ฟูรกอล โว๊ะ....ค่ะครูขอโทษค่ะ.....


ครูควรหวนระลึกนึกถึงตนเองตอนเยาว์วัยว่าเราชอบครูแบบไหน เราโหยหาครูแบบไหน...ถ้าเรานึกได้ ระลึกได้...เราก็จะรู้ว่าเราควรทำตัวเป็นครูแบบไหน.....
    วันนี้ตั้งใจว่าจะพิมพ์ข้อสอบค่ะ...แต่ใจมันไม่สงบพอที่จะทำได้....ประมาณไร้อารมณ์ค่ะ....นั่นเพียงเพราะมีภาพบางภาพของ ด.ช.ฟุรกอล  โว๊ะ เข้ามารบกวนในความรู้สึกค่ะ....
      ด.ช.ฟุรกอล  โว๊ะ เป็นเด็กชายตัวน้อย ๆ เรียนอยู่ชั้น ป.2  ยิ้มหวาน  ซื่อ ตาใส  เห็นแล้วสบายใจค่ะ  ฟุรกอล  อยู่กับแม่และพี่อีกคนที่เรียนอยู่ชั้น ป.5  พ่อเสียชีวิตไปตอนที่ ฟุรกอล  ยังอยู่ในท้องแม่.......
      ฟุรกอล  ทำงานช้า บางครั้งก็ทำปนเล่นตามประสา...สำหรับวิชาวิทยาศาสตร์ที่ผู้เขียนสอนเขาก็ทำเสร็จทุกครั้ง.....
      แต่สำหรับวิชาภาษาไทยจะด้วยอะไรก็แล้วแต่  ฟูรกอล  ให้ความสนใจในระดับต่ำ ๆ....ส่งผลให้ครูผู้สอนต้องมาบ่นให้ผู้เขียนฟังตลอด....ผู้เขียนก็บอกเพื่อนครูไปว่า....วิชาวิทย์ก็ไม่เห็นมีปัญหานะ.....
      วันนี้ในคาบวิทย์ผู้เขียนสอนไปได้ครึ่งคาบ..ครูภาษาไทยก็เข้ามาทวงงานคัดไทยที่ฟูรกอล  พอท่านเห็นว่า 1 คาบที่ผ่านมาที่ท่านสอน ฟุรกอล  คัดไปได้แค่ 5 บรรทัด  จาก 15 บรรทัด...ท่านก็บรรเลงเพลงด่าเคล้าอารมณ์พร้อมเสียง...โบ๊ะ... โบ๊ะ  ดังขึ้นที่หลังฟุรกอล... โบ๊ะ... โบ๊ะ....ทั้งห้องเงียบกริบ ผ่านไปชั่วอึดใจ...ฮื่อ ๆ ๆๆๆๆๆๆ.....ร้องทำไม  ร้องหาอะไร  งานแค่นี้ทำไม่เสร็จ  เบื่อ  ร้องทำไม  เดี๋ยวฉันจับโยนทางหน้าต่างหรอก.........
      ผู้เขียนทนดูไม่ได้เลยเดินออกไปจากห้อง....พอเห็นเพื่อนครูเดินออกไป...ผู้เขียนจึงเข้าห้อง...ฟุรกอล  ยังคงร้องไห้อยู่อีก...ข้าพเจ้าเดินเข้าไปกอดฟุรกอล...เอามือลูบหัว...โดยไม่พูดอะไร....หากแต่ในใจกลับนึกว่า " ฟุรกอลค่ะ...ครูขอโทษค่ะ....."  ใช้เวลาประมาณ 3 นาที ฟุรกอลก็บังคับใจตนให้สงบนิ่งลงได้...แล้วผู้เขียนก็ทำการสอนต่อไป....
....................................................................................
      พี่น้องผองเพื่อนค่ะคิดเหมือนผู้เขียนไหมค่ะที่ว่า....เด็กทุกคนมีศักยภาพในการรับรู้   เรียนรู้ ที่แตกต่างกัน  ครูควรจะเข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างบุคคล  ครูควรหวนระลึกนึกถึงตนเองตอนเยาว์วัยว่าเราชอบครูแบบไหน   เราโหยหาครูแบบไหน...ถ้าเรานึกได้  ระลึกได้...เราก็จะรู้ว่าเราควรทำตัวเป็นครูแบบไหน.....ไม่จำเป็นต้องไปอ่านตำราให้มากมายแค่พึงระลึกได้เท่านี้ครูก็จะเป็นครูดีในดวงใจของเด็กน้อยค่ะ....
      การจัดการเรียนการสอนที่เด็กมีศักยภาพในการรับรู้  เรียนรู้  ที่แตกต่างกัน  ครูผู้สอนจะต้องทำการบ้านมาอย่างดีค่ะ....ต้องเตรียมการสอนมาด้วย  สำหรับเด็กที่มีศักยภาพในการรับรู้  เรียนรู้ ได้เร็วเราต้องมีงานที่ส่งเสริมเขาให้เต็มตามศักยภาพ  ส่วนเด็กที่มีศักยภาพในการรับรู้  เรียนรู้ช้าก็ให้เวลาเขาในการทำ...ไม่ใช่ว่าให้ทุกคนเท่าเทียมกัน....ถ้าเป็นเช่นนี้แล้วเด็กจะมีสุขในการเรียนได้อย่างไร..." มีสุข" ในการเรียนต้องมาเป็นอันดับแรกค่ะ...ถ้าเด็กมีสุขในการเรียน  เด็กก็เป็นเด็ก "ดี" และเด็ก"เก่ง" ตามมาเต็มตามศักยภาพของเขาค่ะ....
.....................................................................................
     พี่น้องผองเพื่อนค่ะ...ช่วยครูอ๋อยหน่อยค่ะ..ช่วยครูอ๋อยคิดหน่อยค่ะว่าในฐานะหัวหน้าวิชาการครูอ๋อยจะทำอย่างไรกับปัญหานี้ดี....ทำอย่างไรให้เด็ก ๆ ชั้น ป.2 และ ป.3 มีสุขในการเรียนวิชาภาษาไทยกับครูท่านนี้ค่ะ....ได้โปรดเถิดค่ะ...ขอร้อง...ช่วยครูอ๋อยด้วย......
หมายเลขบันทึก: 210844เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2008 22:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 17:48 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (141)

มาจองพื้นที่ไว้ก่อนเดี๋ยวกลับมาใหม่ค่ะ  อิ..อิ..

ยังคิดอะไรไม่ออก

  • แต่น่าจะอยู่ความตั้งใจของครูผู้สอน  หากมีความมุ่งมั่น ยึดมั่นในอุดมการณ์ ตลอดจนความเป็นครูแล้วละก็น่าจะมีวิธีที่จะทำให้เด็กรับรู้ได้
  • อารมณ์ของครูผู้สอน การสอนเด็กที่มีสมาธิสั้นครูต้องมีความอดทน อดกลั้นสูง
  • คิดเท่านี้ก่อน ถ้านึกออกแล้วจะบอกอีกที
  • ครูอ๋อยครับ มนุษย์ย่อมเป็นไปตามกรรม
  • บายดีม้าย

+ ฮ่า ๆ P น้องครูตุ๊กแก...ที่หน้าตาดีเหมือนพี่.....

+ รอ ๆ ...ค่ะ...ยังไงช่วยพี่คิดหน่อยว่าทำไงดีค่ะ...

+ ท่านพี่ไข P .....

+ ขอบคุณมากค่ะ...

+ พี่ไข่ค่ะฟูรกอลไม่ได้สมาธิสั้นหรอกค่ะ...แต่อาจทำงานช้าบ้าง  ขี้เกียจบ้าง  สมองมันรับได้เท่านี้บ้าง...

+ ครูผู้สอนจะต้องหาวิธีในการจัดการเรียนการสอนค่ะว่าทำยังไงถึงทำให้ฟูรกอลมีความสุขในการเรียนค่ะ...

+ ที่นี้ประเด้น  คือว่า  อ๋อยจะแก้ปัญหายังไงกับครูท่านนี้ค่ะ...

+ ครอบครัวเราบายดีกันค่ะ....ขอบคุณมากค่ะ...

+ ยังไงพี่ไข่ช่วยอ๋อยคิดหน่อยค่ะ...

ช่วยครูอ๋อยหน่อยค่ะ..ช่วยครูอ๋อยคิดหน่อยค่ะว่าในฐานะหัวหน้าวิชาการครูอ๋อยจะทำอย่างไรกับปัญหานี้ดี....ทำอย่างไรให้เด็ก ๆ ชั้น ป.2 และ ป.3 มีสุขในการเรียนวิชาภาษาไทยกับครูท่านนี้ค่ะ....ได้โปรดเถิดค่ะ...ขอร้อง...ช่วยครูอ๋อยด้วย......

***************************************

ขออนุญาตนะคะ เพราะเป็นคนชอบวิชาภาษาไทยมาก ๆ

ลูกชายเรียนโรงเรียนภาษาอังกฤษล้วนเมื่อห้าปีก่อน(อนุบาลหนึ่ง,สอง,ประถมหนึ่ง,สองและสาม) แม่จึงแทรกภาษาไทยให้เขาทีละนิดละหน่อย ปัจจุบันเขาบอกแม่เองว่า เขาอยากเป็นนักเขียน !!!

ที่จำได้คือทำให้มันสนุกก่อนค่ะ เล่นวาดรูปพยัญชนะ ต่อสำนวนคำพังเพย เล่านิทาน ซื้อเพลงและสื่อการเรียนการสอนพยัญชนะมาเปิด ฯลฯ

มีอีก แต่..จะบอกว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของครูอ๋อยตอนนี้คือ

พูดเปิดใจกับคุณครูท่านที่ว่า

โดยส่วนตัวคิดว่า ครูทุกคนมี"วิญญาณครู"อยู่ในตัวค่ะ

อาจจะยังมีอะไรบางอย่าง บางสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่

เหมือนคำที่ว่า สิ่งปรากฎอาจเป็นเพียงส่วนที่ไม่ใช่"สิ่งจริง"

เป็นกำลังใจค่ะ

สวัสดีครับ คุณแอมแปร์ (ครูอ๋อย)

อ่านบันทึกครูแล้ว นึกถึงตอนทำเลขส่งครู ชั้น ป3 โดนครูคณิตศาสตร์ โบ๊ะ บ้องหู

2มือพร้อกัน ทุกวันนี้นึกถึง ยังดาวยิบยับอยู่เลย ไม่ชอบคณิตศาสตร์มาถึงวันนี้

แต่ถ้าเป็น สังคมภาษาไทย ออกไปเล่าเรืองหน้าชั้นงานถนัดล่ะ

ยิ่งทายปัญหา และเล่านิทาน รับมรดกจากยายเพียบเลย

//แต่ปัญหานี้ แก้ไม่ออกจริงๆ

//ครูผู้สอนตัองการสอนให้ผ่านเกณฑ์การสอน

//หรือต้องการสอนให้เด็กผ่านเกณฑ์การเรียน

เพระผลมันต่างกัน

วันก่อนอาจารย์ใหญ่ วรพลส่งเรื่องดีๆมาให้อ่านได้หลักคิดที่ดีมาก

//สองพ่อลูกเดินข้ามสะพาน

//พ่อส่งมือให้ลูกจับเพื่อเดินข้ามสะพาน

//แต่ลูกบอกพ่อว่าให้ลูกส่งมือให้พ่อจับดีกว่า

//เพราะว่าถ้าลูกจับมือพ่อลูกอาจปล่อยมือกลางสะพานก็ได้

//แต่ถ้าพ่อจับมือลูก ลูกมั่นใจว่าพ่อไม่มีวันปล่อยมือให้ลูกตกสะพาน

ครูอ๋อยลองหาวิธีการ เพราะจะช่วยฟุรกอลเสมอ (อ่านว่า ฟุดกอล)

+ P ขอบคุณมากค่ะพี่ภูสุภา

+ อืม...ขอบคุณมากค่ะที่ยังเชื่อมั่นในในความเป็น ครู ค่ะ...

+ จริงอย่างที่พี่ภูสุภาบอก...ครูท่านนี้ก็มีความตั้งใจในการสอนนั่นแหละค่ะ..แต่วิธีการสอนของท่านมันดูจะไม่เหมาะกับยุคสมัยไปนิดหนึ่งค่ะ....

+ ยังไงจะลองชั่งใจ  หยั่งเชิงดูนะค่ะว่าการคุยเปิดใจจะช่วยได้ไหม.....

+ ขอบคุณมากค่ะ....

+P บังหีมค่ะ...ประโยคนี้ทำเอาครูอ๋อยทึ่งค่ะ...

 "  ครูผู้สอนตัองการสอนให้ผ่านเกณฑ์การสอน

//หรือต้องการสอนให้เด็กผ่านเกณฑ์การเรียน

เพระผลมันต่างกัน "

+ ขออนุญาตนำไปเขียนติดที่ฝาตู้เอกสารห้องสำนักงานค่ะ.....

+ ประโยคนี้ช่วยให้ใจครุอ๋อยแว๊บๆ ร่ม ๆ ขึ้นมาบ้างค่ะ.....

+ ขอบคุณบังมากค่ะ....

อ่านแล้ว เห็นใจคุณครูจริงๆค่ะ

กลับมาแล้วค่ะ

     น่าสงสารจริงๆค่ะ  ถ้าคุณครูท่านนั้นมาสอน เด็กๆห้องครูตุ๊กแกรับรอง 3 หนุ่ม 3 มุม ของหนูโดน โบ๊ะ โบ๊ะ อ่วมแน่ๆ

     หนูไม่รู้จะให้คำแนะนำกับพี่อ๋อยอย่างไรดี เพราะปัญหานี้ไม่ได้อยู่ที่ตัวเด็กเพียงอย่างเดียว

     อย่างที่พี่อ๋อยบอก เด็กๆมีศักยภาพในการรับรู้ต่างกัน อยู่ที่ตัวครูมากกว่าค่ะ  ว่าจะเปิดใจรับเด็กๆเหล่านั้นได้ไหม เขาเหล่านั้นหมายถึงเด็กๆที่เรียนอ่อนรับรู้ได้ช้า ถ้าครูรับไม่ได้เด็กๆก็ยังคงน่าสงสารอยู่เหมือนเดิม

     และที่สำคัญ  หนูคิดว่า ครูที่จะสอนเด็กๆเล็กๆได้ ใจ ต้องมาเป็นอันดับแรกค่ะ  ถ้าใจไม่มา  ปัญหาย่อมเกิดเสมอไป 

     สู้..สู้ นะคะพี่อ๋อย ทุกอย่างคงดีขึ้น เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ

     คิดถึงมากมายค่ะ กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

+ ขอบคุณมากค่ะท่านพี่P Sasinand

+ แอบไปดูคุณยายและหลานๆ ในประวัติมาแล้วค่ะ.....

