด่วนเลยเหรอเนี่ย "น้ำเกลือมีไหมลูก" "ไม่มีครับ" "เตียงหล่ะลูก ไปยกตะแคร่ขายผักมาวางตรงนี้ เอาไว้ให้คนไข้นอน" เตรียมยาฉุกเฉินเท่าที่จะมีในมือ วิ่งไปร้านขายที่มีเปิดอยู่หนึ่งร้าน .....คนขับรถไปไหน????  เอารถยกออกเร็ว..คนไข้จะหยุดหายใจแล้ว ....โอยกองพยาบาลหายใจไม่ทั่วท้องเลย  แล้วคุณยุนำทีมนิสิตพยาบาลกระโดดขึ้นรถยก ไปกันสามคน ระหว่างรอผู้ป่วยรายแรก  คนไข้ทยอยมาเรื่อยๆๆ ทุกอย่างเป็นไปอย่างรวดเร็ว แบบไม่ต้องตั้งหลัก สังกะสีบาด ทำแผล เท้าเป็นแผล แช่น้ำนาน เป็นหอบ ยาขยายหลอดลมไม่มี เป็นความดันสูง ยาหมด นอนไม่หลับ ร้องไห้ไม่หยุด ....(แฮ่ๆๆ ขาไปหน้าตายังสดชื่น แต่บัดนี้คิ้วผูกโบว์แบบแยกไม่ออก) "บ้านนี้ขอยา 8 ชุดครับ ชาวบ้านออกมาไม่ได้" จัดไป "บ้านนี้ไฟดับ จัดไฟฉายกับเทียนไขให้นะลูก..."

" ไปฉีดยากันบาดทะยักนะ" " ไปไม่ได้ครับขายของ ไปยากด้วย รถออกไม่ได้"

                                      เป็นหอบหืด ยาก็ไม่มี

                             ป่าหน่วย  รพ.เชียงยืน

    ยาและเวชภัณฑ์จกคณะแพทย์ฯ คณะเภสัชฯ และผู้มีจิตศรัทธา คุณอรวรรณ จากคณะพยาบาลศาสตร์ สาธุ

                                   เอาไงกันดีหมอตุ่ม ยาก็จะไม่พอ คิดหนัก

                    แช่น้ำทั้งวันครับ รองเท้าบูทน้ำก็เข้า คันไปหมดเลยครับ

                              ลูกสาวพยาบาลขยันขันแข็ง ชื่นใจๆๆๆ

                           ผู้นำชุมชนติดต่อขอรับยา

                                          จัดตามนี้นะลูก 8 ชุด

                                         หมอยุ

              แล้วเราก็เริ่มหิว ทอดมันปลากลายจากปากน้ำ สมุทรปราการ

              แล้วก็กลับมาทำงานต่อ   "ไฟถูกตัดแล้วค่ะอาจารย์ น้ำสูงมาก"

                                เอาไฟฉาย เทียนไข กับยา เท่าที่ได้ไปก่อนนะ

                        รับสิ่งของ ปลากระป๋องกระแทก ศีรษะแตก ชุดเย็บแผลไม่มี

                            ล้างแผล ปิดผ้าก๊อส กดให้แน่น ให้ยาแก้ปวด ..ทำเต็มที่ลูก

                         เอาใจช่วยนะคะชาวพิมาย และผู้ประสบภัยทุกพื้นที่

                                  จากพวกเราชาวพยาบาลรวมน้ำใจ