วันอังคารที่ ๓ พฤษภาคม ๒๕๕๔  เช้าตั้งใจว่าจะไปทำงานที่โรงแรมริเวอร์ไซด์ เชิงสะพานกรุงธน เพราะกำลังเปิดอบรมการสอบสวนวินัยอย่างร้ายแรง รุ่นที่ ๓ ผู้เข้าอบรมเป็นรองผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา แต่เข้าที่ทำงานก่อนใช้สโมสรนั่งทำงาน ในห้องประชุมเล็กกรรมการรวมคะแนนการสอบบรรจุครูที่ใช้ทั้งคอมพิวเตอร์และเครื่องคิดเลข แบบขานเลขทวนกันไป ตั้งใจว่าจะประกาศผลให้ทันวันนี้เพราะหลายเขตเขาประกาศกันแล้ว ทั้งที่ สพฐ.กำหนดไว้ภายในวันที่ ๖ พฤษภาคม ๒๕๕๔ แต่จะเร่งรีบมากก็ผิดมากต้องมาทวนกันใหม่หลายรอบ เที่ยงให้เต้ยไปซื้อข้าวผัดปูมาทาน    บ่ายผู้บริหารโรงเรียนนำภาพหลายมิติมาแจก เขาบอกว่าได้มาจากต่างประเทศ ใครมาก็แจก ทำมาหลายแบบหลายภาพ ในที่สุดวันนี้ตัดสินใจไม่ไปโรงแรมริเวอร์ไซด์ เพราะการประกาศผลสอบบรรจุครูสำคัญที่สุด ไม่มีสิทธิ์จะทำพลาด ประมาณ ๒ ทุ่มจึงสามารถประกาศผลได้ แต่การขึ้นเว็บไซด์ทุลักทุเลเต็มทีด้วยสัญญานเน็ตของเขตอ่อนเชื่อมต่อกับเครือข่ายที่ สพฐ.ไม่ได้  ต้องใช้โทรศัพท์มือถือเป็นโมเด็ม พอส่งไปได้สักพักสัญญานก็ตัด จนต้องยอมแพ้ ให้เจ้าหน้าที่กลับไปทำที่บ้านต่อ แต่การประกาศผลในป้ายประกาศหน้าสำนักงานเขตทำได้เรียบร้อยตามที่ตั้งใจไว้ รู้สึกผิดหวังเหมือนกันที่บางวิชาเอกคนสอบได้น้อย ทั้งที่อยากได้ขึ้นบัญชีไว้มาก ๆ ที่เป็นเช่นนี้ เพราะเกณฑ์ตัดสินของ ก.ค.ศ. กำหนดให้ทุกภาคต้องได้คะแนน ๖๐ % จึงจะผ่าน ตกภาคใดภาคหนึ่งก็ไม่ผ่านการสอบ หากกำหนดการผ่านแต่ละภาคเพียง ๕๐ % แต่คะแนนรวมต้องได้ ๖๐ % เหมือนเมื่อก่อนก็จะผ่านกันมากกว่านี้ การออกข้อสอบให้ง่ายทำได้ยาก เพราะเวลาออกข้อสอบคนที่ออกเปิดตำรา ก็ดูง่าย คนสอบไม่มีตำราเปิดก็ยาก เมื่อได้มาน้อยจะพยายามบริหารบัญชีให้หมดภายในสองปี บางวิชาเอกปีนี้ก็น่าจะหมดบัญชีแล้ว

 วันพุธที่ ๔ พฤษภาคม ๒๕๕๔   เช้าเดินทางไปโรงแรมริเวอร์ไซด์ เชิงสะพานกรุงธน แม้จะต้องจอดรถในลานจอดก่อนถึงโรงแรม แต่ก็มีรถไฟฟ้ารับส่ง ไม่ต้องเดินเหมือนเมื่อก่อน วิทยากรบรรยายในวันนี้ คือ นายอุดม อินทรเวศน์วิไล นิติกรชำนาญการพิเศษ สำนักงาน ก.ค.ศ. เป็นวิทยากรที่บรรยายได้เนื้อหาและสนุกสนานตลอดเวลา ได้ทักทายท่านรองฯ ที่คุ้นเคยกันมาก่อนหลายท่าน วิทยากรพี่เลี้ยงจะต้องตรวจชิ้นงานหรือแบบฝึกหัดให้กับผู้อบรม ผมอยู่เวรภาคเช้า ภาคบ่ายให้ ผอ.สพป.สุรินทร์ เขต ๒ คุณสันติ  รุ่งสมัย รับผิดชอบ เที่ยงเดินทางกลับปทุมธานี ใช้ถนนราชพฤกษ์ มาแวะทานข้าวที่ร้านข้าวแกงฅนคอน บ่ายมีประชุมคณะกรรมการกลั่นกรองการย้ายครูผู้สอน มีตำแหน่งว่างประมาณ ๖๐ ตำแหน่ง มีผู้เขียนย้ายทั้งภายในเขตและนอกเขต จัดเรียงกันไปตามเกณฑ์ที่ อ.ก.ค.ศ. เขต กำหนด กว่าจะเสร็จก็เกือบ ๔ โมงเย็น  จะนำเข้าที่ประชุม อ.ก.ค.ศ.เขต พิจารณาในสัปดาห์หน้า ส่วนตำแหน่งที่เหลือจะใช้บรรจุแต่งตั้งผู้สอบขึ้นบัญชีไว้ต่อไป

วันพฤหัสบดีที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๕๔   วันนี้เป็นวันหยุดราชการเนื่องในวันฉัตรมงคล แต่มีราชการต้องปฏิบัติที่โรงแรมริเวอร์ไซด์ วันนี้นายบุญคุ้มวงศ์ จัดนิติสกุล นิติกรชำนาญการพิเศษ สพฐ. เป็นวิทยากร ไปนั่งด้านหลังห้องประชุมนำเน็ตบุ๊คไปใช้งาน โรงแรมนี้ดีตรงบริการ wireless แบบอิสระเสรีไม่มีรหัส มีความแรงสะใจนักเลงเน็ตทั้งหลาย    อยู่เพียงครึ่งวันพักเที่ยงจึงเดินทางกลับมาแวะห้างโฮมโปร ราชพฤกษ์ หาซื้อล้อยางขยาดเล็กเพื่อติดตั้งกระดานวางกล่องหนังสือกฎหมาย เพื่อสะดวกในการค้นคว้าหาอ่าน  เรียนมาเพียง ๔ เดือนเศษ ปรากฎว่ามีหนังสือและเอกสารเต็มกล่องพลาสติกขนาดใหญ่ เวลาใช้เวลาเก็บต้องลากออกมาจากที่เก็บไม่สะดวก หากวางบนกระดานลื่นจะสะดวกสบายขึ้น  อาศัยฝีมือจำลองกับลุงแดงช่วยทำให้  บ่ายอ่านคำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ได้รับมา มีกรณีน่าสนใจเรื่องที่โรงเรียนเอกชนได้จดทะเบียนโอนขายที่ดินอันเป็นที่ตั้งโรงเรียนไปแล้ว กรณีจึงถือไม่ได้ว่าผู้ขอรับใบอนุญาตจัดตั้งโรงเรียนเป็นผู้มีกรรมสิทธิ์ในที่ดินที่ใช้จัดตั้งโรงเรียน ผู้รับใบอนุญาตจึงไม่มีสิทธิที่จะใช้ที่ดินดังกล่าวประกอบกิจการโรงเรียน ซึ่งอาจจะกระทบถึงนักเรียนในอนาคตอันถือได้ว่าจะก่อให้เกิดผลเสียหายในอนาคต ผู้ว่าราชการจังหวัดปทุมธานีซึ่งเป็นผู้อนุญาตตามนัยมาตรา ๔ แห่งพระราชบัญญัติโรงเรียนเอกชน พ.ศ. ๒๕๒๕ จึงมีอำนาจเพิกถอนใบอนุญาตให้จัดตั้งโรงเรียนได้ แม้ผู้ฟ้องคดีจะอ้างว่าสัญญาซื้อขายที่ดินเป็นนิติกรรมอำพรางจึงตกป็นโมฆะนั้น แม้จะฟังได้ว่ามีบทกฎหมายบัญญัติว่า โมฆะกรรมนั้น ผู้ฟ้องคดีซึ่งเป็นผู้มีส่วนได้เสียจะยกขึ้นกล่าวอ้างได้ก็ตาม  แต่ข้อเท็จจริงอันเป็นการกระทำที่จะนำไปสู่การเป็นโมฆะกรรมจะต้องมีการพิสูจน์ในศาลหรือเป็นที่ยอมรับของคู่กรณี เมื่อข้อเท็จจริงอันเป็นการกระทำที่จะอ้างว่าการโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินที่ตั้งโรงเรียนเป็นโมฆะยังฟังยุติไม่ได้  กรณีจึงถือไม่ได้ว่านิติกรรมซื้อขายที่ดินที่ตั้งโรงเรียนเป็นโมฆะตามที่ผู้ฟ้องคดีกล่าวอ้าง  ประกอบกับผู้ฟ้องคดีรับว่า เป็นฝ่ายกระทำโอนขายที่ดินเพื่ออำพรางนิติกรรมที่แท้จริงเพื่อประโยชน์ของผู้ฟ้องคดี  ซึ่งเท่ากับผู้ฟ้องคดีเป็นฝ่ายก่อให้เกิดเหตุที่จะอ้างว่านิติกรรมเป็นโมฆะด้วยการกระทำของผู้ฟ้องคดีเอง  กรณีจึงถือได้ว่าผู้ฟ้องคดีกระทำการไม่สุจริต ผู้ฟ้องคดีจะยกความไม่สุจริตของตนขึ้นเป็นข้อต่อสู้กับผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ซึ่งเป็นบุคคลภายนอกและเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐผู้ซึ่งปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมายหาได้ไม่  