F2F & Photo เมื่อนายบอน บุกไปร่วมงานเลี้ยงฉลองแต่งงานของลูกสาวครูอ้อย ที่ กทม.
มุมเล็กๆอีกมุมที่อาจจะไม่มีโอกาสได้บันทึกอีก....
10 มี.ค 2550 ที่ตึกช้าง ชั้น 6 มีงานเลี้ยงฉลองงานแต่งงานของลูกสาวครูอ้อย คุณเอี่ยว และ คุณนุ้ย ซึ่งครูอ้อยได้เขียนบันทึกเล่าเรื่องราวมาเรื่อยๆและเขียนเรียนเชิญหลายท่านใน gotoknow มาร่วมงานนี้ด้วย ตั้งแต่ปลายปี 2549 มาแล้ว
นายบอนตัดสินใจแล้วว่า คงไม่มาร่วมงานนี้หรอก ไม่ค่อยได้เข้า กทม.บ่อยครั้งมากนัก รออ่านบันทึกของครูอ้อยดีกว่า ยังไงก็ต้องเขียนอยู่แล้ว แต่ไปๆมาๆ นายบอนกลับมีโอกาสได้มาร่วมงานของลูกสาวครูอ้อยจนได้ ซึงนายบอนมากับหนูนิด ที่เข้ามาทำธุระใน กทม.ในช่วงนี้พอดี
แรกเริ่ม นายบอนค่อนข้างกังวลมาก เพราะเคยแต่ไปร่วมงานแต่งงานในแบบชาวบ้านๆ ไม่ค่อยได้ร่วมงานในสถานที่หรูเช่นนี้เลย แต่ครูอ้อยว่า ไม่เป็นไร กันเอง สบายๆ แต่งอย่างไรก็ได้นะ เลยหายห่วง
งานแต่งนี้ นายบอนไม่ได้รับการ์ดบัตรเชิญแต่อย่างใด ครูอ้อยชวนให้มา ก็มาหน้าตาเฉย
และคุณหนูนิด ก็ขอมาร่วมงานด้วย เธอไปซื้อของขวัญ คือ ต้นเงินที่ทำใส่กล่องอย่างดี มีความหมายสำหรับชีวิตคู่ ทั้งแบกและถือมาจากบุรีรัมย์ เอ... หรือ มหาสารคาม เพื่อนำมามอบให้คู่สมรสโดยเฉพาะ
แต่เมื่อมาร่วมงานแล้ว ไม่ผิดหวังครับ ได้เจอตัวเป็นๆของลูกสาวของครูอ้อยครบถ้วน ด้วยความตื่นเต้นดีใจ (.... เอ.. แล้วดีใจทำไมเนี่ย) เลยหยิบกล้องดิจิตอล ถ่ายทันที ดูสิครับ ยิ้มหวานซะขนาดนั้น ไม่ถ่ายรูปไว้ได้ยังไง
ด้วยความตื่นเต้น เอ๊ย ยินดีกับวันที่ครูอ้อย รอคอย เลยเก็บภาพได้เพียงไม่กี่ภาพ รูปแบบในงาน จัดเลี้ยงโต๊ะจีน ครูอ้อยเตรียมโต๊ะไว้ ติดป้าย โต๊ะ เพื่อนของคุณแม่เจ้าสาวไว้หลายโต๊ะ แต่เพื่อนคุณแม่เจ้าสาวกลับไม่ว่างมาร่วมงานเสียอีก แต่ยังดีที่มีเพื่อนรุ่นลูกอย่าง นายบอนกับหนูนิด โผล่มาช่วยกินอาหารโต๊ะจีน .. เอ๊ย... มาร่วมยินดีด้วยความเต็มอิ่ม เอ๊ย เต็มใจอย่างยิ่งครับ
ครูอ้อยแต่งชุดสวยมากครับ นายบอนไปเห็นด้วยตาตัวเองแล้วทึ่ง แต่รูปที่ครูอ้อยเอามาลงใน blog ดูสีสันหล่นหายไปหลายส่วน อาจเป็นเพราะการบีบอัด ลดขนาดภาพ เพื่อให้สามารถในลงบล็อกได้ ซึ่งทำให้ภาพที่ดูสวย ดูดี ลดทอนสีสันไปหลายส่วน
เป็นการกล่าวที่จับหัวใจ ถ่ายทอดความอบอุ่นจากหัวใจของผู้หญิงอายุ 48 ที่ต้องยืนคู่กับลูกสาวคนสวยในวันชื่นคืนสุข ที่แม้ว่า จะไม่มีผู้เป็นพ่อมาร่วมยืนเคียงข้างในช่วงเวลาสำคัญนั้นด้วย แต่ครูอ้อยได้เติมเต็มในส่วนที่ขาดได้อย่างสมบูรณ์ที่สุดแล้ว...
เมื่อฝ่ายคุณพ่อคุณแม่เจ้าบ่าว (คุณนุ้ย) กล่าวเสร็จ คุณพ่อเจ้าบ่าว ซึ่งเสียงดี ร้องเพลงเพราะ รีบคว้าไมค์โชว์เสียงร้องทันที ในขณะที่ครูอ้อยรีบขอตัวเผ่น เอ๊ย ขอตัวลงจากเวที เพราะกลัวจะต้องโชว์เสียงร้องเพลง แหม นายบอนเสียดายจริงๆ
แต่ครูอ้อยจะได้จัดงานแต่งของลูกสาวอีกนะครับ สงสัยนายบอนต้องชวนครูอ้อยไปฟิตซ้อมร้องเพลงซะหน่อยแล้ว ว่าจะหัดให้ร้องเพลงของ ศิริพร อำไพพงษ์ ก็เกรงใจ อาจจะหัดให้ร้องเพลงของ ผ่องศรี วรนุช, พุ่มพวง ดวงจันทร์ ซะหน่อยก็คงจะดีไม่น้อย
อีกสิ่งหนึ่งที่ประทับใจ คือ ของชำร่วย ของที่ระลึกจากงานแต่ง ที่มีรูปภาพน่ารักๆของคู่บ่าวสาว ให้อิจฉาเล่นๆ อีกด้วย
ความจริง นายบอนตั้งใจจะเก็บภาพชนิดไม่อั้น แต่ไม่ได้ชาร์ทแบตเตอรี่กล้องดิจิตอลไว้ก่อน จึงสามารถถ่ายภาพ เท่าที่เห็นนี้ครับ
บันทึกที่ครูอ้อย เขียนถึง = มิตรรัก..มิตรใจ...มิตรสัมพันธ์...จาก GotoKnow
หนูนิด ลงชื่อในสมุดเขียนคำอวยพรให้คู่บ่าวสาว
ภายในเวลาจำกัด กับการพยายามจับภาพคุณพ่อบ้านของครูอ้อย ที่บันทึกภาพวิดีโอไว้ด้วย
เห็นรอยยิ้มแล้ว นายบอนรีบถ่ายรูปด้วยกล้องดิจิตอลของตัวเองทันที
ไม่เคยนึกมาก่อนว่า จะได้มางานนี้ครับ เห็นบรรยากาศแล้ว ตะลึงจริงๆ
ครูอ้อยออกมาต้อนรับมิตรรักคนสำคัญด้วยตัวเองเลยทีเดียว
ภาพนี้คุณพ่อบ้านของครูอ้อยไม่มีโอกาสได้เห็นแน่นอน กับการทำหน้าที่จับภาพหน้างาน นายบอนเลยจับภาพมาฝาก กับมุมกล้องที่ไม่มีใครคิดที่จะถ่าย
ของชำร่วย ของที่ระลึกที่แจกภายในงานครับ เห็นแล้วตาร้อนผ่าว
บรรยากาศกายในงานแต่ง และบนโต๊ะอาหาร (ถ่ายมุมนี้เลยนะครับ)
บรรยากาศมุมไกลๆ เมื่อมองไปยังบนเวที ในขณะที่พ่อแม่ของคู่บ่าวสาว กล่าวเปิดใจบนเวที
บรรยากาศตอน 3 ทุ่ม ก่อนที่จะร่ำลาจากงาน
นายบอนตัดสินใจแล้วว่า คงไม่มาร่วมงานนี้หรอก ไม่ค่อยได้เข้า กทม.บ่อยครั้งมากนัก รออ่านบันทึกของครูอ้อยดีกว่า ยังไงก็ต้องเขียนอยู่แล้ว แต่ไปๆมาๆ นายบอนกลับมีโอกาสได้มาร่วมงานของลูกสาวครูอ้อยจนได้ ซึงนายบอนมากับหนูนิด ที่เข้ามาทำธุระใน กทม.ในช่วงนี้พอดี
แรกเริ่ม นายบอนค่อนข้างกังวลมาก เพราะเคยแต่ไปร่วมงานแต่งงานในแบบชาวบ้านๆ ไม่ค่อยได้ร่วมงานในสถานที่หรูเช่นนี้เลย แต่ครูอ้อยว่า ไม่เป็นไร กันเอง สบายๆ แต่งอย่างไรก็ได้นะ เลยหายห่วง