+ แต่ชอบอ่านอนุทินของท่านพี่มากค่ะ...

+ P อีน้องครุตุ๊กแก.....

+ อืม...ห้องป.2 ที่นี่มี 6 หนุ่มค่ะที่โดนโบ๊ะ  โบ๊ะ ...บ่อย ๆ.....เอาตามที่เด็กเล่าให้ฟังนะค่ะ....

+ จริงอย่างที่น้องว่า " ครูที่จะสอนเด็กๆเล็กๆได้ ใจ ต้องมาเป็นอันดับแรกค่ะ  ถ้าใจไม่มา  ปัญหาย่อมเกิดเสมอไป "

+ ขอบใจนะอีน้อง...

+ หนูกระต่ายเป้นไงบ้างจ๊ะ...ดีใจมากมายไหมที่ได้เหรียญเงิน....

+ ฝากบอกด้วยค่ะว่า...ยอดเยี่ยม  ยิ่งใหญ่   ในใจครูเสมอค่ะ....

แม่น้องแอมแปร์ครับ

          อ่านแล้วคิดถึงครูเกษมนะครับ

                        รพี

คงต้องเข้าใจทั้งครูและนักเรียนครับ

  • ครูก็อยู่ในสภานการณ์หนึ่ง และในสถานการณ์นั้นอาจจะไม่ถูกนักที่ได้เลือกใช้วิธีการดังกล่าว
  • เมื่อแปดปีก่อน ผมใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงเพื่อขับรถมอเตอร์ไซจากปัตตานีไปสอนที่สายบุรี ปรากฏภาพที่เห็นตอนเช้า มีการนำเด็กมาลงโทษหน้าเสาธง ฮือ ผมกลับทันที โดยไม่สอน แล้วผมก็มักจะหยิบกรณีนี้มาคุยในห้องเรียนของผม ถึงวิธีการคิดในการลงโทษนักเรียนครับ

คงต้องแก้ปัญหาที่ตัวครูภาษาไทย คงเป็นอะไรสักอย่าง

เมือความรู้สูงล้ำคุณธรรมเลิศ

แสนประเสริฐกอปรกิจวินิจฉัย

จะพัฒนาประชาราษฎร์ทั้งชาติไทย

จึงยกใหความรู้คู่คุณธรรม

น่าจะเป็นของ อ.ไพจิตร

สวัสดีค่ะ...คุณแม่น้องแอมแปร์

พี่กะปุ๋มนำเรื่องราวมาแบ่งปัน ร่วมด้วยนะคะ มาอ่านบันทึกนี้แล้ว เกิดการต่อยอดความรู้ ในมุมมองของพี่กะปุ๋มค่ะ

"ครูไม่มีความสุข"

ฝากกอดน้องฟรูกอน โว๊ะ...และคุณครูด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

(^___^)

พี่กะปุ๋ม

 

  • ฝากลูบหัวน้องฟรูกอน โว๊ะ สัก 20 ที
  • แล้วบอกว่าป้าเขี้ยวที่เชียงใหม่
  • จะเป็นกำลังให้
  • แล้วรบกวนคุณครูอ๋อย บอกคุณครูภาษาไทย...ว่า
  • ให้ทำใจให้เย็นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
  • ถ้ายังอารมณ์เคืองขุ่น  ยังโกรธ..ไม่พร้อมจะพูดกับเด็ก
  • ให้หยุดก่อน  ทำใจให้สบายๆๆ
  • ให้อภัย   แล้วค่อยมาพูดกับเขาดีๆ
  • เพราะไม่มีใครอยากโดนด่า  โดนตี
  • โดยเฉพาะต่อหน้าเพื่อนๆ
  • เพราะเขามีสิทธิ์ที่จะไม่ให้ใครมาทำให้เขาขายหน้า
  • คุณครูอ๋อยเอง..ต้องปล่อยวางบ้าง
  • ไม่งั้นน้องเองจะทุกข์
  • รักและเป็นห่วงทั้ง 3 คน

 ที่ครูตีก็คือการลงโทษ อย่างหนึ่ง เพราะถ้าปล่อยให้เด็กเฉื่อยชา แบบนี้ต่อไป อนาคตก็จะลำบาก ครูย่อมมีเมตตา หวังดีกับลูกศิษย์ แต่ยิ่งคาดหวังมากเมื่อไม่ได้ดังหวังก็ เมตตาก็ เลยกลายเป็น พยาบาท

ครูควรมีทั้งพระเดช พระคุณพระเดชก็คือการคาดโทษ ไม่ทำการบ้าน ก็ต้องโดนตี พระคุณก็คือ อาจจะเป็นการตั้งรางวัล ทำการบ้านส่งไว เสร็จทุกข้อ ได้รับสมุด ดินสอ ลูกอม หรือถ้ามีนักเรียนในห้อง เรียนได้ เกรด สี เกิน 50% จะไปไปเที่ยว ที่นั่นที่นี่...

การปกครองเด็กก็เหมือนปกครองรัฐ พระคุณอย่างเดียวปกครองคนไมได้ ต้องใช้ทั้งพระเดชพระคุณ แต่พระคุณเย็น พระเดชร้อน

เด็กบางคนก็สมควรโดนตี แต่เวลาตีก็ต้องแจกแจงความผิดของเขาด้วย ไม่ควรใช้อารมณ์

เป็นกำลังใจให้พี่อ๋อย ครับ

  • สงสัยไม่ใช่ปัญหาจากเด็กแล้วครับ
  • น่าจะเป็นปัญหาจากคุณครู
  • ถ้าคุณครูไม่รักเด็ก เป็นไปได้ยากว่า เด็กอยากเรียนวิชานั้น
  • วิชาภาษาไทย
  • ถ้าไม่คิดไทย เรียนแบบเกมได้ไหม
  • เป็นเกมต่อคำ เช่น ช้า ต่อด้วย ตัวสุดท้าย คือ ง งู เป็น านการ  ต่อสุดท้ายคือ ร เรือ ต่อด้วย โงเรียนของเรา
  • ในรอบสุดท้าย อาจเอาคำทั้งหมดมาต่อประโยคครับ
  • มาเอาใจช่วย ฟุรกอลเสมอ (อ่านว่า ฟุดกอล) ขอบคุณบังหีม
  • เอามาฝาก
  • http://gotoknow.org/blog/thaikm/210924

เห็นด้วยกับอาจารย์ขจิตครับ

เรียนแบบเกมถึงแม้เด็กจะไม่รู้ภาษาไทยอย่างลึกซึ้งก็ทำให้เด็กสนุกได้นะครับ

สอนใจเย็นๆ ครับ

ป้าอ๋อย เจ๊า เก่ง ดี มีสุข

บันทึก เคล็ดลับ ไป บ้างแล้ว เน้อ เจ๊า

เห็นใจ.ทั้ง 2 ฝ่าย

ครู..พูดว่า  มันน่าโมโหจริงๆ (โป๊ะไปแล้ว 3ที)

เด็ก..พูดว่า ครูอะไรใจร้าย เอาแต่ดุด่า (ไม่อยากเรียน,เบื่อ)

ครู..เป็นผู้ใหญ่.........(คิดเป็นปะเปล่า)

เด็ก..เป็นเด็ก......(แถม เรียนช้ากว่าเขา)

น้องครูอ๋อยคะ

  • พี่เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณครูและนักเรียนนะคะ
  • พี่ไม่สบายใจเลย พออ่านเรื่องแบบนี้ ซึ่งก็มีให้ได้ฟังได้อ่านบ่อยมาก เหมือนจะเคยอ่านที่ไหนในบล็อกนี้มาก่อนด้วยใช่ไหมนะคะ
  • แต่ตามอ่านที่พี่ Ka-Poom แนะนำไว้ใน"ครูไม่มีความสุข"แล้ว
  • รู้สึกใจสงบลงเยอะ
  • แต่กรณีเพื่อนครู (อายุมาก!มั้ย!) ถ้าเราเป็นครูเด็กกว่า คงทำตัวลำบาก อาจต้องคุยกับเพื่อนครูหลายๆ คนนะคะว่าจะช่วยคุณครูผู้ใหญ่กว่าได้อย่างไร แล้วอย่าลืมดูแลหัวใจเด็กน้อยฟรูกอน โว๊ะ หรือเด็กคนอื่นๆ ที่อาจเจอมรสุมอารมณ์แบบนี้ด้วยนะคะ

แวะมาเยี่ยมพี่อ๋อย

กับน้องแอมแปร์

คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

  • เอ..โลกมันกลมจริง  ท่องไปเที่ยวมา
  • มาเจอคนข้างบนจนได้  อิ อิ
  • อันดับต้นๆต้องใจเย็นๆ
  • ยิ่งเอ็ดยิ่งว่าเขาจะยิ่งลนลาน
  • ถ้าเป็นเด็กในเมือง  หรือเด็กฝาหรั่ง
  • เขาคงบอกว่า  ..ผมไม่อยากเรียนวิชานี้เพราะ    ครูด้นจังหู้

+ P ขอบคุณค่ะท่านรพี....

+ เอ...แต่ว่าครูเกษมท่านเป็นครูแบบไหนเหรอค่ะ...

+ วันหลัง..ท่านรพีอย่าลืมนำมาเล่าสู่กันฟังนะค่ะ...

+ คิดถึงเสมอค่ะ...

น้องครูอ๋อยคะ

  • พี่เจ๊มนัญญา เค้ามารอบสองแล้วล่ะ สงสัยมาติดตามรายงานความก้าวหน้า...อิอิ
  • รีบตอบพี่เจ๊เค้าน๊า....
  • น้องอ๋อยๆ  เปิดหรือยัง
  • ผ้าห่ม...ข้ามดอย   มาแล้วๆๆ
  • อย่าลืมดูเผื่อพี่เขี้ยวด้วย
  • เพราะอาจง่วง...เผลอหลับไป
  • แล้วอย่าลืม comment ด้วย
  • พรุ่งนี้จะแอบลอก comment ไปส่งน้องดาว อิ อิ
  • เฮ้อ...จบแล้วๆๆ
  • มะขิ่นไม่ตาย
  • แต่น้องอ๋อยสุดยอดกว่า
  • ติดตามและเล่าได้ละเอียด
  • ถ้าไม่ดู พี่เขี้ยวนึกว่า ...น้องอ๋อยแสดงเองนะเนี่ย อิ อิ
  • สมเป็นคุณครูจริง
  • สาระๆๆๆๆ  เก็บได้มากมาย

+ P ขอบคุณมากค่ะ อ.จารุวัจน์

+ อ๋อยยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะแก้ไขได้ไหม.....

+ กำลังขอแรงคิด..ระดมสมองของพี่น้องผองเพื่อนอยู่ค่ะ.....

+ หวังว่าหลาย ๆ ความคิด..อาจจะมีช่องทางค่ะ....

+ ฝากคิดถึงเด็ก ๆ ทั้งสามด้วยค่ะ...

+ P ขอบคุณมากค่ะคุณSurin

+ ไม่แน่ใจค่ะว่าจะแก้ปัญหาได้ไหม...

+ จากการ ลปรร.กันในหมู่ครูที่ ร.ร.ดูเหมือนจะยากค่ะ...

จะพัฒนาประชาราษฎร์ทั้งชาติไทย

จึงยกใหความรู้คู่คุณธรรม

+ P ขอบคุณมากค่ะพี่กะปุ๋ม...

+ อ๋อยตามไปเล่าเรื่องราวที่ละเอียดให้ฟังแล้วนะค่ะ....

+ วันนี้ก็ให้เพื่อนครูที่ ร.ร.ร่วมอ่านและ ลปรร.กันค่ะ...

+ เพื่อนครูทุกคนรับทราบปัญหาเหมือนกันค่ะ...แต่ก็ลงความเห็นว่าคงจะยากค่ะ....

+ เพราะใจท่านนั้นไม่มีโอกาสรับทราบเหตุ - ผล ....ทั้งนี้เพราะใจท่านเสียสมดุลย์เสียแล้วนั่นเองค่ะ...

+ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ....

+ P พี่เขี้ยวค่ะ...

+ ขอบคุณมากค่ะ..วันนี้ไม่ได้สอน ฟุรกอล ค่ะ...

+ แต่เจอกัน...และยิ้มให้กันค่ะ

+ พรุ่งนี้จะไปกอดเขาและบอกว่า...

   " ฟุรกอล...ลูกเป็นเด็กน่ารักมาก..ให้ลูกพยามทำงานให้ทันกว่านี้นะค่ะ...ครูและเพื่อนของครูรักและเป็นกำลังใจให้ลูกค่ะ"

+ สำหรับครูภาษาไทย...คงแก้ไขอะไรท่านได้อยากค่ะ...แต่อ๋อยยังมีความหวังค่ะ...หวังเพียงลดความรุนแรงลงบ้างนะค่ะ....

+ ขอบคุณสำหรับความห่วงใยค่ะ...

+ P น้องกวินค่ะ...คิดและระลึกถึงเสมอค่ะ...

+ ขอบคุณมากค่ะ....

+ อืม...พี่คงต้องภาวนาให้ครูท่านคิดได้อย่างนี้ค่ะ....

  " ต้องใช้ทั้งพระเดชพระคุณ แต่พระคุณเย็น พระเดชร้อน


       เด็กบางคนก็สมควรโดนตี แต่เวลาตีก็ต้องแจกแจงความผิดของเขาด้วย ไม่ควรใช้อารมณ์ "

+ นี่ถ้าท่านคิดได้อย่างนี้ทุกอย่างจะดีขึ้นสำหรับเด็ก ๆ ค่ะ....

+ P ท่านพี่ อ.ขจิต...คนหัวใจว่าง....

+ ฮ่า ๆ... 