ประกอบกับในขณะที่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ เพิกถอนใบอนุญาตของผู้ฟ้องคดี สัญญาซื้อขายที่ดินระหว่างผู้ฟ้องคดีกับผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๓ ยังคงมีผลใช้บังคับได้ตามกฎหมาย การที่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ มีคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตของผู้ฟ้องคดีจึงชอบด้วยกฎหมายแล้ว  หากต่อไปเมื่อศาลยุติธรรมได้พิพากษาคดีถึงที่สุดในคดีระหว่างผู้ห้องคดีกับผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๓ เกี่ยวกับข้อพิพาทตามนิติกรรมซื้อขายที่ดินอันเป็นที่ตั้งโรงเรียนว่าผู้ฟ้องคดียังคงมีสิทธิในที่ดินที่ตั้งโรงเรียนต่อไป ผู้ฟ้องคดีย่อมนำผลแห่งคดีดังกล่าว ฟ้องว่ากล่าวกับผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ต่อไปได้ พิพากษายกฟ้อง (คำสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ อ. ๑๕๖/๒๕๕๐) ที่น่าสนใจเพราะมีกรณีของโรงเรียนเอกชนที่จะต้องแก้ปัญหาอยู่หนึ่งแห่ง แต่เป็นคนละประเด็น สุดท้ายอาจจะต้องเดินไปเส้นทาง "ศาลปกครอง" เหมือนกัน

วันศุกร์ที่ ๖ พฤษภาคม ๒๕๕๔   เช้าแวะไปร้านขายขนมตาลหน้าโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ ใกล้สนามกีฬาจังหวัดนนทบุรี หน้าวัดโบสถ์ดอนพรหม เพราะสั่งขนมตาลไปรับแขก ๑๐๐ ชิ้น เขาลดราคาเหลือ ๒๘๐ บาท ติดกับร้านขนมตาลมีร้านข้าวแกงปักษ์ใต้ฝีมือดีอยู่เจ้าหนึ่ง สั่งข้าวราดคั่วกลิ้งหมูกับหมูผัดตะไคร้มาทาน ๑ จาน รสชาติดีจึงซื้อมาฝากนักการภารโรงที่เขตอย่างละ ๑ ถุง เพราะทราบว่าเขาหุงข้าวกินกันทุกวัน  เวลา ๐๙.๐๐ น. เปิดประชุมปฏิบัติการผลิตสื่อภาษาไทย ที่มี ศน.สิรี พึ่งจิตต์ตน เป็นแม่งาน ผู้เข้าประชุมเป็นครูภาษาไทยที่เคยประชุมมาแล้ว วันนี้นำสื่อที่ผลิตมาพิจารณาร่วมกัน ไม่พูดนานเพราะจะแย่งเวลาทำงานของเขา มอบ ศน.สิรี ดำเนินการต่อ ประมาณ ๑๐ นาฬิการับคณะจาก สพป.ชุมพร เขต ๑ ประกอบด้วย คุณสุชาดา กฤตโยภาส คุณจินดา เกษแก้ว  คุณจันทรัตน์  ศรีปรีชาพัฒนะ คุณวรมาศ  ศรีประจันต์ คุณจันทนา ทันประจำสินธุ์ และคุณฒาลิสา ศรีนฤพัฒน์ ทุกคนเคยร่วมงานกันมาที่ชุมพร เขต ๑ เมื่อวานเดินทางมาส่งคุณรัตนพร สุสันหกนก ที่โอนมารับราชที่สำนักงานคณะกรรมการอาชีวศึกษา วันนี้จึงมาเยี่ยมเพราะปีนี้ยังไม่ได้พบหน้ากัน ทุกคนเป็นผู้ร่วมงานที่ยอดเยี่ยม สามารถนำพาเขตไปสู่ความสำเร็จหลายประการ เมื่อพบกันจึงมีเรื่องเล่าสู่กันฟังไม่รู้จบสิ้น เที่ยงพาไปทานข้าวที่ร้านเรือนเจ้าพระยา ทุกคนตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศปทุมธานี เพราะคนส่วนใหญ่คิดว่ามีแต่ตึกรามบ้านช่อง ขาดธรรมชาติ ทั้งที่เรามีสภาพแวดล้อมดีมีธรรมชาติที่สวยงามอยู่มาก  บ่ายกลับมาร่ำลากันที่ห้องสโมสร ส่งแขกกลับประมาณ ๑๕ นาฬิกา ความรักความผูกพันที่มีต่อกันยังแน่นแฟ้น อบอุ่นและประทับใจ สุภาษิตจีนกล่าวว่า "มีมิตรห้าร้อยคนนับว่าน้อยไป มีศัตรูหนึ่งคนนับว่ามากไป" นั่งลงชื่อในแฟ้มเอกสารจนหมดจึงเดินทางกลับที่พัก

