เฌวาไปโรงเรียน
ผมเองคาดหวังกับเฌวาไว้หลายประการ มีภาพอยู่ในใจพอสมควรว่าอยากเห็นเฌวาเป็นอย่างไร
ไม่เพียงอธิฐานขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น ผมยังให้ความสำคัญกับการสร้างปัจจัยเงื่อนไข และสภาพแวดล้อมให้เอื้อต่อการหล่อหลอมเฌวาด้วย
การเลือกโรงเรียนเป็นเรื่องหนึ่งที่ผมกับภรรยาปรึกษากันอยู่นาน ก่อนเฌวาจะหัดคลานด้วยซ้ำ ต่างช่วยกันหาข้อมูลโรงเรียนที่ดี (ในทัศนะของเรา) ซึ่งส่วนใหญ่เป็นโรงเรียนทางเลือก เช่น โรงเรียนรุ่งอรุณ, วรรณสว่างจิต, ดรุณสิกขาลัย, อนุบาลทอสี, อนุบาลบ้านรัก, จิตตเมตต์ (ปฐมวัย) และเพลินพัฒนา
และดูเหมือนจะลงเอยที่โรงเรียนเพลินพัฒนา เพราะอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก
เพราะรู้ว่าค่าเล่าเรียนแพงมาก ผมและภรรยาจึงเตรียมการและวางแผนด้านการเงิน เพื่อหาเงินส่งเสียเฌวา เราทั้งคู่เริ่มเก็บเงินเป็นรายเดือนเพื่อการณ์นี้โดยเฉพาะ
ผมมีเวลาคิดมากขึ้นหลังจากนั้น
แน่นอนว่าเราอยากให้ลูกได้สิ่งที่ดีที่สุด แต่ผมก็ไม่อยากให้ลูกเป็นเทวดา เป็นคนส่วนน้อยที่อยู่บนยอดของสังคม ผมพึงใจให้ลูกเป็นส่วนหนึ่งของมวลชนมากกว่า แม้จะมีความคิดจิตใจที่ต่างออกไป แต่ก็เป็นสมาชิกที่อยู่ร่วมกันได้กับมวลชน คนส่วนใหญ่ของประเทศ
ผมกลับมาคิดเรื่องโรงเรียนที่จะให้ลูกเข้า โรงเรียนเพลินพัฒนาเป็นโรงเรียนที่ดีมาก มีระบบการศึกษาที่ต้องตรงกับความคิดความต้องการของผม แต่นั่นก็มิใช่สังคมจริง เป็นสังคมที่ค่อนไปทางอุดมคติ บริบทและสภาพแวดล้อมถูกสร้างที่ผิดแผกไปจากความเป็นจริงของสังคมที่ความเป็นจริงมีเรื่องราวหลากหลายทั้งซับซ้อนและบีบคั้น และที่สำคัญมิใช่โรงเรียนของมวลชน เป็นโรงเรียนของคนกลุ่มน้อยที่มีทางเลือก มีโอกาสที่จะเลือก ผมถามตัวเองว่าจะเอาแบบนั้นไหม แน่นอนว่าผมเริ่มลังเล...
...
เมื่อก่อนบ้านเรามีเด็กทำงานบ้านคนนึง เป็นชาวพม่า ชื่อ “เอมมี่” นิสัยดีมาก ขยันขันแข็ง ซื่อสัตย์ และรักเฌวามาก
เอมมี่กลับไปเยี่ยมบ้าน และไม่ได้กลับมาทำงานที่บ้านอีก ยายก็ไม่อยากจะรับเด็กคนใหม่ เพราะยังคาดหวังว่าเอมมี่จะกลับมาอีก
เอมมี่เป็นกำลังหลักของบ้านในการช่วยดูแลเฌวา โดยเฉพาะยามผมและแม่เฌวาไม่อยู่ ทำให้ยายไม่เหนื่อยมากเกินไป วันที่เอมมี่ไม่อยู่ ยายเหนื่อยมาก เพราะเฌวาดื้อและซนสุด ๆ จนยายทนไม่ไหว จึงคิดเอาเฌวาไปเข้าโรงเรียนเตรียมอนุบาล ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านราว ๒๐๐ เมตร
แม้ผมไม่เห็นด้วย แต่ก็มิได้ขัด เนื่องจากเห็นขีดจำกัดในการดูแลเฌวา เพราะผมและแม่เฌวาต้องออกไปทำงานนอกบ้านเกือบทุกวัน
...
วันนี้เป็นวันที่สามที่เฌวาไปโรงเรียน ผม แม่เฌวาและน้าอ้น เดินไปส่งเฌวาไปโรงเรียน
ผมและแม่เฌวาจิตตกมากเมื่อเห็นเฌวาร้องให้เมื่อเราจะกลับบ้าน ครูพี่เลี้ยงอุ้มเฌวาไป ร้องลั่น ผมใจคอไม่ดี สงสารแต่ก็ต้องตัดใจ ผมเรียนรู้หลักพรหมวิหารสี่ได้อย่างลึกซึ้ง รักลูก มีเพียงเมตตา และกรุณา เท่านั้นไม่เพียงพอ อุเบกขา เป็นหลักธรรมที่ผู้เป็นพ่อแม่ต้องหมั่นเจริญภาวนา
ผมรู้ซึ้งอย่างเต็มเปี่ยมกับการเจริญภาวนา “อุเบกขาธรรม” ในระยะสองสามวันมานี้
ยิ่งมีความรักและเมตตาต่อลูกมากเท่าไร ความยากลำบากในการสร้างสมอุเบกขาก็ยิ่งยากขึ้นตามไป
เพราะรู้ว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นต่อการสร้างความเติบโตแก่ลูก จึงไม่ทางเลี่ยงที่จะไม่ปฏิบัติ
ก่อนหน้ารู้ทั้งรู้ว่าพ่อแม่ต้องมีพรหมวิหารธรรมครบทั้งสี่ แต่เพิ่งรู้ว่าเวลาทำจริง ๆ แล้วมันไม่ง่าย
...อยากให้เวลาผ่านไปเร็ว ๆ จะได้ไปรับเฌวากลับบ้าน
...
ส่งเฌวาไปโรงเรียน
แวะทักทายผู้คนรายทาง
ก่อนที่เฌวาจะไปโรงเรียนอย่างเป็นทางการเมื่อต้นสัปดาห์ ยายและแม่พาเฌวาซ้อมก่อนไปโรงเรียนจริง ๆ วันนั้นเฌวาสนุกมาก เพราะในห้องเรียนมีของเล่นมากมาย มีเพื่อนมากมาก ยายและแม่ชวนให้กลับก็ไม่ยอมกลับ บอกให้แม่และยายกลับไปก่อน กว่าจะเกลี้ยกล่อมเอากลับบ้านแทบแย่ กลับมาถึงบ้านหน้ายังงอนนิด ๆ
วันแรกที่ไปโรงเรียน ยาย แม่เฌวาและผมเดินไปส่งเฌวาที่โรงเรียน เฌวาดูตื่นเต้นมาก เข้าไปในห้องเล่นของเล่นอย่างเพลิดเพลิน แล้วก็กลับ เฌวาอยู่ได้ไม่ร้องให้
โรงเรียนของเฌวา
ของเล่นในห้องเรียน
วันที่สองผมกับยายไปส่งเฌวาที่โรงเรียน แม้มิมีท่าทีอิดออด แต่เมื่อผมหันหลังกลับเฌวาเริ่มร้องให้ ครูต้องอุ้มเข้าห้องไปสักพักก็หยุด ผมแอบดูอยู่หน้าห้อง พี่คนหนึ่งเข้ามาเล่นด้วยเฌวาก็หยุดร้องให้
เมื่อวาน เป็นวันที่สามผมและแม่เฌวาเดินไปส่งเฌวา เมื่อจะกลับเฌวาร้องให้มาก กว่าจะตัดใจออกมาจากโรงเรียนได้ต้องทำใจยกใหญ่
ราวบ่ายสอง ยายเดินไปรับเฌวากลับบ้าน เฌวากลับมาถึงบ้านไม่ร่าเริงแจ่มใส ดูซึมและหงอยไปถนัดตา สวักพักก็หลับคาอกแม่ ตกเย็นพาเฌวาออกไปทำแปลงผัก เฌวาออกมาด้วย ให้เฌวาเล่นน้ำในท่อซีเมนต์ที่เคยเล่น แต่ดูไม่สนุกเหมือนทุกครั้ง ความดื้อ ความซน ความร่าเริงเฌวาหายไปไหน ผมสงสารลูกจับจิต...
จนกระทั่งเกือบค่ำ ๆ เฌวาคนเดิมค่อยกลับคืนมา คืนนั้นตอนเข้านอนผมเอาเฌวานอนบนอก ไม่อยากให้เช้าเร็ว เพราะเดี๋ยวเฌวาจะไปโรงเรียน ไม่อยากเห็นเฌวาร้องให้ ไม่อยากเห็นตัวเองจิตตก
...