  • สงสัยไม่ใช่ปัญหาจากเด็กแล้วครับ
  • น่าจะเป็นปัญหาจากคุณครู
  • ถ้าคุณครูไม่รักเด็ก เป็นไปได้ยากว่า เด็กอยากเรียนวิชานั้น
  • + ท่านพี่เจ้าขา...อย่าว่าแต่ท่านจะคิดให้เด็กเล่นเกมเลยค่ะ...สิ่งนี้(

  • ถ้าคุณครูไม่รักเด็ก เป็นไปได้ยากว่า เด็กอยากเรียนวิชานั้น )
  • ท่านมีแค่ไหนอ๋อยก็ไม่แน่ใจเลยค่ะ

    + ยังไงเกมนี้ขอเอาไปใช้บ้างค่ะ....

    + ขอบคุณมากค่ะ..

    + P คุณพลัดถิ่นค่ะ...

    + ขอบคุณมากค่ะ...

    + เด็ก ๆ ร้องขอบ่อยค่ะ...ว่าให้เล่นเกมบ้าง...

    + ขนาดจะพูดกับเด็กแบบอารมณ์ร่ม ๆ ท่านยังไม่ค่อยมี...แล้วคิดให้เด็กเล่นเกมจะเกิดไหมนี่....

    + สงสัยเหมือนกันค่ะ...เพราะเท่าที่เห็นก็ไม่เคยเห็นท่านให้เด็กเล่นเกม...ขนาดเสียงดังท่านยังบ่นได้เป็นฉาก ๆ เลยค่ะ....

    + เฮ้อ......

    + ขอบคุณอีกครั้งค่ะ...

    สวัสดีค่ะคุณครูอ๋อย

    เข้าใจความรู้สึกของคุณครูค่ะ ปัญหาน่าจะอยู่ที่คุณครูภาษาไทยนะคะ จริงๆแล้ววิชาคัดไทย ก็ต้องการให้เด็กคัดได้สวย ก็ต้องใช้เวลา เด็กแต่ละคนความสามารถไม่เท่ากัน น่าจะเข้าใจและฝึกฝนเด็ก อาจไปคัดต่อที่บ้านให้คล่องๆไม่ใช่เรื่องใหญ่โตที่ต้องตี หรือใช้อารมณ์

    สมัยนี้ครูเค๊าไม่ตีเด็กกันแล้วล่ะค่ะ จะทำให้เด็กเกิดปมด้อย เป็นแผลในใจและปัญหาไม่อยากเรียนตามมา เป็นการทำร้ายร่างกายกัน น่าจะลองใช้ไม้่อ่อน เข้าใจในส่วนของเด็กบ้าง ทำงานช้าหน่อยก็ำไม่ได้ผิดร้ายแรงขนาดต้องตี

    น่าจะมีประชุมคุณครูในเรื่องมาตรฐานและวิธีการสอนที่ win-win ทั้งสองฝ่าย ทั้งผู้เรียนและผู้สอนมีความสุข หากเด็กไม่เชื่อฟัง ก็ต้องปรับที่คุณครูแน่นอนค่ะ เพราะเด็กก็คือเด็ก

    มีคนกล่าวว่า

    ลูกน้องดี เพราะหัวหน้าดี ถ้าลูกน้องไม่ดี  ต้องว่าหัวหน้าก่อน

    เช่นเดียวกันค่ะ ถ้านักเรียนเรียนไม่ได้ดี จะว่าใครคะ  ถ้าไม่ว่าครู

    • ธุ  พี่อ๋อยค่ะ..

    ต้อมเข้ามาอ่านบันทึกนี้หลายรอบ ^^   อ่านแล้วก็ได้คิดนะคะ   ความคิดต้อมลอยไปไกลถึงสมัยที่ตัวเองเป็นเด็กนักเรียน   แต่โชคดีจังที่เป็นเด็กเรียนดี  มารยาทเรียบร้อย รวมไปถึงมีพ่อเป็นครูที่สอนในกลุ่มโรงเรียนเดียวกัน(คนละโรงเรียน)   บรรดาคุณครูในโรงเรียนประถมก็เลยดูเหมือนจะไม่ค่อยเท่าไหร่กับต้อม   ทำดี-ไม่ชม(คงคิดว่าพ่อสอน/บอกคำตอบการบ้านให้ลูกคนนี้จนหมดสิ้น)  ทำผิด-ไม่ตี (ตีไปก็กลัวพ่อต้อมจะมาโวยวาย  แล้วจะมองหน้ากันไม่ติด)   ซวยเลย..    แต่เคยเจอจังๆ ที่คุณครูผู้หญิงโมโหอะไรก็ไม่รู้    เธอไม่ตีต้อมแต่กระชากคอเสื้อตัวเองจนขาด(ลืมไปแล้วว่าทำอะไรให้เธอโกรธ)    ณ ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า "คุณครูแสนสวยทำไมดูน่ากลัวจัง"  

    โตขึ้นมาเรียนชั้นมัธยมก็ถูกตีเหมายกระดับชั้น(พลอยติดร่างแหไปด้วย)  2 ครั้ง     ถูกตีเดี่ยวๆ ก็ครั้งเดียวเพราะลืมเอาไม้ทีสไลด์ไปโรงเรียนซึ่งต้องใช้ในวิชาวาดรูป   ครูคนที่ตี..ตีเจ็บมาก (คนอื่นบอก)    แต่พอถึงตาต้อมครูผู้ชายคนนั้นกลับถามว่า.."ในฐานะที่เธอเป็นหลานสาวเพื่อนครู    ครูมีข้อเสนอ..ถ้าไม่อยากถูกตี   ก็ให้ไปกระโดดหน้าต่าง   กล้าไหม..?"    มีหรือจะไม่กล้า     มองหน้าครูนิ่งๆ   ปีนขึ้นไปที่หน้าต่างท่ามกลางสายตาของเพื่อนร่วมชั้น ม.1    ระดับความสูงตอนนี้เราอยู่ที่ชั้น 3   ฮ่าๆ   ปีนขึ้นไปแล้วก็กระโดดตุ๊บลงมา    ก็ครูบอกให้กระโดดแต่ไม่ได้บอกนี่ก็ให้กระโดดลงไปด้านไหน   ต้อมเลยกระโดดกลับเข้ามาในห้องไง  

    ย้อนนึกไปว่าก็เคยถามพ่อว่า "พ่อเคยตี นร. ไหม?"   เพราะในสายตาเราพ่อเป็นคุณครูใจดี    เคยแอบถามพี่ชายคนหนึ่ง (เด็กเกเรที่สุดในโรงเรียนพ่อ-และเป็นเบ๊คอยตามเราต้อยๆ เมื่อตอนยังเล็กๆ ที่พ่อชอบหอบหิ้วไป ร.ร. ด้วย)  พี่เขาบอกว่า "ครูตีเจ็บ  แต่ผมไม่โกรธครูเลย   เพราะก็ถูกแล้วที่ครูตี"   

    เล่ามาเสียยาว (ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่พี่อ๋อยเล่าเลย)   เพื่อจะบอกว่าต้อมไม่เชื่อว่าการตีเด็กจะทำให้เด็กเรียนเก่ง-เรียนดีขึ้น    มันอาจจะใช้ได้กับแค่บางคน..แต่ไม่ใช่กับทุกคน      จริงๆ แล้วคนเราก็มีอยู่ด้วยกันหลายประเภท   แต่ประเภทที่เป็น "คุณครู" ควรจะประกอบด้วยคุณสมบัติที่พึงต้องมี    แต่ไม่ใชครูประเภทข้างล่างนี้แน่นอน.......

     วันนี้ในคาบวิทย์ผู้เขียนสอนไปได้ครึ่งคาบ..ครูภาษาไทยก็เข้ามาทวงงานคัดไทยที่ฟูรกอล  พอท่านเห็นว่า 1 คาบที่ผ่านมาที่ท่านสอน ฟุรกอล  คัดไปได้แค่ 5 บรรทัด  จาก 15 บรรทัด...ท่านก็บรรเลงเพลงด่าเคล้าอารมณ์พร้อมเสียง...โบ๊ะ... โบ๊ะ  ดังขึ้นที่หลังฟุรกอล... โบ๊ะ... โบ๊ะ....ทั้งห้องเงียบกริบ ผ่านไปชั่วอึดใจ...ฮื่อ ๆ ๆๆๆๆๆๆ.....ร้องทำไม  ร้องหาอะไร  งานแค่นี้ทำไม่เสร็จ  เบื่อ  ร้องทำไม  เดี๋ยวฉันจับโยนทางหน้าต่างหรอก.........

    ปัญหาไม่ได้อยู่ทีเด็กหรอกครับครู อยู่ที่ผู้สอนต่างหาก ไม่มีจิตวิทยาเด็ก แล้วยังให้สอนเด็ก ผมไม่เห็นด้วยกับการตีเด็กหน้าห้องเรียนต่อหน้าเพื่อนๆ แลที่สำคัญต่อหน้าครูที่เป็นทั้งครูประจำวิชาในชั่งโมงนั้นและเป็นหัวหน้าหมวดฯด้วย (อยากรู้จังมัวยืนเซ่ออยู่ทำไม ทำไมไม่ห้ามล่ะจ๊ะ) โดยไม่เกรงใจหรือให้เกียรติ อย่างน้อยก็ไม่ใช่โมงของตัวเอง ก้าวก่ายชั่วโมงของคนอื่นถือว่า ผิด ข้อที่หนึ่ง ไม่ให้เกียรติ หน.หมวด ผิดข้อที่ 2 ไม่ให้เกียรติตัวเด็ก ไม่รู้จักสำนึกระงับบอารมณ์ตนเอง ผิดข้อที่3 (ร้ายแรงมาก) ไม่ให้เกียรติเด็กนักเรียน ไม่นึกถึงจิตใจเด็ก เบ่งไม่เลือกที่เลือกเวลา ทำให้เด็กตกใจเสียขวัญกำลังใจ ผิดข้อที่สี่ (ร้ายแรงสุดโค ตะระ) ที่ร้ายแรงที่สุดไม่มีใดเปรียบคือ คุณครูนั่นแหละ ทำไมไม่ห้าม หรือคิดหยุดการกระทำอันชั่วช้าเช่นนี้ แต่ก็พออภัยที่ยังนำมาเล่าหาทางออก ไม่เป็นพวกเดียวกับผู้กระทำชั่ว

    ขออภัยหากถ้อยคำรุนแรงไป หากท่านลองนึกถึงหัวอกคนเป็นพ่เป็นแม่จะเข้าใจว่าการกระทำเยี่ยงนี้ไม่สมควรเป็น หรือมีอยู่ในตัวบุคลที่เรียกตัวเองว่า "ครู" (ทั้งสองคนเลย)

    นี่แค่ทำการบ้าน / งานช้ายังใส่อารมณ์ขนาดนี้ ถ้าไม่ส่งการไม่ฆ่ากันเลยรึ

    ลูกน้องเลวไม่มี มีแต่หัวหน้าเลว จาก J.I. Jan หนังที่เดมี่ มัวร์ โกนหัวเป็นนาวิกโยธินของสหรัฐฯ คุณครูลองหามาดู แล้วดูอย่างละเอียดด้วยล่ะ ตอนฝึกปฏิบัติการบจริง แล้วจะเห็นความเป็นหัวหน้าของผู้หญิง

    องค์กรของผมมีแต่หัวหน้าที่รับเอาแต่ชอบ รักตัวเอง และพวกพ้องที่ให้ประโยชน์แก่กันเท่านั้นในระดับที่เท่ากันหรือใกล้เคียงหรือสูงขึ้นไปเท่านั้น ไม่สนว่าไอ้คนที่อยู่ข้างล่างมันจะเจ็บ จะทุกข์ จะทรมานอย่างไร ทั้งๆที่คนเหล่านี้เคยช่วยเหลือสนับสนุนการงานของเขาจนสำเร็จลุล่วง จนตัวเองได้หน้าได้ตา เป็นที่ยอมรับเลื่อมใสจากคนอื่น อีกทั้งพวกเขาเหล่านั้นก็ปฏิบัติธรรม (ไม่รู้ทำไปทำไม) ก็ไม่ได้ลดละอะไรเลย

    ท้ายนี้อยากให้คุณครูอ๋อย มีกำลังต่อสู้กับลูกน้อง(เฮงซวย)ต่อไป อย่ายอมแพ้ ถ้าแพ้คนที่บอบซ้ำที่สุดคือเด็ก อนาคตของชาติ อย่างน้อยวันนี้ ครูได้ทำดีอย่างมากแล้ว ไม่อยากให้เหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นอีกก็ด้วยอาศัยความกล้าหาญของคุณเอง อย่ามัวแต่รอประชาวิจารณ์ ประชามติกันเลย ประชาธรรม ควรนำประชาทั้งหลาย มโนสำนึกมีกันมากๆ ใช้กันมากๆ เด็กจะได้ไม่ต้องรับกรรม เพราะเด็กเค้าไม่ได้รู้เรื่องอะไร ต้องค่อยๆสอน ค่อยๆแนะนำ ชี้นำให้เค้าเดินให้ถูกทิศถูกทาง เป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่เกิดก่อนอย่างเราๆท่านๆ

    ที่สำคัญ .. อย่าโทษเด็ก ผู้ใหญ่หัดรับผิดเองซะบ้าง สังคมจะได้น่าอยู่

    ผ่านมาแล้วผ่านไป

    สวัสดีค่ะ ครูอ๋อย

    พี่ใบไม้ขอมาร่วมแลกเปลี่ยนกับประเด็นที่ครูอ๋อยหยิบยกขึ้นมานะคะ

    อันดับแรกดูเหมือนปัญหาจะอยู่ที่ตัวครู ลองคิดดูซิว่า จะทำอะไรได้บ้าง

    พี่ใบไม้เชื่อว่า คุณครูท่านนี้ไม่มีความสุข เป็นไปได้ไหมที่จะไปคุยกับท่านว่า ท่านคิดเห็นอย่างไรกับการเรียนการสอน รู้สึกอย่างไรกับการสอนและการเป็นครู อยากให้ชั้นเรียนเป็นอย่างไร

    ฟังท่านก่อนนะคะ อย่าเพิ่งไปตำหนิท่าน หรือเอาความคิดเราไปบอกท่าน พยายามฟังด้วยใจที่เปิดกว้างที่สุด เพื่อที่จะเข้าใจท่านมากที่สุด ใช้เทคนิคการฟังอย่างลึกซึ้งนะคะ ฟัง ๆ ๆ อย่าพึ่งไปขัดคอด้วยการพูดอะไร..

    อย่างน้อยถึงแม้ท่านจะยังไม่เปิดใจหรืออยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง ท่านก็น่าจะรู้สึกได้ว่า มีคนปรารถนาและแคร์ความรู้สึกท่าน ไม่ใช่มาคอยตำหนิ..

