• สวัสดีค่ะคุณดอกไม้ทะเล
• ชื่นชมกับความคิด
• ชื่นชมกับความเพียรพยายาม
• ชื่นชมกับความอดทน
• ชื่นชมกับการ"ให้"แก่ศิษย์ทุกเวลาค่ะ

อาจารย์แขไขคะ

ขอบพระคุณมากสำหรับกำลังใจค่ะ  .....ดิฉันอยากเขียนเล่า เรื่อง "การรู้เท่าทันการสื่อสาร"   ตามที่ได้ทำไป   ให้ครบความในเร็วๆนี้   และดีใจเสมอที่มีท่านผู้อ่านที่มองเห็นหัวใจดวงเดียวกัน

ดิฉันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่พรรณนามาทั้งหมดในบล็อกนี้ 

......ที่ข้อเขียนต่างๆ   ในบล็อกของอาจารย์ด้วยเช่นกันค่ะ..... :-)

พี่แอมป์ คะ เรื่องนี้อ่านหลายรอบแล้วค่ะ คิดว่าต้องคุยต่อยอดแตกแขนงไม่สั้น แน่ ๆ

จึงผัดผ่อนเอาไว้....

พี่แอมป์ใจเย็น และสมกับที่เป็นครู ค่ะเห็นด้วยมาก ๆ ตรงที่

*หน้าที่ของครู ต้องฝึกวิธีคิดด้วย เพราะ “ ชีวิตไม่ใช่สิ่งสำเร็จรูป ” *หน้าที่และความรับผิดชอบของครูคือมาช่วยฝึกเสริม ช่วยฝึกให้เติมเต็มวิธีคิดและวิธีทำ ให้ครบถ้วนสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่ครูจะช่วยได้

สิ่งนี้ ณ ปัจจุบันนี้ เราสองคนพ่อแม่ พยายามอย่างยิ่งที่จะฝึก ลูกศิษย์คนพิเศษ คนโปรดของเราคือ ลูก ให้ได้ก่อน

เช่น เมื่อเราเปิดร้านกาแฟ เราก็พาเขามานั่งร้านกาแฟ ให้เขาช่วยขาย ให้ลองคำนวณค่ากาแฟ ต้นทุน กำไรที่ควรได้ 

แอบถามเขาว่า วันนี้ขายดีหรือไม่ดี(เขาตอบตรงเกินไปด้วยซ้ำว่า..ขายไม่ดีเลยแม่)  แอบถามเขาว่า พี่คนช่วยขายแอบนอนหลับหรือเปล่า เขาก็ตอบด้วยมุมมองบริสุทธิ์ของเขาว่า แหม ไม่มีลูกค้ามา นอนบ้างมันผิดตรงไหน..นั่นสิเน้อ

กาลเวลาผ่านมาอีกยุค เราแม่, พี่ผู้ช่วย ต้องช่วยเพิ่มยอดให้ร้านด้วยการ ทำอาหาร..ขนมจีบ ซาลาเปา มาขาย

ลูกชายไม่ช่วยทำ แม่จึงให้เขาช่วยยืนเฝ้าโต๊ะที่วางขาย พร้อมบอกว่า เรียก เชิญชวนคนให้ซื้อหน่อยสิลูก ทำหน้าตาน่าสงสารหน่อย อย่าอาย..(อย่าอายทำกิน อย่าหมิ่นเงินน้อย...พูด ๆ จนเขาบอกว่า จำได้แล้วค้าบ)

มารู้สึกว่าสัมฤทธิ์ผลนิดหน่อยในวันหนึ่ง ที่เราขายหน้าร้านไม่หมด ลูกเสนอตัวเอาใส่กล่องไปขายเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน

ตอนเย็นแม่ไปรับ แบ่งให้เขาไปสิบกล่อง เขาส่งเงินให้แม่เก้าสิบบาท ขายกล่องละสิบบาท

หายไปสิบบาท

ยังไม่ไต่ถาม ลูกถามเราก่อนว่า

"แม่ เหลือสองกล่องสุดท้าย ครูมัท, ครูประจำภาษาไทย ขอต่อราคาว่า ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งได้ไหม"

"น้องนั่งคิด ๆ แล้วว่า มันจะหมดเวลาว่างที่จะขายได้แล้ว เลยตัดสินใจลดราคาเอง แต่น้องบอกนะแม่ ว่า เฉพาะคุณครูมัท..คนพิเศษ"

แฮ่ม เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย

เราลากให้เกี่ยวได้ทุก..บันทึกเลย

ฮา

คุณหมอเล็กคะดีจังค่ะ  การค้าขายไม่ใช่สิ่งที่น่าอายเลย ...

เรื่องเปลือกลูกอม ทำให้เด็กรู้ว่า อะไรเป็นอะไร และอะไรไม่ใช่อะไร ในระดับรูปธรรม จริงๆค่ะ อาจารย์คะ

  แหมขอปลอมตัวเป็นเจ้าของบ้าน ใช้ห้องรับแขกก่อน อีกหน่อยตามไปใช้ห้องนอน..อิ อิ

ขอบคุณค่ะพี่ศศิ น้องเอง เมื่อเด็ก ๆ เคยได้รับการฝึกเรื่องค้เรื่องขายมาบ้าง

ที่จำได้ขึ้นใจคือ เราทอนเงิน บวกลบเงิน,คิดเปอร์เซ็นต์กำไร,คิดเปอร์เซ็นต์ ที่แม่มอบให้ต่อหนึ่งแพ็คของขนมที่แม่ทำขาย ได้เร็ว

ดีดลูกคิดเป็นจริง ๆ เพราะแม่สอน

และ..จนถึงเดี๋ยวนี้ ใคร ๆ แถวนี้เขาพอรู้ว่า ขนมจีบแม่อิ่ม..กินอร่อยและ..อิ่ม

(อาศัยรับแขกและอาศัยเป็นช่องทางโฆษณา..เอ๊ยสื่อสารข้อความหรอกนะคะ..พี่แอมป์)

สวัสดีค่ะคุณหมอเล็ก

พี่แอมป์ต้องขอโทษคุณหมอเล็กอย่างสูงนะคะ ที่เข้ามาตอบช้ามากเช่นเคย ดังที่ได้ออกตัวไว้อุตลุดในช่วงหลังนี้ว่างานยุ่งเป็นยุงตีแมงวัน แบบว่าพอถึงบ้านก็เน้นนอนไม่เน้นกิน  เปิดทีวีปั๊บก็หลับไปเลย  ปล่อยให้ทีวีดูไปอย่างมีความสุข  อิอิ

พี่แอมป์ชื่นชมคุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกเป็นของตนเอง : )  และเพียรฝึกลูกอย่างดีที่สุดทุกท่านเลยนะคะ  การฝึกคนตัวเล็กๆนี้มิใช่ของง่ายๆเลย ลูกสามารถเรียนรู้และซึมซับจากทุกคนและทุกสิ่งรอบตัวได้เสมอ  หากคุณพ่อคุณแม่มิได้ปลูกฝังแนวคิดและค่านิยมที่พึงประสงค์อย่างลึกซึ้งและหนักแน่น  โอกาสที่ลูกจะแกว่งไปตามสิ่งเร้ารอบข้างก็ง่ายดาย  

หลักสูตรร้านกาแฟของคุณหมอเล็กนี่เข้าท่าดีจัง  ลูกภูได้เรียนรู้จากของจริงอย่างนี้ถือเป็นโชคดีนัก ความละเอียดอ่อนและความใส่ใจของคุณหมอเล็กกับคุณพ่อของลูกภูนี้คงส่งผลต่อจิตใจของลูกภูอย่างลึกซึ้งนะคะ  หลายๆครั้งที่ลูกภูสื่อสาร พี่รู้สึกว่าหลาน"รู้คิด"เกินเด็กวัยเดียวกันไปเยอะ พี่คิดว่าลูกภูโตขึ้นเป็นหนุ่มน้อยช่างคิด ที่ละเอียดอ่อน ลึกซึ้ง  และมีจินตนาการกว้างไกลกว่าธรรมดา ดูจากภาษาที่ลูกภูคุยกับคุณแม่  ปลอบแม่(หรือเย้าคุณแม่) และแสดงความรู้สึกเป็นบทกวีหรือคำคม เห็นชัดว่ามีความสามารถพิเศษทางภาษา  ซึ่งหลานก็คงได้ลักษณะพิเศษนี้มาจากคุณพ่อคุณแม่ด้วย

พี่จึงเชื่อว่าลูกภูจะเป็นเด็กที่มองเห็นอะไรบางอย่างที่"...ไกลกว่าเปลือกลูกอม..."เป็นแน่แท้

: )

ขอบคุณมากๆอีกครั้งที่คุณหมอเล็กแวะมา และลากมาให้เกี่ยวกันจนได้ : ) ซึ่งพี่แอมป์ก็เห็นด้วยทุกประการเทอญ  เพราะมันเกี่ยวกันจริงๆ  การที่คุณพ่อคุณแม่ช่วยกันเสริม ช่วยกันเติมเต็มทั้งวิธีคิดและวิธีทำให้แก่ลูกน้อยอย่างสม่ำเสมอเช่นนี้  ย่อมส่งผลให้ลูกเป็นคนฉลาดรู้คิดได้เป็นอย่างดี  

