วันนี้ลูก ๆ สอง คน ชวนไปดูหนังเรื่อง spiderman คนเยอะมาก เลยต้องนั่งเก้าอี้เสริม ลูกชายคนโตบอกว่าไม่ดีนั่งแล้วเมื่อย แต่มองอีกทีก็ดีเพราะประหยัดไปหลายบาท ก่อนจะเข้าดูหนังก็ดูเหมือนว่าทุกคนจะมีพฤติกรรมเหมือน ๆ กันคือจะซื้อขนมกรอบ ๆ ไว้ขบเคี้ยวขณะดูหนัง เช่น ข้าวโพดอบเนย น้ำดื่ม ฟิชโช และขนมซองต่าง ๆ ทำเอาหมอฟันอย่างเราต้องสะอึก สงสารฟัน อย่าลืมว่าภาพยนตร์ฉายนานประมาณ 1-2 ชั่วโมง เจ้าเชื้อ  strep  mutan และ lactobacilli คงจะอิ่มอร่อยไปมื้อใหญ่ เพราะภายหลังจากการรับประทานน้ำตาลเพียง 20 นาที เจ้าแบคทีเรียเหล่านั้นก็สามารถผลิตกรดมาทำลายฟันได้แล้ว ฉันภาวนาว่าขอให้ทุกคนได้ซื้อน้ำเปล่าเข้าไปดื่มด้วยเถอะ อย่างน้อยก็ช่วยชะล้างเศษแป้งและน้ำตาล เพื่อลดการผลิตกรดของแบคทีเรียได้บ้าง  น่าจะขายผลไม้บ้างนะหรือพกพาไปเองก็ได้ค่ะ
                      อีกอย่างมีข้อเสนอแนะเพิ่มเติมคือ ให้ซื้อหมากฝรั่งชนิดไม่มีน้ำตาลไปเคี้ยวหลังเคี้ยวอาหารประเภทแป้งและน้ำตาล พบว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งมีข้อดี สอง ประการคือ ช่วยกระตุ้นการหลั่งน้ำลายเพิ่มขึ้น และช่วยขจัดเศษอาหารที่ติดอยู่ตามซอกได้ มีรายงานการวิจัยหลายฉบับพบว่า การเคี้ยวหมากฝรั่งชนิดไม่มีน้ำตาลช่วยลดปริมาณกรดและป้องกันฟันผุได้ ข้อดีอีกข้อคือหากเคี้ยวหมากฝรั่งแล้วคงไม่ต้องกินอาหารอื่นจนจบเรื่องก็ได้ ช่วยประหยัดดีค่ะ
                     วันนี้ไม่ได้คาดหวังหรือกลัวอะไรเกี่ยวกับภาพยนตร์ที่จะดูเพราะคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องสนุกโลดโผนเหมือนภาคก่อน ๆ ที่เคยดูมา เพราะบางทีการชวนเด็กไปดูหนังบางเรื่องก็กังวล หากเราไม่ได้ดูล่วงหน้าก่อน กลัวว่าจะเป็นหนังที่ไม่เหมาะสมที่เด็กควรจะดูในบางฉากบางตอน
                      ดีเกินคาดหวังทีเดียวหละ ถ้าจะผิดหวังก็คงจะเป็นเรื่องการต่อสู้กันอย่างรุนแรงในบางตอน ซึ่งคิดว่าไม่ค่อยต้องการให้เด็กเห็นภาพของการฆ่าฟันหรือทำลายล้างกัน กลัวจะเป็นการปลูกฝังความรุนแรงให้กับเด็ก มีฉากตอนที่ประทับใจไม่น้อยค่ะ ฉันรู้สึกว่าวันนี้ดูหนังได้ลึกซึ้งมากค่ะ เรียกได้ว่า “แลหนังแลตน” ได้ดีทีเดียว
                ฉากแรก ที่ประทับใจคือ ฉากที่พระเอกนางเอกนอนพูดคุยกันบนใยแมงมุมเหมือนเปลยวนบ้านเรา รู้สึกผ่อนคลายมาก ทันใดนั้นก็มีอุกาบาตตกมาจากนอกโลก (ตอนแรกคิดว่าเอ๊ะจะมีใครมาเกิด) ปรากฏว่าที่อุกาบาตตกนั้นกลายเป็นตัวประหลาดสีดำ (แต่ นางเอกและพระเอก คนนั้นไม่ได้สังเกตเห็นและไม่รู้ตัวด้วยหละ)
                 ที่น่าสนใจก็คือว่า หลังจาก spiderman กับเมรี่เจนลงมาจากใยแมงมุม (ด้วยความสุขสุดซึ้งก็มานั่งบนรถมอเตอร์ไซค์) ใกล้ ๆ ตัวประหลาดนั้น.....พระเจ้า.....ตัวประหลาดติดล้อรถไปด้วย โดยที่ สอง คนนั้นไม่รู้สึกตัวใด ๆ ........มุมมองที่น่าสนใจคือว่า....สิ่งไม่ดีมักจะเข้ามาในตัวเรา เวลาเราเผลอเรอ.....หรือสุขเกินไปจนไร้สติ หรือขาดความรู้สึกตัว หรือขาดสตินั่นเอง
                ตอนดูก็ไม่ได้คิดว่าจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นกับ spiderman บ้าง แต่ก็คิดว่าน่าจะมีอะไรสักอย่างแน่ ๆ

            ฉากที่ สอง  ภาพของมนุษย์ทราย (จำชื่อไม่ได้) เข้ามาหาลูก เขาเป็นโจร ข้อหาฆ่าคนตาย แล้วแหกคุกมาหาลูก เพราะคิดถึงลูก ลูกไม่สบาย) ไม่มีใครเข้าใจเขา แม้แต่ภรรยาของเขายังขับไสไล่ส่ง (ไม่เข้าใจ ไม่เชื่อใจ ไม่ไว้ใจ) แต่ที่ประทับใจคือลูก.....พ่อบอกว่า พ่อรักลูก ลูกก็บอกว่า ลูกก็รักพ่อ และเอาสร้อยพร้อมจี้ให้พ่อเก็บไว้ดูต่างหน้า ทำไมลูกจึงเข้าใจพ่อ เพราะลูกไม่ด่วนตัดสินพ่อ ลูกมองตามที่ลูกเห็นพ่อ และลูกไม่สามารถจินตนาการหรือตัดสินไปไกลเท่ากับประสบการณ์ชีวิตของผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่อาจจะตัดสินว่าการฆ่าคนตายนั้นเป็นคนเลวทั้งสิ้น ไม่คู่ควรมาอยู่ในครอบครัวนี้อีกต่อไป .....น่าสงสารนะ..... เพราะจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เป็นคนฆ่าอาของ spiderman
            ฉากที่ สาม   ฉากที่คุณป้าเมเล่าความรู้สึกที่ไม่รู้ลืมมาจนป่านนี้ที่คุณลุงบอกรักป้า โดยบอกหลานspiderman ว่าเราเป็นผู้ชายควรเห็นความสุขของฝ่ายหญิงมากกว่าของตัวเอง เอ๊ะคล้าย ๆ กับของเราเลยน่ะนี่
             ป้าเมเล่าว่ายังจำภาพและความรู้สึกนั้นได้ พูดพลางก็น้ำตาไหล พร้อมกับถอดแหวนที่คุณลุงใส่ไว้ในมือซ้าย ให้กับหลาน เพื่อให้ไปบอกรักฝ่ายหญิง  ได้แหวนแล้ว spiderman จะเดินทางไปหานางเอกก็ถูกจู่โจมโดยแฮรี่เพื่อนรัก ต่อสู้กันนาน  แหวนหลุดล่วงแต่Spiderman ก็ยังชักใยไปเก็บแหวนวงนี้ไว้ได้