งานแต่งนี้ นายบอนไม่ได้รับการ์ดบัตรเชิญแต่อย่างใด ครูอ้อยชวนให้มา ก็มาหน้าตาเฉย
และคุณหนูนิด ก็ขอมาร่วมงานด้วย เธอไปซื้อของขวัญ คือ ต้นเงินที่ทำใส่กล่องอย่างดี มีความหมายสำหรับชีวิตคู่ ทั้งแบกและถือมาจากบุรีรัมย์ เอ... หรือ มหาสารคาม เพื่อนำมามอบให้คู่สมรสโดยเฉพาะ
แต่เมื่อมาร่วมงานแล้ว ไม่ผิดหวังครับ ได้เจอตัวเป็นๆของลูกสาวของครูอ้อยครบถ้วน ด้วยความตื่นเต้นดีใจ (.... เอ.. แล้วดีใจทำไมเนี่ย) เลยหยิบกล้องดิจิตอล ถ่ายทันที ดูสิครับ ยิ้มหวานซะขนาดนั้น ไม่ถ่ายรูปไว้ได้ยังไง
ด้วยความตื่นเต้น เอ๊ย ยินดีกับวันที่ครูอ้อย รอคอย เลยเก็บภาพได้เพียงไม่กี่ภาพ รูปแบบในงาน จัดเลี้ยงโต๊ะจีน ครูอ้อยเตรียมโต๊ะไว้ ติดป้าย โต๊ะ เพื่อนของคุณแม่เจ้าสาวไว้หลายโต๊ะ แต่เพื่อนคุณแม่เจ้าสาวกลับไม่ว่างมาร่วมงานเสียอีก แต่ยังดีที่มีเพื่อนรุ่นลูกอย่าง นายบอนกับหนูนิด โผล่มาช่วยกินอาหารโต๊ะจีน .. เอ๊ย... มาร่วมยินดีด้วยความเต็มอิ่ม เอ๊ย เต็มใจอย่างยิ่งครับ
ครูอ้อยแต่งชุดสวยมากครับ นายบอนไปเห็นด้วยตาตัวเองแล้วทึ่ง แต่รูปที่ครูอ้อยเอามาลงใน blog ดูสีสันหล่นหายไปหลายส่วน อาจเป็นเพราะการบีบอัด ลดขนาดภาพ เพื่อให้สามารถในลงบล็อกได้ ซึ่งทำให้ภาพที่ดูสวย ดูดี ลดทอนสีสันไปหลายส่วน
ไฮไลท์สำคัญ ช่วงพิธีการบนเวทีช่วง 2 ทุ่ม ที่มีการเชิญคุณพ่อ คุณแม่คู่สมรสไปยืนบนเวที ฝ่ายเจ้าสาววมีเพียงคุณแม่เท่านั้นที่ไปยืนเคียงข้าง เมื่อพิธีการ ส่งไมค์ให้คุณแม่เจ้าสาว พูดเปิดเผยความรู้สึก นายบอนนั่งกินกระเพาะปลาไป ฟังครูอ้อยพูดไปแล้ว ต้องรีบวางช้อน เพราะอิ่ม... เอ๊ย ประทับใจครับ เพราะได้ยินครูอ้อยพูดความรู้สึกผ่านไมค์ออกมา เสียดายที่นายบอนนั่งไกลไปหน่อย ไม่รู้ว่า ครูอ้อยมีน้ำตารื้นๆหรือไม่ โดยเฉพาะในช่วงที่ครูอ้อยพูดเป็นบทกวีออกมา ซึ่งถ่ายทอดความรู้สึกที่จับหัวใจมากๆ ทำให้ผู้มาร่วมงาน ปรบมือกราวใหญ่ให้ทันที เมื่อครูอ้อยพูดจบ
เป็นการกล่าวที่จับหัวใจ ถ่ายทอดความอบอุ่นจากหัวใจของผู้หญิงอายุ 48 ที่ต้องยืนคู่กับลูกสาวคนสวยในวันชื่นคืนสุข ที่แม้ว่า จะไม่มีผู้เป็นพ่อมาร่วมยืนเคียงข้างในช่วงเวลาสำคัญนั้นด้วย แต่ครูอ้อยได้เติมเต็มในส่วนที่ขาดได้อย่างสมบูรณ์ที่สุดแล้ว...
