เพิ่งไปนอนที่หมูบ้าน ปาเกอะญอ ตรงดอยตุง กม. 26 ไม่ทราบเผ่าเดียวกันหรือเปล่าครับ? ชอบวัฒนธรรมชาวเขามากครับ เค้ารักษาวัฒนธรรมได้ดี (ผิดกับคนเมือง)

• น่าจะเป็น“ปกากะญอ”.
• นะครับ ไม่น่าใช่ พาเยาวชนร่วมงานพิธีวิวาห์ ปาเกอะญอ
• ผมเป็นพี่น้องปกากะญอครับ  ชอบเรื่องเขียนของคุณครับมาก รออ่านอีกครับผม
  

ขอบคุณครับคุณขจิตที่ติดตามอ่านและให้ความเห็นเกี่ยวกับการใช้คำว่า "ปาเกอะญอ" และ "ปกาเกอะญอ"

อันนี้ผมสะกดตามคำเรียกตัวเองของพวกเขาครับ นักวิชาการชอบเขียนว่า "ปกาเกอะญอ" หรือ "ปกากะญอ" บ้าง ซึ่งคนไทยพื้นราบมักจะอ่านกันว่า "ปะ-กา-เกอะ(กะ)-ญอ" แต่จากที่ผมสัมผัสมา ชาวกะเหรี่ยงเขาจะพูดว่า "ป๊าก-กะ-ญอ" (ยอ นี่ออกเสียงเหมือน ย.ยักษ์แต่มีเสียงขึ้นจมูกเป็น ญอ)

เมื่อพวกเขา (หมายถึงกะเหรี่ยงที่แม่ฮ่องสอนและเชียงใหม่) เรียกตัวเองว่า ป๊าก-เกอะ(กะ)-ญอ ผมก็เลยคิดว่า การสะกดว่า "ปาเกอะญอ" อันนี้น่าจะใกล้เคียงมากกว่า "ปกาเกอะญอ" ครับ

แต่ไม่แน่ว่ากะเหรี่ยงที่อื่นๆก็อาจจะเรียกตัวเองด้วยสำเนียงที่ต่างกันออกไปบ้าง และมีการเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย อันนี้เป็นธรรมดาของภาษาครับ หาจุดลงตัวยาก ว่าอันไหนของแท้ ก็เลยมาลงเอยว่าให้ดูบริบทเชิงพื้นที่เป็นสำคัญ ชาวบ้านเรียกอย่างไรก็ถือตามนั้น แต่ให้วงเล็บไว้ด้วยว่าโดยทั่วไปเขาใช้ว่าอย่างไร

เหมือนคำว่า "ลีซอ" เป็นคำที่นักวิชาการกระแสหลักก็ดี ราชการก็ดี คนไทยพื้นราบก็ดีใช้เรียกชาวเขาอีกกลุ่มหนึ่ง แต่จริงๆเจ้าของอัตลักษณ์เขาเรียกตัวเองว่า "ลีซู"

เวลาเขียนงานวิจัย ก็จะมีวงเล็บต่อท้ายเช่น "การวิจัยเพื่อศึกษาการปรับตัวของวัยรุ่นหญิงลีซู (ลีซอ) ต่อวัฒนธรรมบริโภคนิยม" เป็นต้น

ในทางสาขามานุษยวิทยา จะนิยมใช้ชื่อเรียกที่สะกดใกล้เคียงกับเจ้าของภาษาเป็นหลักครับ

ก็เลยเป็นที่มาของการที่ผมนิยมใช้คำว่า "ปาเกอะญอ" แทน "ปกาเกอะญอ" และ "ลีซู" แทน "ลีซอ" ฉะนี้ 

• เยี่ยมเลยครับ
• บางทีผมติดกระแสวิชาการมากเิกินไปก็ได้
• ขอบคุณมากครับ สำหรับความรู้เพิ่มเติม
  

เป็นคำถามที่ดีมากครับคุณแว้บ

อากาศที่ปางมะผ้าที่ หนาวเข้ากระดูกจริงๆ ตอนนี้ตีหนึ่ง ผมยังต้องใส่ถุงมือผ้าพิมพ์ตอบคุณเลย หนาวมากครับ พิมพ์ตอบคุณแล้วผมคงขอตัวไปนอนละครับ