            ฉากที่ สี่   การต่อสู้ของ spiderman กับ แฮรี่เพื่อนรัก ที่ประทับใจคือ แฮรี่ตกลงมาสลบคาที่ spimerman ก็ลงมาช่วยปั๊มหัวใจ และนำส่งโรงพยาบาล โชคดีที่ฟื้นแล้ว ไม่สามารถจำความก่อนสลบได้ ก็เลยได้เป็นเพื่อนที่ดีกับ spiderman อีก
 ซาบซึ้งในคุณความดีของ spiderman ที่ไม่ได้คิดร้ายตอบต่อเพื่อน แม้เพื่อนจะเคียดแค้นพยาบาท เราก็ตาม น่าชื่นชมจริง ๆ
            ฉากที่ ห้า  ฉากการแตกตัวของโมเลกุลของมนุษย์ทราย (โจร)  คือตำรวจไล่จำโจรคนนี้ แล้วเขาหนีตกลงไปในบ่อทรายนี้  ที่ศูนย์ควบคุมรู้สึกว่ามีสิ่งผิดปกติในบ่อนี้ ก็เลยสั่งให้มีการแตกตัวของโมเลกุลจากคนหนึ่งคนกลายหายไปในเม็ดทราย ความรู้สึกถ้าเป็นเราหัวใจเราแตกสลายไปจริง ๆ แต่ที่มหัศจรรย์คือว่าเขาสามารถฟื้นมาเป็นมนุษย์ทรายและคืนกลับสู่คนปกติได้ด้วย  สิ่งแรกที่เขาทำก็คือพยายามหยิบสร้อยภาพของลูกที่ให้มา ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนลูกจะอยู่ในมือเขาเสมอ ประทับใจในความเป็นพ่อพิมพ์ต่อลูกไม่น้อยทีเดียว ตำรวจน่าจะถามหาสิ่งดี ๆ ที่มีอยู่ในตัวโจรบ้างก็ดีนะ เพื่อ empowerment ให้เขากลับกลายเป็นคนดีในสังคมเหมือนเดิม
       ฉากที่ หก    คือฉากที่ spiderman ไปช่วยนางแบบที่เกิดอุบัติเหตุปั้นจั่นชนตึก......ใครจะแคล่วคล่องได้เท่ากับ spiderman แต่ที่น่าสนใจกว่านี้คือ ความไวของช่างภาพในการถ่ายภาพของ spiderman ......ฉับไวมาก.....นี่ก็ไม่แน่ใจว่าตื่นรู้ว่องไวหรือเปล่า
       ฉากที่ เจ็ด    นางแบบจูบ spiderman (ตามคำเชียร์) ของประชาชน  ทำเอานางเอกแทบช๊อค เมื่อเป็นคนของประชาชนแล้วก็ลำบากนะ แต่สำหรับตัวเองแล้วคิดว่าเขาไม่น่าจะถอดผ้าเพื่อจูบปาก น่าจะหอมแก้มมากกว่าน่าจะดีกว่า ถ้าเป็นสังคมไทย แต่ถ้าฝรั่งก็พอได้ แต่ที่น่าสนใจ.....ทำไมนางเอกไม่เข้าใจพระเอกบ้างหละ.....เขาน่าจะรู้ว่าพระเอกห้อยหัวมาแบบนั้น คงไม่ได้จูบหรอก คนจูบจริง ๆ น่าจะเป็นผู้หญิงมากกว่า
ทำไมต้องด่วนตัดสินตามความคิดเราแล้วก็งอนตุ้บป่องไปเลย
         ฉากที่ แปด  ฉากที่พระเอกเตรียมวางแผนกับเจ้าของร้านอาหาร เพื่อให้ใส่แหวนในแก้วแชมเปญ และเล่นเพลงที่ชอบ.....แต่......สิ่งที่ไม่คาดหวังก็เกิดขึ้น.....นางแบบตามมาคุยด้วย แบบสนิทสนม คุยถึงเรื่องการจูบ และถูกเนื้อต้องตัว แบบไม่ธรรมดา อีกนั่นหละ นางเอกก็ทนไม่ได้ (หรือว่าเราจะทนได้)  แต่ก็น่าจะอดทนเข้าใจหน่อยนะ เดินออกไป อย่างหน้าบึ้งตึง ทำเอาพระเอกหน้าจืดไปเลย..... แต่ก็ชื่นชมพระเอกนะคะที่นิ่งพอสมควร คือมั่นใจในความรักของตนเองที่มีต่อนางเอกมาก ไม่หวั่นไหวแม้จะมีใครมายั่วยวนก็ตาม น่าชื่นชมในความเป็นสุภาพบุรุษนะคะ
