ขอบคุณมากค่ะคุณโอ๋

ดิฉันจะตั้งใจเขียนเรื่อง การรู้เท่าทันการสื่อสาร ต่อไปจนกว่าจะถึงตอนจบค่ะ  ถึงแม้เรื่องนี้จะดูง่วงๆไปบ้าง  แต่คนเขียนยังมีกำลังใจเต็มเปี่ยม เพราะ Gotoknow เป็นพื้นที่แห่งมิตรภาพและการเอื้อเฟื้อแบ่งปัน  (เริ่มมาตั้งแต่ข้อคิดเห็นแรก  ..เริ่มต้นก็รู้สึกดีแล้วค่ะ)

สัญญามีตรามั่นก็จะเรียกกระดาษชิ้น
ละทิ้งธรรมมะสิ้น เพราะอ้างคำว่าจำเป็น
***************************

ตามไปอ่าน วิธีสอนแปลก ๆ มาค่ะ

ชอบค่ะ

เคยจดจำ*ครูคนหนึ่งของเราที่วิธีสอน "เหมือนไม่ได้สอน" ท่านหนึ่ง ท่านสอนภาษาไทยตั้งแต่น้องอยู่ประถมห้า เป็นโรงเรียนสอนพิเศษแบบการกุศล สอนธรรมะเป็นหลัก สอนเด็กนอกเวลา ไม่เลือกเด็กที่รับมาเรียนเลยค่ะ รับทุกคนที่มาเรียน ไม่เลือกชั้นวรรณะ,ไม่เลือกศาสนา (ศาสนาพุทธนี่ใจกว้างเป็นแม่น้ำ..)

นักเรียนใส่ชุดโรงเรียนกลางวันของตัวเองมาเรียนค่ะ สวมรองเท้าแตะได้

นักเรียนบางคนกลางวันไม่ได้เรียน คงมีความจำเป็น ก็ให้ใส่ชุดสุภาพหน่อยมาได้

ชื่อ"โรงเรียนยุวพุทธิกสมาคม" ตอนนั้นน้องอยู่ชลบุรีค่ะ

*ครูคนหนึ่ง คนนี้มีส่วนอย่างมากที่เป็นแรงบันดาลใจให้เรา ซึ่งเพิ่งจบการเรียนชั้นประถมต้นจากโรงเรียนจีนมา สนใจและชอบภาษาไทยมาก

ท่านมักจะนำรางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ ติดมือมาที่โรงเรียน

ท่านให้เด็ก ๆ เขียนไทย คำไทยตามคำบอก

แล้วเมื่อเฉลยก็อธิบาย ความหมายของคำศัพท์นั้น ๆ
ท่านไม่ได้สอนสนุกขบขันมากนัก แต่ท่านมีความเมตตาปราณีเต็มเปี่ยม

เด็กคนไหนไม่มีดินสอ ท่านเอามาเผื่อและให้ไปใช้ที่บ้าน

ท่านแต่งกายเรียบร้อย สมถะ

....มีอีกมาก เขียนเป็นบันทึกน่าจะเหมาะสม...

แหมเกือบลืมบอกตอนสำคัญว่า เด็กหญิงเล็ก กวาดรางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ เกือบทุกคืน

จนครูมากระซิบวันหนึ่งว่า "หนู ต่อนี้ไป ครูขอให้คนอื่น ๆ เขาแข่งกันนะ แต่ครูมีสิ่งละอันพันละน้อยแก่หนู นะครับ"

น้องจึงได้บทเรียนบทแรก ว่า

เรียนเพื่อรู้และการแบ่งปันมิใช่แข่งขัน..เสมอไป

• การรู้เท่าทัน เป็นเรื่องที่จำเป็นมากสำหรับเด็กยุคใหม่ ซึ่งดูเหมือนว่า จะยังขาดมากเช่นกัน
• มีการนำเรื่องนี้เป็นประเด็นสำหรับเด็ก เป็นกุศล
• ผมเสนอวิธีหนึ่ง ที่ตัวเองใช้แล้ว คิดว่า กระตุ้นการเรียนรู้ได้พอสมควร
• คือ เวลาเปิดทีวี ใช้วิธี "ปิดเสียง ดูภาพอย่างเดียว แล้วลองไตร่ตรอง"

มาสนับสนุนเหมือนเคยค่ะ

สำคัญที่สุดเลยเรื่องนี้

จะทำให้แก้ปัญหาในสังคมอีกหลายๆเรื่องได้โดยอัตโนมัติ

พี่แอมป์เคยทำงานหรือดูงานของสถาบันมายาที่เค้าทำโครงการเด็กไทยรู้ทันสื่อเมื่อหลายปีก่อนรึเปล่าค่ะ ที่คณะมัทเชิญทางทีมงานมาสอนนศ.ปี 3 น่าชื่นชมครูเหล่านี้มากเลยค่ะ น่าแนะนำให้เค้ารู้จักพี่แอมป์จริงๆ

อีกหน่อยพอค้น การรู้เท่าทันการสื่อสาร ในเว็บไซต์ของไทย ก็จะมีคำนี้ขึ้นเต็มไปหมดเลยเย้!

