ผมเริ่มมารายงานตัวทำงานที่ มศว.พิษณุโลก เมื่อวันที่ ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๓๐ นับถึงวันนี้ ก็ ๒๐ ปีพอดี เลยครับ

        สมัยนั้น ที่ตั้งมศว.พิษณุโลก ก็คือ ม.นเรศวร ส่วนสนามบินครับ เท่าที่จำได้สมัยนั้นมีท่าน ดร.นิพนธ์ กินาวงค์ เป็น รองอธิการบดี (เทียบเท่าอธิการบดีนั่นแหละ เพราะว่าที่นี่เป็นวิทยาเขตของประสานมิตร) ครับ

       จำได้ว่าตอนนั้นมีตึกอยู่ ๕ หลัง เป็นคณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ ๑ หลัง, คณะศึกษาศาสตร์ ๑ หลัง และคณะวิทยาศาสตร์ อีก ๑ หลัง ส่วนอีก ๒ หลังก็เป็นตึกบริหารและห้องสมุด

       ผมเริ่มต้นที่นี่ด้วยการมาเป็นอาจารย์ ระดับ ๔  เงินเดือนตอนเริ่มแรกจำไม่ได้แล้ว แต่ไม่นานก็ได้ปรับมาเป็น ๔,๗๐๐ บาท ตอนมาแรกๆ ก็ไปซื้อจักรยานมา ๑ คัน ราคาประมาณ ๑,๐๐๐ บาท เป็นจักรยานทรงสูง ใช้ได้ไม่นาน เอาไปจอดทิ้งไว้ไม่ล็อคกุญแจ เลยถูกมือดีขโมยไป เลยต้องหาคันใหม่อีกคัน

        อยู่ได้ ๓ เดือน อยากไปเที่ยวในเมืองแบบไม่เหนื่อย ก็เลยขอซื้อมอเตอร์ไซด์คันเก่าๆ ของ ท่านอาจารย์คงศักดิ์ พร้อมเทพ มาในราคา ๕,๐๐๐ บาท

        ตอนมาเริ่มงาน ผมประจำอยู่ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มีท่านอาจารย์ปรียานันท์ แสนโภชน์ เป็นหัวหน้าภาควิชา ผมทำหน้าที่หลักในการสอนวิชา "สัตววิทยา หรือ Zoology" สมัยนั้นคุม Lab ทั้งวัน ๔ section ๘ ชั่วโมง นับว่าเหนื่อยมาก แถมยังต้องสอน ๒ วิชาแบบรับผิดชอบเต็มๆ  ด้วย... นอกจากนั้นก็มีงานคุมหอพัก และงานเป็นที่ปรึกษานิสิตด้วย

       พอเทอมที่สอง ผมก็ได้เปิดวิชา "การเลี้ยงผึ้ง" ขึ้น  มีนิสิตรุ่นแรกเป็นปี ๓ กับ ปี ๔ เรียนเป็นรุ่นแรก แต่จำไม่ได้แล้วว่าเรียนกี่คน

       ในชีวิตผมเริ่มแรกนั้นไม่อยากทำราชการ โดยเฉพาะการเป็น "ครู" แต่ก็หนีไม่พ้น มาทราบว่า จะต้องเป็นครูก็เมื่อตอนเรียนจบปริญญาตรี และสอบเข้าปริญญาโทในปี ๒๕๒๖

        แต่ชีวิตก็หนีไม่พ้น "ครู" เพราะว่า "ชตาฟ้าลิขิต" ไว้แล้ว

        เมื่อผมเป็นครู หรืออาจารย์ก็ได้แล้วแต่จะเรียก สิ่งที่ผมวาดฝันไว้ก็คือได้สอนวิชา "การเลี้ยงผึ้ง" ได้ "วิจัยเรื่องผึ้ง" และได้ "เลี้ยงผึ้ง" ด้วย ซึ่งก็ได้ทำงานในส่วนนี้ตั้งแต่ปีแรกที่อยู่ มศว.

       สิ่งที่หลายท่านไม่รู้ แต่ผมวาดฝันว่าอยากทำมาก (และอยากทำงานในบริษัทเอกชน)  ก็คือ ผมอยากไปอยู่ฝ่ายบุคคล ที่มีการพัฒนาทางด้าน HRD หรือ Human Resources Development

        แต่ที่มหาวิทยาลัย ไม่มีหน่วยงานที่ทำหน้าที่โดยตรงแบบนี้ มีแต่แฝงอยู่ที่หน่วยงานที่เดี๋ยวนี้เรียกว่า "กองบริการ" หรือบางครั้งก็ทำหน้าที่โดย "การเจ้าหน้าที่" หรือ ฝ่ายบุคคล

         ในปี ๒๕๔๙ เมื่อผมได้มาร่วมงาน UKM ครั้งแรก และได้รู้จักกัลยาณมิตรหลายท่าน ทำให้ผมพัฒนาทักษะด้านการฝึกอบรมทรัพยากรมนุษย์มากขึ้น..

          ผมได้เริ่มงาน เป็นวิทยากรกระบวนการฝึกหัด ตั้งแต่กลางปี ๒๕๔๙ เป็นต้นมา จนถึงตอนนี้ "ความฝัน" ของผมใกล้เป็นจริงแล้ว เพราะว่าผมกำลังจะได้เป็นวิทยากรกระบวนการ เพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ทั้งแบบทีมและแบบเดี่ยว เต็มตัว นับตั้งแต่เดือนมิถุนายน ๒๕๕๐ เป็นต้นไป..ครับ

        ก็ต้องขอขอบคุณหลายๆ ท่านที่เกี่ยวข้อง ที่ทำให้ความฝันผมเป็นจริงขึ้นมาได้ ที่ขอกล่าวนามในที่นี้ ก็มีท่านอาจารย์วิบูลย์ วัฒนาธร, ท่านอาจารย์มาลินี ธนารุณ, ท่านอาจารย์รุจโรจน์ แก้วอุไร, ท่านอาจารย์จิตเจริญ ไชยาคำ รวมทั้ง ท่านอาจารย์หมอวิจารณ์และท่านอาจารย์ประพนธ์แห่ง สคส.ด้วยครับ