มีสุขล้น บนถนน ที่สร้างสรรค์
นั้นคงมั่น อันหอมหวล อบอวนเสมอ
เขียนบทกลอน ตอนได้เห็น เช่นที่เจอ
นำเสนอ เพื่อผ่อนคลาย สบายใจ
คำทุกคำ ที่รำพัน ล้วนสรรสร้าง
ใคร่ปูทาง ให้ลืมทุกข์ สุขพบได้
มีอ่อนหวาน ซ่านซาบซึ้ง ซึ่งทรวงใน
มีแรงใจ มีความฝัน มั่นคงมา
คือคุณค่า สุนทรีย์ ที่ตระหนัก
คือความรัก ปักลง ตรงปรารถนา
คือแรงใจ ใฝ่สร้างสรรค์ พลันสุขพา
คือภาษา ใจถึงใจ ให้ใคร่ครวญ
มีสุขล้น บทถนน ที่สรรสร้าง
ไม่เคยห่าง ร้างไปไกล ให้คิดหวน
เสียงดนตรี เสียงกลอนแว่ว ดังแผ่วครวญ
ช่างเย้ายวน หวนคิดถึง ซึ่งความงาม
...............................
"สุนทรียะผ่านบทกลอน"
ณ วันที่ 2 มีนาคม 2553
บนถนน คนกวี ที่สรรค์สร้าง
ไม่เคยร้าง ห่างมิตร ร่วมคิดฝัน
เรียงอักษร กลอนกานท์ สานต่อกัน
ก่อผูกพัน มากล้น คนกวี
ถ้านั่งรถผ่านถนนสายนี้..น่าจะได้บทกลอนหลายบทนะ
สวัสดีค่ะ
ขอบพระคุณครับ ท่านอาจารย์ก้ามกุ้ง
ขอบพระคุณมากๆ นะครับ ท่านอาจารย์กิ่งไผ่ใบหลิว
ขอบใจมากครับ น้องซิลเวีย
ถนนสายนี้สั้นนักแต่ยาวไกลตามความฝัน
เอามาฝากค่ะ
ขอบพระคุณครับครู ต้อย