             ฉากที่ เก้า  นางเอกถูกปลดกลางอากาศ   เป็นธรรมดาที่จะทำให้เราเสียใจและรับไม่ได้ spiderman ก็พยายามปลอบว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่นักวิจารณ์ หรือเจ้านายจะทำอย่างนี้กับเราได้ แต่ที่สำคัญคือเราต้องมั่นใจในตัวเองว่าเรามีความรู้ความสามารถอยู่ จิตอย่าตกตามคำเขากล่าวหา พยายามนำคำที่เขาวิจารณ์มาปรับปรุงก็น่าจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้
          ฉากที่ สิบ  นักข่าวหน้าแตก  (แอ๊ดดี้)
              นักข่าวควรจะมีคุณธรรม ไม่ควรสร้างเสริมตกแต่งภาพให้ผู้อื่นเสียหาย หรือเดือดร้อนเพียงเพื่อจะทำยอดหรือทำความดีความชอบให้ยอดขายเจ้านายสูงขึ้น
 Spiderman คงจะเป็นกระทิง (มั้ง) ก็เลยเอาภาพของจริงให้ บก. ดูไปเลย....ทำเอานักข่าวหน้าแตก และเคียดแค้น spiderman มาก
 ถ้าเป็นฉัน.....คงจะขอเบา ๆ กว่านี้มั้ง เพราะถ้ามีหนามยอกแล้วเอาหนามบ่ง เรื่องมันอาจจะไม่จบ สำหรับผู้ที่ถูกกระทำบางคน.....หากเลือกการพูดคุยให้เข้าใจกัน....และให้อภัยน่าจะมั่นใจว่าจบมากกว่านะ “เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร”

            ฉากที่ สิบเอ็ด  นางเอกจูบแฮรี่(คนรักเก่า)
              ประทับใจคือ พอจูบแล้ว.....มีสติรู้สึกตัว.....ว่าไม่น่าทำ....ก็รีบขอโทษ แล้วก็เดินออกมาจากบ้านแฮรี่.....แหมน่าจะมีสติก่อนจูบนะ.....จะได้ไม่ต้องเสียใจในสิ่งที่ได้กระทำไป
 บทเรียนฝากบอกสาว ๆ คือ เวลาโกรธกับแฟนแล้ อย่าประชดด้วยการไปคบกับแฟนเก่า.....เพราะถ่านไฟเก่าจะติดได้ง่าย เผลอนิดเดียวเป็นเรื่อง.....ต้องมีสตินะคะ

               ฉากที่ สิบสอง   ละครนางเอกตัดรักพระเอก เพราะถูกแฮรี่บังคับ      พระเอกคือดอกไม้พร้อมแหวนตั้งใจจะบอกรัก แต่นางเอกถูกแฮรี่บังคับให้พูดตัดรัก เพราะเงามืดของพ่อบอกแฮรี่ ว่าวิธีการทำลาย spiderman คือทำลายหัวใจเขาก่อน เขาจึงใช้แบบนี้ทำลาย spiderman อันดับแรก
              แต่คนพากย์ พากย์ให้เสียอารมณ์มาก คือพากย์ให้ผู้ชมหัวเราะพระเอก กลายเป็นตลกในคำพูด แต่จริง ๆ แล้วพระเอกแทบช๊อค เมื่อได้ยินคำตัดรัก.....นางเอกก็ร้องไห้.....พระเอกก็ร้องไห้ แต่หน้าตาเขาดูตลก แสดงได้ไม่แนบเนียนเท่าไรฉากนี้ 

