พูดคุย,อ่านคนให้ออก-คคห จากลูก


“เอาเรื่อง เพื่อให้เกิดเรื่องตามมาอย่างไร ให้เขาเปลี่ยนตัวเขา เขาเปลี่ยนได้ไหม มั่นใจมั้ย” , แม่..นั่นสิ แหมแม่นี่โง่จัง คิดไม่ออก ;วาบต่อยอดมาจากบันทึกพี่หมอเจ๊ ค่ะ

การพูดจาช่วยแก้ปัญหาที่คนคิดว่าไม่เป็นปัญหา 

 

ไม่น่าเชื่อว่าแค่พูดจาก็ทำให้เปลี่ยนปัญหาไปเป็นเพียงประเด็น

และการพูดจาช่วยเปลี่ยนคู่กรณีให้เป็น เพื่อนรัก กันได้

 

;วาบต่อยอดมาจากบันทึกพี่หมอเจ๊  ค่ะ

 

เรื่องหนึ่งคือเรื่องในหน่วยงานของเราเอง  

เคยมีน้องคนหนึ่ง  ขัดแย้งกับหลาย ๆ คน เกือบทุกคนก็ว่าได้

หลาย ๆ คนที่ว่า ปรึกษากันแล้วมาปรึกษาเราอีกทีว่า “ ต้องเอาเรื่องแล้ว”

 

เรา   ”แล้วที่ทำงานกันอยู่ทุก ๆ วันนี้มันไม่ใช่ เอาเรื่องอยู่หรือ..จ๊ะ” 

ในใจต้องการรั้งสติ  ทั้งน้อง ๆ และทั้งตัวเราเอง  ซึ่งเป็นพี่ใหญ่ในตอนนี้

 

...................

...................

...................

 

มีอีกหลายเรื่อง  หลายคำพูด  หลายความคิดเห็นอยู่ในจุดไข่ปลา 

 

เรา  “ก่อนอื่น  เรามานั่งนิ่ง ๆ แล้วค่อย ๆ คิดดีกว่า ว่า”

      “เอาเรื่อง  เพื่อให้เกิดเรื่องตามมาอย่างไร  ให้เขาเปลี่ยนตัวเขา  เขาเปลี่ยนได้ไหม  มั่นใจมั้ย”

        “ เอาเรื่อง   เพื่อหาคนรับผิดชอบหรืออะไร”

        “ เอาเรื่อง   แล้วมั่นใจหรือว่า ขณะเดียวกันนั้น คนที่เราคิดว่าน่าเอาเรื่อง..ไม่คิดกลับว่า พวกเราก็น่าเอาเรื่อง

        

         "เอาเรื่องเพื่อ...."

ให้คนหมู่มากนั้นแหละ  ช่วยกันคิด

 

......................................................

.....................................................

....................................................

คราวนี้  มีข้อคิดมาอีกเยอะค่ะ   เรามอบหมายให้คน ๆ หนึ่ง   ช่วยจด

เราแค่ทำหน้าที่ชี้ ถาม ประเด็น  ย้ำ  ทบทวน ว่า

“คาดว่าเป็นอย่างนั้น เป็นเช่นนี้”

“ แน่ใจหรือ”

 

อีกประมาณสามสิบนาทีต่อมา  ได้ข้อสรุปจากเสียงส่วนใหญ่นะคะ  ว่า

 

รอดู  พูดคุยแบบตรงไปตรงมา  คือบอกหรือพูดกับเขาไปเลย ด้วยปิยวาจา  ว่าตรงไหนที่คู่กรณีเห็นว่า น่าจะเป็นแบบนี้  ไม่ใช่แบบที่เขาทำอยู่

   

มองไม่เห็นบ้าง...(ตรงนี้มีบางคนสารภาพว่า ตัวเองก็เคยทำแบบนี้ แบบที่ว่า..น่าเอาเรื่อง)

  

แล้วก็กลับมาข้อแรก ๆ ใหม่  รอดู 

เพราะเราก็รู้ ๆ กันอยู่ว่า  เขามี, ประสบปัญหาบางอย่าง อยู่ในตอนนี้

 

ดีใจมากค่ะ ที่จบได้แบบนี้  แม้อาจจะมีภาคสอง

 

กระหวัดนึกไปถึงคำพูดของเด็กคนหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว

 

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว  เป็นปีแรกที่เขาเข้าเรียนเด็กเล็ก  ตกเย็น  เมื่อแม่ไปรับ 

คุณครูรอพบเหมือนทุก ๆ วัน  แต่วันนี้คุณครูทำท่าอยากคุยด้วย

แม่จึงบอกให้ลูกไปนั่งชิงช้าเล่นได้อีก...”เดี๋ยวแม่เดินไปนั่งด้วยครับ”