สวัสดีค่ะคุณหมอเล็ก

โอ้โห...  ขุดลงมาถึงก้นกรุเลยนะคะ แถมตามไปถึงต้นตออีกด้วย  พี่แอมป์ทึ่งคุณหมอเล็กจริงๆ !! 

ความประทับใจที่คุณหมอเล็กมีต่อคุณครูท่านนั้นน่ารักจังค่ะ  นี่คงเป็นแรงบันดาลใจครั้งสำคัญครั้งหนึ่งที่ส่งผลให้คุณหมอเล็กมีพื้นฐานทางภาษาไทยในระดับดีมาก  และคงส่งผลถึงพื้นฐานทางภาษาและจินตนาการของลูกภูด้วย  ..อย่างมีนัยสำคัญ.. : ) 

                    และข้อคิดสำคัญที่คุณหมอเล็กได้เรียนรู้จากคุณครูท่านนั้น

                    "เรียนเพื่อรู้และการแบ่งปันมิใช่แข่งขัน..เสมอไป"

                             เป็นข้อคิดที่งดงามนักนะคะ : )

ปล.  สมัยแรกๆที่พี่แอมป์เขียนเรื่องการรู้เท่าทันการสื่อสาร ที่วิชาการด็อตคอมนั้น มีผู้ร่วมสื่อสารที่อยู่ในสายวิทยาศาสตร์เป็นส่วนมากค่ะคุณหมอเล็ก ส่วนที่นี่ก็เริ่มมีผู้ร่วมสนทนาที่หลากหลายมากขึ้น แต่โดยภาพรวมแล้วก็ยังอยู่ในสายวิทยาศาสตร์  ทำให้พี่แอมป์รู้สึกทึ่งและประทับใจในมุมมองของผู้ที่ให้เกียรติแวะมาร่วมสนทนาอยู่เนืองๆ

และบันทึก"จุดเริ่มต้น การรู้เท่าทันการสื่อสาร" ที่พี่แอมป์เขียนอย่างมีความสุขและตรงกับใจตัวเองที่สุดนี้ ก็เป็นบันทึกที่ทำให้พี่แอมป์ได้เรียนรู้ว่า "การก่อร่างสร้างรูปความรู้และวิธีคิด เพื่อการให้,การแบ่งปัน และการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน" นั้น  เป็นการสร้างความรู้ที่มีความสุขชะมัดเลย  เพราะไม่มีใครบังคับเรา และเราไม่ต้องไปบังคับใคร   เราสามารถเขียนเล่าในสิ่งเราทำจริงๆได้อย่างเปิดเผย  ตรงไปตรงมา  ตรงกับใจ   ไม่ต้องอยู่ใต้ระเบียบบังคับขององค์กรใดๆ  ไม่มีผลตอบแทนและผลต่างตอบแทนใดๆทั้งสิ้น มีแต่ตัวตนและความตั้งใจอันแน่วแน่(แบบบ้านๆ)ของเราที่จะพัฒนาตนเองและผู้ที่เรารับผิดชอบต่อไปอย่างเป็นธรรมชาติ เราไม่ไปอ้างสิทธิ์ในความรู้เพราะเราไม่ได้เป็นเจ้าของความรู้  แต่เราเป็นสมาชิกผู้ร่วมเรียนรู้คนหนึ่ง  ในเส้นทางแห่งการเรียนรู้เส้นนี้ 

...และเรียนรู้ร่วมกัน(..กับใครก็ได้...และกับทุกคน..)อย่างมีความสุขทุกวัน   ....ตลอดไป...
   