ปาเกอะญอที่นี่ยังคงรักษา "ป่าเดปอ" หรือป่าสะดือ ที่เอารกเด็กไปใส่กระบอกไม้ไผ่ผูกกับต้นไม้อยู่ครับ แต่ปัจจุบัน รกเด็กไม่มีให้ผูกต่อแล้ว เพราะไปทำคลอดที่โรงพยาบาลกันหมด

จะบอกหมอขอเอารกกลับบ้านไปทำพิธีก็คงลำบาก

จะเอารกไปผูกที่โรงพยาบาลก็ไช่ที่

ส่วนงานแต่งงานที่ผมเข้าร่วมเค้าสอดแทรกความหมายอะไรบ้างนั้น ส่วนตัวผมสะท้อนมุมมองของ outsider คือคนนอก ย้ำนะครับว่าผมเป็นคนนอกวัฒนธรรมของเขา มีข้อจำกัดเยอะแยะ ต่อให้จบปริญญาเอกมาสักโหลแต่จะอธิบายให้เข้าถึงจริงๆมันเป็นไปไม่ได้เลย อาจทำได้แค่ "ถอดรหัสวัฒนธรรมหรือวิธีคิด" บางแง่มุมเท่านั้น

 ผมมองว่า การแต่งงานครั้งนี้เป็นการผลิตซ้ำหรือตอกย้ำหลายสิ่งหลายอย่าง อาทิ สำนึกร่วมของความเป็นชาติพันธุ์ปาเกอะญอ , ความเป็นเครือญาติ, บทบาททางเพศสภาวะ (gender) ของหญิงและชาย ดูได้จากการแต่งกายก็ดี , ขั้นตอนต่างๆของพิธีการก็ดี

ในขณะเดียวกัน พิธีแต่งงานก็เป็นการสร้างความหมายในเชิงตอบโต้หรือเชิงรุกได้ด้วย เช่น มีการเชิญผู้นำทางการเมืองระดับท้องถิ่นและเจ้าหน้าที่ของรัฐไทยเข้ามาผนวกเป็นส่วนหนึ่งของงาน

การที่เจ้าสาวซึ่งจบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากในเมืองแต่กลับมาแต่งงานกับคนจนในหมู่บ้านที่หาเช้ากินค่ำก็สะท้อนความหมายบางอย่างที่ตอบโต้กับวิธีคิดแบบทุนนิยม

ผมไม่คิดว่าเด็กวัยรุ่นทั้งในชุมชนปาเกอะญอก็ดี และเด็กๆที่มากับผมในวันงานก็ดีจะเห็นความหมายที่แฝงเร้นเหล่านี้ และผมคิดว่าไม่จำเป็นด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่ใช่นักวิชาการ

เด็กและเยาวชนอย่างพวกเขาไม่จำเป็นต้องคิดแบบนักวิชาการครับ และพวกเขาไม่จำเป็นต้องคิดแบบ "นัก" อะไรต่อมิอะไร หรือคิดตามที่ผู้ใหญ่ชี้นำหรือยัดเยียดกันอย่างทุกวันนี้

สิ่งสำคัญมากกว่าคือเหตุการณ์เหล่านี้เป็นเสมือนเครื่องมือที่พวกเขาสามารถคิดหาความหมายเองได้ เป็นเจ้าของความคิดของตัวเอง อย่างภาคภูมิใจ ในความคิดที่เป็นตัวของตัวเอง และแตกต่างไปตามประสบการณ์ของตน

แล้ววันข้างหน้า พวกเขาก็จะกล้าที่จะคิดและรับผิดชอบความคิดตลอดจนการกระทำของตน

ขอบคุณคุณแว้บ ที่ "แว้บ" เข้ามา แล้วมา "แว้บ" อีกนะครับ

คุณวิสุทธิ์ครับ
ขอบคุณมากครับ กระจ่างแจ้งเลย

ที่คุณบอกว่า เด็กและเยาวชนไม่จำเป็นต้องคิดแบบนักวิชาการ หรือ "นัก" อะไรต่อมิอะไร นี่ ผมชอบมากครับ เห็นด้วยครับว่าในวัยเด็ก จะต้องมีประสบการณ์หลากหลาย ความขัดแย้งของวัฒนธรรมจะทำให้เกิดการเรียนรู้ ตั้งคำถามอย่างน้อยก็กับตัวเขาเอง

ถ้าไม่รู้ตอนนี้ก็ยังสามารถเก็บไปคิด แล้วเข้าใจหรือสร้างความหมายให้เหตุการณ์นั้นๆ ได้ในอนาคต ขอเพียงแต่เขาอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีเท่านั้นล่ะครับ

แล้วจะแวะเข้ามาเรื่อยๆ ครับ

ก่อนอื่นก็ขอสวัสดีนะคะ

หนูก็เป็นเป็นคนบ้านเมืองแพมนะคะแต่ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพิธีกรรมอะไรมากมายนัก

คือไม่ค่อยได้อยู่บ้านค่ะตอนนี้ก็เรียนหนังสืออยู่ นานๆทีถึงจะได้กลับบ้าน

ทุกวันนี้หนูคิดถึงบ้านมาก หนูเพิ่งรู้นะคะว่ามีคนที่สนใจเรื่องราวของหมู่บ้านเมืองแพม

และชนเผ่าปาเก่อญอ ทำให้หนูมีกำลังขึ้นมากที่รู้ว่ายังมีคนที่สนใจเราอยู่ต้องขอขอบคุณ

นะคะนึกว่าจะมีแต่คนดูถูกพวกเราซะอีก ช่วงนี้ก็สอบแล้วปิดเทอมนี้หนูจะได้กลับบ้าน

แล้วค่ะ แล้วจะมาเล่าฟังใหม่นะคะว่าที่บ้านเมืองแพมมีอะไรเปลี่ยนไปหรือเปล่า

ขอบคุณนะคะที่ยังมองเห็นพวกเรา

สวัสดีครับ สาวน้อยบ้านเมืองแพม

ไม่เสียชื่อคนเมืองแพมนะครับที่ยังมีใจรักบ้านเกิดอยู่ ปิดเทอมนี้ ดีใจด้วยที่หนูจะได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่ญาติพี่น้อง ตอนนี้ทางสโมสรเยาวชนที่ปางมะผ้าก็กำลังฟื้นฟูการละเล่นและนิทานพื้นบ้านเผ่าต่างๆอยู่ ถ้าปิดเทอมหนูว่างก็แวะมาเยี่ยมกันได้ที่สโมสรผู้นำเยาวชน (สยชช.) บ้านสบป่องนะครับ โทร. 086-9169486, 053-617128 ครับ

สวัสดีค่ะ แล้วหนูจะไปเยี่ยมนะคะใกล้ๆแค่นี้เอง

แล้วถ้าจะขอเป็นสมาชิกสโมสรอีกสักคนจะได้ไหมคะ

ขอบคุณล่วงหน้านะคะ

สวัสดีครับ น้องสาวน้อยบ้านเมืองแพม

• แวะมาเยี่ยมเยือน กันได้เสมอ แต่โทรมาก่อนก็ดีครับ เพราะบางทีก็ต้องออกต่างจังหวัด หรือเยาวชนลงพื้นที่ เดี๋ยวจะมาแล้วไม่เจอใคร จะเสียเวลาครับ
• สยชช. เรายินดีต้อนรับ เยาวชนทุกคนที่มีจิตอาสา ร่วมพัฒนาบ้านเกิดครับ

ผมเคยไปงานแต่งงานลูกศิษย์ปกากะญออยู่ครั้งนึงครับ ได้ไปอ่อเม-อ่อซิ (กินข้าว-กินเหล้า) ในงานครับ ส่วนพิธีได้ดูแป๊บเดียวเพราะหมู่คณะที่เดินทางไปด้วยกันต้องเดินทางกลับครับ

ชาวปาเกอะญอ อ.เมือง จ.เชียงใหม่ พะตี่ที่นั่น น่าทึ่งมาก พวกท่านต่างมีความรู้กว้างขวาง เทียบได้ว่าสามารถเป็นอาจารย์สอนในมหาลัยได้เลย

หวัดดีครับ อ.จีรัง -ถ้าจะให้ดี ไปเยี่ยมหมู่บ้านทั้งทีต้องไปนอนสักคืนสองคืน จะได้บรรยากาศการเรียนรู้อีกเยอะทีเดียวครับ

