การสร้างชุมชนที่มีความรัก

        ชุมชนที่มีความรัก ผู้ที่อาศัยอยู่ย่อมเกิดความสุขและมีสันติสุขภายในใจเพราะเกิดความไว้วางใจกันและกัน และนำไปสู่การมีพลังในการขับเคลื่อนทำสิ่งต่าง ๆ ได้ตามตั้งใจของชุมชนนั้น ซึ่งไม่จำกัดไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของคุณ ที่ทำงาน หมู่บ้านหรือบ้านใกล้เรือนเคียงที่คุณอยู่ หากคุณต้องการชุมชนที่เปี่ยมไปด้วยความรักคุณต้องเริ่มต้นทำบางสิ่งบางอย่าง มาลองดูกันนะคะ มีวิธีง่าย ๆ 5 ประการด้วยกันค่ะ

        การสร้างชุมชนที่มีความรักต้องอาศัยการเปิดเผย คุณต้องมีความกล้าที่จะพูดความจริงด้วยความรักกับผู้อื่น โดยการบอกความจริงแก่ผู้ที่กำลังทำสิ่งที่ผิดหรือทำลายตนเองด้วยความห่วงใย  “ คำตอบที่จริงใจเป็นเครื่องหมายมิตรภาพแท้ (สภษ 24: 26 )”  เช่น หากมีเพื่อนร่วมงานของคุณที่สร้างปัญหา  การที่เก็บปัญหาไว้ เกิดความไม่พอใจเงียบ ๆ ในใจของแต่ละคน หรือแม้แต่การพูดนินทากันเอง โดยไม่บอกความจริงแก่เขา ก็ไม่ได้แก้ไขสถานการณ์ให้ดีขึ้นได้เลย แต่จะทำให้เกิดบรรยากาศแห่งความลับที่เลวร้าย การที่คุณกล้าเผชิญหน้ากับความขัดแย้งและจัดการปัญหาอย่างถูกต้อง จะทำให้เกิดความสนิทสนมมากขึ้นอีกขั้นหนึ่ง

        แต่ความตรงไปตรงมาในการพูดก็ต้องอาศัยเวลาและวิธีการที่ถูกต้องเหมาะสม โดยพูดด้วยความห่วงใย ไม่ใช่การตำหนิหรือจับผิด เตือนเหมือนเขาเป็นเพื่อนสนิทหรือพี่น้องของคุณ

        การสร้างชุมชนต้องอาศัยความถ่อมใจ การรู้สึกว่าตนเองดี สำคัญกว่าคนอื่นและเย่อหยิ่ง ทำให้เกิดความแตกร้าวกันได้ง่าย เพราะสิ่งเหล่านี้สร้างกำแพงระหว่างผู้คนไว้ คิดว่าตนไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่น หรือผู้อื่นควรปฏิบัติต่อตนเองดีกว่านี้  ความถ่อมใจสร้างสะพานให้ความสัมพันธ์ต่าง ๆ ราบรื่นและผ่อนคลาย ความถ่อมใจคือการยอมรับความอ่อนแอหรือความผิดพลาดของตนเอง และอดทนต่อความผิดพลาดของผู้อื่น ยอมรับฟังคำตักเตือนและยกย่องผู้อื่น “ จงให้เกียรติคนอื่นมากกว่าให้เกียรติตนเอง อย่าสนใจแต่ชีวิตตนเอง แต่จงสนใจชีวิตของคนอื่น (ฟป 2 : 3-4 )”   ความถ่อมใจไม่ใช่คิดว่าตนเองต่ำต้อย แต่เป็นการคิดถึงตนเองน้อยลง และคิดถึงคนอื่นมากขึ้น ทำความเข้าใจชีวิตและความจำเป็นของผู้อื่น บางครั้งข้าพเจ้าเคยหงุดหงิดกับความล่าช้าของงานที่ทำร่วมกับผู้อื่น แอบบ่นว่าเขาในใจว่าทำไมไม่รับผิดชอบในส่วนของเขาเอาเสียเลย แต่เมื่อเราได้รู้สาเหตุว่าจริง ๆ แล้วเขามีหน้าที่รับผิดชอบอื่นอีกมากมาย หรือบังเอิญที่มีเหตุขัดข้องที่คาดเดาไม่ได้ ทำให้ข้าพเจ้าต้องรู้สึกเสียใจกับความคิดของตนเองกับความรู้สึกขุ่นมัวในใจ ดังนั้นการถ่อมใจก็เป็นทางออกที่ดีสำหรับเรื่องนี้

        สำหรับวันนี้ขอบอกไว้ 2 ข้อก่อน เนื่องจากง่วงนอนแล้ว จะมาเล่าให้ฟังต่อวันหน้านะคะ หวังว่าท่านผู้อ่านจะยังรอกันอยู่