เมื่อฝ่ายคุณพ่อคุณแม่เจ้าบ่าว (คุณนุ้ย) กล่าวเสร็จ คุณพ่อเจ้าบ่าว ซึ่งเสียงดี ร้องเพลงเพราะ รีบคว้าไมค์โชว์เสียงร้องทันที ในขณะที่ครูอ้อยรีบขอตัวเผ่น เอ๊ย ขอตัวลงจากเวที เพราะกลัวจะต้องโชว์เสียงร้องเพลง แหม นายบอนเสียดายจริงๆ
แต่ครูอ้อยจะได้จัดงานแต่งของลูกสาวอีกนะครับ สงสัยนายบอนต้องชวนครูอ้อยไปฟิตซ้อมร้องเพลงซะหน่อยแล้ว ว่าจะหัดให้ร้องเพลงของ ศิริพร อำไพพงษ์ ก็เกรงใจ อาจจะหัดให้ร้องเพลงของ ผ่องศรี วรนุช, พุ่มพวง ดวงจันทร์ ซะหน่อยก็คงจะดีไม่น้อย
อีกสิ่งหนึ่งที่ประทับใจ คือ ของชำร่วย ของที่ระลึกจากงานแต่ง ที่มีรูปภาพน่ารักๆของคู่บ่าวสาว ให้อิจฉาเล่นๆ อีกด้วย
ความจริง นายบอนตั้งใจจะเก็บภาพชนิดไม่อั้น แต่ไม่ได้ชาร์ทแบตเตอรี่กล้องดิจิตอลไว้ก่อน จึงสามารถถ่ายภาพ เท่าที่เห็นนี้ครับ
บันทึกที่ครูอ้อย เขียนถึง = มิตรรัก..มิตรใจ...มิตรสัมพันธ์...จาก GotoKnow
หนูนิด ลงชื่อในสมุดเขียนคำอวยพรให้คู่บ่าวสาว
ภายในเวลาจำกัด กับการพยายามจับภาพคุณพ่อบ้านของครูอ้อย ที่บันทึกภาพวิดีโอไว้ด้วย
เห็นรอยยิ้มแล้ว นายบอนรีบถ่ายรูปด้วยกล้องดิจิตอลของตัวเองทันที
ไม่เคยนึกมาก่อนว่า จะได้มางานนี้ครับ เห็นบรรยากาศแล้ว ตะลึงจริงๆ
ครูอ้อยออกมาต้อนรับมิตรรักคนสำคัญด้วยตัวเองเลยทีเดียว
ภาพนี้คุณพ่อบ้านของครูอ้อยไม่มีโอกาสได้เห็นแน่นอน กับการทำหน้าที่จับภาพหน้างาน นายบอนเลยจับภาพมาฝาก กับมุมกล้องที่ไม่มีใครคิดที่จะถ่าย
ของชำร่วย ของที่ระลึกที่แจกภายในงานครับ เห็นแล้วตาร้อนผ่าว
บรรยากาศกายในงานแต่ง และบนโต๊ะอาหาร (ถ่ายมุมนี้เลยนะครับ)
บรรยากาศมุมไกลๆ เมื่อมองไปยังบนเวที ในขณะที่พ่อแม่ของคู่บ่าวสาว กล่าวเปิดใจบนเวที
บรรยากาศตอน 3 ทุ่ม ก่อนที่จะร่ำลาจากงาน
หมายเลขบันทึก: 83726เขียนเมื่อ 13 มีนาคม 2007 14:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 พฤษภาคม 2012 21:45 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (15)
ดีใจนะคะที่คุณบอนได้ไปร่วมงาน
พี่ติดภารกิจที่ไม่สามารถปลีกตัวเองไปได้
แต่ขอโทษครูอ้อยแล้วค่ะ
งานนี้เป็นอีกงานที่เติมเต็มความสุขให้กับคนที่เป็นแม่ค่ะ