พี่แอมป์นึกขำๆว่าหาก การรู้เท่าทันการสื่อสาร หรือ Communication Literacy กลายเป็นวิชา  พี่จะออกแบบให้เป็นน็อนเครดิต อ่า..แบบ ผ่าน  กับไม่ผ่าน  ไม่มีเกรด และคนประเมินว่าผ่านหรือไม่   เป็นคนสองชุด คือหนึ่งครูที่โรงเรียน  สองพ่อกับแม่ที่บ้าน  ถ้าลูกไม่ผ่าน พ่อกับแม่ต้องเทคคอร์สใหม่  และเรียนได้ตลอดชีวิตโดยไม่ต้องจ่ายค่าลงทะเบียน  เป็นวิชาที่มหาวิทยาลัยคืนชีวิตจิตใจและจิตวิญญาณให้แก่สังคม  (ไม่ขอใช้คำว่า"คืนกำไร" คือพี่ไม่สบายใจถ้ามหาวิทยาลัยคิดเอากำไรจากสังคม   เพราะพี่ไม่เคยคิดว่าวิชาเป็นสินค้าที่ต้องใช้เงินเป็นเครื่องแลกเปลี่ยน) 

ขอบพระคุณจริงๆนะคะที่คุณหมอเล็กเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันอย่างรื่นรมย์   โอ้..โชคดีจริงๆที่มี G2K  เพราะทุกคนใจดีปล่อยให้พี่แอมป์บ่นไปยืดยาวอย่างเบิกบานโดยไม่ดุเลยสักคำ...
...แถมว่างๆยังเข้ามาร่วมขบวนบ่นกันอย่างสนุกสนานสมวัยอีกด้วย       คุยกันที่นี่มีความสุขจริงๆ...   อิอิอิ  : )

สวัสดีค่ะอาจารย์ wwibul   ที่เคารพยิ่ง

• แอมแปร์ดีใจที่สุดเลยค่ะที่อาจารย์แวะมา  และขอบพระคุณอย่างที่สุดค่ะสำหรับประโยคนี้ของอาจารย์
• การรู้เท่าทัน เป็นเรื่องที่จำเป็นมากสำหรับเด็กยุคใหม่ ซึ่งดูเหมือนว่า จะยังขาดมากเช่นกัน มีการนำเรื่องนี้เป็นประเด็นสำหรับเด็ก เป็นกุศล
• ถือเป็นคำพรจาก"ครู"ที่แอมแปร์เคารพรักยิ่งนะคะ
• ความคิดเห็นของอาจารย์ทั้งในบันทึกต่างๆและในอนุทิน  เชื่อมโยงทั้งความ"รู้รอบ"และความ"รู้จริง"ในศาสตร์เฉพาะที่ลึกซึ้งแม่นยำ นำเสนอด้วยอารมณ์ขันที่เฉียบคม และสั้น กระชับ จับใจ
• นึกถึงเรื่อง ยู่ อ๋า เว่นค่ำ ของอาจารย์ทีไร ยังขำกลิ้งเท่าเดิมไม่มีตกหล่น : ) 
• แถมด้วยเรื่องทุเรียนและวัตถุอันตรายของอาจารย์ที่ทำให้แอมแปร์หัวเราะท้องคัดท้องแข็งทุกที  อารมณ์ขันของอาจารย์"เข้ม"จริงๆ
• อาจารย์เป็นแม่แบบของการเขียนสื่อสารอย่าง "short clear and precise" ของแอมแปร์เลยค่ะ
• วิธีกระตุ้นการเรียนรู้"เมื่อเปิดทีวี"  ด้วยการ  "ปิดเสียง ดูภาพอย่างเดียว แล้วลองไตร่ตรอง" ของอาจารย์นั้น   "เฉียบ"มากค่ะ
• การดูภาพเคลื่อนไหวจากโทรทัศน์เพียงอย่างเดียว  ไม่มีเสียงประกอบใดๆ  ผู้รับสารย่อมเกิดข้อสงสัย เกิดคำถาม และเกิดจินตนาการต่างกันไปตามกรอบความรู้และประสบการณ์ภูมิหลังของตน
• ความไม่เข้าใจ  หรือความคลุมเครือ ไม่ชัดเจน  มักเป็นสิ่งที่มนุษย์ทนไม่ได้  องค์ประกอบของสื่อที่ไม่ครบชุดนี้จะทำให้เกิดความอยากรู้  เกิดข้อสงสัย และนำไปสู่การพยายามคิดเชื่อมโยงและพยายามทำความเข้าใจ "มุมมอง"  ของผู้เลือกนำเสนอ"ภาพ"เหล่านั้น 
• และจะนำไปสู่การ"แปลความ  ตีความ"ความหมายในระดับชั้นต่างๆอย่างละเอียดลึกซึ้งมากขึ้น
• โดยเฉพาะเมื่อมีครูคอยตั้งคำถามกระตุ้นการเรียนรู้ที่เหมาะสม
• เป็นแบบฝึกหัดที่ทำให้เกิดวิจารณญาณ เกิดทักษะการรู้เท่าทัน และการรู้เท่าทันการสื่อสารที่ดีมากๆค่ะ  
• ขอบพระคุณอาจารย์ wwibul  อย่างสูงค่ะที่แวะมาให้ข้อคิดที่เป็นประโยชน์ยิ่ง  และแอมแปร์ขออนุญาตนำไปใช้จริงแน่นอนในเทอมหน้า 
• ได้ผลเป็นประการใดแอมแปร์จะรีบตรงรี่ไปรายงานอาจารย์โดยเร็วพลันนะคะ
• ขอบพระคุณอาจารย์มากๆอีกครั้งค่ะ : )     

หวัดดีจ้ามัท

มัทหอบกำลังใจมาฝากพี่แอมป์อีกแล้วอะ  แต่พี่ก็รับอย่างหน้าชื่นตาบานเป็นจานติ่มซำเหมือนเคย
...โดยไม่ใคร่เขินอายเลย...  อิๆๆๆๆ

คำว่า "การรู้เท่าทันการสื่อสาร" นี้ พี่ชอบใจนักละ  เพราะพี่ว่ามันพูดง่ายดี  แต่ไม่ใคร่ติดปากคนแฮะ  หมายถึงคนที่พี่คุยด้วย   แต่พี่ก็ยังสนุกของพี่ต่อไป   เจอใครที่พอคุยด้วยได้พี่ก็คุยตามสมควร  ส่วนงานฝึกคนพี่ก็ทะลุ่มทะลุยทำไป  ชอบจังที่มัทบอกว่า   "อีกหน่อยพอค้น การรู้เท่าทันการสื่อสาร ในเว็บไซต์ของไทย ก็จะมีคำนี้ขึ้นเต็มไปหมดเลยเย้!"  โอ้..  ฟังแล้วคึกคัก ฮึกเหิม ได้อารมณ์เอ็มร้อยห้าสิบนะเนี่ย  ของพี่แอมป์ก็ได้แต่แจกฟรีทุกบันทึก  แบบว่าไม่สงวนกันแล้ว  แจกควีๆกันเห็นๆเลย.... อิอิ

นึกถึงหนังสือ "เลขคณิตคิดโดยวิธีนับ"ที่พ่อพี่แอมป์แจกตอนงานเกษียณทุกทีละ  พ่อบอกขำๆว่าตอนอยู่ในงานลูกศิษย์ชมว่าแหม..อาจารย์  อาจารย์เขียนดีจัง  พอเลิกงานหนังสือยังวางยิ้มอยู่ที่เก้าอี้เป็นตั้ง    จนบัดนี้ยังเหลืออยู่ที่บ้านอีกเป็นลัง  : )    แต่พ่อพี่ก็มิได้ย่อท้อ  ยังคงตั้งหน้าตั้งตาภูมิใจเสนอทฤษฎีเซ็ต คณิตศาสตร์ภาษาไทย  และรณรงค์ไม่ส่งเสริมให้เด็กไทยเรียนเลขด้วยวิธีนับทีละนิ้ว หนึ่ง สอง สาม สี่ ต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง   ทั้งนี้ด้วยการสอนเลขสามเณรจนงุนงงเวียนหัวกันไปทั้งวัด  แต่เด็กเค้าเข้าใจแฮะ 

พี่นึกแล้วก็ขำๆดีละ  เพราะพี่ก็ออกแนวๆเดียวกับพ่อเหมือนกัน  พี่เชื่อว่าต้องฝึกเรื่องการรู้เท่าทันการสื่อสาร แก่เด็กที่"เรียนครู"อย่างครูอย่างเข้มข้น  เพราะพี่ห่วงอนาคตหลานพี่อะ  พี่เลยขอย้ายมาอยู่คณะครุฯทั้งที่ไม่เคยเรียนครู  ขอย้ายอยู่ตั้งสามปี จนเขาให้ย้ายหนนี้ถือเป็นบุญของพี่ ส่วนจะเป็นกรรมของเด็กหรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไป  แต่พี่ก็จะสู้สุดชีวิตของพี่ละ  สักวันค้นกุ๊กเกิ้ลเห็นคำนี้เต็มไปหมดเมื่อไหร่ พี่จะชวนน้องเจมาร้องเย้ๆกับป้าแอมป์ด้วยคน  อิๆๆๆ

