ใคร ๆ เขียนบันทึกกิจกรรม จิตอาสาโกทูโนว์สานฝันเพื่อเด็กป่วยโรงพยาบาลศรีนครินทร์ เมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม 2552 ที่ผ่านมา หลากหลายบันทึกให้อ่านจนจุใจ อ่านไปยิ้มไป หัวเราะ เป็นสุขใจ  ผู้เขียนก็อ่านเพลิน  อีกทั้งงานรัดตัวต่อเนื่อง สิ่งที่ทำได้ก็ได้แต่รวบรวมภาพจากทุกกล้องที่รวบรวมได้ แจกจ่ายแชร์ให้น้อง ๆ นำไปใช้ขึ้นบันทึกก่อน  ไม่ว่าจะเป็นน้องนา น้องพอลล่า น้องไก่ ประกาย และน้องสายลม ได้อ่านบันทึกจิตอาสาที่มีบันทึกจากผู้เกี่ยวข้องและผู้ชื่นชม  ผู้เขียนก็แวะไปรับพลังด้วยความอิ่มบุญอิ่มสุขทุกวันเลยค่ะ กิจกรรมสานฝันนี้ดีจริง ๆ ค่ะ   เกินคำบรรยาย ทุกบรรยาย ทุกกิจกรรม อ่านแล้วอ่านอีก พฤติกรรมช่วงนี้คงไม่ต่างจากเพื่อนสมาชิกจิตอาสาท่านอื่นๆ ยังเหลือไม่ขึ้นบันทึก ยังรอติดตามอยู่นะคะ ไม่ว่าจะเป็นน้องสายลม และคณะ ท่านศนฯ แอ๊ด น้องกระติก  และ blogger ใหม่ คุณเล็ก คุณนิ่ม  และผู้เขียนเองด้วยค่ะ ลืมไปเลยค่ะที่จะเขียนบันทึกของตัวเองในฐานะเป็นจิตอาสาคนหนึ่งในทีม  เป็นเลขาที่คอยสรุป  แทบไม่ต้องสรุป ทุกบันทึกเขียนดีมาก  โดยเฉพาะกูรูโกทูโนว์ อย่างเช่น อาจารย์ JJ  พี่แก้ว ดร.กระปุ๋ม  อ.พนัส  น้องพอลล่า น้องนา  น้องไก่ ประกาย และพี่พนอ ผู้ตรวจการวันนั้น  แม้กระทั่งคุณดิเรก ก็มาชื่นชม รวมทั้งทีมน้องเจ้าของโครงการแผนกกุมาร ฯ ทั้งน้องแดง น้องกุ้ง น้องเกศ  เป็นปลื้มจริง ๆ ค่ะ 

ครั้งนี้ผู้เขียนขอบันทึกกะเขาหน่อยนะคะ ผู้เขียนเลือกเขียนบางประเด็นนะคะ  คือ  การแสดงที่ชื่อว่า  "ฮูปแต้ม"   ผู้เขียนสังเกตมีผู้สนใจการแสดงนี้มาก  ชนิดนิ่งเงียบฟังและดูการแสดง เหมือนถูกต้องมนต์สะกด  สักพักก็ได้ยินเสียงเด็กเล็ก ๆ ที่ป่วย อายุราว 2-5 ขวบ แสดงออกถึงความเข้าใจในท่าทางจินตลีลาที่เหล่านักศึกษา มมส. บรรจงแสดงอย่างมืออาชีพ สร้างสีสันให้ละครเงาได้อ่อนช้อย งดงาม  เด็กจ้องมองไม่ขาดสายตา และหัวเราะคลิก ๆๆๆ  ค่ะ   เป็นไปได้ไง เด็กน้อยลืมป่วย ไม่มีอาการเจ็บปวดส่วนใดหลงเหลืออยู่เลย  ลืมแม้กระทั่งการกินยา คุณหมอเจ้าของไข้ต้องเข้ามาเรียกหาคนไข้ของตนเอง และผู้ใหญ่บางคน ผู้เขียนเองค่ะ อิอิ  

นับเป็นอะไรที่มหรรศจรรย์จริง ๆ  ต้องยกนิ้วให้ อ.แอน หลานสาวคนสวย คนเก่ง ของพี่แก้วกันนะคะ ที่มีกิจกรรมดีดังเช่น "ละครหุ่นเงาฮูปแต้ม" มาแสดงให้กับเด็กป่วย ผู้ปกครอง และพวกเรา ได้ชมกันเป็นทีมแรกในงานนี้ด้วย  ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ

ช่วงดูภาพบรรยากาศช่วงนี้ กับดนตรีอิสานคลอไปด้วย

ให้นึกถึง วิถีชีวิตอีสานกันหน่อยนะคะ

ไม่เห่อ ไม่คลั่งไคร้ กิจกรรมดี ๆ นี้ได้อย่างไร  ลองดูก็ได้ค่ะ ว่ามีใครกล่าวถึงกิจกรรมฮูปแต้มบ้าง  ผู้เขียนได้อ่านและนำมา Post เพิ่มในบันทึกนี้อีกครั้ง  เริ่มจาก

พี่แก้วกล่าวรอบแรก

ศิลปฮูปแต้ม

อาจารย์แอน นำทีม มมส มาแสดงด้วย

เด็กๆชอบมาก ดูจนตาไม่กระพริบ

เสียงหัวเราะของเด็กๆ

ในวันนี้จะต้องต่ออายุไปได้อีกนานแสนนาน

อาจารย์แอน บอกว่า.. จะไปปรับให้เรื่องราวกระชับมากขึ้น

แต่จากการสอบถามหลายคน 

เด็กบอกว่า... อยากดูอีกค่ะ

อาจารย์แอน_เมษา อุทัยรัตน์

หลานพี่แก้วของเราเองค่ะ

กำลังบอกเล่าเรื่อง ศิลปฮูปแต้ม เป็นละครหุ่นเงา

ที่เกิดจากแรงบันดาลใจ

ที่ได้เห็นศิลปะ บนฝาผนังในวัดแถบอิสาน

ทำให้อยากมานำเสนอศิลปวัฒนธรรมดีดี 

ในภาคอิสานเรา ให้พวกเราได้เห็น

ซึ่งละครเรื่องนี้ได้รับทุนจาก สสส

และเป็นครั้งแรกที่ได้มาเล่นให้เด็กๆดู

ทีมงาน

พี่นิ่มติดต่อไว้ เผื่อจะมาแสดงให้ นักศึกษา มข ดู

พี่แก้วกล่าวรอบสอง

ประทับใจ..อาจารย์แอน เมษา อุทัยรัตน์ ที่นำทีม มมส มาแสดงละครหุ่น ฮูปแต้ม เป็นการแสดงครั้งแรก และเด็กๆมองตาแป๋ว อ แอน สังเกตว่า กิจกรรมนี้เด็กๆจะมีสมาธิดูและดูแล้วเข้าใจ

ไก่ประกายกล่าว

กิจกรรมการแสดงฮูปแต้ม ที่แสนประทับใจ

น้องแดงกล่าว

อ.แอน จากมมส.หลานพี่แก้ว...(หน้าตาดี สวย)พาลูกศิษย์มาทำฮูปแต้ม...

น้องเกศกล่าว 

กิจกรรมจากนักศึกษาศิลปกรรม ม. สารคาม "ฮูปแต้ม" จินตลีลา ประกอบเพลง นำโดย อ. แอน

พี่พนอกล่าว

มีน้องนักศึกษาจากมมส.มาร่วมแสดงละครเงา เรียกเสียงหัวเราะกัน

ปิดท้ายด้วย

น้องกุ้งกล่าว ได้อย่างประทับใจเชียวค่ะว่า

"ความบันเทิงเเรกก็คือ การแสดงหุ่นเงาซึ่งสั่งตรงมาจาก มมส. โดยคุณครูเเอนหลานสาวคนสวยของพี่เเก้ว รายการนี้ก็ทำเอาเด็กๆไม่ยอมกระพริบตา ประทับใจและเป็นสิ่งที่ตัวเองก็ไม่เคยได้เห็นถือว่าเป็นผลกำไรชืวิต ที่ถ้าไม่จัดงานนี้ก็คงไม่ได้เห็น  เสร็จจากละครหุ่นเงาฮูปเเต้ม เสียงปรบมือดังเกรียวกราว"

สมาชิกท่านใด จะแวะมากล่าวถึงฮูปแต้มกันอีกบ้างก็เชิญได้เลยนะคะ