ขอแสดงความยินดีกับนายบอน...เอ้ย..ครูอ้อย...ชักเป็นงง...เพราะคนไปงานดูตื่นเต้นมาก...คนอ่านก็เลยตามอ่านด้วยความตื่นเต้นและยินดีตามไปด้วยค่ะ.....เอ...แล้วนายบอนละค่ะ มีงานยังงี้ไปบ้างแล้วยังค่ะ
- ขอแสดงความยินดีกับครูอ้อยอีกครั้งค่ะ
- หนูนิดเอ๊ย....ไปงานแต่งงานด้วยกันแบบนี้ ขายไม่ออกแล้วจะทำไงเนี่ย... นายบอนต้องรับผิดชอบน้องสาวพี่น๊า... ฮ่า...( ส่งเสริมให้คนรักกัน อิอิ )
นายบอน!-กาฬสินธุ์
สวัสดีครับพี่อ๊อบ
ไหนบอกว่าจะมางานนี้ แหม ที่แท้ก็เบี้ยวตามคาด อดเจอพี่อ๊อบเลยเนี่ย
สวัสดีครับ อ.paew
นายบอนตื่นเต้น และยินดีไปกับครูอ้อยด้วยครับ ไม่ใช่ตื่นเต้นเพราะไปเจอลูกสาวคนอื่นๆของครูอ้อยนะครับ ที่ผ่านมา นายบอนเป็นได้แค่เพียง แขกรับเิชิญและเพื่อนเจ้าบ่าวเท่านั้นครับ ส่วนงานแบบนี้ของตัวเองนั้น เป็นเรื่องของอนาคตครับ
สวัสดีครับ พี่หนิง
เฮ้อ ....ตกลงว่า พี่หนิงจะส่งเสริมใครให้นายบอนกันน้อ อิอิ
ไหนบอกว่าจะมางานนี้ แหม ที่แท้ก็เบี้ยวตามคาด อดเจอพี่อ๊อบเลยเนี่ย
สวัสดีครับ อ.paew
นายบอนตื่นเต้น และยินดีไปกับครูอ้อยด้วยครับ ไม่ใช่ตื่นเต้นเพราะไปเจอลูกสาวคนอื่นๆของครูอ้อยนะครับ ที่ผ่านมา นายบอนเป็นได้แค่เพียง แขกรับเิชิญและเพื่อนเจ้าบ่าวเท่านั้นครับ ส่วนงานแบบนี้ของตัวเองนั้น เป็นเรื่องของอนาคตครับ
สวัสดีครับ พี่หนิง
เฮ้อ ....ตกลงว่า พี่หนิงจะส่งเสริมใครให้นายบอนกันน้อ อิอิ
สวัสดีค่ะ..น้องๆทุกคน
ครูอ้อยดีใจ..และมีความสุขมาก..สุขแบบที่พูดไม่ออก..เขียนไม่ได้..ต้องหยุดคิดนิดหนึ่งก่อนค่ะ
ตอนนี้..ความสุขนั้นยังพรั่งพรูอยู่เลยค่ะ เพราะเพิ่งเขียนบันทึกใหม่เสร็จค่ะ เรียนเชิญที่ สุขสันต์วันเกิดนะลูกรัก
น้องอึ่งอ๊อบ
ถึงแม้ว่าน้องจะไม่ได้มางานนี้ แต่พี่อ้อยก็รู้ว่า น้องส่งใจมาหาพี่และความปรารถนาดีมายังครอบครัวของเราเสมอ..ขอบคุณมา ณ โอกาสนี้
คุณแป๋ว
ดีใจกับคุณบอน หรือดีใจกับครูอ้อย ก็มีค่าเท่ากัน เพราะทุกคนมีความสุข ครูอ้อยดีใจมากที่คุณบอน ทำหน้าที่แทนชาว GotoKnow ที่มาเป็นเกียรติในงานครั้งนี้...ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
น้องหนิงคะ
ไม่ต้องห่วงหนูนิด หรือ คุณบอนเรื่องนี้ล่ะค่ะ เพราะทั้งคู่เป็นคนดี มีน้ำใจ ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ คนดีผีคุ้ม รับรองต้องได้ไปอยู่กับคนดีค่ะ ..เอ..แต่ทั้งคู่ก็สมกันดีนะคะ..เฮ้!