    เริ่มจากความคิดเชิงบวกก่อนนะคะ

    ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงใครได้ถ้าเจ้าตัวไม่ต้องการเปลี่ยนแปลงตัวเอง..

    แต่เราสามารถสร้างปัจจัยบวกเพื่อให้เขาเกิดแรงจูงใจที่จะเปลี่ยนแปลง คนเราไม่ชอบถูกตำหนิหรอกค่ะ

    เท่าที่อ่านดู ดูเหมือนรู้สึกว่า ท่านคงยากที่จะเปลี่ยนแปลง.. ก็ไม่เป็นไรค่ะ อย่างน้อยแสดงให้ท่านเห็นว่าเราเข้าใจท่าน..

    ต่อไป..ก็เป็นตัวเด็กนักเรียนค่ะ..

    พี่ใบไม้รู้สึกดีมาก ๆ ที่ครูอ๋อยใส่ใจความรู้สึกของเด็ก ๆ ที่ได้รับผลกระทบจากครูท่านนี้

    ที่ทำอยู่นั้นดีมาก ๆ อยู่แล้วค่ะ นอกจากปลอบโยนเด็กแล้ว เป็นไปได้ไหมที่เราจะให้มุมมองเชิงบวกแก่เด็กต่อครูท่านนั้น ที่ครูท่านทำลงไปเป็นเพราะปรารถนาดีต่อหนู อยากให้ทำงานออกมาดี แล้วท่านเองก็ไม่สบายใจเมื่อเด็กทำงานไม่ได้อย่างที่ท่านปรารถนา แต่ถ้าเด็กไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไรค่ะ เพียงแต่แสดงมุมมองเชิงบวกให้เด็กเห็น

    พี่ใบไม้คิดว่า เราต้องพยายามลดช่องว่างในความสัมพันธ์ของครูท่านนั้นกับเด็ก ๆ ค่ะ มันไม่ใช่เรื่องการหาตัวคนผิด หรือใครผิดใครถูก

    ต่อไป..เป็นการสร้างแรงจูงใจในการเปลี่ยนแปลงค่ะ

    สำหรับเด็ก..เป็นไปได้ไหมที่จะให้กำลังใจเด็กในการเรียนวิชานั้น และอาจมีการให้รางวัลนอกรอบเมื่อเด็กทำได้ตามที่ตกลงกันไว้ แต่กรณีนี้ก็เป็นห่วงว่าจะเป็นการแทรกแซงมากไปหรือเปล่า ลองพิจารณาดูนะคะ

    สำหรับครูท่านนั้น.. เป็นไปได้ไหมที่จะให้เด็กร่วมกันทำอะไรดี ๆ ให้ท่านเพื่อสร้างความรู้สึกดี ๆ ต่อท่าน เช่น ให้เด็กร่วมกันแต่งกลอนให้ท่านเนื่องในโอกาสอะไรสักอย่าง.. เป็นต้น เด็ก ๆ ได้ใช้ความสามารถทางภาษาไทยในเชิงบวกทำอะไรดี ๆ ให้แก่ครูท่านนั้น

    เมื่อครูท่านนั้นได้รับความรู้สึกดี ๆ พี่ใบไม้เชื่อเอาเองว่า ท่านจะอ่อนโยนลง และรู้สึกดี ๆ กับเด็ก ๆ มากขึ้น และอาจนำไปสู่ความเปลี่ยนแปลง..

    พี่ใบไม้ก็ขอแลกเปลี่ยนเพียงเท่านี้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องทำตามที่พี่ใบไม้บอกนะคะ ส่วนใดที่เห็นด้วยก็ลองทำดู แต่ถ้าไตร่ตรองแล้วเห็นว่าไม่เหมาะสม ก็ลองคิดหาทางอื่นดูค่ะ

    เป็นกำลังใจให้ครูอ๋อยเสมอค่ะ ทำดีที่สุดแล้วก็ปล่อยวางนะคะ..

    ขอแสดงความชื่นชมจากใจจริงนะคะ ..^__^.. 

     

    มาชม คุณแอมแปร์

    เป็นมุมคิดที่น่าสนใจนะนี่

    • อ่านแล้วอึ้ง..
    • เห็นภาพตัวเองเป็นครูคนแรก..
    • ฮือ ๆ ๆ
    • มาบอกน้องอ๋อยว่า..
    • เมื่อคืนมีแต่เราสองคนที่นอนดึก
    • คนอื่น    เขาหลอกให้เราดู
    • แล้วแอบดำนำว่าดูแล้ว
    • คนนี้  กับ  คนนี้  ด้วย
    • ร้ายมากๆๆ
    • ต้องเอาคืนๆ

    สวัสดีค่ะ

    ตามมาเยี่ยมค่ะ  คล้าย ๆ กันค่ะ

    ถ้าเรามีลูก  เราต้องการให้ลูกมีครูแบบไหน

    เป็นกำลังใจให้นะคะ  ขอให้มีความสุขกับการทำงานที่เรารักค่ะ

    + Pคุณแม่ใหม่ขา....

    + ตามไปอ่านมาแล้วค่ะ...

    + ยอดเยี่ยมค่ะ...แล้วจะนำมาปฎิบัติค่ะ..

    • ตามมาขอบคุณ
    • ฮ่าๆๆ
    • พี่เขี้ยวจะมาเอาคืน
    • กลัวๆๆๆๆๆๆๆๆ
    • สบายดีไหมครับ

    + P ท่านพี่ยาวเห้อ...

    + กลุ้มค่ะกลุ้ม...มาก ๆ เลยค่ะ...

    + เฮ้อ...ถ้าเราใจดีกับเด็ก..ท่านว่าเราทำให้เด็กเหลิง...

    + แว้บๆ..ในความคิด...ไว้ค่อยหลอกท่านไปเลี้ยงเหล้าดีกว่า...แล้วลอง ๆ ถามท่านดูว่า...ทำไมท่านต้องทำกับเด็กแรง ๆ...

    + และบอกกับท่านว่าเด็ก ๆ เสียใจค่ะ...

    + ท่านพี่ว่าดีม้าย...

    + P ท่านพี่ดาว...

    + เมื่อคืนคอยชม..ผ้าห่มข้ามดอย...

    + อิ อิ..เลยไม่ได้ตอบมิตรรักแควน ๆ ค่ะ...

    + ท่านอายุ 52ปีแล้วค่ะ....

    + อ๋อยว่าจะใช้วิธีแบบที่บอกท่านพี่ยาว..

    + พี่ดาวว่า...ดีไหมงะ...

    + แต่วิธีของพี่ดาว..สวดมนต์  ภาวนา ก้น่าจะดีค่ะ...

    + ขอบคุณมากค่ะ...

    เข้ามาอ่านอีกรอบ

    ตอนพี่ไข่เป็นเด็ก เท่าที่จำได้ก็อย่างนี้แหละ เพราะขี้เกียจไม่ค่อยสนใจ เอาแต่เล่น พอโตขึ้น พอที่จะคิดอะไรได้บ้างก็ยังนึกเสียดายโอกาสนั้นเลย

    พี่ไข่ว่าครูอ๋อยอย่าได้กลุ้มไปมากกว่านี้เลย

    พอถึงเวลาเด็กอาจจะคิดได้ แต่ก็อาจจะยังไม่สายที่เริ่มต้นขยันและปรับปรุงตัว และคุณครูจะได้ไม่ต้องลงโทษอีกนะครับ

    + P ท่านคุณตา ผอ.ประจักษ์และน้องม่อน...

    + ขอบคุณมากค่ะสำหรับความคิดถึงค่ะ..

    + นี่ตอนนี้พี่แอมแปร์..แถ่ดแถ..อยู่บ้านคุณย่าค่ะ....

    + เอ..ป้าอ๋อยเอาอะไรฝากน้องม่อนดีหนา...

    + ออ..นั่นไง...พี่แอมแปร์ปั่นจักรยานเอาสเตโกซอรัสมาฝากค่ะ...

    + นี่ไงค่ะน้องม่อน...พี่แอมแปร์เอามาฝากค่ะ...

    + P เจ้าโย่ง....

    + คิดถึง คือกัน...

    + สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะ...แต่เมื่อคืนตอนเที่ยงคืนกว่า ๆ พี่ก็โทร.ไปหาแล้วนี่เนาะ...

    + แอบโดดร่มไปทำมิวสิคมานี่เรานะ...

    + อิ อิ..ขอหยุดภาระกิจรักเด็กวันหนึ่งใช่ไหม...

    + ขอทำฝันไฝ่อีกหนึ่งฝัน...ให้เป้นจริง..

    + นายแน่ม้ากมาก....

    + P ฮ่า ๆ ท่านพี่เขี้ยว....

    + หมันแหละค้า..."ครูด้นจังหู้"

    + อิ อิ..กำลังหาวิธีลดดีกรีความด้นของท่านค่ะ..

    + ท่านพี่เขียวว่าถ้าอ๋อยเริ่มต้นจากสิ่งที่ท่านชอบ  คือ....

          " ไว้ค่อยหลอกท่านไปเลี้ยงเหล้าดีกว่า...แล้วลอง ๆ ถามท่านดูว่า...ทำไมท่านต้องทำกับเด็กแรง ๆ... และบอกกับท่านว่าเด็ก ๆ เสียใจค่ะ..."

    + แล้วเราลองฟังดูว่า...ท่านมีทัศนคติอย่างไร...ที่เหลือค่อยว่ากันอีกที...

    + อันนี้เบื้องต้นก่อน...พี่เขี้ยวเห็นด้วยไหมค่ะ...

    + P ท่านพี่ดาว...

    + อิ อิ...ตามไปถึงบ้านพี่เขี้ยวมาแล้วค่ะ...

    + น่ารักจริง ๆ พี่เรา...

    + มีกำลังใจขึ้นอีกเยอะค่ะ...

    + P ฮ่า ๆ ...ท่านพี่เขี้ยว....

    + สุดยอดค่ะ..."ผ้าห่ม...ข้ามดอย"...

    + ว่าแล้วเราก็ได้ดูด้วยกัน....

    + แสนสุขใจค่ะ....

    + P พี่เขี้ยว....

    + ก็ท่านพี่สั่งนี่น่า...

     "

  • น้องอ๋อยๆ  เปิดหรือยัง
  • ผ้าห่ม...ข้ามดอย   มาแล้วๆๆ
  • อย่าลืมดูเผื่อพี่เขี้ยวด้วย
  • เพราะอาจง่วง...เผลอหลับไป "
  •  

    + กลัวจะทำได้ไม่ดี...

    + แต่ในที่สุดพี่เขี้ยวเราก็ได้ดูด้วยกัน...

    + แม้ว่ากายจะอยู่ไกล...อิ อิ...แต่ใจถึงกัน...

    + ว๊าว.........คิดได้ไง....

    + P พี่อุ๊...เจ้าขา....

    + ก่อนอื่นขอบอกก่อนค่ะว่า...ตลาด farmers  market  ที่อาวายสวยงามหลากหลายสีสรรมากค่ะ....

    + เพราะว่าเด็ก คือเด็กนี่แหละค่ะพี่อุ๊...

    + พี่อุ๊...อ๋อยคิดแบบนี้พี่อุ๊เห็นด้วยไหม...

         " ไว้ค่อยหลอกท่านไปเลี้ยงเหล้าดีกว่า...แล้วลอง ๆ ถามท่านดูว่า...ทำไมท่านต้องทำกับเด็กแรง ๆ... และบอกกับท่านว่าเด็ก ๆ เสียใจค่ะ... แล้วเราลองฟังดูว่า...ท่านมีทัศนคติอย่างไร...ที่เหลือค่อยว่ากันอีกที... อันนี้เบื้องต้นก่อน...ค่ะ..."

    + ความคิดนี้เข้าท่าไหมท่านพี่

    อ่านไปแล้วรอบนึง  กะว่าจะมาดูว่ามีใครแนะเทคนิคอะไรบ้างไหมแล้วพี่โอ๋ก็คิดๆไปด้วย วันนี้ได้ไอเดียมาแลกเปลี่ยนแล้วค่ะ เรื่องที่จะไปคุยกับคุณครู"ไร้สุข"นั้น เป็นไปได้ยากค่ะ ยิ่งถ้าท่านอายุมากกว่าครูอ๋อยด้วย ถึงแม้ครูอ๋อยจะเป็นหัวหน้าก็ตามที ท่านคงจะรับฟังแบบเคืองขุ่นใจ และท่านคงคิดว่าสอนมากี่รุ่นกี่รุ่นที่ได้ดีกันไปนั้นก็ใช้วิธีนี้แหละ เด็กไม่ได้เรื่อง (ตามความคิดท่าน) ก็ต้องเจอแบบนี้แหละถึงจะดีขึ้นได้ เพราะท่านก็คงไม่ได้ใจร้ายกับทุกคนหรอกใช่ไหมคะ (ซ้าธุ...ครูอ๋อยอย่าบอกว่าท่านเป็นตลอดนะคะ พี่โอ๋จะใจแป้วมากเลย ;P)

    พี่โอ๋นึกถึงวิธีให้เด็กเขียนหรือเล่า หรือสื่อด้วยวิธีใดก็ได้ตามแต่ที่เขาถนัด (ให้เขียนเดี๋ยวจะลำบากเกินไป) ถึงคุณครูภาษาไทย ว่าครูภาษาไทยในฝันหรือครูที่เขาอยากให้เป็น เป็นยังไง (อาจจะเอาวิชาอื่นๆด้วยก็ได้ค่ะ จะได้ไม่เป็นการเจาะจงจนเกินไป)แล้วก็รวบรวมกลับไปให้คุณครูวิชานั้นๆ เพราะพี่โอ๋ว่าเด็กๆเองเขาน่าจะมีวิธีการบอกที่น่าสนใจ ตามวัยของเขาได้ดีกว่าเราผู้ใหญ่ไปบอกความคิดเราให้ท่าน คุณครูอ๋อยอาจจะต้องทำงานหนักหน่อยในการแนะนำวิธีการสื่อสารให้เจ้าตัวเล็กๆทั้งหลาย อาจจะเริ่มจากวิชาครูอ๋อยก่อนเลยก็ได้ค่ะ

    เสนอไว้เพื่อพิจารณานะคะ และมาเอาใจช่วยคุณครูคนเก่งของพี่โอ๋คนนี้ด้วยค่ะ ทำได้แค่ไหนก็ต้องทำใจกับผลนะคะ ถ้าไม่ท้อก็ค่อยสู้ต่อไป

    + P พี่แก้ว...เจ้าขา...