               ฉากที่ สิบสาม   ตัวประหลาดจู่โจม spiderman นอนหลับฝันร้าย ถึงภาพลุงเบนถูกยิง นึกภาพมนุษย์ทราย ขณะที่ฝันร้าย ตัวประหลาดก็เข้าจู่โจม (แบบไม่รู้ตัว) น่าจะอยู่ในช่วงของจิตใต้สำนึกทำงานอยู่ กว่าจะรู้ตัวก็เหลือเฉพาะบริเวณตาแล้วก็เลยดิ้นไม่หลุด
 ประทับใจ spiderman ที่เป็นคนช่างสังเกตก็ไปดูชุด spiderman เอ้าทำไมเป็นสีดำไปหละ ก็ลองชักใยดูก็ยังทำได้....แล้วก็ดีกว่าซะด้วย
 แต่ที่แปลกคือ เขารู้สึกว่าเขามักมีพฤติกรรมแปลก ๆ และมีคนรอบข้างสังเกตได้ เช่น คุณลุงเจ้าของห้องเช่า สังเกตว่าทำไมเขาพูดน้ำเสียงก้าวร้าว ไม่ค่อยสุภาพเหมือนเก่า
 เขาจึงเอาเจ้าตัวประหลาดไปให้อาจารย์ส่องกล้อง พิสูจน์ดูว่าเป็นอะไร ก็บอกได้ไม่ชัดว่าเป็นอะไร รู้แต่ว่ามันชอบ spiderman และมีแรงดึงดูดมาก และอีกครั้งอาจารย์โทรมาบอกว่า ให้ห่างไกลตัวประหลาดหน่อย เพราะมันสามารถมีอิทธิพลทำให้ผู้ที่มันสัมผัสกลายเป็นคนก้าวร้าวไม่ดีทั้งปวงได้
 ที่มันแตกโพละและเขาสังเกตได้ชัดว่าไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือ เขาไปบอกให้ป้าฟังว่า เขาฆ่าคนที่ฆ่าลุงเบนได้แล้ว จนคุณป้าไม่เชื่อ คุณป้าบอกว่า spiderman เป็นคนดีมาก ไม่เชื่อว่าจะไปฆ่าใครได้
 และอีกเรื่องคือ ตอนที่เขาไปสำนักพิมพ์ และขอคำค่าจ้างแพง ๆ และมีกริยามารยาทแย่ ๆ เช่น เอาเท้าวางบนโต๊ะได้
                   สุดท้ายคือ เรื่องที่เขาเข้าไปในบาร์ที่นางเอกร้องเพลง แล้วเขาแปลกไปอย่างคนละคน จนสุดท้ายเขาทำร้ายนางเอกให้ล้มลงได้ พอเขามีสติตื่นรู้ แทบช๊อคว่าใช่ spiderman คนเดิมหรือ ช่วงนี้ลูกชายแอบมาถามว่า แม่แล้ว spiderman จะกลับมาเป็นคนดีอีกไหมนี่
                 ฉากที่ สิบสี่      โบสถ์สถานที่ไถ่บาปอันศักดิ์สิทธิ์ วันนั้นในโบสถ์ (แอ๊ดดี้) นักข่าวไปในโบสถ์ ขอให้พระเจ้าฆ่า spiderman ซะ แต่บนยอดโบสถ์นั้น spiderman นั่งใคร่ครวญอย่างเนิ่นนานถึงตัวตนที่แท้จริง เขามั่นใจว่ามีตัววายร้ายฝ่ายชั่วมาสิงสู่แน่ ๆ ทันทีที่เขาได้ยินเสียงระฆังมาจากโบสถ์ เขาตัดสินใจถอดคราบสีดำจากเสื้อ spiderman ออกจากกายไปทันที โชคร้ายของแอ๊ดดี้ รับตัววายร้ายไปเต็ม ๆ และเนื่องจากจิตใจของแอ๊ดดี้มีส่งไม่ดีอยู่แล้ว เจ้าตัววายร้ายชนิดนี้จึงสิงสู่ร่างของเอ๊ดดี้และมีพลังอำนาจแห่งความชั่วร้ายมากกว่าตัวตนของแอ๊ดดี้มาก ควบคุมได้ทุกอย่าง แอ๊ดดี้จึงร้ายกาจมาก ๆ