คุณบอน
ตอนที่ครูอ้อยพบคุณบอนครั้งแรกในงาน คิดว่าเพิ่งกลับมาจากบางแสนเสียอีก น่ารักมากเลย ยิ่งตอนที่คุณบอนเห็นน้อง กดกล้องทันทีนี่สิ ยิ่งน่ารัก ครูอ้อยไปยืนบนเวที มองหา ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับครูอ้อย และทุกคนก็ส่งกำลังใจให้ครูอ้อย..มีความสุขจัง
ขอบคุณทุกคนค่ะ
เอ...ครูอ้อยเขียนตอบทุกท่าน เหมือนกับเป็นเจ้าของบล็อกเสียเองอย่างนั้นล่ะ ขออภัยค่ะคุณบอน เผลอไปค่ะ อ่านที่นี่หรือยังคะ สุขสันต์วันเกิดนะลูกรัก
สวัสดีครับครูอ้อย
แหม ทำหน้าที่ได้ครบถ้วนจริงๆนะครับ แต่ยังไงก็ไม่มีข้อจำกัดอยู่แล้ว เพราะเรื่องราวในบันทึกนี้เรื่องของครูอ้อยล้วนๆนี่นา....
โอกาสต่อไป ครูอ้อยต้องจุดธูปเชิญพี่อ๊อบมาให้ได้นะครับ เพราะที่นายบอนโผล่มานึกว่า พี่อ๊อบจะมาเสียอีก
แหม บอกให้แต่งตัวตามสบาย ๆก็เลยมาในชุดที่สบายๆเสียเลย อยากจะไปบางแสน แวะไปหาคุณ น.เมืองสรวงเหมือนกัน แต่เวลาไม่อำนวยนะครับ
ที่รีบกดกล้องทันที เพราะลูกสาวครูอ้อยน่ารักต่างหาก เลยต้องรีบกด 555555
แหม ทำหน้าที่ได้ครบถ้วนจริงๆนะครับ แต่ยังไงก็ไม่มีข้อจำกัดอยู่แล้ว เพราะเรื่องราวในบันทึกนี้เรื่องของครูอ้อยล้วนๆนี่นา....
โอกาสต่อไป ครูอ้อยต้องจุดธูปเชิญพี่อ๊อบมาให้ได้นะครับ เพราะที่นายบอนโผล่มานึกว่า พี่อ๊อบจะมาเสียอีก
แหม บอกให้แต่งตัวตามสบาย ๆก็เลยมาในชุดที่สบายๆเสียเลย อยากจะไปบางแสน แวะไปหาคุณ น.เมืองสรวงเหมือนกัน แต่เวลาไม่อำนวยนะครับ
ที่รีบกดกล้องทันที เพราะลูกสาวครูอ้อยน่ารักต่างหาก เลยต้องรีบกด 555555
สวัสดีค่ะพี่ๆ ทุกท่าน
หนูนิดโดนพาดพิงค่ะเลยอดไม่ไหว..เจอแซวเล็กๆ แล้ว ..แต่..คิดๆดูแล้วน๊า...เจ๊หนิง..ถ้าหนูนิดขายไม่ออกจริงๆ ..ก็ขออนุญาตไปซบอกเจ๊หนิงหน่อยได้มั้ย?..บ้านเราก็อยู่ใกล้กันแค่นั้นเองเนอะ
ขอแสดงความยินดีกับครูอ้อยด้วยนะครับ (ฝากเรียนครูอ้อยผ่านคุณบอนด้วยนะครับ)
- มาสิคะ จะซบอกหรือ พักใจ ยังไงก็ได้ค่ะ ว่างๆมานอนผึ่งพุงกัน 555 เออ..ลืมไปหนูนิดไม่มีพุง
- แต่สาเหตุการมา ไม่ใช่เพราะน้องสาวขายไม่ออกนะคะ ให้มาเพราะ ใจสั่งมา ต่างหากหละ
- ว่าแต่ว่า..mind map พี่เป็นหมันป่าวนี่...