 

คุณครูบอกว่า  ไม่ใช่เรื่องเครียด

(หลังจากวีรกรรมหลายเรื่องของเขา ค่อนข้างเป็นเรื่อง เครียด หรือ ต้านกฎของโรงเรียน เช่น ปีนป่าย  แหกกฎเดินขึ้นไปสำรวจชั้นสองของโรงเรียน จนทางโรงเรียนหาตัวลูกเราไม่เจอไปพักหนึ่ง)

 

คุณครูเล่าว่า 

“ตั้งใจจะชมเขาให้คุณแม่รับรู้น่ะค่ะ" 
"วันนี้
ครูแบ่งตัวต่อเลโก้ให้เด็ก ๆ เท่า ๆ กันเพื่อเล่นด้วยกัน”

“น้องภูใจดีมากค่ะ  ใครมาขอเขาก็ให้”

“มีน้องคนหนึ่งสิคะ เกเรเหน่อย  แกล้งมาขอเขาตลอด เดี๋ยวขอ เดี๋ยวขอ”

 

“ครูลองดูว่าเขาจะทำอย่างไร  เขาก็ให้ไปเรื่อย ๆ นะคะ”

“แล้วการเล่นจึงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ ไม่สะดุด”

 

เมื่อถึงเวลากลางคืน  ช่วงพูดคุยแม่-ลูกของเราก่อนนอน  หรือเล่านิทาน หรือฟังเขาเล่าเรื่อง นิยายวิทยาศาสตร์

แม่นึกได้ ถามลูกว่า

"สนุกไหมเล่นต่อตัวเลโก้ เห็นครูเพ็ญเล่าให้แม่ฟัง"

“สนุกครับ”

 

“แล้วน้อง....ตัวต่อเขาชอบหายหรือไง  เห็นครูว่า เขามาขอลูก”

 

“โอ๊ยตัวของเขาเหลือเยอะกว่าของน้องอีก" 

“อ้าวแล้วน้องแบ่งให้เขาทำไมล่ะ”

 

“แหม แม่ แม่ แม่   แบ่งแล้วก็จะได้เล่นกันต่อไง   ถ้าไม่แบ่งเดี๋ยวเขาก็มัวแต่ขอ  เดี๋ยวก็ไม่ได้เล่นน่ะซี"

“อ้าวแล้วตัวเราก็หมดเร็วสิ"

 

“ถ้าหมดก็ขอคนอื่น” 

“แล้วไม่ขอ..น้อง(คนเดิม)ที่ขอของน้องไปหรือ”

 

“โห แม่  คิดมากจัง  ก็ขอคนที่เขาใจดีกว่าคนนี้ ได้เล่นต่อแน่นอนไม่ดีกว่าหรือ แม่”

 

แม่.."นั่นสิ  แหมแม่นี่โง่จัง  คิดไม่ออก" 

จริงมั้ย คะ

 

 

หมายเลขบันทึก: 225313เขียนเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2008 07:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 ตุลาคม 2013 21:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

อ่านแล้วนึกถึงน้องพอ ค่ะ น้องพอ แกะซองขนม 1 ถุง จะให้คนอื่น หยิบก่อน เหลือให้ตัวเอง 2 ชิ้น ถามลูกว่า น้องพอ ทานขนมอิ่มมั๊ย น้องพอ บอกว่า ทานขนม ไม่ต้องอิ่มหรอกแม่ ให้เพื่อนทานด้วย สนุกดี แม่ใหม่ โง่ เหมือนกัน ทานขนม ไม่ต้องอิ่ม นี่เนอะ เพื่อความบันเทิง

P   รูปน้องพอ หรือคะ  น่ารักจัง

พักเที่ยงมาอ่าน มีพิมพ์ผิดจนได้น่ะค่ะ

 

แม่ใหม่ โง่ เหมือนกัน ทานขนม ไม่ต้องอิ่ม นี่เนอะ เพื่อความบันเทิง

บางทีผู้ใหญ่อย่างเรา ๆ (ยึดติด)จนดูเหมือน โง่ นะคะ

Pไปก่อนชวน แน่ะค่ะ

ใจตรงกัน   ;p

 เอาลูกสะใภ้มาส่ง  ค่ะ  ขอบพระคุณนะคะ  ที่ไปเยี่ยมชม บันทึก

P ;P สวัสดี สาวน้อย ตา-กลม ปากแดง ยามดึกค่ะ

น่ารักทั้งน้องพอและเจ้ามาม่า จริง ๆ

ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท