การเรียนที่ดีมีวิธีอยู่มากมาย
คุณค่าของการศึกษาไม่ได้ขึ้นอยู่กับวิธีที่ดีที่สุด
แต่อยู่ที่วิธีที่ใช้นั้น เราเลือกด้วยเสรีภาพของเราหรือเปล่า

การเรียนที่ดีเรียนช้าเรียนเร็วไม่ใช่เรื่องสำคัญ
คุณค่าของการศึกษาไม่ได้ขึ้นอยู่กับใช้เวลามากหรือน้อย
แต่อยู่ที่เราใช้เวลาไปอย่างไรและเพื่ออะไร

การเรียนที่ดีบางทีก็ไม่จำเป็นต้องทำตามใคร
คุณค่าของการศึกษาไม่ได้ขึ้นอยู่กับการยึดมั่นคำสอนใดใด
แต่อยู่ที่เราเป็นอิสระจากคำสอนของผู้อื่นและตัวเราได้หรือไม่

การเรียนที่ดีเกิดขึ้นได้โดยไม่ต้องมีตำราและครู
คุณค่าของการศึกษาไม่ได้ขึ้นอยู่กับการมีครูและตำราที่ดี
แต่อยู่ที่เราเป็นครูและตำราให้ตนเองได้ดีเพียงใด

การเรียนที่ดีไม่ใช่วัดกันที่ผลสำเร็จ
คุณค่าของการศึกษาไม่ได้ขึ้นอยู่กับการพบความสำเร็จ
แต่อยู่ที่เราจะสำเร็จอยู่ในทุกๆขณะที่เรียนรู้ได้อย่างไร

เราจะสังเกตได้ว่าบทเรียนที่เราพอใจนั่นเอง
ได้ปิดกั้นเราไว้จากประโยชน์ที่เราจะได้จากบทเรียนนั้น
หลังจากความพอใจ เรายังต้องไปให้ถึงความเข้าใจด้วย

เราจะสังเกตได้ว่า คำสอนที่เราคิดว่าเข้าใจแล้วนั่นเอง
ได้ปิดกั้นเราไว้จากสัจจธรรมที่เราควรจะรู้จากคำสอนนั้น
หลังจากคิดว่าเข้าใจ เรายังต้องเข้าให้ถึงด้วย

เราจะสังเกตได้ว่า ครูที่เราเชื่อฟังโดยไม่อาจโต้แย้งได้นั่นเอง
ได้ปิดกั้นเราไว้จากการรู้จักตนเองด้วยตัวของเราเอง
หลังจากฟังด้วยหูดูด้วยตา เรายังต้องฟังและดูด้วยใจ

เราจะสังเกตได้ว่าวิธีการเรียนรู้ที่เราไม่เปลี่ยนแปลงเลยนั่นเอง
ได้ปิดกั้นเราไว้จากโอกาสแห่งการเรียนรู้ที่กว้างขวางและลุ่มลึก
หลังจากเลือกวิธีที่ดีที่สุด เรายังต้องอยู่เหนือวิธีนั้นให้ได้ด้วย

เราจะสังเกตได้ว่าความสำเร็จที่เรายึดมั่นไว้นั่นเอง
ได้ปิดกั้นเราไว้จากความก้าวหน้าไปในธรรมที่ควรจะเป็น
หลังจากความสำเร็จ เรายังต้องสำเร็จโดยไม่มีเราด้วย

เราให้กำลังใจตนเองได้
ด้วยการปลื้มใจในการเปลี่ยนแปลงข้างในก่อนข้างนอก
และการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้นี่เอง คือการเปลี่ยนแปลงที่มีค่า

เราให้กำลังใจตนเองได้
ด้วยการยินดีกับความเข้มแข็งที่เกิดจากการรู้จักตนเอง
และความเข้มแข็งเช่นนี้นี่เอง คือความเข้มแข็งของชีวิต

เราให้กำลังใจตนเองได้
ด้วยการพอใจกับชีวิตภายในที่ก้าวหน้าไปทีละน้อย
และความก้าวหน้าเช่นนี้นี่เอง คือเส้นทางของมนุษย์

เราให้กำลังใจตนเองได้
ด้วยการอิ่มเต็มอยู่กับความสันโดษในการเรียนรู้
และการอิ่มเต็มเช่นนี้นี่เอง คือสุดยอดของการแสวงหา

เราให้กำลังใจตนเองได้
ด้วยการปิติกับการเป็นอิสระจากคำสอนทั้งปวงในอดีต
และการปิติเช่นนี้นี่เอง คือที่สุดของการเรียนรู้ที่แท้