    + อืม...นึกถึงตอนเราเด็ก ๆ นะค่ะ..

    + ครูคนไหน..มีเหตุมีผล..แม้จะดุตามความเหมาะสม..เราก็รับได้...

    + แต่ถ้าดุ..เกินกว่าเหตุ...แบบใส่รมณ์..นี่แย่นะค่ะ...

    + ความสุขของเด็ก...สำคัญค่ะ..

    + แต่อ๋อยว่าอ๋อยจะเริ่มต้นจากตรงนี้ค่ะ..

       " ไว้ค่อยหลอกท่านไปเลี้ยงเหล้าดีกว่า...แล้วลอง ๆ ถามท่านดูว่า...ทำไมท่านต้องทำกับเด็กแรง ๆ... และบอกกับท่านว่าเด็ก ๆ เสียใจค่ะ... แล้วเราลองฟังดูว่า...ท่านมีทัศนคติอย่างไร...ที่เหลือค่อยว่ากันอีกที... อันนี้เบื้องต้นก่อน...ค่ะ..."

    + เพราะท่านชอบรื่นเริง...แบบนี้...ยังไงจะมารายงานผลค่ะ....

    พี่อ๋อยครับ

    • หลายวันก่อนก็ได้เข้ามาอ่านเรื่องเด็กชายคนนี้
    • แต่มิอาจเข้ามาแสดงความคิดเห็นได้ เพราะยุ่งงานมาก ทีวียังไม่ได้ดูเลยครับ
    • น่าสงสารแกนะครับ ครูที่สอนแกก็คงไม่ละเอียดอ่อนเหมือนกับพี่อ๋อยนี่ครับ
    • ที่ช่างอ่อนโยน มีความรัก เมตตา ต่อเด็ก
    • สมควรเป็นครูดีในดวงใจของเด็กโดยแท้
    • ปรบมือให้พี่อ๋อยเลยครับ

    + P...อีนังหนูต้อม...

    + อืม...ตอนพี่เป็นเด็ก..พี่อ๋อยก็ซ่า  ก๋ากั่น และเรียนเก่ง ค่ะ..เป็นประธานนักเรียนตั้งแต่ ป.5 และเป็นอีกตอนป.6...เป็นประธานนักเรียน ถึง 2 ปีซ้อน...

    + แต่ในห้องเรียนพี่อ๋อยก็โดนตีค่ะ...เพราะพี่อ๋อยซนค่ะ..ซนแบบเด็กผู้ชายเลยค่ะ..เคยท้าเด็กผู้ชายนักเลงขาใหญ่ที่ใคร ๆก็กลั๊วกลัวต่อยกันก็มี..ใครแพ้กราบเท้ากันเลย...

    + ฮ่า ๆ...ว่าแล้วนักเลงใหญ่ก็ต้องกราบเท้าพี่...

    + รุ่งขึ้น..แม่เค้ามา ร.ร.มาหาพี่อ๋อย...นึกในใจกูตายแน่คราวนี้..ล่อแม่มาเลยนะนี่

    + อิ อิ..แต่กลับตาลาปัต...แม่เขามาขอบใจที่ทำให้ลูกเขาหายซ่าส์ได้..เขาบอกว่าลูกเขาไปเล่าให้ฟัง...เขาเลยมาขอบใจ...

    + อืม..แต่ตอนนี้นักเลงรุ่นพี่คนนี้ตายซะแล้ว...ตายในคุกด้วย...ตายมาสัก 10 ปีแล้วมั้ง...ระลึกถึงค่ะ...

    + นึก ๆ แล้วพี่อ๋อยก็โดนตีค่ะ...แต่ทุกครั้งที่โดนตี..มีเหตุผลตลอด..ที่สำคัญคือสมเหตุสมผลด้วย....

    + ทุกครั้งที่ตีเด็กห้ามใช้อารมณ์ในการตีเด็ดขาดค่ะ....โดยเฉพาะกับเด็กนักเรียนค่ะ...ส่วนใหญ่พี่อ๋อยจะให้ออกจากห้องแล้วให้ไปนั่งสงบ ๆที่ใต้ต้นไม้...หรือไม่ก็ให้ไปกวาดขยะ...ไปถอนหญ้า...ไปล้างส้วม...แบบนี้เด็กจะแบบไม่เอาแล้ว..เข็ดแล้ว...

    + ประมาณยิ้ม  พูดเพราะ  มีเหตุผล  แต่ทำเอาเด็ก ๆ..........

    + หลังจากทำโทษด้วยวิธีนี้แล้ว..เราก็จะมาคุยกันว่ารู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง....เหนื่อยไหม..ถ้าเหนื่อยก็จงตั้งใจเรียน...

    + ไอ้วิธีแบบนี้แหละน้องต้อม...สุดยอดเลยค่ะ...ได้ประโยชน์หลายสถาน....

    + วิธีแบบนี้พี่อ๋อยได้มาจากครู...ครู...ตอนที่เราเป็นเด็กค่ะ....

    + จิตใจเด็กสำคัญมากค่ะ...ถ้าเราใช้ทั้งพระเดช  พระคุณ ที่เป็นเหตุเป็นผลแบบที่น้องกวิน Pคนนี้กล่าวไว้..ทำให้เด็กเรียนรู้  ซึมซับแต่สิ่งดี ๆ ..โตขึ้นเขาก็จะมีแนวคิดที่ดี..แต่ถ้าเราทำกับเขาไม่สมเหตุสมผล  เขาจะเรียนรู้ไปแบบนี้..อันตรายมากค่ะสำหรับประเทศไทย...ยกเว้นว่าเด็กคนนั้นคิดได้ว่า..เราไม่ชอบแบบนี้เราจะไม่ทำแบบนี้...แต่คนที่คิดไม่ได้ละ..ว้า..เวรกรรมเมืองไทยไงน้องต้อม

    + ขอบใจนะจ๊ะอีนังหนู...

    + ไม่มีรูป 41.แค่ผ่านมา...

    " ที่สำคัญ .. อย่าโทษเด็ก ผู้ใหญ่หัดรับผิดเองซะบ้าง สังคมจะได้น่าอยู่"

    + ประโยคนี้ของท่านทำให้นึกถึงตอนที่เราไปทำการวิเคาะห์ว่าทำไมเด็ก ๆ ถึงมีผลสัมฤทธิ์ในการสอบ NT ต่ำกันค่ะ

    + ครูส่วนใหญ่คิดว่าเพราะเด็กอ่านหนังสือไม่คล่อง  ตีความไม่ได้  เด็กใช้ภาษาถิ่นเป็นหลัก ประมาณนี้....

    + แปลก...แต่จริง....ไม่มีครูคนไหนคิดว่าเพราะตัวครูเอง..เพราะการสอนที่ไม่ได้วางแผน..ที่สำคัญคือ..ไม่มีการตรวจสอบความเข้าใจเด็ก ๆ เมื่อสอนไปแล้ว...ถ้าแน่จริงลองสอนเสร็จแล้วย้อนถามเด็กดู..ก็จะรู้ค่ะว่าเด็กเข้าใจไหมไอ้ที่เราปาว ๆ สอนนะ...มีเรื่องขำ ๆ ค่ะ  ครูอ๋อยสอนเรื่อง ผิวหนังทำหน้าที่ขับของเสียที่เรียกว่า เหงื่อ...เชื่อไหมค่ะเด็ก ป.6 ไม่เข้าใจว่า เหงื่อ คืออะไร พอครูอ๋อยสอนเสร็จก็ลองย้อนถามเด็ก..ปรากฏว่ามีเด็ก 4-5 คนตอบครูอ๋อยว่า ผิวหนังขับของเสียที่เรียกว่า เหงือก...แป๊วววววว    ครูอ๋อยบอกว่าไม่ใช่เหงือก  เขาเรียกว่า เหงื่อ...เด็ก ๆ หันไปถามกันทันที่ว่า

      " เหงื่อ...กะเป๊าะ ?" (เหงื่อ คืออะไร  เหงื่อเป็นแบบไหน ประมาณนี้แหละค่ะ)  ต๋ายหละ....ครูอ๋อยถึงบางอ้อ...เด็ก ๆ ไม่รู้ว่าเหงื่อ  คืออะไร..แต่เด็ก ๆ รู้จักเหงือก เพราะเด็ก ๆ ต้องแปรงฟัน....ครูอ๋อยเลยให้ผู้ชำนาญการภาษาในห้องแปลให้เพื่อน ๆ ฟัง..บูไรดะห์บอกเพื่อนๆ ว่า  เหงื่อ คือ ไอซ์..........(ไอซ์...อะไรก็จำไม่ได้ค่ะ)  เด็ก ๆ เลยถึงบางอ้อ..ร้องอ๋อ...พร้อม ๆกัน

    + นี่คือเรื่องเล็ก ๆ ที่ครูไม่ได้สังเกตและสนใจที่จะเรียนรู้...คิดแต่ว่าตัวเองสอนดีแล้ว  อธิบายดีแล้ว....แต่ทำไม่เด็กถึงตอบไม่ได้  สอบไม่ผ่าน...

    + การสอนเด็กที่นี่ เด็ก 2 ภาษา วัฒนธรรมแตกต่าง..ความเชื่อแตกต่าง วิถีชีวิตแตกต่าง ต้องสอนแบบระมัดระวังค่ะ...

    + เล่าซะยาวเลยค่ะ..อุปสรรคที่เด็กเป็นแบบนี้ครูไม่รับทราบ...ครูก็โทษว่าว่าเด็ก..ทั้ง ๆ ที่ครูนั่นแหละค่ะ...บกพร่อง...

    + เฮ้อ.....

    + P พี่ใบไม้......

    " ฟังท่านก่อนนะคะ อย่าเพิ่งไปตำหนิท่าน หรือเอาความคิดเราไปบอกท่าน พยายามฟังด้วยใจที่เปิดกว้างที่สุด เพื่อที่จะเข้าใจท่านมากที่สุด ใช้เทคนิคการฟังอย่างลึกซึ้งนะคะ ฟัง ๆ ๆ อย่าพึ่งไปขัดคอด้วยการพูดอะไร..

    อย่างน้อยถึงแม้ท่านจะยังไม่เปิดใจหรืออยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง ท่านก็น่าจะรู้สึกได้ว่า มีคนปรารถนาและแคร์ความรู้สึกท่าน ไม่ใช่มาคอยตำหนิ..

    เริ่มจากความคิดเชิงบวกก่อนนะคะ "

    + อิ อิ....อ๋อยเลยมีความคิดแว๊บ..ขึ้นมาค่ะ...

    + ท่านชอบรื่นเริง  ดื่ม เป็นวาระค่ะ  แต่อ๋อยไม่ดื่ม...ที่นี้อ๋อยจะชวนท่านมาเลี้ยงค่ะ...ปกติก็ทำบ้างอยู่แล้วค่ะ(แต่ไม่บ่อย..)

    + แล้วจะลองพูดคุยกับท่านแบบหนุกหนานดูนะค่ะ...เอาแบบเนียนเลยค่ะ...

    + งานนี้ต้องขอช่วยพ่อสัม...สละร่างกายกินเป็นเพื่อนท่านค่ะ...ปกติพ่อสัมไม่ชอบดื่มค่ะ...ยกเว้นว่าจำเป็นจริง ๆ ค่ะ...

    + ผลเป็นอย่างไรจะมาเล่าให้ฟังค่ะ...

    + ความคิดนี้ท่านพี่ใบไม้ว่าเข้าท่าไหมค่ะ....

    + นี่คือจุดเริ่มต้นค่ะ....

    + P ขอบคุณค่ะ..อ.ยูมิ...

    + แหม...อาจารย์ไปเที่ยว...ไม่ยอมบอกมิตรรักแควน ๆ เลยนะค่ะ...

    + เล่นเอาเป็นห่วงค่ะ...นึกว่าไม่สาบาย.....

    + ที่แท้หนีไปด่อม ๆ มอง ๆ วัฒนธรรมต่างเมืองนี่เอง...

    + อิจฉาค่ะ....

    + P อ้ายปรีดา....

    + ใช่นะสิ...ก็อ้ายนะโหด...ทำอีท่าไหนแขนลูกถึงหลุด....

    + คิดซะนะอ้าย....สำคัญเด้อค่ะ...

    + คิดแล้วเป็นไง....เลิกสงสัยใช่ไหมว่าทำไมลูกถึงไม่อยากให้สอนการบ้าน...

    + อิ อิ...เพราะลูกไม่มีความสุขในการทำการบ้าน...ลูกเลยไม่อยากทำการบ้าน....

    + ก๊ากกกกกกกกก......

    + P พี่เขี้ยวเจ้าขา....

    + ขำ ๆ อีกคนดำน้ำว่าดู...ส่วนอีกคนไม่สามารถแย่งรีโมทได้..แบบว่าต้องเกรงใจ...

    + อิ อิ....โธ่ใครจะแย่งไวเท่าท่านพี่ละค่ะ...

    + เอ..แต่ว่าจะเอาคืนยังไงดีค่ะพี่เขี้ยว...อิอิ...

    + P ครูคิม....

    + ขอบคุณมากค่ะ....

    + ประทับใจค่ะกับ..."ลีลาการเรียนรู้"

    + ยังไม่แน่ใจค่ะว่าวิธีที่คิดได้...จะได้ผลไหมค่ะ...

    + ไม่ลองไม่รู้ค่ะ....

    + P ท่านพี่ อ.ขจิต...

    + ฮ่า ๆ ...เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลยค่ะ..

    + งานนี้มีเอาคืน...ระวังหัวใจว่าง ๆ ของท่านพี่เอาไว้ให้ดี.....

    + สบายดีค่ะ...เด็กๆกำลังสอบค่ะ....

     

    + P หวัดดีค่ะ..พี่บ่าวไข่...

    + วันนี้ว่าจะโทร.หา..เพราะว่าคิดถึง...

    + อิ อิ...แต่ท่านพี่บ่าวมาแล้ว...ก็ไม่ต้องโทร.ค่ะ..

    + โธ่...ครูสมัยนั้นตี....มันเปี่ยมไปด้วยความรัก..แต่ไม่ใช่เต็มไปด้วยอารมณ์แบบนี้นี่ท่านพี่...

    + P พี่โอ๋เจ้าขา....

