บางครั้งเราก็มักจะมองเรื่องนอกตัว มองเรื่องของคนอื่น

      คิดแต่จะเปลี่ยนแปลงคนอื่น  แก้ไขคนอื่น

      โดยที่ ไม่คิดเปลี่ยนแปลงตัวเอง    ไม่คิดแก้ไขตัวเอง

       เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงคนอื่นได้  แต่เราสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเอง

ขอบคุณค่ะ

      มาอ่านข้อคิดดีๆ

             สุขภาพแข็งแรง   มีแต่สิ่งดีๆนะคะ

ผมชอบ

"เราส่วนใหญ่ต่างก็อยากจะเป็นเหมือนคนอื่น น้อยคนนักที่จะรู้จักให้คุณค่ากับศักยภาพและคุณค่าในตนเอง เราต่างก็สับสนไปกับเสียงภายนอก"

เราล้วนแต่เคยสับสน 

เรียน ท่าน

• ท่านเปลี่ยนรูปใหม่ จำไม่ได้นึกว่าพระเอกที่แสดงคู่กับคุณภาวนา ชนะจิตร เมื่อครั้งกระนู้นนะครับ
• ผมสงสัยมานานแล้วว่า เราสามารถเปลี่ยนคนอื่นได้หรือไม่?  และคำตอบส่วนใหญ่ที่ผมได้รับและที่ผมเคยเข้าใจมาโดยตลอด คือ ไม่ ครับ
• แต่ในสังคมแห่งการเรียนรู้ ได้เปลี่ยนผ่านจากการเรียนรู้แบบ Mass หรือมวลชน เข้าสู่การเรียนรู้แบบเฉพาะบุคคล นั่นคือ แนวคิดที่ว่า จะเปลี่ยนแปลงโลก เริ่มต้นจากการเปลี่ยนแปลงที่ตนเองก่อน คงไม่ผิดนัก ตามที่ท่านได้เกริ่นนำไว้เบื้องต้นแล้ว
• หลวงปู่ชา ท่านเทศนาสอนว่า มรรคมีองค์แปด แต่มีอันเดียว สำหรับผู้เดียว ไปและเห็นด้วยตนเอง ประมาณนั้นครับ
• ขอบพระคุณครับ

สวัสดีครับ

• เห็นภาพมะยมแล้วน้ำลายสอเลยครับ
• ขอบคุณครับ
• จริง ๆ แล้ว บันทึกที่นำเสนอยังเป็นแค่ปริยัติที่เกิดจากการอ่านหนังสือ และ ลปรร กับท่านทั้งหลาย
• เมื่อเกิดประกายปิ้งแว้บ! ขึ้นมาก็จะนำมาบันทึกเอาไว้ครับ ซึ่งยังต้องการ การนำไปปฏิบัติให้เห็นจริงต่อไป และเสน่ห์จริง ๆ ก็อยู่ที่ความสดใหม่ของประสบการณ์เรียนรู้ครับ

สวัสดีครับ คุณเอก

• ชอบคำว่า เราล้วนแต่เคยสับสน ... ทำให้ผมนำมาคิดต่อว่า เอ! เพราะเราเคยสับสนเราจึงเห็นคุณค่าและจุดหมายของการภาวนา
• แต่ถ้าเราต้องนำไปถ่ายทอดหรือสอนให้ผู้ที่ไม่เคยสับสน ยกตัวอย่างเช่น เด็ก เราจะทำได้ไหม หรือ มันจะเป็นโทษมากกว่าประโยชน์ในภายหน้าหรือไม่ ?
• นี่เป็นความคิดปิ้งแว้บขึ้นมาตอนนี้ครับ 

คนทุกคน ก็ล้วนเคยสับสนมาก่อนค่ะ เป็นประสบการณ์การเรียนรู้ชีวิตค่ะ

สวัสดีครับ พี่

• วันนี้เป็นวันดีมากอีกวันหนึ่งครับ ที่พี่ศศินันท์แวะมาเยี่ยม
• ช่วงเช้าไปประชุมกับเจ้านาย ที่ประชุมได้มอบหมายให้เป็นว่าที่ผู้ดูแลเวปไซด์ Online Journal ที่กำลังจะเกิดในเร็ววันนี้ครับ
• เป็นวันดีจริง ๆ ครับ

ใช่ครับ เราต่างเคยสับสน เราต่างเดินทางผ่านทางแยกของเส้นทางมาแล้วทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับกุศลกรรม ขึ้นอยู่กับทุนของแต่ละคน ที่ชี้นำให้ไปในเส้นทางที่ควร

และหากมองในมุม KM นั่นคือ กระบวนการเรียนรู้ที่เป็นตามธรรมชาติของการเรียนรู้ ถูก ผิด บวก ลบ จนไปสู่สภาวะสมดุลของอารมณ์

ผมไปทำเวที (เป็น Facilitator) การจัดการเรียนรู้เกี่ยวกับ "จิตตปัญญา" ที่ภาคใต้ เป็นเวทีที่ท้าทายความสามารถของผมมาก เพราะประเด็นมันละเอียดอ่อนสิ่งที่ผมเรียนรู้จากกลุ่มก็คือ ทุกคนล้วนมีสาเหตุ ทุกคนล้วนมีที่มา จนหลอมมาเป็นตัวตนในปัจจุบัน

ว่าด้วยการพัฒนาจิตของบุคลากรทางการแพทย์ ที่ผมได้นั่งจับประเด็นจากเรื่องเล่าครั้งนั้น  ประสบการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนล้วนแต่วิกฤติ (คำว่าวิกฤตของผมคือ แรงพอที่จะทำให้คลิก)  พอเขาคลิก เขาก็เปลี่ยนวิธีคิด (พลิกวิธีคิด ชีวิตก็เปลี่ยน)

• จาก บวกน้อยๆ ไปสู่บวกมากๆ
• จากลบ ไปสู่ บวก

เป็นพัฒนาการการพัฒนาจิตที่น่าสนใจมากครับ

เพราะอย่างนี้ ผมถึงกล่าวได้ว่า "เราต่างเคยสับสน" เป็นเรื่องธรรมดาอย่างยิ่งในโลกของการเรียนรู้ที่มีจุดหมายอยู่ที่ความเป็นอิสระ

เรานำเรื่องราวเหล่านี้ ไปถ่ายทอดแก่ผู้ที่ไม่เคยสับสนได้หรือไม่

ผมคิดว่าได้ครับ แต่อย่างไรก็ตาม การเรียนรู้ในชีวิตจริงของเขา เกิดจากประสบการณ์ที่วิจัยมาด้วยตนเอง เรียนรู้ ทดลอง ถอดบทเรียน ตลอดเวลา

ชี้แนวทางเพื่อไม่ให้สับสนจนยุ่งเกิน ก็น่าจะเห็น มรรควิธี สร้างสมดุลของชีวิตได้เร็วมากขึ้น

ความเห็นข้างบน ผมขอคิดเร็วๆนะครับ ตามที่ผมรู้สึก แลกเปลี่ยนได้ครับ!!

สวัสดีครับ คุณเอก

• ขอบคุณมากครับกับการ ลปรร ที่น่าสนใจยิ่ง
• เห็นประสบการณ์ทั้งเหนือ ทั้งใต้แล้ว ผมว่านี่ล่ะคือ  Action Learning คนรุ่นใหม่ตัวจริงเสียงจริงครับ