นิทานก่อนลาสัปดาห์นี้เป็นเรื่อง "ซาจื้อเจี้ยวจื่อ : ฆ่าสุกรสอนบุตร"  เจิงจื๊อเป็นปรัชญาเมธีลัทธิจื้อผู้หนึ่ง ที่มีชีวิตอยู่ช่วงปลายยุคชุนชิว เขาถูกจัดเป็น ๑ ใน ๕ มหาปราชญ์ลัทธิขงจื้อ  เช้าวันหนึ่งภรรยาของเจิงจื๊อเปลี่ยนเสื้อผ้าจะไปตลาด ทว่าบุตรชายร้องไห้ขอตามไปด้วย ทำอย่างไรก็ไม่ยอมฟัง เด็กน้อยยังเล็กนัก อีกทั้งตลาดก็อยู่ห่างไกลจากบ้านพอสมควร ดังนั้นการพาบุตรชายไปด้วยเป็นเรื่องที่ยุ่งยากลำบากเกินไป  ภรรยาของเจิงจื๊อจึงกล่าวกับบุตรชายว่า "เจ้าจงกลับเข้าไปรอในบ้าน หากแม่ไปตลาดซื้อของกลับมาถึงบ้านแล้ว แม่จะฆ่าหมูสักตัวทำขาหมูตุ๋นที่เจ้าชอบให้กิน" คำกล่าวนี้กลับได้ผลชะงัด เมื่อบุตรชายได้ยินว่ามารดาจะทำอาหารจานโปรดให้กินก็เชื่อและกลับเข้าไปรอในบ้านอย่างใจจดจ่อ    เมื่อภรรยาของเจิงจื๊อเสร็จธุระเดินทางกลับมาถึงบ้าน ยังไม่ทันได้เข้าบ้านก็ได้ยินเสียงสุกรที่เลี้ยงไว้ร้องเสียงดัง  เมื่อเดินเข้าไปดูจึงพบว่า เป็นเจิงจื๊อกำลังเตรียมเชือดสุกรเพื่อทำอาหารให้กับบุตรชาย นางจึงรีบขัดขวางผู้เป็นสามีพลางกล่าวว่า "บ้านเราเลี้ยงสุกรไม่มาก ล้วนเอาไว้เชือดเป็นอาหารในเทศกาลสำคัญต่าง ๆ ใยท่านต้องเอาคำกล่าวที่ข้าเพียงล่อหลอกบุตรชายให้เชื่อฟัง มาเป็นจริงเป็นจังด้วย"   เจิงจื๊อกล่าวว่า "ต่อหน้าเด็กนั้น เจ้าไม่อาจกล่าวคำเท็จ เพราะเด็กยังไร้เดียงสาและมักจะเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ จากบิดามารดา หากตอนนี้เรากล่าวสิ่งใดหลอกลวงเขา ก็ไม่ต่างจากสอนเขาว่า ต่อไปให้ไปหลอกลวงผู้อื่น แม้ว่าการที่เจ้าหลอกเขานั้นจะได้ผลในตอนนี้ แต่ต่อไปเมื่อเขาทราบว่าถูกหลอก ก็จะไม่ยอมเชื่อฟังคำพูดของมารดาอีก ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นต่อไป เจ้าก็ไม่สามารถอบรมบุตรชายตนได้อีกต่อไปแล้ว"  เมื่อภรรยาจงจื๊อได้ฟังก็เห็นด้วยกับคำกล่าวนี้ จึงช่วยสามีเชือดสุกรมาทำเป็นอาหารดังที่ได้สัญญากับบุตรชายไว้  สำนวน "ซาจื้อเจี้ยวจื่อ" หรือ "ฆ่าสุกรสอนบุตร" ใช้เพื่อเปรียบเปรยสอนคนเป็นพ่อแม่ว่าการเลี้ยงดูบุตรนั้นก็ต้องพูดจริงทำจริง สัญญาต้องเป็นสัญญา อย่าคิดว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นเพียงเด็กเล็กแล้วจะพูดอะไรก็ได้ เพราะจะส่งผลถึงอุปนิสัยของเด็กต่อไป

กำจัด  คงหนู

ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต ๑