คุณบอกกล่าวครับ - ผมก็เห็นด้วยนะครับ คนจนๆเหล่านี้ล้วนมีสิ่งดีๆมากมายให้เราได้ศึกษาครับ

สวัสดี

คิดถึงผู้คนบนดอยค่ะ

คือ จริงๆ แล้วคิดว่าคำว่า กะเหรี่ยง น่าจะเขียนคำว่า ปกา เก่อ ญอ มากกว่า

ปาเกอะญอ หรือปกาเกอะญอ ถ้าแปลเป็นภาษากะเหรี่ยง แปลว่า คนขี้เกียจง่าย

เกอะ แปลว่า ขี้เกียจ

หญอ /ญอ แล้วแต่จะเขียน แปลว่า ง่าย

แต่ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ แล้วแต่ว่าแต่ละพื้นที่เขาจะเรียกยังไง

แต่ถ้าเป็นภาษาเขียนก็น่าจะไม่มีปัญหา ลองศึกษาดูนะ

อย่าง เก่อ ญอ หมื่อ / เก่อ ญอ ควา มันก็เอามาจาก ปกาเก่อญอ นั่นแหละ

- คนปกาเก่อญอ -

• ขอบคุณคุณหน่่อหมื่อมากครับ นี่ถ้าไม่บอกผมก็คงโง่ไปอีกนาน
•  บางทีคนนอกก็ทำไปด้วยความไม่รู้นะครับ
• อย่างนี้พี่น้องกลุ่มชาติพันธุ์ต้องช่วยกันสร้างให้คนนอกมีความเข้าใจมากขึ้น
• ในขณะเดียวกัน ในฐานะคนนอกวัฒนธรรมเขา ก็ต้องน้อมรับว่าเราเองต่างก็มีอคติ มีความไม่เข้าใจในวัฒนธรรมของเขาอยู่มาก
• การนำเรื่องของคนอื่นมาเล่า ก็ควรเล่าด้วยความถ่อมตน เพราะเราเองยังไม่รู้อะไรอีกเยอะ ยังต้องการคำวิจารณ์อีกมาก
•  อย่างที่คุณหน่อหมื่อกรุณาแนะนำมานี้ เป็นประโยชน์มากครับ

ชอบจังเลยค่ะ ดูเรียบง่ายดี....ขอบคุณนะคะ

มีโอกาสไปจัดงานวันเด็กให้น้องชาวปกาเก่อญอบ้านนากลางในอำเภอแม่แจ่ม ชาวบ้านน่ารักมากมีน้ำใจ ชวนไปกินข้าวบ้านตนเองกัน บางมื้อต้องแวะไป 3 บ้านเพราะเกรงใจพี่ๆเค้าอุตส่าห์ชวน เพื่อนหลายคนคิดว่าไปลำบากแล้วน้ำหนักน่าจะลดลง แต่ไหงกลับกันมีน้ำมีนวลขึ้นทุกเที่ยวที่ไป ครั้งหลังสุดได้พบปะพูดคุยกับปกาเก่อญอรุ่นใหม่กลุ่มนึง เค้าก็มีความรักบ้านเกิดถิ่นฐานของตนอยากกลับมาพัฒนาและสืบสานวัฒนธรรมต่อหลังจากเรียนจบ ดิฉันคนต่างถิ่นได้รับทราบความตั้งใจก็รู้สึกยินดีค่ะ

"ต่อให้จบปริญญาเอกมาสักโหลแต่จะอธิบายให้เข้าถึงจริงๆมันเป็นไปไม่ได้เลย "ผมชอบคำนี้มากอยากบอกให้ลูกหลานปาเกอะญอว่า เราไม่มีแผ่นดินแห่งทอแมป่าเราจะต้องมาสิ้นวัฒนธรรมอีกหรือ

วอเล่อเกค่ะคุณยอดดอย

อัตลักษณ์ของแต่ละชาติพันธุ์ เป็นความงดงามและควรค่าเพื่อศึกษา คนรุ่นใหม่ได้สืบสานอนุรักษ์ไว้ค่ะ 

ยังประทับใจน้ำจิตน้ำใจ คนดงดอย พี่น้องปะกากะญอ ค่ะ ต้าบรือๆ   

คุณบอโซ่ทูป่าครับ ผมคิดว่า เราไม่ปฏิเสธทรัพยากรดิน นำ ป่า ว่ามีความสำคัญต่อการดำรงอยู่ของอัตลักษณ์ชาติพันธุ์นะครับ แต่ทรัพยากรมันไม่เที่ยง

