โห...
ท่านผู้เฒ่าที่นับถือ
ผมอยากไปเดินป่าปักษ์ใต้ใจจะขาด
เคยอ่านจากหนังสือของ อ.เสกสรรค์
อยากไปมาก ๆ
ท่านผู้เฒ่าจัดทริปเมื่อใด ผมจะเคลียคิวให้ว่างติดสอยห้อยตามไปฟังนิทานด้วย
เมื่อปลายปี 2546 น้องๆพยาบาล โรงพยาบาลปากพะยูน และโรงพยาบาล พัทลุงชวนผู้เฒ่าไปเดินป่าต้นน้ำพะโต๊ะพวกเรา รวม8 ชีวิต 7 พยาบาลสาวๆ กับ 1 ผู้เฒ่าคนงาน โรงพยาบาล เหตุผลที่เธอชวนหนักชวนหนา คือ พาผู้เฒ่าไปเป็นไม้กันหมา และไปปราบเซียนต้นน้ำเพราะฟังมาว่าแต่ละคนประเภททั้ง ขบ ทั้งกัด ทั้งอำ"พันธ์หมาบ้า"(วรรณกรรมของชาติ นักเขียนซีไรทต์ เทียบไม่ติด)ต้องทำ dogec tomy * อย่างเดียวถึงจะหยุด(ถ้ามีโอกาสจะเล่าตอนขึ้นเขา"พ่อตามังเคร") แต่ตอนนี้มาส่งการบ้าน น้องหนานเกียรติ การเดินทางจากหลักไก่ต่อ ถึงในหยาน 6 วัน 6 คืน
หลังจากที่เดินป่าขึ้นเขา พ่อตา มังเคร และล่องแพบกไฟแล้ว มาถึงเส้นทางวัดใจเหลือพยาบาลอยู่ ที่จะไปต่อ แค่ 2 คน คือหมั่นโถ กับปูล่า ผู้เฒ่า กับหนุ่มกรุงอีก 2 ท่านคือ คุณภูผา กับเจ้าโอ นศ. ปโท ม.บูรพา กับหนุ่มต้นน้ำคนนำทางอีก 4 คน รวม 9 ชีวิต พิชิตผืนป่าฝนแปดแดดสี่* เส้นทางประวัติศาสตร์ที่จะขุดคอคลอดกระ
วอญ่า คุณพงศา นะไร บ่าวยาว กับแพรวาอยู่ข้างหลัง
คุณ กอฟ ที่ผู้เฒ่าตั้งชื่อให้ใหม่ว่า "คุณขบเพ"*ได้ขับรถพาพวกเรา สู่หลักไก่ต่อ ตลอดเส้นทาง แสนทุรกันดาร ผ่านโรงเรียน"อนัดดา ศยามะ" ขึ้นสู่ภูเขาสูง หนุ่มเชษฐ์เป็นคนแนะนำสถานที่มีร่องรอยเครื่องจักรหลงเหลืออยู่ แล้วเขาก็เล่าประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นให้ฟังว่า คนญี่ปุ่นเป็นคนรักชาติ เขาเชิดชูความเป็นญี่ปุ่น ยอมเสียสละชีวิต ฮาราคีรีตัวเองเป็นตำนานในการเชิดชูชาติ
แล้วหันมาถามคนในรถที่นั่งหัวสั่นหัวคลอนว่า
"แล้วคนไทยมีอะให้ชูบ้าง"
ทุกคนไม่มีคำตอบ เชษฐ์หันมาทางผูเฒ่ายิ้มเหมือนผู้มีชัย พยักหน้าถามว่า "ปรือบัง"
ผมก็ตอบไปว่า ที่รู้ๆเห็นๆไทยเราที่ชูอยู่ก็คือ"ไทยชูรส ตราชฎา ฮาๆๆๆเสียง ฮาทั้งของทุกคนทำให้เษฐ์เงียบเสียงลง
จนถึงสุดสิ้นเส้นทางรถ แล้ว พวกเรา เก้าคนก็เดินอยู่ในป่า สองวันสองคืน พบผจญภัยหลายอย่าง ทั้งฝูงหมูป่า และงูเหลือม แต่เสียดายไม่เจอกระทิง เห็นรอยกับมูล
วอญ่า ภูผา นะไร
วอญ่า แพรวา นะไร
ก็มาถึงตรงนี้ต้นน้ำแม่น้ำหลังสวน พักค้างคืนพรุ่งนี้ต้องผูกแพไม้ไผ่ให้เก้าคนได้เดินทางต่อ แพ สามลำ รับน้ำหนักลำละสามคน ต่อแพ จากต้นน้ำนี้ไป สองวันสองคืน ถึงห้วยกุ่มจุดที่นักต่อสู้ทางการเมืองนามเสกสรรค์ประเสริฐกุล ได้มาผจญภัย เขียนหนังสือ "ชื่อทางทากและสายน้ำเชี่ยว" เอาไว้เป็นที่หลงไหล ของนักเดินป่าอยากมาสัมผัส ป่าต้นน้ำพะโต๊ะมีเรื่องราว มีประวัติศาสตร์ให้ศึกษา เป็นผืนป่าคงความอุดมอยู่ เป็นปัญหาระหว่างความเจริญและเศรษฐกิจ กับปัญหาอนุรักษ์ผืนป่าให้ลูกหลาน ถ้าคนในพื้นที่ไม่หวงแหนป้องกัน รู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมนักการเมืองและนายทุน เราก็คงเห็นความเจริญเข้ามาแทนที่ผืนป่านี้
*Dogectomy
=ผ่าสุนัขออกจากปาก
*ฝนแปดแดดสี่ = จังหวัดระนองมีฝนมากที่สุดในภาคใต้
*คุณ ขบเพ =กัดไม่เลือกแม้แต่เจ้าของก็กัด
มาทักทาย ด้วยความนึกถึงจ้ะ