    + คือปัญหานี้มันมีมานานแล้วนะค่ะ...เป็นแบบนี้อยู่ 2 ท่านค่ะแต่เป็นคนละแบบกันค่ะ..ท่านอีกคนสอนไทย ป.4 - ป.6 เด็กหนีเรียน...หนีเรียนไปเล่นน้ำ..หนีเรียนเป็นประจำ..มากขึ้นทุกวัน...ท่านมาบ่นกับอ๋อย...แถมท่านทะเลาะกับเด็กอีก...ส่วนเด็กก็บอกว่าเบื่อ..เบื่อการสอนของท่าน...ไม่อยากเรียน...เลยหนีเรียนรวมทั้งคนเรียนเก่งด้วย..ก็หนีเข้าห้องสมุด...บางคนหนีไปขึ้นต้นมะพร้าว..ไปเอาค้างค้างมาหักคอ..เอาเลือดมาทาแก้ม..เพราะแค้นครู...สุดยอดไหมค่ะ...บ้างครั้งท่านก็จับลงทรงไปเลย...คือสุขภาพจิตท่านไม่นิ่งนะค่ะ...

    + อันนี้แก้โดยให้ท่านมาสอน ป.1 เริ่มเทอมนี้ละค่ะ...ปรากฏว่าท่านมีความสุขขึ้นค่ะ...เพราะเด็ก ๆเล็ก ๆ เชื่อครูอย่างเดียวค่ะ....ทำให้ท่านไม่ต้องหงุดหงิดกับความซ่าของเด็กโต...

    + ท่านก็มาขอบคุณค่ะที่ทำให้ท่านมีความสุขกับการสอนในวันนี้...แต่กว่าจะมาถึงวันนี้..อือฮือ...ไม่อยากนึกถึงค่ะ...อ๋อยต้องทนกับแรงเสียดทานมาอย่างหนักหน่วงค่ะ..แต่ท่านคงลืมไปแล้วค่ะว่าท่านทำอะไรกับเราบ้าง...

    + แต่ยังไง...วันนี้ท่านเข้ามาขอบคุณก็โอเคแล้วค่ะ...

    + เหลืออีกท่านหนึ่งนี้แหละค่ะ...

    + สำหรับวิธีการที่พี่โอ๋บอกมานั้น..อ๋อยทำมาแล้วค่ะเมื่อ 2ปีที่แล้ว...

    + อ๋อยให้เด็กทุกชั้นเลือกครูที่เด็ก ๆ ชอบจากตัวเลือกที่เรามีให้ประมาณ 30 ตัวเลือก...ส่วนชั้น ป.4 - ป.6 อ๋อยให้เขียนแสดงความคิดเห็นด้วยค่ะ....

    + นำผลไปสรุปในที่ประชุมแต่ก็ไม่มีผลกับท่านทั้งสองค่ะ...มิได้นนำพา....

    + สำหรับตัวอ๋อย..อ๋อยทำเป็นการส่วนตัวทุกเทอมค่ะ..ทั้งนี้เพื่อเป็นการปรับปรุงตัวเรา..และได้เช็คความรู้สึกเด็ก ๆ ด้วยค่ะ

    + วันหลังจะนำมาเสนอให้ได้รับทราบกันค่ะ....

    + ขอบคุณท่านพี่โอ๋มากค่ะ...

    + P ครูสุน้องรัก....

    + ยอดเยี่ยม   ยิ่งใหญ่  เกรียงไกร  มากค่ะ...

    + ครูสุ  ก็คือ ครูดีในดวงใจของเด็กเช่นกันค่ะ....

    + ไปเรียนที่สิงคโปร์..หนุกหนานเพียงใด..ก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะจ๊ะ...

    + รอ...รอ...ค่ะ...

    ครูภาษาไทย คงตั้งความหวังไว้กับนักเรียนสูง จึงให้คัดตั้ง 15 บรรทัด เด็กเล็กๆคัด 5 บรรทัดก็เบื่อแล้ว การคัดไทย ไม่ใช่การพัฒนาผู้เรียนเลยนะ พี่ว่า

    • + ใช่นะสิ...ก็อ้ายนะโหด...ทำอีท่าไหนแขนลูกถึงหลุด....

      + คิดซะนะอ้าย....สำคัญเด้อค่ะ...

      + คิดแล้วเป็นไง....เลิกสงสัยใช่ไหมว่าทำไมลูกถึงไม่อยากให้สอนการบ้าน...

      + อิ อิ...เพราะลูกไม่มีความสุขในการทำการบ้าน...ลูกเลยไม่อยากทำการบ้าน....

    • น้าน.....

    •  

      รู้ไปซะหมดเลยน้องคนนี้..(บางเรื่องลืมไปแล้วนะนั้น..ยังค้นมาได้อีก..ฮึ..)
    • ยอมรับ โหด ๆ ๆ
    • แล้วก็มานั่งนึกเสียใจ..ฮือ อือ ๆ
    • ปรับปรุงใจไม่เสร็จซักที..
    • ต้องพยายามใหม่..
    • ขอบใจน้องรัก

    บันทึกของพี่อ๋อยจุดประกายความที่คิดดีมากๆ เลยครับ กวินเขียนเรียบเรียงไว้เป็นบันทึกได้อีกหนึ่งบันทึก นะครับพี่  http://gotoknow.org/blog/kelvin/211462

    • มาก่อกวน
    • เอาคนหน้าตาดี
    • มาฝาก
    • อิอิๆๆๆๆๆ

    + P พี่สาวครูนงเยาว์....

    + คิดถึงมากมายเลยค่ะ....

    + แปลก..วันสองวันนี้...เวลาอ๋อยคิดถึงใคร...ใครคนนั้นก็มาหาค่ะ...

    + น้องอิฐสอบหรือยังค่ะ...น้าอ๋อยฝากหอมแก้มเป้นกำลังใจในการสอบด้วยค่ะ...

    + อืม....เท่าที่พูดคุยและหลอกล่อถามเด็กมาได้...คือเด็กเบื่อค่ะ...ก็เลยไม่อยากทำ...เพราะวิชาอ๋อย..เขาก็ทำเสร็จตามประสานะค่ะ....ศักยภาพเขามีแค่นั้น....

    + ตีนะตีได้ค่ะ..แต่ไม่ใช่..โบ๊ะ  โบ๊ะ  โบ๊ะ....แล้วบริภาษ...ด้วยความเผ็ดร้อน...

    + ตุ้บ....รับไม่ได้ค่ะ....

    + P ฮ่า ๆ อ้ายปรีดา....

    + บอกแล้วไง...สาวใต้รักใครรักจริงค่ะ...

    + รักจริงก็เอาใจใส่...ประมาณ.สทร...(เสือกทุกเรื่อง)....ก๊ากกกกกกกกกก

    + โอ๊ะโอ๋...ผิดเป็นครู..เอ้ยไม่ใช่สิเป็นเกษตรจังหวัดก็ได้.....

    + เรามาเริ่มต้นกันใหม่ค่ะท่านพี่....

    + เอ้ย...อะไรกันนี่....

    + อิ อิ.....

    + P กวินที่รัก....

    + ตามไปอ่านและ ลปรร.มาแล้วค่ะ..

    + ยังไงพี่ยืนยันว่า..ตีด้วยใจ...ใส่เหตุผล...ไม่ใช่ใส่อารมณ์.....

    + P ท่านพี่ขจิต....

    + นั่น...มันต้องอย่างนี้สิ..

    + ใครว่าแก็งค์เราหน้าตาดีอย่างเดียว..หน้าใจก็ดีกว่าด้วย....

    + วี้ด....วิ้วววววว....

    สวัสดีค่ะ

    ตามมารมพลคนหน้าตาดีค่ะ ฮิๆๆ

    ขอบคุณน้าอ๋อยที่เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

    มาเป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ อิอิ

    ขอบคุณค่ะ..

    สวัสดีค่ะคุณครูอ๋อย

    ที่คุณครูอ๋อยเรียกคุณครูภาษาไทยว่าท่านชอบดื่ม...แสดงว่าเป็นชายมีอายุสูงวัยกว่าคุณครูอ๋อยใช่ไม๊คะ...พี่อุ๊ว่าวิธีไหนก็ได้ค่ะ..อ่านไปก็ขำๆ คุณครูอ๋อยไป ขนาดจะมอมเหล้าเลยหรือคะ...(แซวเล่นน่ะค่ะ)...วิธีที่จะทำให้คุณครูได้คิดกลับบ้าง...จะดื่มเหล้าไปปรับความเข้าใจไป...ก็อาจเป็นวิธีที่ดีสำหรับผู้ชายก็ได้ค่ะ

    จริงๆ พี่อุ๊ก็เพิ่งนึกออกว่า..มีเหตุการณ์หนึ่งเร็วๆนี้เอง..ที่คุณครูผู้หญิงสูงวัย โรงเรียนสวนกุหลาบ โรงเรียนชื่อดัง..ตบบ้องหูเด็กนักเรียน จนแก้วหูทะลุ... พอดีพ่อเค๊าเป็นประธานหอการค้าเอาเรื่อง...ฟ้องตำรวจ ทำร้ายร่างกายเด็กและฟ้องโรงเรียน...โรงเรียนก็ต้องให้ครูออก...ครูก็ต้องมาขอโทษและบอกไม่ได้ตั้งใจเพื่อไม่ให้เอาเรื่อง...พลั้งมือไป...แค่หยอก...เพียงแต่อยากสั่งสอน..ก็อาจนำเรื่องประมาณนี้ชี้ให้ครูภาษาไทยเห็นเป็นตัวอย่าง..อย่างน้อยก็จะได้คิดว่าถ้าใครทำอย่างนี้กับลูกเรา เราก็คงไม่ชอบเช่นกัน ใจเขาใจเรา นะคะ

    จริงๆเดี๋ยวนี้ เคยได้ยินสมัยก่อนคนชอบพูดว่าบอกว่า ...ไม้เรียวสร้างคนเป็นรัฐมนตรี..แต่สมัยนี้ใช้ไม่ได้แล้วค่ะ เพราะ...ไม้เรียวก็ไม่ได้สร้างคนให้เป็นรัฐมนตรีที่ดีได้นะคะ.. ดูรัฐมนตรีสมัยนี้สิคะ...(แซวเล่นอีกแล้วค่ะ..จะโดนไม๊เนี่ย)..

    Z1มาอยู่เป็นเพื่อนน้องแอมแปร์  อิอิ ข้อมูลชุดนี้ ไปดูที่บ้าน น้องต้อม เน้อเ จ๊า

    สวัสดีครับ พีอ๋อย

    • เอามาฝากครับ
    • เพราะคิดถึง
    • อิอิ
    • พรุ่งนี้จะไปวัดอุโมงค์อยู่ข้าง มช.
    • ไปทำบุญส่งญาติๆที่มาเที่ยวบ้านเรา ( งานเดือนสิบ)
    • ปีหน้าค่อยมาเจอกันใหม่
    • น้องอ๋อยไปทำมาแล้วหรือยัง

    สวัสดีค่ะคุณอ๋อย

    อ่านแล้ว...เศร้าใจ ไม่ทราบทำไม ...

    เห็นใจ "ครู" คนที่สอนและต้องตีฟุรกอล โว๊ะ คุณครูคงไม่อยากตีเด็กน้อยซึ่งเป็นนักเรียนของเธอ แต่...ด้วยความกดดันอาจจะหลายอย่างหรือบางอย่าง...ทำให้เธอต้องลุแก่โทสะ...น่าเห็นใจที่เธอจะต้องอยู่กับความรู้สึกผิดเช่นนั้น...

    สงสารเด็กน้อย ฟุรกอล โว๊ะไม่ใช่ความผิดของเขาที่จะไม่อยากเรียนวิชาภาษาไทย หรือ เล่นบ้างเรียนบ้าง สงสารที่เขาได้บาดแผลทางอารมณ์จาก...ความไม่ตั้งใจของคุณครู

    เห็นด้วยอย่างมากและชื่นชมที่คุณอ๋อยบอกว่า..." มีสุข" ในการเรียนต้องมาเป็นอันดับแรกค่ะ...ถ้าเด็กมีสุขในการเรียน  เด็กก็เป็นเด็ก "ดี" และเด็ก"เก่ง" ตามมาเต็มตามศักยภาพของเขาค่ะ....

    อย่างน้อยคุณครูอ๋อยก็ช่วย...บรรเทาบาดแผลทางใจที่เกิดขึ้นกับ...  ฟุรกอล โว๊ะ แล้วนะคะ

    สวัสดีค่ะ พี่อ๋อย กะ น้องแอมแปร์

    • แวะมาทักทาย
    • สบายดีนะค่ะ
    • เมื่อไหร่จะได้เจอกันค่ะ
    • อยากกอดๆๆๆๆๆค่ะ
    • คิดถึงนะค่ะ

    หายไปไหน เจ๊า มาชวนน้องแอมแปร์ไปวดรูปกะพี่พอ

    มาเยี่ยม ๆ มอง ๆ เพราะคิดถึงค่ะ

    รักษากาย-ใจนะคะ...^_^...

    ส่งภาพนี้มาให้ดูเล่นค่ะ...ร้านอาหารที่ขายทั้งวันทั้งคืนใกล้ ๆ บ้านค่ะ บางครั้งดู ๆ ไป เอ..คนเรานี่เรื่องกินเรื่องอยู่มันกินเวลาในชีวิตเราไปเสียตั้งมากนะคะ ....จริงไหม...

    ตามมาหาด้วยความคิดถึงน้องแอมแปร์แอนเดอะแก๊งค์ค่ะ ทราบข่าวว่ากลับมาแล้ว...