 เสียดายว่า ทำไมพระเจ้าไม่ช่วยแอ๊ดดี้ให้พ้นจากมือวายร้ายไปด้วย หรือเป็นเพราะบุญไม่ถึง
               ฉากที่ สิบห้า ทำสิ่งที่ยากที่สุดก่อนคือ ให้อภัยตัวเองก่อน  spidermanกลับมาอาบน้ำชำระร่างกายและจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์เหมือนเดิม หลังจากเอาสิ่งวายร้ายที่มาครอบงำในจิตใจเราหลุดพ้นไปแล้ว
              คุณป้าเป็นห่วง มาถามว่า...แล้วบอกรักนางเอกหรือยัง.... spiderman เอาแหวนคืนป้าแล้วบอกว่าผมยังไม่พร้อม
 ป้าบอกว่า ป้ามั่นใจในความรักของเธอทั้งสอง หากวุ่นวายมาก ก็ขอให้เริ่มต้นจากสิ่งยากที่สุดคือ การให้อภัยตัวเอง แล้วป้าก็เอาแหวนคืนให้ spiderman และบอกว่ายังไม่สายที่จะทำ
 
              ฉากที่ สิบหก  “การต่อสู้ช่วยเหลือนางเอก” รักแท้ที่น่าบูชา เอาชีวิตต่อสู้เพื่อเธอเลยหรือนี่
เจ้ามนุษย์ทรายไม่ได้ตายจริง ๆ เจ้าแอ๊ดดี้จึงวางแผนร่วมกันทำร้าย spimerman โดยจับนางเอกเป็นตัวประกัน แล้วทำให้ spiderman มาช่วย Spiderman ดูท่าว่าตัวเองจะสู้ไม่ไหวเลยไปชวนแฮร์รี่พื่อนรัก แต่แฮรี่ยังเกลียด spiderman ที่ฆ่าพ่อ จึงบอกว่าเธอไม่มีค่าพอให้ฉันไปร่วมด้วย   คนเดียวก็สู้ได้ การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือดมาก เป็นฉากเดียวที่ไม่ชอบเลย เพราะแสดงถึงความรุนแรงที่คนมาต่อสู้กัน แต่ก็ไม่แย่ไปทั้งหมด
                ประทับใจลุงเบอหนาด คนผู้เลี้ยงดูครอบครัวแฮรี่มาตลอด ทนไม่ได้ที่แฮรี่ไม่ไปช่วย spiderman เพราะลุงประทับใจความรักในความเป็นเพื่อนของ spiderman ที่มีต่อแฮรี่ และลุงจึงขอบอกความจริงแก่แฮรี่ว่า พ่อของแฮรี่ตายด้วยอาวุธของเขาเอง ไม่ใช่เพราะ spiderman ฆ่า เพราะเขาทำแผลแล้วเห็นชัดเจนว่าเป็นอาวุธของพ่อเอง นี่หละนะ...การไม่ฟัง...และด่วนตัดสิน...จึงไม่สามารถเข้าถึงสิ่งที่เป็นความจริง ทำให้บั่นทอนความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีต่อกัน ให้ขาดสะบั้นถึงขั้นต้องฆ่ากันเลยทีเดียว น่าจะฟังกันมาก ๆ นะคะ เรื่องดี ๆ จะได้เกิดขึ้นมากกว่าเรื่องร้าย ๆ  โชคดีมากแฮรี่ตัดสินใจไปช่วย spiderman
