คุณเมย์ พยาบาลสาวที่ขยันเขียนบล็อกเป็นชีวิตจิตใจ วิถีชีวิตที่ต้องพบเจอกับความกดดัน อารมณ์ ความรู้สึกหลายอย่างในโรงพยาบาล
ทำให้คุณเมย์ กลั่นกรองความรู้สึกลงสู่บล็อก ส่วนตัวของเธอ
เมื่อต้องร่วมงานกับหลายคน ที่มีพื้นฐานความรู้ พฤติกรรม วิถีชีวิตที่แตกต่างกัน ทำไมคนหนึ่งจึงตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ ในขณะที่อีกคนหนึ่งกลับตรงกันข้าม
อุปกรณ์หลายอย่าง ที่มีรูปร่างแตกต่างกัน ทำหน้าที่ต่างกัน แต่สามารถขับเคลื่อนไปสู่เป้าหมายเดียวกันได้
คุณเมย์มองเข้ามาใกล้ตัว คือ มองที่นิ้วมือทั้ง 5 ที่มีขนาดต่างกัน โป้ง ชี้ กลาง นาง ก้อย แต่ทำไมมือคู่นั้นถึงสามารถสร้างสรรค์ผล
งานออกมามากมาย
มือคู่นี้ที่คอยดูแลห่วงใย ทำความสะอาด ฯลฯ ไปจนถึงส่งผ่านความรู้สึกจากหัวใจออกมา...
บันทึกเรื่องนี้ของเธออยู่ที่
http://hospitalgirl.blogspot.com/2006/09/blog-post_23.html
กับการถ่ายทอดความรู้สึกในแบบตรงไปตรงมาใกล้ๆตัว
นายบอนได้แลกเปลี่ยนกับพยาบาลหลายท่าน มักจะได้ยินแต่เรื่องราวในแง่ลบของเพื่อนร่วมงานของคู่สนทนาต่างๆนานา กับสารพัดปัญหาในการทำงาน
แต่สำหรับ เมย์ พยาบาลท่านนี้ ได้ถ่ายทอดสิ่งที่หลายคนบ่นๆๆๆ ออกมาเป็นข้อความอย่างมีชั้นเชิง ให้แง่มุมที่น่าคิด
หลายคนมีความละเอียดอ่อนในความรู้สึก รูปแบบ และเอกลักษณ์ในการบันทึกก็บอกตัวตนของผู้เขียนบันทึกได้
บันทึกของคุณเมย์ มักจะมีภาพศิลปะมาแปะไว้ ประกอบเนื้อหาของบันทึกทุกบันทึก
เพื่อเสริมสร้างจินตนาการของผู้อ่านอีกต่อหนึ่ง
เมื่อมองดูคุณเมย์ กับความพยายามในการบันทึกความรู้สึกลงสู่ blog
ไม่ใช่เฉพาะ blog แห่งนี้ที่เดียว คุณเมย์ ยังไปเขียนบล็อกที่เวบอื่นๆด้วย
ด้วยเอกลักษณ์เฉพาะตัว มีข้อความ พร้อมกับภาพศิลปะประกอบเนื้อหา
http://weblog.manager.co.th/publichome/xanax/
http://hospitallady.blogspot.com/
ไม่มีความเห็น