โดยเฉพาะกลยุทธ์การตลาดแบบมีส่วนลดที่ลูกภูบอกอย่างน่ารักว่า "..เฉพาะคุณครูมัท..คนพิเศษ.."  นี้...  ถูกใจป้าแอมป์จริงๆจ๊ะ  : )

สวัสดีด้วยความระลึกถึงอย่างสูงค่ะคุณศศินันท์

แอมแปร์กราบขออภัยจริงๆค่ะที่ตอบช้าเพราะเพิ่งกลับมาและกลับมาแล้วก็เจออีกหลายงาน  ชีวิตนี้ไม่เคยได้ว่างจริงๆสักที  : ) 

ต้องขอบคุณคุณหมอเล็กด้วยค่ะที่ปลอมตัวมาตอบได้อย่างน่ารักยิ่ง 

แอมแปร์อ่านแนวคิดของคุณศศินันท์เรื่องงานแล้วชอบจังค่ะ การอ่านสถานการณ์ออกและตัดสินใจอย่างถูกต้องเพื่อหาทางออกที่เหมาะสม เป็นทักษะการรู้เท่าทันการสื่อสารของผู้มีประสบการณ์และมีวุฒิภาวะในการทำงาน  ซึ่งเป็นความปรารถนาสูงสุดของแอมแปร์  แต่ทำไม่ใคร่ได้สักที  โดยมากมักจะอ่านสถานการณ์ไม่ออกและตัดสินใจพลาด แต่ก็ได้ปลอบตัวเองว่าผิดเป็นครูเป็นคราวๆไป  : )  

คือบางทีแอมแปร์ก็มองไม่เห็น"เปลือกลูกอม"เสียเองบ้างเหมือนกันค่ะ

ขอบพระคุณมากและดีใจจังค่ะที่คุณศศินันท์แวะมาเยี่ยม  ขอคุณพระอำนวยพรให้คุณศศินันท์มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงทั้งกายและใจตลอดไปนะคะ

แอมแปร์ค่ะ : ) 

ใจเย็นจริงพี่ เป็นน้องก็จะบอกว่าวันนี้หักคะแนนจิตพิสัยคนละสิบคะแนน ส่วนที่ว่าโดนเพราะอะไรไปคิดเอาเองว่าเกิดอะไรผิดปกติในห้องนี้ ถ้าคิดไม่ได้จนถึงท้ายชั่วโมงก็ให้รายงานไปเขียนเรื่องจิตสำนึกสาธารณะคนละสิบหน้ากระดาษมาส่ง แล้วก็เดินไปเก็บเปลือกลูกอมทิ้งขยะเอง อิ อิ โหดไปมะพี่ โหดแบบนี้ถึงไม่ได้ไปสอนใครเขาไง ยิ่งเดี๋ยวนี้มหาวิทยาลัยใช้นักศึกษาประเมินอาจารย์ อาจารย์ก็มักจะต้องเกรงใจลูกศิษย์หมู่มาก กลัวเกิดม็อบปิดสี่แยกหน้ามหาวิทยาลัยจะทำให้อาสน์ร้อนก่อนเกษียณ ; P

หวัดดีจ๊ะซาน

น้องพูดเข้าเป้าเลย เรื่องประเมินอาจารย์นี่น่าสนใจจริงๆ  ว่าควรตั้งเป้าหมายว่าอย่างไร  ควรประเมินอะไร และควรมีวิธีการประเมินอย่างไร  เพราะถ้าประเมินแต่"ความพึงพอใจ"อย่างเดียว  ก็จบตั้งแต่ประตูทางเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว  ใครบ้างจะชอบให้คนอื่นบังคับให้ทำในสิ่งที่ตัวไม่อยากทำ และน้อยคนเหลือเกินที่จะมีฉันทะวิริยะ ใฝ่รู้  สู้สิ่งยาก  ว่าแล้วก็ถอนใจซะอีกที  แต่พี่ก็ยังมีความหวังอยู่เสมอว่าเด็กจะเข้าใจครูที่เข้มงวดและเอาจริงกับการฝึกเพื่อให้เขาได้ดี  โดยหวังอีกทีว่าเขาจะสายตายาวจนเห็นสิ่งที่ไกลกว่าเปลือกลูกอม  คือถึงเขาจะเห็นตอนแก่ก็ยังดีกว่าไม่เห็นอะไรเลย

ว่าแล้วก็นึกชอบใจรายงาน"จิตสำนึกสาธารณะ" 10 หน้าของน้องขึ้นมาเฉยเลยแฮะ  ขออนุญาตอนุมัติในหลักการเปิดเทอมนี้ลูกศิษย์พี่เจอแน่  แบบว่าภูมิใจเสนอทั้งทฤษฎี(เขียนรายงาน)ทั้งปฏิบัติ (เก็บเปลือกลูกอมเอง) ไม่จำก็ให้รู้ไปเนอะซานเนอะ  อิอิ  : )  : )