สวัสดีครับคุณแจ็ค
พบเจอครูอ้อยในโอกาสต่อไป จะส่งต่อความยินดีจากคุณแจ็คถึงครูอ้อยให้นะครับ
สวัสดีครับพี่หนิง
.. mindmap นั้นไซร้ รอให้พี่หนิงออกมาจากป่าเสียก่อนดีกว่า บางที อาจจะหลังจากที่พี่หนิงพาหนูนิดไปนอนผึ่งพุงกันแล้วก็ได้นาครับ
ส่วนที่ทวง mindmap คงไม่เกี่ยวกับ ใจสั่งมา หรอกนะครับ แต่เป็นพี่หนิงสั่งมาต่างหาก เฮ้อ นายบอนช้าอีกแล้ว จะโดนโวยวายอีกมั้ยเนี่ย....
...แต่ว่า ของดีโปรแกรมดีต้องอดใจรอกันหน่อย 5555
พบเจอครูอ้อยในโอกาสต่อไป จะส่งต่อความยินดีจากคุณแจ็คถึงครูอ้อยให้นะครับ
สวัสดีครับพี่หนิง
.. mindmap นั้นไซร้ รอให้พี่หนิงออกมาจากป่าเสียก่อนดีกว่า บางที อาจจะหลังจากที่พี่หนิงพาหนูนิดไปนอนผึ่งพุงกันแล้วก็ได้นาครับ
ส่วนที่ทวง mindmap คงไม่เกี่ยวกับ ใจสั่งมา หรอกนะครับ แต่เป็นพี่หนิงสั่งมาต่างหาก เฮ้อ นายบอนช้าอีกแล้ว จะโดนโวยวายอีกมั้ยเนี่ย....
...แต่ว่า ของดีโปรแกรมดีต้องอดใจรอกันหน่อย 5555
- ใจจริงๆพี่อยากสัมผัสดปรแกรมดีดี ก่อนเพราะกะว่าจะนำไปใช้ในป่า แต่...ทำไงหละทีนี้ สงสัยต้องลากนายบอนเข้าป่าไปซะแล้วดีไหม ชดใช้หนี้กรรม ที่พึงมีต่อกัน 555
- ตอนนี้พี่กำลังฝึกจิต ให้ปากช้ากว่าใจ..อยู่จ้ะน้อง อยากดุ น้อยๆลง
สงสัยจะฝึกไม่สำเร็จเสียแล้วกระมังครับ อิอิอิอิ
ความจริงพี่หนิงยังจะต้องเข้าป่าอีกหลายรอบนี่นา ไม่ได้ใช้ตอนเข้าป่าในสัปดาห์นี้ ก็คงได้ใช้ในสัปดาห์หน้าอีกแหงๆ 55555
สงสัยแบบนี้ คงจะอยากดุมากกว่าเดิม
ความจริงพี่หนิงยังจะต้องเข้าป่าอีกหลายรอบนี่นา ไม่ได้ใช้ตอนเข้าป่าในสัปดาห์นี้ ก็คงได้ใช้ในสัปดาห์หน้าอีกแหงๆ 55555
สงสัยแบบนี้ คงจะอยากดุมากกว่าเดิม
- ใช่ค่ะเห็นด้วยอย่างยิ่งว่าจะฝึกไปใช้คราวหน้า
- เพราะคราวนี้พี่หนิงจะใช้คนฝึกเลย ( ไฟท์บังคับ ) 5555555555555555555
โห ดุจริงๆด้วย
จะคิดทั้งต้นทั้งดอกเลยหรือครับ
บอกว่าอยากจะให้สอนคนแถวๆกองกิจและ DSS ด้วย
นี่จะให้ไปสอนคนในป่าอีก ....
... คงต้องทวงส้มตำอีกมื้อใหญ่
จะคิดทั้งต้นทั้งดอกเลยหรือครับ
บอกว่าอยากจะให้สอนคนแถวๆกองกิจและ DSS ด้วย
นี่จะให้ไปสอนคนในป่าอีก ....
... คงต้องทวงส้มตำอีกมื้อใหญ่