ชื่อนี้เป็นการละเล่นของเด็กบ้านนอกอย่างผมเมื่อประมาณ เกือบ 30 กว่า ปีก่อน เข้าใจว่าน่าจะมีกติกาคล้ายๆกับ การ “ทอยเส้น” ของคนภาคกลาง

การละเล่นลักษณะนี้จะออกไปแนวการพนันเล็กน้อย สมัยนั้นอุปกรณ์ที่ใช้เล่นจะเป็นหุ่นตัวการ์ตูนพลาสติกไอ้มดแดง หรือยอดมนุษย์เสียเป็นส่วนใหญ่ แต่บางครั้งก็ใช้เหรียญบาท เป็นตัวเล่นเหมือนกัน

ท่าของหุ่นตัวการ์ตูนที่นิยมนำมาเล่นคือ ท่ายกมือทั้งสองข้างขึ้น เนื่องจากเชื่อว่าป็นท่าที่ทำให้หุ่นตัวการ์ตูนมีความยาวได้เปรียบคู่ต่อสู้ และทำให้ถนัดมือในการโยนมากกว่า

กติกาการเล่น จะเป็นการแข่งขันตั้งแต่ 2 หรือ 3 คนขึ้นไป  เนื่องจากถ้าแข่งกัน 2 คน จะทำให้ไม่ค่อยมีการแพ้ชนะกัน  เพราะถ้าเห็นว่าคนแรกทำได้ดี คนต่อไปก็จะหลีกเลี่ยงไม่โยนเข้าไปในเขตที่คนแรกได้ทำไว้ ขั้นตอนแรกของการเล่น จะขีดเส้นลงบนพื้นดิน 2 เส้นดังภาพข้างล่าง ให้มีระยะห่างประมาณ 2-3 ก้าว  เส้นเริ่มต้นจะเป็นเส้นที่ผู้เล่นต้องยืน ณ จุดนี้ แล้วโยน หุ่นตัวการ์ตูนพลาสติกไปยังเส้นอ้างอิงให้ทับเส้นหรือ ชิดเส้นเหนือขึ้นไปให้มากที่สุด ลักษณะการแบ่งลำดับจะแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ ชนะนอก และชนะใน แต่ละประเภทจะแบ่งเขตกัน ไม่ขึ้นต่อกัน

 -         ชนะนอก : ภาษาที่ผมใช้สมัยนั้นคือการ .” กินนอก” คือ ผู้ที่โยนให้หุ่นตัวการ์ตูนพลาสติก อยู่ใกล้ชิดเส้นที่สุดแต่ไม่ติดหรือคาบเส้นจะเป็นผู้ชนะ สำหรับเขตแดนที่อยู่เหนือเส้นขึ้นไป จากภาพจะให้ว่าหุ่นตัว D เป็นผู้ชนะสำหรับเขตนอกเส้น

-         ชนะใน : ภาษาที่ผมใช้สมัยนั้นคือการ .”กินใน” คือ ผู้ที่โยนให้หุ่นตัวการ์ตูนพลาสติก อยู่บนเส้นและวัดจากปลายหุ่นลงมาที่เส้นได้ระยะยาวที่สุด สำหรับเขตแดนที่อยู่เหนือเส้นขึ้นไป จากภาพ จะให้ว่าหุ่นตัว A เป็นผู้ชนะสำหรับเขตในเส้น

สำหรับอัตราการจ่ายของแต่ละเกมของผู้แพ้ ก็แล้วแต่ว่าจะตกลงกันไว้อย่างไร เช่น ผู้แพ้ต้องจ่ายเป็นหุ่นตัวการ์ตูน ให้แก่ผู้ชนะเป็นจำนวนครั้งละกี่ตัวก็แล้วแต่จะตกลงกัน แต่ส่วนใหญ่ตัวการ์ตูนที่ใช้โยนจะถือว่ามีค่ามากกว่าตัวอื่นๆ ดังนั้น ถ้าเป็นเกมการตัดสินที่ต้องการวัดความใจถึงของผู้เล่น อาจจะมีการตกลงกันให้มีการจ่ายเป็นตัวที่ใช้โยนนั้นๆ