    สวัสดีค่ะ

    บันทึกนี้พี่คิมชอบมาอ่านบ่อย ๆ

    ค่ะเพื่อให้จดจำภาษาค่ะ

    พี่คิมขอเป็นกำลังใจ 

    ขอให้รักษาสุขภาพและมีความปลอดภัยนะคะ

    • พรุ่งนี้พี่เขี้ยวจะไปร่วมงาน  สืบชะตาหลวงผู้สูงอายุเชียงใหม่
    • จะเจอ  ท่านผอ.ทนัน จะฝากอะไรถึงท่านไหมคะ
    • ถ้าฝากไปบอกพี่ก็แล้วกัน
    • คิดถึงๆๆๆ จ้า
    • แอมแปร์คะ
    • ฝากกอดฟรุกอลด้วย
    • คุณครูท่านนี้ เคยหัวเราะบ้างไหมคะ
    • ถามท่านด้วยรู้สึกอย่างไรเมื่อได้หัวเราะ
    • และบอกท่านด้วย เด็กๆอยากยิ้ม และหัวเราะค่ะ
    • ผมชอบคุณครูหน้าตาดีดีครับ คุณครู...อิอิ
    • แบบนี้ใช่เลยP
    • เอามาฝากภาพไปส่งตัวเอง  อิ อิ
    • ที่วัดอุโมงค์ 
    • เข้าไปจะเป็นบรรยากาศแบบปักษ์ใต้เลยล่ะ
    • มีแต่คนแหลงใต้ 
    • บรรยากาศเหมือนวัดสวนโมกข์ ร่มรื่น  กว้างขวาง
    • นั่งฟังเทศน์  กันใต้ต้นไม้
    • มีร้านเปรต ด้วย  แต่ไม่สูงเหมือนปักษ์ใต้
    • มีขนมรา  ข้าวฟอง  จากวัดพระธาตุ ที่นครส่งมาร่วม
    • แต่ไม่มีข้าวต้มสามเหลี่ยมใบพ้อ  อยากกินๆๆๆๆ  น้ำลายไหล

     

    + P หวัดดีจ๊ะ..หนูกล้วยแขก...

    + อืม..สอบเสร็จหรือยังจ๊ะ...

    + เขาไปถอดบทเรียนกัน...หนูไปด้วยไหมนี่...

    + คิดถึงเช่นกันค่ะ...

    + น้าอ๋อยเพิ่งไปส่งตัวเองกับบุญเดือนสิบ..เอ้ยไม่ใช่..ส่งเปรตต่างหากค่ะ...

    + เพิ่งได้กลับมาถึงตานีเช้านี้เองค่ะ....

    • ไปถ่ายดอกไม้ที่วัดมาลูก
    • เอาดอกกล้วยไม้มาฝากหลานสาว
    • ถ่ายจากงานกล้วยไม้โลกที่ ม.แม่โจ้ เมื่อปี 2549 จ้า

     

    + พี่อุ๊ค่ะ....

    + ขออภัยอย่างสูงค่ะที่ตอบช้ามาก...เพราะว่า..ไปส่งบางส่วนของจิตใจสำหรับ บุญเดือนสิบมาค่ะ( อิ อิ..ส่งเปรตมาค่ะ)

    + " จริงๆเดี๋ยวนี้ เคยได้ยินสมัยก่อนคนชอบพูดว่าบอกว่า ...ไม้เรียวสร้างคนเป็นรัฐมนตรี..แต่สมัยนี้ใช้ไม่ได้แล้วค่ะ เพราะ...ไม้เรียวก็ไม่ได้สร้างคนให้เป็นรัฐมนตรีที่ดีได้นะคะ.. ดูรัฐมนตรีสมัยนี้สิคะ...(แซวเล่นอีกแล้วค่ะ..จะโดนไม๊เนี่ย).."

    + โดนค่ะพี่อุ๊...โดนใจอ๋อยเลยค่ะ....ฮ่า ๆ ....

    + อืม..ครูเป็นครูผู้หญิงค่ะ...แต่ท่านดื่มเก่งค่ะ...เวลาน้ำที่ดื่มเดือด..ทำให้ท่านคุยง่ายขึ้นค่ะ...

    + ยังไม่ได้โอกาสเลยค่ะ...ช่วงนี้ปิดเทอม...ช้า ๆ ได้พร้าเล่มงามค่ะ....

    + แล้วยังไงจะมารายงานเพิ่มเติมค่ะ...

    สวัสดีค่ะ

    * เป็นกำลังใจให้นะคะ

    * ฝากม้าวิ่งควงกระบองเพชรมาให้ครูและนักเรียนบ้านสายหมอค่ะ

    *

    + Pฮ่า ๆ คุณแม่ใหม่และพี่พอ.....

    + เอ..ป้าอ๋อยว่า..พี่พอและแอมแปร์เป็นคู่หยินหยางกัน...ดำและขาวไง...

    + นี่ไง...

    Z1 พี่พอนะข๊าว  ขาว

     ส่วนแอมแปร์..อิ อิ..ขาวซะไม่มี...

    + P เจ้าโย่ง...

    + ขอบใจมากน้องรัก....

    + ว้าว..โย่งทำให้ใจพี่คึกคัก ๆ...

    + รวมพลคนหน้าตาดี...ซึ้งใจมากค่ะ...

    + ภูมิใจจัง...แหมไม่ได้ไป..แต่ได้คุยกับทุกคน....เย้....

    + P พี่เขี้ยว...ที่แสนอารมณ์ดี๊  ดี...

    + ฮ่า ๆ อ๋อยก็ร่วมไปส่งใจตัวเองมาแล้วค่ะ....

    + พี่เขี้ยว...อ๋อยว่านะ..ต่อไปถึงวันสำคัญของท้องถิ่นไหนก็ให้ข้าราชการหยุดงานไปสืบสานประเพณีตนเองน่าจะดี...

    + ดูอย่างตอนนี้สิ...อ๋อยทำขนมต้มใบกะพ้อไม่เป็น...ถ้าพ่อแม่ปู่ย่าตายายตายไป..ลูกหลานทำงานในเมืองไม่มีใครทำเป็น...

    + แย่เลยที่นี้...ว่าแล้วประเพณีนี้คงค่อย ๆ จางหายไป...

    + พี่เคี้ยวว่าไหมค่ะ..

    น้องแอมแปร์แอนด์เดอะแก๊งค์ค่ะ

    • ป้าดีใจที่น้องแอมแปร์ชอบหนังสือนะคะ หนังสือตัวยาวเท่าน้องแอมแปร์ไหม หรือว่ายาวเท่าเอวคะ

    น้องแอมแปร์ ดำขำ เหมือนพี่พอลล่า อิอิ

    สวัสดีค่ะน้าอ๋อย

    ฮิๆๆๆ เป็นไงบ้างค่ะ สบายดีไหม

    ตอนนี้นาสอบเสร็จแล้วค่ะ สบายมากๆ

    สบายจนลืมหมดแล้วท่เรยนมา ฮิๆๆๆ

    รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ...ขอบคุณค่ะ

    + P คนไม่มีรากที่แสนคิดถึง....

    + อืม...เรามีความสุขกับงานที่ทำไง...

    + บางทีก่อนเดินทางไป ร.ร.รู้สึกเบื่อ ๆ แต่พอเท้าเหยียบถึงพื้น ร.ร.โอ้โหพลังมาจากไหนไม่รู้เหมือนกัน...ทำ ๆ ๆๆๆอ้าว...หมดเวลาซะแล้ว...

    + อารมณ์แรกของอ๋อยคือ นึกถึงตนเองตอนเด็ก ๆ ก็เคยเจอครูแบบนี้...ถึงแม้เราไม่โดนเอง...แต่มันก็เพื่อนร่วมชั้นของเรา..เบื่อ ๆ เหมือนกัน..ที่สำคัญมันฝังใจค่ะ...เราแทบไม่อยากพูดกับครูท่านนั้นเลย...

    + ที่สำคัญ..ลูกของครูท่านนั้นก็ไม่เห็นจะประสบความสำเร็จอะไรเลย...

    + อิ อิ..สงสัยเวรกรรมมีจริง...ทำลูกชาวบ้านไว้เยอะ...นั่นว่าเข้าไปนั่น...

    + เมื่อโตขึ้น...และได้มาเป็นครู...จึงคิดว่าอารมณ์  ความรู้สึก นึกคิด  ของเด็กสำคัญมาก

    + ครูต้องสอนให้เด็ก  รู้สึก  นึกคิด ด้วยใจที่มีสุข.....

    + คิดถึงค่ะ....

     

    + P ฮ่า ๆ น้องก้อย...คนหน้าตาดี...

    + ถึงไม่ได้ไป...แต่ได้คุยด้วย..

    + โอ้ย...ใจมันคึกคัก ๆ

    + เห็นภาพกันแล้ว...ชื่นใจค่ะ...

    + คิดถึงมากมายเช่นกันค่ะ...

    + Pคุณแม่ใหม่ & พี่พอ..และน้องเพียง....

    + ป้าอ๋อยและพี่แอมแปรืพร้อมด้วยลุงสัม...ไปส่งเปรตทำบุญเดือนสิบมาค่ะ...

    + เป็นประเพณีทางใต้ค่ะ....

    + ไปเยี่ยมชมมาแล้วค่ะ...ปลาอะไรน้า...เอป้าอ๋อยจำไม่ได้..แต่ปากสีชมพูด้วย...ส่วนภาพเส้นอิสระ...อืมอันนี้ป้าอ๋อยจะเล่นกะแอมแปร์ค่ะ...

    + ดีใจมากค่ะที่แม่ใหม่นำมาถ่ายทอดสู่กันค่ะ...

    • เตรียมของเยี่ยมไปเยี่ยม  น้องชาย  พี่เร็ว
    • ติดตามเหตุการณ์จากคอมเม้มท์ข้างล่างเอาเองนะจ๊ะ
    • ถ้า  งง  งง  ตามไปอ่านคอมเม้มท์ ที่บ้านพี่
    • อิ อิ   หวาดเสียว

     

    P

    31. มนัญญา
    เมื่อ ศ. 03 ต.ค. 2551 @ 20:04
    856720 [ลบ]

     

    • มาตรวจคำผิดครูสอนภาษาประกิด
    • อิ อิ อิ  น้องพี่จะตอนเย็นนี้
    • เสียวจัง
    • พี่ก็ตอนเป็น  ทำให้ไหม อิ อิ  ไม่เจ็บหรอก

    P

    28. ขจิต ฝอยทองที่ปรึกษา~natadee
    เมื่อ ศ. 03 ต.ค. 2551 @ 15:13
    856218 [ลบ]

    • แงๆๆ
    • ขอบคุณทุกๆๆท่านมากๆๆๆ
    • เดี๋ยวตอนเย็นมาตอน
    • ยังไม่ว่างเลย
    • ฮือๆๆๆๆๆๆๆ
    • แอบมาก่อนครับ
    • กำลังตรวจข้อสอบนิสิต
    • ตาบวมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

    + P คนไม่มีราก....

    + " ไม่เอาบ้านโตไม่เอาทุกอย่าง  จะเอาขี่หลังของพ่อคนเดียว"

    + อันนี้น่าจะสูงสุดสู่สามัญนะค่ะ....

    + การทำมาหากินก็ทำเพื่อให้เราดำรงคงอยู่.....ดำรงคงอยู่เพื่อได้เรียนรู้ใจตนเองค่ะ...เรียนรู้ว่าทุกข์  สุข  อยู่ที่ไหนหนอ...

    + ชอบปีศาจไร่คุณมนจังเลยค่ะ...

    + P ท่านพี่ดาวและป้าดาว....

    + มาถึงกันแล้วค่ะ...แต่ดันลืมโทรศัพท์ค่ะ...

    + แย่จัง...คิดถึงแต่โทร.หาไม่ได้..จะแจ้งข่าวก็ติดต่อไม่ได้...

    + ขอบคุณมากค่ะ...ปิดไป 5 วันนี้มีแต่ภาระกิจค่ะ....

    + คิดถึงเช่นกันค่ะ...

    + P vatayoot...ขอบคุณเช่นกันค่ะ...

    + แล้วยังไง...จะไปเยี่ยมค่ะ....

    + P ครูพี่คิมค่ะ....

    + อ๋อยอยากบอกว่า...บล็อกพี่ครูคิมก็อ่านแล้วประทับใจเช่นกันค่ะ...

    + แต่ที่ประทับใจมาก ๆ คือ เว็บไซต์ของพี่ค่ะ...

    + เข้าไปเยี่ยมชมแล้วประทับใจมากค่ะ....

    + P พี่เขี้ยว....

    + อะแฮ่ม...อย่าลืมที่ฝากนะค่ะ...

    + ทบทวนกันลืมค่ะ...

      1. ฝากกราบงาม ๆ ค่ะ...

      2. ฝากความคิดถึงค่ะ...

      3. ฝากกอดดดดดค่ะ...

    + ที่สำคัญ...ขอภาพยืนยันการกอดดดดดดค่ะ...

    + อิ อิ...ท่านพี่ที่แสนอารมณ์ดี๊ ดี...ทำได้ไหมนี่...

    + ขอบคุณมากค่ะ...

     

    + P ขอบคุณค่ะ อ.ลำดวน...

    + อ๋อยจะจำไว้ค่ะว่า " เด็กๆอยากยิ้ม และหัวเราะ"

    + ท่านอารมณ์ปรวนแปรบ่อยค่ะ...อย่าว่าแต่เด็กเลยค่ะครูก็ยังโดนอารมณ์ของแกฟาดฟันเลยค่ะ....

    + แต่ผู้ใหญ่มีเหตุผลมากพอ  ที่จะอภัยไม่ถือสาใช่ไหมค่ะ...

    + แต่กับเด็ก ๆ นี่..จำฝังใจค่ะ..มันอันตรายมากค่ะ...

    + ขอบคุณมากค่ะ....

     

    + P ฮ่า ๆ..คุณตาประจักษ์...

    + แอมแปร์แอนด์เดอะแก็งค์ก็อยากบอกว่าชอบคนหน้าตาดีคนนี้ Pที่ซู้ดดดดดเหมือนกันค่ะ

    + คิดถึงมากมายค่ะ....

    + P พี่เขี้ยว....

    + ดีใจมากค่ะ...ที่ท่านพี่ได้ไปวัดแบบมีแต่คนแหลงใต้...เหมือนได้อยู่แถบถิ่นบ้านเรา....

    + รักกันไว้เถิด   เราเกิดใต้ร่มธงไทย  

       จะอยู่ภาคไหน ๆ ก็ไทยด้วยกัน....

    + เห็นภาพแล้วอิ่มบุญ  อิมใจค่ะ...

    + P ป้าเขี้ยว...เจ้าขา...

    + หลานแอมแปร์ถามหมายถึงภาพนี้P ค่ะ...

    + ภาพที่ป้าเขี้ยวแอคชั่นใส่หมวกเอี้ยวหน้านะค่ะ...ดูแล้วแอมแปร์ว่าท่านป้าวางท่าได้สวยค่ะ...

    + P เย้ ๆ ...พี่ครูสบายหายดีขึ้นแล้วใช่ไหมค่ะ...

    + คิดถึงค่ะ..."ครูเก่งหัวใจแกร่ง"...