โอ.."มายา" เหรอจ๊ะ ชอบๆ!!   ขอบคุณมัทมากจ๊ะ  พี่ต้องตามไปรบกวนถามข้อมูลมัทแน่นอน   พี่อ่านบันทึกเรื่องนี้ของมัทสองสามรอบแล้วและชื่นชมทีมงานของมัทจริงๆ   นักศึกษาทุกคนที่อยู่ในมหาชลาลัยมีสิทธิ์ที่จะเข้าใจโลกและชีวิตเหมือนๆกัน  คณะมัทไปไกลแล้วอะ (พี่ดีใจแทนเด็กๆจัง)  พี่อยากรู้จักและอยากเรียนเชิญทางทีมงานมายาเช่นกันจ๊ะ   ประทับใจในอุดมการณ์และชื่นชมในความสามารถของทีมนี้มานาน  แต่ไม่เคยคิดเรื่องลิ้งก์งานกันเลยเพราะทำไม่เป็นอะ   พูดจริงๆนะจ๊ะมัท    แต่ตอนนี้มาอยู่ครุศาสตร์แล้วพี่ก็พร้อมที่จะเริ่มลงมือลุยละ  อิอิ  

ก่อนหน้านี้ที่อยู่คณะ วจก. นักศึกษานิเทศศาสตร์รุ่นล่าสุดที่พี่เป็นที่ปรึกษารู้สึกจะไปอบรมกับมูลนิธิสื่อสีขาว  แล้วก็รันกิจกรรมอบรมนักศึกษาในนามสโมสรคณะ  พี่ได้แต่ฟังเด็กๆเล่า แต่ยังไม่เคยสัมพันธ์งานกับทีมลักษณะนี้  เด็กนิเทศฯเก่งกว่าพี่แฮะมัท เธอทำกิจกรรมฯลฯแล้วเธอก็ลิ้งก์คนหลายชุดเต็มไปหมด  ส่วนพี่ก็ได้แต่เชียร์ให้เธอทำงานเป็นทีม  พอฝึกทีมเสร็จแล้วเธอก็ไปออกค่ายไปทำอะไรต่อมิอะไรของเธอเอง ของพี่ฝึกเธอแบบบ้านๆเสร็จก็กลับบ้านไปนั่งตรวจงานเขียนของเธอกันตาลาย

นิสัยส่วนตัวของครูนี่ส่งผลต่อการเรียนรู้ของเด็กมากเหมือนกันจ๊ะมัท  พี่มีข้อจำกัดมากจนกลุ้มใจตัวเอง  นิสัยที่ชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรต่ออะไรคนเดียว มีโลกส่วนตัวสูง ไม่ใคร่สื่อสารกับใคร  ไม่ชอบเที่ยว   ไม่ทำกิจกรรม ไม่ชอบเข้าสังคม  และติดบ้าน   ทำให้โลกของพี่แคบเหลือเกิน โลกแคบๆนี้แหละทำให้พี่ไม่ฉลาด ไม่รู้เท่าทัน และทำให้พี่ต้องเดือดร้อนใจเพราะความฉลาดน้อย(แต่โฮ่มาก)ของตัวเองอยู่เนืองๆ  

และจะว่าไปแล้ว จุดเริ่มต้นของการคิดและเขียนเรื่องการรู้เท่าทันการสื่อสาร ก็เริ่มจากการไม่อยากฉลาดน้อยของพี่อีกแล้วนั่นเอง : )   

ดังนั้นแล้วก็ตกลงทันทีด้วยความยินดีเป็นที่ยิ่งจ๊ะ ก่อนอื่น พี่จะเริ่มประมวลข้อมูลเกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญด้านการรู้เท่าทันเหล่านี้ และนำเสนอคณะครุเพื่อจัดกิจกรรมที่จะเป็นประโยชน์สำหรับเด็กๆต่อไป คือที่จริงถ้าเด็กๆช่วยกันคิดและร่วมกันจัดได้พี่จะชอบใจมาก อิอิ  ที่ผ่านมาลูกศิษย์เก่งกว่าพี่แอมป์ทุกรุ่นเลยอะ  กิจกรรมสร้างคนให้เป็นผู้นำทั้งตนเองและผู้อื่นได้จริงๆนะเนี่ย  ฟันธง.. : ) 

ขอบคุณน้องสำหรับคำแนะนำและข้อคิดทุกอย่างที่ผ่านมานะจ๊ะมัท  พี่ดีใจแทนเด็กๆที่ได้เรียนกับมัทจริงๆ  พวกเขาโชคดีมากจริงๆนะจ๊ะ  : )   

ปล.พี่กำลังนับถอยหลังรอวันได้เห็นหน้าน้องเจด้วยเน้อ  : )   : )  : )