                  ฉากที่ สิบเจ็ด  ชอบมากค่ะ เราสามารถเลือกทางเดินที่ดีได้เสมอ   การต่อสู้สุดท้ายแอ๊ดดี้ในชุดดำ spiderman พยายามช่วยแอ๊ดดี้ออกมาจากตัวร้ายสีดำได้แล้ว และขังตัววายร้ายไว้ (ขณะนั้นมีเสียงระฆังจากโบสถ์) ดังสนั่น ให้ทุกคนได้ยิน เสมือนหนึ่งเตือนสติว่าจงหลุดพ้นจากความไม่ดีซะ พระเจ้าช่วยให้เจ้ามีจิตใจที่บริสุทธิ์
น่าเศร้าคือ ขณะที่ spiderman พยายามทำลายตัววายร้าย แอดดี้ดันไปเสียดาย เพราะเมื่ออยู่ในคราบที่ดำนั้น แอ๊ดดี้มีอำนาจแห่งการทำลายล้างสูงมาก มีพลังมาก เกิดเสียดายเลยเข้าไปปกป้องโดนไฟระเบิดลูกบอลฆ่าตาย บอกให้เรารู้ว่า “การเลือกเข้าข้างทางความชั่วร้ายนำมาถึงซึ่งความอันตรายแก่ชีวิตได้อย่างไม่รู้ตัว

             ฉากที่ สิบแปด ชอบมาก ๆ การให้อภัยคือกุศล อันยิ่งใหญ่...ขอเพียงเข้าใจ...ก็อภัยได้ค่ะ
              มนุษย์ทรายได้โอกาสบอกให้ spiderman ทราบว่าเขาไม่ได้ยิงคุณลุงเบน เขาไปเพื่อขอรถคุณลุงเบน คุณลุงเบนบอกว่า “ให้เขาวางปืนซะ” เขาไม่เข้าใจว่าการที่คุณลุงบอกอย่างนั้น เพื่อช่วยเขาให้พ้นจากสิ่งเลวร้าย แต่ไม่ทันทีเขาจะทิ้งปืนก็มีโจรอีกคนมายิงลุงเบนตายแล้ววิ่งหนีไป เหลือเขายืนถือปืนอยู่เลยถูกตำรวจจับและใส่ร้ายว่าฆ่าลุงเบน
 มนุษย์ทรายบอกว่า เขาไม่ได้ต้องการให้ spiderman ให้อภัย เพียงแต่ขอให้เข้าใจก็พอแล้ว
              Spiderman ทราบความจริง (ด้วยการทำอย่างตั้งใจและไม่ตัดสิน) ก็เข้าใจและให้อภัยในที่สุด ภาพที่ชอบที่สุดคือ เมื่อมนุษย์ทรายได้ยินว่า spiderman ให้อภัย ร่างเขาก็แตกสลยลอยหายไป...เหมือนกับว่า ตายตาหลับ ไม่มีอะไร คั่งค้างในใจ spiderman บอกมนุษย์ทรายว่า เรามีสิทธิ์เลือกทางที่ดีเสมอ หากเราต้องการเลือก
                 ฉากที่ สิบเก้า เมื่อมีความเข้าใจ ก็มีความรักเพื่อนอย่างแท้จริง แฮรี่ตกลงมาจากที่สูง นอนคาที่ แต่ยังไม่ตาย นางเอกรีบมาดูใจ พร้อมกับ spiderman ด้วย  ก่อนตาย ทั้งแฮรี่ นางเอกและ spiderman เข้าใจกันดี แอร์จึงตายตาหลับอย่างมีความสุขในอ้อมกอดของเพื่อนรักทั้งคู่
            นี่หละนะ เพื่อนกัน ก็ควรจะดีกันตั้งแต่มีชีวิต หากตายไปแล้วก็ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้อีก
อย่างมากก็ช่วยทำงานศพให้เท่านั้น
              บทเรียนจากประสบการณ์เรื่องนี้ก็คงสอนให้เรามีสติอยู่กับปัจจุบัน ขณะมองโลกให้เห็นความเป็นจริง อย่าด่วนตัดสิน เพราะการเข้าถึงความจริงทำให้เราเกิดปัญญาในที่สุด