    + Pป้าดาวเจ้าค่ะ...

    + อิ อิ..หนังสือยาวกว่าแอมแปร์ค่ะ..

    + ตอนนี้หล่อนนอนขัดขาดูเย้ยฟ้า ท้าดิน  ตอนอวสานค่ะ....

    + ขำ ๆ หนอนหนุนหนังสือสารานุกรมไดโนเสาร์ด้วยค่ะ...

     

    ครูอ๋อยครับ

    งานเข้าอย่างแรงเลย

    มารายงานตัวครับหลังจากหายหน้าหายตาไปหลายวัน

    เพราะว่าตาลาย ง่วงนอน หลายวันมานี้ทำงานกับตัวเลขงบประมาณ

    ตาลาย

    + P โอเค..เลยค่ะพี่พอลล่า...

    + ดำขำ  สวย  เก่ง  แบบพี่พอลล่าค่ะ...

    + นี่..เมื่อกี้หล่อนนั่งเอาโลชั่นลูบแขนขา...ประมาณว่า...ทา  นวด  ถู เยอะ ๆ แล้วจะขาวค่ะ...

    + ดู๊...หล่อนเข้าใจคิดค่ะพี่พอลล่า...

    + P อั่นแน่...หนูกล้วยแขก...

    + ตื่นเต้น  ตื่นตา  ตื่นใจใช่ม๊า....

    + ที่เจอรวมพลคนหน้าตาดี...เลยปวดหัว....

    + ดีนะที่...มีครูพี่โย่งช่วยนวดให้...

    + ฮ่า ๆ...สงสัยพี่โย่งได้งานตอนเกษียณแล้วค่ะ...นวดแผนไทย....

    + พักผ่อนบ้างนะจ๊ะ...สอบเสร้จแล้วนี่...

    + เอ...เป็นคนกทม. หรือต่างจังหวัดค่ะ..

    + ถ้าต่างจังหวัด..ปิดเทอมแล้วกลับบ้านไหมค่ะ...

    + P อิ อิ...ท่านพี่เขี้ยว...

    + มัวแต่ไปจับผิด...คิดจะช่วยพี่ อ.ขจิต ตอน...

    + ที่ตัวท่านพี่ละ...ไปเม้มอะไรของพี่ดาวมาละค่ะ...

    + พี่ดาวทวงคืนอยู่แน๊ะ...ตามไปคืนด่วนเลยค่ะ....

    + อิ อิ....

    + P ท่านพี่ไข่ที่ร้ากกกและเคารพ...

    + ขอบคุณมากค่ะ..ที่มาเยี่ยมตรงกับใจค่ะ....

    + ได้รับของแล้วค่ะ...ของกินชิมทุกถุงค่ะ...โดยเฉพาะพ่อสัม...กิน กิน  และกินค่ะ....

    + อร่อยมากค่ะ...ถูกใจ  ถูกปาก ค่ะ...

    + ขอบคุณมากค่ะท่านพี่บ่าว...

    + ป.ล.  ไม่ได้โทร.หา เพราะว่าลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้านหาดใหญ่ค่ะ....

    + ยังไม่ทันไร...ลืมโน่นนี่ซะแล้วค่ะ...

    + อืม...ท่านพี่อย่าลืมตาลายเห็นเลขเด็ด ๆ 3 ตัวบ้างนะค่ะ...

    + ฝากหอมแก้มพี่แพรวด้วยค่ะ...

    + วันหลังน้าอ๋อยจะส่งขนมอร่อยไปให้กินอีกค่ะ....

    + ขอบคุณอย่างสุดซึ้งค่ะ...

    สวัสดีครับ คุณครูP แอมแปร์~natadee

    พี่น้องผองเพื่อนค่ะคิดเหมือนผู้เขียนไหมค่ะที่ว่า....เด็กทุกคนมีศักยภาพในการรับรู้   เรียนรู้ ที่แตกต่างกัน  ครูควรจะเข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างบุคคล  ครูควรหวนระลึกนึกถึงตนเองตอนเยาว์วัยว่าเราชอบครูแบบไหน   เราโหยหาครูแบบไหน...ถ้าเรานึกได้  ระลึกได้...เราก็จะรู้ว่าเราควรทำตัวเป็นครูแบบไหน.....ไม่จำเป็นต้องไปอ่านตำราให้มากมายแค่พึงระลึกได้เท่านี้ครูก็จะเป็นครูดีในดวงใจของเด็กน้อยค่ะ....

          การจัดการเรียนการสอนที่เด็กมีศักยภาพในการรับรู้  เรียนรู้  ที่แตกต่างกัน  ครูผู้สอนจะต้องทำการบ้านมาอย่างดีค่ะ....ต้องเตรียมการสอนมาด้วย  สำหรับเด็กที่มีศักยภาพในการรับรู้  เรียนรู้ ได้เร็วเราต้องมีงานที่ส่งเสริมเขาให้เต็มตามศักยภาพ  ส่วนเด็กที่มีศักยภาพในการรับรู้  เรียนรู้ช้าก็ให้เวลาเขาในการทำ...ไม่ใช่ว่าให้ทุกคนเท่าเทียมกัน....ถ้าเป็นเช่นนี้แล้วเด็กจะมีสุขในการเรียนได้อย่างไร..." มีสุข" ในการเรียนต้องมาเป็นอันดับแรกค่ะ...ถ้าเด็กมีสุขในการเรียน  เด็กก็เป็นเด็ก "ดี" และเด็ก"เก่ง" ตามมาเต็มตามศักยภาพของเขาค่ะ....
    อันนี้เป็นคำตอบดีแล้วหละครับ  การฉุดให้เด็กเข้ามาในอารมณ์เรียนเป็นทักษะที่คุณครูทุกคนต้องทำก่อน  แล้วเด็กจะเดินไปในทางที่ครูต้องการ
    อนาคตเด็กบางครั้งขึ้นกับครูที่เอาใจใส่  ชั่วเวลาช่วงหนึ่งในชีวิตเด็ก ต้องการมากกว่าการเรียนในชั้นเรียน เขาต้องการความรัก ความเข้าใจ ความเอาใจใส่ ไม่เหมือนครูที่ต้องการแต่สอนๆ ๆ ๆ  โดยที่ลืมไปถึงความรู้สึกที่แท้จริงของเด็ก
    เป็นกรรมของเด็กที่เจอครูที่ไม่เพียงแต่ไม่เข้าใจ ยังเป็นครูที่เอาแต่โทสะและความต้องการของตัวเองเป็นที่ตั้ง
    มาแลกเปลี่ยนครับ  คิดถึง เป็นห่วง

    + P ว้าว....ท่านสิทธิรักษ์มาเยี่ยม...

    + ปลื้มใจมากค่ะ...ดีใจที่นอนดึกแล้วได้เจอกันค่ะ...วันนี้วันอะไรเริ่มต้นวันใหม่ด้วยอะไร ๆ ที่ดีเช่นนี้....เย้ ๆ ....

     " อนาคตเด็กบางครั้งขึ้นกับครูที่เอาใจใส่  ชั่วเวลาช่วงหนึ่งในชีวิตเด็ก ต้องการมากกว่าการเรียนในชั้นเรียน เขาต้องการความรัก ความเข้าใจ ความเอาใจใส่ ไม่เหมือนครูที่ต้องการแต่สอนๆ ๆ ๆ  โดยที่ลืมไปถึงความรู้สึกที่แท้จริงของเด็ก"

    + ใช่แล้วค่ะ...ครูมีความสำคัญมากค่ะในผลักดันให้เด็กได้ดี...ให้เด็กใฝ่ใจทำความดีค่ะ....ที่สำคัญทำให้เด็กก้าวผ่านบางช่วงแห่งชีวิต  บางอารมณ์รู้สึก ค่ะ...
    + คิดถึงมากมายค่ะ...
    + ลานอาเหลียงเป็นอย่างไรบ้างค่ะ...คึกคักไหมค่ะ....

    แวะมาเยี่ยมคนคิดบวกค่ะ...

    วันหยุดขอให้มีความสุขและผ่อนพัก...ก่อนจะต้องไปต่อสู้กับภารกิจหนักของคำว่า....ครู...ต่อไปนะคะ

    เจ้าแอมแปร์น้อยคงสบายดี ฝากจุ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ หลาย ๆ ทีค่ะ

    (^___^)

    แอมแปร์จ๋า...

    ....ตอนนี้กำลังนอนพาดบนห่วงยางและพูดว่า..ทะเลนี้แสนสบาย...ปลาฉลามสบายดีไหม...กินข้าวหรือยัง...ไปเที่ยว รพ.มอ.ไหมแอมแปร์จะพาไป..ไปหาหมอฟัน...อืม...ฟันสะอาดดี....

    + ฮ่า ๆ...แอมแปร์เล่นคนเดียว...พูดคนเดียว...เป็นเพื่อนปีศาจไร่คุณมนค่ะ...

    มาจ้ะ....จะพาไปเที่ยวไร่คุณมน ... ไปรู้จักกับ คุณลุงปีศาจ พี่ดรีม พี่เดียร์ ... ไปไหมจ้ะ...^_^...

    แอมแปร์จ้ะ ป้าคนไม่มีรากส่งภาพมาให้ดูนะจ้ะ...เผื่อตัดสินใจ...อีกที

    คนซ้ายมือคือ ปีศาจ ไม่ทำร้ายคนแต่หัวเราะเสียงดังไปหน่อย...

    สองคนด้านล่างคือพี่ดรีมกับพี่เดียร์...คุยเก่ง เล่นทั้งวัน...

    และทั้งสามคนคงจะชอบ อุลตร้าแมนมีไฟที่แอมแปร์เอาไปแน่เลยจ้...

    ป้าคนไม่มีรากต้องออกไปทำงานแล้ว...บ๊ายบายค่ะ....

    • ว้าว.....มิสมาเร๊ดเร่ดของพี่ฝน .. ป้าดาว
    • มาฝากน้องแอมป์ 
    • ทำไมชื่อนี้ไปถามป้าดาวดูเองจ้า

                       รูป.....มิสมาเร๊ดเร่ด  อิ    อิ

    + P พี่คนไม่มีรากค่ะ....

    + วันนี้แอมแปร์มาขอให้เล่าเรื่องคนปีศาจอีกค่ะ...

    1. " แม่อ๋อย  เล่าเรื่องคนปีศาจให้แอมแปร์ฟังอีกสิ"

      2. " เมียทิ้งเขาไปเหรอแม่...ไม่ดีเลยนะแม่.."

      3." ถ้าแม่ทิ้งแอมแปร์...แอมแปร์ก็จะกลายเป็นปีศาจเหมือนกัน..."

     + เมื่อกี้อ๋อยมัวเพลินท่องเที่ยวไปเก็บเกี่ยวความรู้ในบล็อก....

    + หันกลับไปดู..เอ้ย...แอมแปร์เทแป้งลงบนพื้นเต็มเลยค่ะ...

    + หันไปคุย.." แม่บอกลูกแล้วใช่ไหม..ว่าอย่าเทแป้งลงพื้น..แม่ขี้เกียจทำความสะอาด.."

    + " โธ่...แอมแปร์ขอทำขนม เปี๊ยบ หน่อยเดียวเองแม่..อร่อยนะแม่เดี๋ยวแอมแปร์เอาให้ชิม..."

    + เฮ้อ....ทุกวัน ๆ บ้านก็จะรกมากค่ะ...เพราะต้องปล่อยให้เล่น..ให้สร้างสรรผลงานกัน...

    + กว่าจะเก็บก็ก่อนเข้านอนโน่นแหละค่ะ....

    + คิดถึงค่ะ....

    + P ป้าเขี้ยวเจ้าขา...

    + แอมแปร์คิดว่าเป็นพ่อสัมค่ะ...

    + ถามว่ารู้ได้ยังไงว่าเป็นพ่อสัม...

    + อิ อิ.." ก็ดูที่พุงโตไงแม่..."

    + ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ

    + P ป้าเขียวเจ้าขา...

    + ขอบคุณมากค่ะ...สำหรับเจ้า" มิสมาเร๊ดเร่ด"

    + แอมแปร์ชอบค่ะ..เพราะน่ารักดี..

    + แต่แอมแปร์..ชวนพ่อสัมมาดูรูปคนถ่ายภาพเหมือนเดิม...

    + " พ่อกำลังถ่ายอะไรงะ..."

    + " ไม่ใช่พ่อหรอกลูก"

    + " ใช่สิ...ก็พุงป่องนั่นไง...ใช่พ่อนั่นแหละ.."

    สวัสดีครับครูแอมแปร์

    • สงสารฟูรกอล โว๊ะ ครับ (ยอมรับว่าเขาก็แกร่งด้วย ที่สงบได้ในเวลาอันรวดเร็ว)
    • คุณครูท่านเครียดจากเรื่องอื่นหรือเปล่าครับ  หรือท่านก็เป็นของท่านอย่างนั้นตลอดมา  เด็กๆต้องมารับกรรมโดยไม่ได้ก่อ
    • สิ่งที่ผมเป็นห่วงสำหรับบรรยากาศการศึกษาของไทยโดยรวม  ก็ในประเด็นนี้แหละ "การระบายและส่งต่อความเครียด  ซึ่งไม้สุดท้ายก็คือเด็ก"
    • เรื่องนี้ผู้บริหารโรงเรียนควรรับรู้ ตระหนัก และหาทางแก้ไขด้วยศิลปะ  ไม่งั้นทั้งเด็กและครูแอมแปร์จะเครียดระยะยาวไปด้วย
    • คงแนะนำได้แค่นี้ครับ
    • สวัสดีครับ
    • เอารูปน่ารักมาฝากน้องแอมป์ ( เรียกสั้นๆเพราะป้าขี้คร้านพิมพ์) อีก

       อย่าซ่า....นะน้องนะ

     

        พูดไม่รู้เรื่องเดี๋ยว เจอตบ

    • มาเยี่ยมพี่อ๋อย
    • คิดถึงๆๆๆ
    • เพิ่งกลับมาจากนับคะแนนที่เขต
    • เหนื่อยๆๆๆ
    • อิอิ

    มาชม คุณแอมแปร์

    เห็นรูปภาพขำขัน ฮิ ฮิ ฮิ

    ครูอ๋อยและน้องแอมแปร์

    มาทักทายน้องแอมแปร์กำลังมีความสุขกับไดโนเสาร์

    เอาเป็ดน้อยมาฝาก

     

    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท