°o.O ปลายฟ้า O.o°

* _ * * _ * * _ * * _ *

สมุด

ตะลุยอวกาศ

...ชีวิตความเป็นอยู่ของนักบินอวกาศ...

ชีวิตในอวกาศ

โดยปกติในอวกาศ ของเหลวจะติดอยู่ในภาชนะที่ใส่ได้เพราะแรงตึงผิวหน้าของของเหลวและดื่มได้โดยใช้หลอดดูด

แต่เมื่อกระแทกออกจากภาชนะก็จะเป็นก้อนของเหลวที่ลอยเคว้ง

มื้ออาหารในสภาวะไร้น้ำหนักบนยานอวกาศ

ในยุคบุกเบิกการบินอวกาศระหว่างทศวรรษ 1960 นักบินอวกาศต้องกินอาหารเละๆ ไม่น่ากินโดยการบีบใส่ปากจากหลอดแบบยาสีฟัน

ในยุคยานกระสวยอวกาศ นักบินอวกาศได้กินอาหารอร่อยที่จัดใส่ถาดพร้อมมีด ส้อม ช้อน มีทั้ง ไข่คน สเต็ก หน่อไม้ผรั่ง ฯลฯ

ก่อนที่ ยูริ กาการินจะบุกเบิกทางให้แก่นักบินอวกาศ

เมื่อวันที่ 12 เมษายน ค.ศ. 1961 นั้น

ไม่มีใครทราบว่ามนุษย์จะทนความยากลำบากในอวกาศได้เพียงไร

จะทนต่อแรงที่เกิดจากการปล่อยจรวด ซึ่งทำให้ร่างกายหนักขึ้นถึง 6 เท่า

ตลอดจนทนสภาพไร้น้ำหนักที่เกิดหลังจากนั้นทันทีได้หรือไม่

นักบินอวกาศจะกินอาหารและดื่มน้ำได้หรือไม่

เมื่อไม่มีแรงดึงดูดมาทำให้อาหารและน้ำเข้าลำคอ

แต่หลังจากที่มนุษย์บินในอวกาศมานานกว่า 25 ปี

จึงพบคำตอบว่า "ได้" แต่ก็มีข้อจำกัดอยู่บ้าง

ในยานมีอากาศที่ประกอบด้วยไนโตรเจนและออกซิเจน

มีความกดอากาศในระดับน้ำทะเลปกติและมีอุณหภูมิที่สบายๆ

นักบินอวกาศไม่ต้องใช้เสื้อคลุมหรือเสื้อนอก

อากาศจะหมุนเวียนผ่านเครื่องดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์

และเครื่องกรองอากาศไส้ถ่าน ซึ่งช่วยกำจัดกลิ่นเหม็นอับ

ยานมีระบบควบคุมความชื้นอย่างดี

และมีถังที่อัดแก๊สไนโตรเจนไว้ใช้ปรับความกดอากาศ ส่วนแก๊สออกซิเจนได้

จากออกซิเจนเหลวที่บรรจุไว้ในยาน

วิธีบริโภคอาหารในอวกาศจะแตกต่างไปจากบนโลก

เช่น ในอวกาศเราจะไม่สามารถโยนถั่วลิสงขึ้นไปแล้วอ้าปากรอรับได้

เพราะถั่วจะลอยขึ้นไปจนกระทบหลังคาของยานโดยไม่ร่วงลงมา

ดังนั้นเราจึงต้องป้อนอาหารเข้าปากอย่างระมัดระวังแต่เมื่ออาหารเข้าปากแล้ว

สภาพไร้น้ำหนักก็หมดความหมาย

เมื่อเรากลืนอาหารตามปกติ อาหารก็จะลงไปในลำคอ

ที่จริงจะเรียกว่า "ลง" หรือ "ขึ้น"

ส่วนการดื่มนั้นมีปัญหา เช่น เราไม่สามารถรินน้ำส้มได้

เพราะน้ำส้มจะไม่ไหลออกมาจากขวดถ้าเขย่าให้ออกมา

มันก็จะเด้งออกมาแล้วกระจายเป็นหยดเล็กๆ ลอยไปทั่ว

ดังนั้นเราจึงต้องใช้เครื่องมือที่คล้ายปืนฉีดน้ำฉีดเข้าปาก

หรือไม่ก็ใช้หลอดดูด ซึ่งจะใช้ได้ผลดีเหมือนบนโลก

เพราะอากาศจะกดให้ของเหลวขึ้นมาตามหลอด

3,000 แคลอรีต่อวัน

อาหารที่จัดไว้ให้นักบินอวกาศมีหลายชนิด

และต้องพยายามให้มีลักษณะและกลิ่นน่ารับประทานแต่ละมื้อให้พลังงาน

โดยเฉลี่ย 3,000 แคลอรีต่อวัน

ซึ่งนับว่าสูงสำหรับผู้อยู่ในที่แคบๆ ไร้แรงดึงดูด

แต่นักบินอวกาศต้องใช้กำลังมากแม้จะทำเรื่องง่ายๆ

เช่น เวลาที่หมุนคันบังคับ ร่างกายจะพลอยหมุนตามไปด้วย

เมื่อก้มลงผูกเชือกรองเท้าตัวก็จะตีลังกาตามไปด้วย

การที่ต้องทำกิจกรรมต่างๆ ด้วยวิธีผิดธรรมดาเช่นนี้

ทำให้ร่างกายได้ใช้แคลอรีที่ได้รับในปริมาณมากกว่าปกติ

การจัดสัดส่วนอาหารก็แตกต่างจากอาหารบนโลก

ทั้งนี้เพื่อชดเชยการเปลี่ยนแปลงของร่างกายระหว่างที่อยู่ในอวกาศ

ซึ่งจะเกิดขึ้นทันทีที่เข้าสู่อวกาศและเห็นได้ชัดภายในสัปดาห์ต่อมา

ยิ่งอยู่ในอวกาศนานเท่าใดผลกระทบก็มากขึ้นเท่านั้น

เช่น กล้ามเนื้อหัวใจเสื่อมถอยลงเมื่อขาดแรงดึงดูดที่มันเคยต้องต่อสู้

กล้ามเนื้อขาก็เสื่อมลงเช่นกัน

เพราะเดินไม่ได้เหมือนบนโลก ด้วยไม่มีอะไรช่วยให้เท้าติดพื้น

แต่การเปลี่ยนแปลงที่มีผลร้ายแรงที่สุดอย่างหนึ่ง

คือการสูญเสียแคลเซียม ซึ่งทำให้ปริมาณและความแข็งแรงของกระดูกลดลง

เม็ดเลือดแดงก็ค่อยๆ ลดลงเช่นกัน

สาเหตุยังไม่ทราบแน่ขัด แต่ถ้ายังตอบปัญหานี้ไม่ได้

การเดินทางในอวกาศเป็นเวลานานก็จะยังไม่ปลอดภัยอย่างแท้จริง

อาหารที่มีเกลือแร่สมบูรณ์สามารถช่วยลดการเปลี่ยนแปลงได้

แต่ยังไม่ถึงขั้นที่แพทย์อวกาศพอใจ

การออกกำลังกายช่วยลดการเสื่อมของกล้ามเนื้อได้

และจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับการอยู่ในอวกาศนานๆ

เข่น นักบินอวกาศชาวรัสเซียที่ต้องประจำอยู่ในสถานีอวกาศ

ซาลยุต (Salyut) และมีร์ (Mir)

"สักวัน...เราคงได้มีโอกาส...ขึ้นไปบนอวกาศ...กับเขาบ้าง"

โดย เด็กชายพีระยุทธ หมายเกิด ชั้น ป.6

( นามแฝง คนต้นทาง.... )

เขียนใน GotoKnow โดย °o.O ปลายฟ้า O.o°
ใน (¯`• คบเด็กสร้างบ้าน •´¯)

คำสำคัญ (Tags): #คบเด็กสร้างบ้าน#ตะลุยอวกาศ

หมายเลขบันทึก: 236949เขียนเมื่อ 23 มกราคม 2009 15:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:11 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (27)

°o.O ปลายฟ้า O.o°

เขียนเมื่อ 23 มกราคม 2009 16:50 น. ()

วันนี้ปลายฟ้า...
ได้ให้เด็กนักเรียนฝึกสร้างบันทึก..เป็นของตัวเอง
ตามความสนใจ
ข้อมูลอาจไม่สมบูรณ์มากนัก..
เพราะเป็นการเปิดโอกาสให้เด็ก ... ได้เรียนรู้
ติดบล็อก...ที่มีประโยชน์...
ดีกว่าติดสิ่งให้โทษอย่างเกมออน์ไลน์...

รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)

เขียนเมื่อ 23 มกราคม 2009 19:02 น. ()

เป็นความคิดที่ดีมากค่ะ น้องปลายฟ้า
ครูอิงคิดว่า ได้ท่องอวกาศ นะเนี่ย
ครูอิงยังทำแบบนี้ไม่ได้เลยค่ะ
เด็กรุ่นใหม่เนี่ยจะเก่งคอมกันนะคะ
เอ๊ะ คงเป็นเพราะมีต้นแบบดี แบบน้องปลายฟ้า แน่เลย

นาง พรรณา ผิวเผือก

เขียนเมื่อ 23 มกราคม 2009 19:07 น. ()

สวัสดีค่ะ

* ใช่เลยค่ะติดบล็อกที่มีประโยชน์ดีกว่าติดอื่นๆ ที่ไร้สาระและทำร้ายตนเอง

* เด็กชายพีระยุทธ หมายเกิด คบได้แล้วค่ะ...น่าจะสร้างบ้านได้สำเร็จ

* เป็นกำลังใจให้ค่ะ

* สุขกายสุขใจนะคะ

add

เขียนเมื่อ 23 มกราคม 2009 19:08 น. ()

ดีจังเลยนะคะ..ติดบล็อกมีประโยชน์..ดีกว่าติดเกมส์เป็นไหนไหน..เข้าท่านะคะ

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 23 มกราคม 2009 19:13 น. ()

สวัสดีค่ะ

ป้าคิมกว่าจะอ่านจบ
รู้สึกแสบตาค่ะ
โอย..แย่นะคะสายตาคนแก่ละอย่างนี้

krutoiting

เขียนเมื่อ 24 มกราคม 2009 12:11 น. ()

น้องปลายฟ้าคะ

เป็นความคิดที่ดีมากค่ะ

ครูชี้นำทางที่ดี เด็ก... อนาคตของชาติก็จะเติบโตป็นคนดี มีคุณภาพ คู่ คุณธรรม

........................

ต้องขอชมเชย ดช พีระยุทธ หมายเกิด

นักเรียนชั้นป 6.ผู้มีนามแฝงว่า "คนต้นทาง"

สุดยอดเลยนะคะลูก เขียนอีกนะคะ ครูต้อยจะคอยติดตามอ่านบทความของหนู และจะพาเพื่อนๆที่สหกรณ์นิคมเกลือมาอ่าน แลกเปลี่ยนความรู้กัน

สิ่งที่ลูกฝัน และทำ เป็นสิ่งดีงาม พยายามทำต่อไป อย่างสม่ำ เสมอนะคะ

ครูต้อยเองค่ะ

เหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์

เขียนเมื่อ 24 มกราคม 2009 12:30 น. ()

คุณปลายฟ้า ครับ มหาเองอ่านแล้ว ชื่นชมเด็กชาย พีระยุทธ หมายเกิด ที่ได้ครูที่ดีและเป็นการแสดงออกทางสื่อ บอกพีระยุทธ ฯ มหาชื่นชม มหาอยากให้เขาเป็นทหารอากาศ จะได้ปกป้องประเทศ