ความเห็น (46)
สวัสดีครับ
- หลาน เฌวา โชคดีมากได้อยู่โรงเรียน ที่มีคุณภาพ
- ผมได้มีโอกาสสัมผัสกับทีมบริหารของโรงเรียนเมื่อ 2-3 ปี ที่ผ่านมา
- ขอแสดงความยินดีกับคุณพ่อคุณแม่ด้วยครับ
สวัสดีครับ อ.นายประจักษ์ ปานอินทร์
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
เพิ่งไปรับเฌวาจากโรงเรียน...
ค่อยยังชั่ว วันนี้เฌวาแจ่มใส ไม่หงอยซึมเหมือนเมื่อวาน
สวัสดีครับท่านหนานเกียรติ อ่านบันทึกของท่านบันทึกนี้แล้ว ทำให้นึกถึงโรงเรียนของผมช่วงเปิดเทอมใหม่ ๆ แถวบานหน้าต่างห้องเรียนอนุบาลทุกบานจะมีแต่ใบหน้าของผู้ปกครองที่แอบมองดูลูกหลานครับ อิ อิ
ส่งกำลังใจให้น้องเฌวาไป รร ค่ะ
- น้องมี่ไป รร วันแรก โบกมือบ้ายบาย ยิ้มแล้วเดินเข้า รร ไปเลยค่ะ
- วันที่สอง และ สาม เริ่มบ่น ไม่อยากไป รร ฮ่าๆๆๆ บอกว่าคุณครูดุค่ะ
สวัสดีค่ะ
น้องหนานเกียรติ
แวะมาทักทายค่ะ
และส่งกำลังใจให้เจ้าตัวน้อยเฌวาไปโรงเรียนค่ะ
เด็กก็เป็นอย่างนี้ค่ะตอนไปโรงเรียนใหม่ๆยังไม่เคยต้องจากพ่อ แม่ ก็ร้องงอแงค่ะ
พอสักพักได้เจอเพื่อนๆก็ดีขึ้นเองค่ะ
พยายามเข้านะค่ะลูกเฌวา สู้ๆๆๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่หนานเกียรติและน้องเฌวา
แวะมาให้กำลังใจคุณพ่อ-คุณแม่-คุณย่า และน้องเฌวาค่ะ
นี่ล่ะหนาเขาว่า ยิ่งรักก็ยิ่งห่วง พ่อแม่ทุกคนต่างรักและห่วงลูกมากมายเสมอ
ไม่นานเขาก็คงโตพอที่จะเรียนรู้ และเข้าใจ ว่าทำไมเเขาต้องไปโรงเรียน
น้องเฌวาต้องเก่ง และเข้มแข็งแน่นอน พี่หนานและคุณแม่น้องเฌวาก็ต้องเข้มแข็งมากๆนะคะ...เอาใจช่วยค่ะ
- ยากเหมือนกันเนอะ
- สมัยก่อนไปโรงเรียน
- จำได้ว่า กลัวคุณครู
- ดุมากๆๆๆ
- เฌวาอยู่สักพัก
- คงดีขึ้นครับ ตั้งใจจะไปดูเมล็ดผักให้เฌวาครับ
..ผ่านมาหน้านี้...ฝาก อ.ขจิต...คิดถึง..การก้าวเดินของเด็กสองคน...ชมบุญ...และชมชน....ไปในสังคมอนาคต...และความรู้สึกนึกคิดของ..พ่อแม่เด็ก.....(ธรรมชาติย่อมจะ..ดูแลกันเอง...ทางเลือกสุดท้าย..เมื่อสุดสิ้นความเป็น..ความมี..)...ขอให้อยู่เย็นเป็นสุข..ยายธีค่ะ
มาชม
เห็นพ่อแม่มีส่วนสำคัญในชีวิตลูกนะครับ...
สวัสดีค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งเห็นความรักที่มีต่อน้องเฌวา เก็บไว้ให้น้องอ่านนะคะ
การไปรร.เด็กๆจะได้เรียนรู้การอยู่ร่วมผู้อืน...แต่ก็ระวังเรื่องการป่วยบ่อย เพราะเด็กๆยังภูมิต้านทานต่ำ...หวัด ท้องเสีย...
ขอให้น้องไปรร. อย่างมีความสุข....
สวัสดีค่ะ...
ครูตุ๊กแกเคยมีโอกาสได้เข้าอบรมและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคุณครูโรงเรียนเพลินพัฒนากลุ่มหนึ่งหลายท่านอยู่เหมือนกัน เป็นเวลาถึง 1 สัปดาห์
น้องๆกลุ่มนี้ยอดเยี่ยมมากค่ะ มีหลายเรื่องที่ทำให้ครูตุ๊กแกอึ้ง และทึ่งในความสามารถ และความมีน้ำใจ
ดีใจกับน้องเฌวาด้วยค่ะที่ได้เรียนที่เพลินพัฒนา
สู้ๆนะคะเฌวาคนเก่ง ..^___^..
เฌวา คงจะเหนื่อยนะ พี่ว่า
ตอนนี้คงจะเริ่มเรียนรู้การอยู่ร่วมกับเพื่อนๆก่อน
อาจไม่สนุกเท่าวันแรกๆ ตอนแรกครูจะปล่อย
พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)
- ไม่ค่อยได้เห็นคุณพ่อที่อยู่วัดนาน ๆ อบรมเลี้ยงดูบุตร
- ทั้ง ๆ บุตรของท่านเหล่านั้นเติบโตอย่างคนหัวก้าวหน้า เช่น เรียน ไอที เป็นต้น ชดเชยสิ่งที่คุณพ่อขาดไปหรือเปล่าไม่ทราบ
- หนานเกียรติมีวิธีอบรมเลี้ยงดูที่แยบคาย
- ลุ่มลึกอย่างคนเข้าใจ สภาพแวดล้อมภายนอก
- น้องเฌวา คงเติบโตและงดงามสมความตั้งใจของพ่อแม่นะหนูนะ
- หลวงลุงเห็นเฌวาทุกวัน น่ารักมาก
สวัสดีค่ะ...คุณ "หนานเกียรติ"
เย้ๆๆๆ เฌวาไปโรงเรียนแล้ว...ส่วนมากเท่าที่รับทราบและรับรู้มาเด็ก ๆ เขาจะติดพ่อ แม่ ยาย และคนใกล้ชิดที่เลี้ยงดูเขา...ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติที่เกิดจากความเคยชิน ความใกล้ชิด และความผูกพัน พอต้องแยกห่างเด็กมักจะร้องไห้เป็นธรรมดา...ไปเจอสิ่งแวดล้อมแปลกใหม่ ไปอยู่กับคนที่ไม่รู้จัก....อย่าว่าแต่เด็กเลยค่ะ ผู้ใหญ่อย่างเราจากคนรัก ห่างกันหน่อยก็ร้องไห้แล้ว...ยิ่งเป็นเด็กเล็ก ๆ ด้วยแล้ว...ทุกอย่างต้องการการปรับตัวค่ะ...สักพักก็ดีขึ้นเองค่ะ...เคยฟังพ่อแม่เ็ด็กอนุบาล บอกว่าต้องคอยชะแว๊บงาน ไปแอบดูลูกที่โรงเรียน เพราะเป็นห่วงสงสารลูกดูว่าลูกอยู่อย่างไร ร้องไห้ใหม...ฟังดูแล้วทุกข์นะคะ...มีลูกสักคนเป็นห่วงสารพัด...ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณยาย คุณพ่อ คุณแม่ และน้องเฌวานะคะ...เดี๋ยวก็ชินค่ะ...ให้เขาได้รู้จักกับเพื่อน ๆ ได้ทำกิจกรรมสนุก ๆ เดี๋ยวก็จะบอกว่า..."ยายกลับบ้านไปก่อน เฌวาเดินกลับเองได้ไม่ต้องห่วง"...อิๆๆๆ แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
พี่เเคนมาเป็นกำลังใจให้น้องเฌวาเรียนหนังสืออย่างมีความสุขนะครับ
- เฌวาเข้าโรงเรียนแล้ว ดีใจด้วยนะคะ
- น้ำชาเองก็มีเจ้าตัวเล็กที่จะต้องเข้า อ.1ปีหน้า เจ้าตัวโตจะเข้า ม.1 ปีหน้า คิดมากเหมือนกันในการหาโรงเรียนให้เจ้าตัวเล็ก 2 วัย แต่ในจังหวัดเราไม่มีโรงเรียนทางเลือก แล้วก็ต้องบอกว่าติดเจ้าตัวเล็กทั้ง 2 วัย จึงยังไม่ยอมให้เจ้าตัวน้อยเข้าเตรียม
- เรื่องพี่เลี้ยงน้ำชาก็มีปัญหาทุกคนที่มาอยู่เมื่อกลับบ้านก็ไม่กลับมาอีก ไปแต่งงานหมดทุกคน เป็นเด็กบนดอยหมดทุกคน และวันนี้ก็ต้องไปส่งขึ้นรถกลับบ้านที่แม่ลาน้อย แม่ฮ่องสอน บอกว่าคิดถึงแม่ ไม่รู้จะกลับมาหรือเปล่าได้แต่ลุ้น จะให้เรียนหนังสือที่นี่เลยเค้าอยากเรียนหนังสือ ถ้าไม่มาเจ้าตัวน้อยก็ต้องส่งเข้าเตรียมอนุบาล แอบไปขอคุณครูไว้แล้ว ถ้าพี่เลี้ยงไม่กลับมา
- น้องเฌวาจ๋า เด็กดีอย่าทำเศร้าให้คุณพ่อกังวลนะคะ เด็กดี
สวัสดีค่ะ
วันแรกที่ลุกไปโรงเรียน
แม่เหมือนจะใจหายค่ะ ไม่ได้เห็นหน้าลูกตั้งหลายชั่วโมง
ท่าทางน้องจะสนุกนะคะ
ขอบคุณค่ะที่แวะไปเยี่ยมบันทึกปัญญาเร่งรัดตัดกิเลส
สวัสดีครับพี่หนาน,
วันแรกๆอ่ะครับก็คงอดเป็นห่วงไม่ได้ ยิ่งเห็นเค้าร้องไห้ด้วยแล้ว
ผมว่าอีกหน่อย เฌวา ก็เป็นหัวหน้าแก๊งค์เด็กๆแล้ว อิอิ เฌวาสู้ๆลูก
สวัสดีค่ะ
- ยายครูคิม...อ่านตั้งหลายรอบค่ะ
- กว่าจะลงมือจิ้มตัวอักษร...โตวันโตคืนนะหลาน
- โตด้วยสติปัญญาอันงดงาม
- ยายคิม...ส่งใจมาให้ค่ะ
ป้าไก่ ประกาย แวะมาให้กำลังใจเณวาคะ
ทำใจนะคะ ห่วงก็ห่วง รักก็รัก กลัวว่าลูกจะอยู่โรงเรียนไม่ได้
ใช้เวลานะคะ ถ้าคุณครูที่โรงเรียนเข้าใจ เอาใจใส่ ให้ความรักเด็ก
เณวาจะมีความสุข ในช่วงแรก ไปรับเณวาเร็วหลังทานอาหารเที่ยง
แล้วค่อยขยายเวลาไปรับออกไปเรื่อย ๆนะคะ ให้อยู่โรงเรียนนานขึ้นนะคะ เณวาจะค่อยๆ ปรับตัวได้นะคะ
ขอให้เณวามีความสุขนะคะ คุณพ่อลดความกังวล
ตามมาชมพร้อมให้กำลังใจอีกก้าวสำคัญของเด็กน้อยครับ...
นมัสการพระอาจารย์ครับ (พระมหาแล ขำสุข(อาสโย) [IP: 113.53.31.84])
ขอบพระคุณที่แวะมาเข้าเยี่ยมครับ
ผมเชื่อว่าปรโตโฆษะจะเป็นปัจจัยเอื้อให้เกิดโยนิโสมนสิการ
ผมสร้างโยนิโสมนสิการให้ลูกสาวไม่ได้ แต่เชื่อว่าน่าทำปรโตโฆษะที่เอื้ออำนวยได้ครับ
ผมรู้มาตลอดว่าเป็นพ่อคนต้องมีพรหมวิหารให้ครบทั้งสี่ เพิ่งประจักษ์มาสองสามวันนี้ว่าการเจริญอุเบกขามิใช่เรื่องง่ายครับ
...
สวัสดีครับ
ท่าน นายก้ามกุ้ง
คุณอิง ชาดา ~natadee
พี่ตุ๊กตา
น้อง มะนาวหวาน
อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง
คุณยายธี
อาจารย์ umi
พี่ แดง
คุณพี่ ครู ป.1
อาจารย์ Vij
พี่อ้อยเล็ก
คุณ sha-รพ.แก่งคอย จังหวัดสระบุรี
คุณพี่ ณัฐรดา
did ครับ
บ่ายแก่ ๆ เดินไปรับเฌวาที่โรงเรียน แอบดูเฌวาอยู่หน้าห้องก่อนเข้าไปรับ
ขณะที่คนอื่น ๆ นอนกันหมด เฌวานั่งจ้ออยู่กับครูสองคน
พอเห็นพ่อแม่มาก็รีบคว้ากระเป๋าเตรียมกลับบ้าน
ผมนั่งคุยกับครูพักนึง ครูบอกว่าเฌวาร้องให้ช่วงต้นพักใหญ่ แล้วก็เล่นกับเพื่อน ๆ
เห็นเฌวาไม่เหงา ไม่ซึม ผมโล่งอก โล่งใจมาก
พรุ่งนี้ มะรืนนี้เป็นวันหยุด ต้ังใจจะพาเฌวาไปงานมหกรรมเยาวชน ที่พี่ใหญ่จัด
อาจจะได้พบกับสมาชิก G2K หลายท่านครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ
ลูกคือแก้วตาดวงใจ ลูกเจ็บพ่อแม่ยิ่งเจ็บกว่า ความรักลูก บางครั้งก็ต้องยอมที่จะให้เขาพบเรียนรู้พบสิ่งที่ดีๆ เมื่อถึงเวลาอันควร
สมัยพี่สุ ลูกอายุ 2 ชวบครึ่ง ก็นำไปฝากโรงเรียนที่คิดว่ามั่นใจที่สุดเหมือนกัน เขารับ 3 ขวบครึ่ง พี่สุก็ยุ่งงานเหมือนกัน เอาไปไว้โรงเรียน จะอ่านออกเขียนได้หรือไม่ได้ ไม่เกี่ยง ขอฝากดูแลซักระยะเถอะ แม่ยุ่งเหลือเกิน ต้องทำงานเหมือนกัน
เขาเข้าโรงเรียนก่อนอายุ ฉะนั้นเพื่อนร่วมชั้นกับเขา เพื่อนจะอายุมากกว่าเขาหนึ่งปี แต่มันดุไม่ออก ว่าเพื่อนอายุแก่กว่า พอลูกอายุได้ 17 ปีตอนนี้( มีลูกคนเดียวผู้ชาย)เพื่อนจะอายุ 18 ปี มาบ่นให้แม่ฟัง ทำไมเพื่อนมันถึงโตเร็วกว่า ตัวใหญ่กว่า จะบอกว่าเป็นน้องเขาเกิดทีหลังเขา จะโตเท่ากันได้ไง แต่มันจะระยะหนึ่ง ที่เขาจะโตเท่ากัน แต่ก็จบการศึกษาแล้วปีนี้ต่างคนก็ต่างไปสอบเข้ามาหวิทยาลัย คงจะเลิกถามปัญหานี้แล้ว
เฌวา (เทวา)ลูกเทวดาหรือเปล่าคะสำหรับพี่สุ พงศ์เทวัญ แปลว่า ลูกเทวดา เชื่อสายเทพประมาณนั้น เพราะพี่สุมีลูกคนเดียว หลังจากที่คิดว่า ตนเองจะไม่มีโอกาสมีลูกอีกแล้ว เลยตั้งชื่อแบบนี้ให้คะ เพราะคิดว่าเทวดาประทานให้มาคะ ให้ลูกเป็นเทวดาหมด ระวังพ่อแม่ลำบากนะคะ
มาคอยดูความเจริญเติบโตของลูก ของเฌวา ที่พ่อแม่ได้วางแผนที่ดีไว้ล่วงหน้าให้แล้ว
สวัสดีครับ พี่ครูคิม
พี่คิมลงมาถึงกรุงเทพฯ เมื่อไรครับ
พรุ่งนี้ว่าจะพาเฌวาไปที่งานมหกรรมเยาวชนฯ ด้วย
จะได้เจอกันหรือเปล่าหนอ...
...
สวัสดีครับ พี่ไก่ - ประกาย~natachoei ที่~natadee
คุณครูที่โรงเรียนก็แนะนำเช่นนั้นครับ
วันนี้ไปรับตอนบ่ายสอง
เห็นนั่งจ้ออยู่กับครู ไม่หงอย ไม่ซึม ก็เลยโล่งอก
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจครับ
...
สวัสดีครับ พี่ Mr.Direct
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนให้กำลังใจครับ
...
*-* สวัสดีค่ะ
ไปส่งลูกวันแรก ก็ยังงี้เหมือนกันค่ะ
รัองไห้ไปกับลูกด้วย แถมอยากพาลูกกลับด้วย
ดีแต่พ่อของลูกๆไม่ยอมเท่านั้นเอง
สวัสดีครับ พี่ สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมให้กำลังใจครับพี่
ไปโรงเรียนวันจันทร์หน้าไม่รู้จะเป็นอย่างไร แต่วันนี้ตอนกลับมาอาการปกติ ค่อยยังชั่วหน่อยครับ
สวัสดีครับ คุณนู๋ฏวง
แม่เฌวาก็เป็นแบบนั้น ต้องรีบพากลับก่อนจะร้องให้ตามเฌวา ผมเองก็น้ำตาซึมเลยครับ
สงสารลูกมาก
แต่ก็ต้องตัดใจ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
อย่าลืมไปเยี่ยม วอญ่า “เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่” นะครับ
กู๊ดดี้มาเป็นกำลังใจให้น้องเฌวาคับ..
เก่งจังเลยนะคับ ตัวแค่เนี๊ยะ..
วันแรกของการไปโรงเรียนก็บรรยากาศแบบนี้แหละคับ..คุณพ่อคุณแม่รอวัน นับชั่วโมงอยากไปรับลูกใจจะขาด..
พอตอนนี้ ไปรับที่ รร.ลูกก็ไม่อยากกลับแล้ว..555+ อยากเล่นกับเพื่อน กับคุณครู..
ทุกวันนี้ กู๊ดดี้เรียน อ.1 มาเทอมนึงแล้ว คุณแม่ยังแอบดูอยู่ตามช่องรั้ว รร.อยู่เลยคับ..ดูจนกว่าจะเดินเข้าห้องน่ะแหละ ถึงกลับ..
สู้ๆๆ นะคับ น้องเฌวา..
สวัสดีเจ้า..หนานอย่าได้ใจอ่อนนะที่เห็นเฌวาร้องไห้..มันธรรมดา..มันเป็นเรื่องธรรมดา..ที่เฌวาต้องปรับตัวกับสิ่งรอบข้าง..เนอะๆๆ..มาให้กำลังใจเจ้า..
- เข้าใจมากๆเลยครับ..มีลูกไว้ทำไม มีเอาไว้รัก(ฮา)
- ขอบคุณเรื่องราวดีๆครับ
สวัสดีค่ะ
มาให้กำลังใจค่ะ เป็นเส้นทางที่คนมีลูกและลูกของเราต้องเดินผ่านค่ะ
ระยะเวลาในการปรับตัวของเด็กแต่ละคนไม่เท่ากันค่ะ
ขอให้กำลังใจให้คุณยาย คุณแม่ และคุณพ่อนะคะ นิ่งและมั่นคงไว้
แล้วทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ
คาดคะเนในทางดีว่า......อีกสองสัปดาห์เฌวาจะสนุกกับสิ่งแวดล้อมใหม่ เพื่อนใหม่ สังคมใหม่ที่เริ่มคุ้นเคยค่ะ
มั่นคง......ก่อนอุเบกขา ก็ได้ค่ะ ส่งรอยยิ้มแบบเข้มแข็งเชื่อมั่นให้เฌวา นะคะ
สวัสดีครับ คุณ Giant bird
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
ไม่รู้ว่าเฌวาจะใช้เวลาในการปรับตัวเท่าไร
ที่เห็นใจก็คือเฌวายังเด็กมาก ยังไม่สามขวบเลย
อยากให้เฌวาคุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมใหม่เร็ว ๆ ครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ....
- ธุค่า..
มาสมัครเป็นพี่เลี้ยงเฌวาแทนน้องเอมมี่ค่ะ อิอิ ^^ คาดว่าคงต้องไปฝึกวิทยายุทธที่สำนักเส้าหลินสักสองปีก่อน ถึงพอจะรับมือกับเฌวาได้(หรือเปล่าก็ไม่รู้)
สวัสดีค่ะน้องหนานเกียรติ
อ่านบันทึกน้องหนานมาหลายครั้ง เพิ่งจะคอมเม้นท์ให้น้องครั้งแรก ขออนุญาตนะคะ
เห็นความน่ารักน่าเอ็นดูของเฌวา อดชื่นชมไม่ได้ค่ะ
ประสบการณ์แรกของทุกคนในครอบครัวอยู่แล้ว
พ่อแม่ทุกคนส่งลูกไป ร.ร.วันแรกจะมีอาการแบบนี้กันทุกคนล่ะค่ะ
เข้มแข็งทั้งพ่อ แม่และยายนะคะ เดี๋ยวเฌวาจะปรับตัวได้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะน้องหนาน
สวัสดีครับ น้องต้อม เนปาลี
น้องต้อมครับ ยังไม่ปรากฏว่าสถาบันการศึกษาแห่งใดสามารถเปิดสอนหลักสูตรพี่เลี้ยงเฌวาได้ครับ
เพราะฉะนั้นมิต้องดั้นด้นไปหา สำนักเส้าหลินก็คงยังมิเปิดสอนหลักสูตรนี้
...
วันนี้เฌวาป่วนต้ังแต่เช้า ยังไม่เลิก เย็นนี้จะพาไปปลูกบวบที่พี่ไก่ - ประกาย ส่งมาให้
สวัสดีคะ
ดูคุณเป็นคุณพ่อที่รักลูกมากที่สุดคนหนึ่งนะคะ : )
สวัสดีครับ พี่ครูอี๊ด
ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมเยียนทักทายครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
บทเรียน ความรู้ ความรู้สึก ที่ได้รับถ้าไม่พบกับตัวเองไม่มีทางเข้าถึงได้เลยครับ
อย่างที่ผมบอกเรื่่องอุเบกขา เมื่อก่อนเขียนได้ พูดได้เป็นวรรคเป็นเวร แต่เพิ่งรู้เมื่อไม่กี่วันนี้เองว่าจริง ๆ แล้วมันไม่ง่าย... ผมคงจะไม่กล้าตำหนิคนเมื่อขาดธรรมข้อนี้อีกต่อไป
สวัสดีครับ คุณ ลิลลี่
เฌวาเป็นลูกคนแรกครับ จึงดูออกว่าจะแสดงความรู้สึกล้น ๆ ไปบ้าง
ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมและทักทายครับ
...คอยดูเหอะ....อีกหน่อยน้องเฌวาจะมาปลอบพ่อว่า...
"โอ๋ๆ...พ่ออย่าร้องไห้นะจ๊ะ...หนูไปโรงเรียน แป๊บเดียวก็กลับบ้านแย้ว..." อิอิ
สวัสดีครับ พี่ติ๋ว กฤษณา สำเร็จ
ไม่ต้องรอหรอกครับพี่
สองสามวันที่เดินไปส่งเห็นลูกร้องให้แล้วใจคอไม่ดีเลย
ต้องรีบกลับ กลัวร้องให้ตามลูก
ระยะนี้นั่งทำงานอยู่บ้าน พอกินข้าวกลางวันเสร็จก็นั่งนับเวลาว่าเมื่อไรจะบ่ายสองเพราะจะได้เดินไปรับลูก
เป็นพ่อคนนี่ได้เรียนรู้อารมณ์อะไรเยอะแยะเลย
แหะ แหะ ว่าจะไปบอก อ.ขจิต ซะหน่อย...
พี่เขียนบันทึกให้คุณที่นี่ค่ะ
ฉัน...กับชีวิต Won! Won! » เล่าให้ "คุณหนานเกียรติ" ฟัง : ความต่างของลูกสามคน
...สำหรับคุณโดยเฉพาะ...อิอิ
แวะมาเป็นกำลังใจอีกรอบคับ..อิอิ
ตอน กู๊ดดี้ไปโรงเรียนวันแรก วันแรกไม่ร้องเลยคับ..ที่เหลือร้องทุ๊กวัน..555+
แต่ขากลับจาก รร.นี่ ไม่ยอมกลับนะคับ เพราะเวลาอยู่ รร.มันสนุกนี่นา เพื่อนก็เยอะ
แต่ขาไป เวลาลงจากรถนี่ ต้องหลั่งน้ำตาทุกครั้ง ทำใจไม่ได้เมื่อต้องจากแม่ แง๊ๆๆๆๆ
สวัสดีครับพี่ติ๋ว - กฤษณา สำเร็จ
ไปอ่านบันทึก เล่าให้ "คุณหนานเกียรติ" ฟัง : ความต่างของลูกสามคน มาแล้วครับ
ขอบคุณหลาย ๆ เลยครับ
...
สวัสดีครับ goody krub
เฌวาไปเรียนสัปดาห์ที่สองแล้ว ยังร้องให้อยู่เลย
รอลุ้นอาทิตย์หน้าอีกทีว่าจะเบาลงหรือไม่
ส่วน ข้าว และผักบุ้งเริ่มงอกงามแล้ว ต้นบวบและน้ำเต้ากำลังจะออกครับ
...