• บางทีคำถามสำคัญที่ท้าทายคนรุ่นต่อไปคือ ทำอย่างไร "ความเป็นปกกาเกอะญอ" จึงจะสามารถดำรงอยู่ได้ โดยไม่ขึ้นอยู่กับผืนป่า
• แต่ความเป็นปกกาเกอะญอสามารถดำรงอยู่ในทุกที่ แม้ในเมืองคอนกรีต.

น้ำใจ เป็นน้ำทิพย์อมตะที่ยิ่งให้ยิ่งเพิ่ม

• ผมคิดว่า "ความเป็นปกกาเกอะญอ" ไม่ได้ขึ้นอยู่กับภาษา เครื่องแต่งกาย นะครับ เพราะคนไทย หรือชาติไหนๆ ก็ทำได้
• แล้ว "ความเป็นปกกาเกอะญอ" คืออะไรก็คงต้องนิยามกันต่อไป
• แต่หนึ่งใน"ความเป็นปกกาเกอะญอ"นั้น คือ ความมีน้ำใจอย่างที่คุณ poo ได้กรุณาโพสต์มา

ขอบคุณทั้งสองท่านที่แวะมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ หากมีโอกาสแวะเข้ามาเสนอความเห็นกันอีกนะครับ

เป็นการแสดงตัวตนที่ดีมากครับ คำถามคือว่า ป่าคอนกรีตเริ่มเข้ามาใกล้หมู่บ้าน คนรุ่นใหม่จะเดินไปในเส้นทางใด?

ทิ้งท้าย กาลเวลาเปลี่ยน แต่ใจคนไม่เคยเปลี่ยน

ความสุขของคนใช่ว่าจะอยู่ที่วัตถุ แต่มันอยู่ที่..ใจ...มากกว่า ผมเป็นคนปาเกอญอผมอยู่กับป่า กับเขาผมภูมิใจและมองว่าดีด้วยซำมันมีความสุขชีวิตเรียบง่ายไม่ต้องตามกระแสอย่างคนเมือง มีภาษาและวัฒนธรรมของตัวเอง ผมว่าเรามารักษากันไว้นะครับถึงแม้ตอนนี้ผมจะเรียนในกรุง แต่สัญญาว่าเมื่อจบผมจะกลับไปใช้ชีวิตในป่าเขาผมว่ามันมีความสุข พี่คนที่แต่งงานผมว่าน่าจะคิดอย่างผม..

หนูเคยมาบ้านเมืองแพมสองครั้ง รู้สึกรักบ้านเมืองแพมมากๆค่ะ ทุกคนเป็นกันเอง อบอุ่น เหมือนที่บ้านเกิดหนูที่อีสานค่ะ

ถึงน้องชาน ชาติ และลี

• ดีใจที่ยังมีปัญญาชน คนมีอุดมการณ์จะกลับมาพัฒนาบ้านถิ่นเกิดนะครับ ถ้าคนรุ่นใหม่เข้าเมืองไปกันหมด ใครจะอยู่พัฒนาบ้านของเรา จริงไหม
• ผมเป็นคนหนึ่งที่หนีเมืองมาอยู่บ้านนอก เพราะรักในความอบอุ่นแบบท้องถิ่น รักธรรมชาติ ชีวิตที่เรียบง่าย ได้ขัดเกลาตัวเองนี่แหละเป็นงานอันประเสริฐ รวยจน วัดใจคนไม่ได้ คนปกาเกอะญอเป็นคนที่มีศักดิ์ศรีเท่าๆกับคนทุกคน และมากกว่าคนไทยที่รวยเป็นหมื่นล้านแต่โกงบ้านโกงเมือง
• การที่เรากลับมาสร้างงานที่บ้าน โดยไม่งอมืองอเท้ารอให้ใครมาจ้าง อันนี้ถึงจะเรียกว่า “คนจริง”
• อย่ากลัวที่จะสวนกระแสสังคมเลยครับ เพราะปลาเป็นเท่านั้นที่แข็งแรงพอจะว่ายทวนน้ำ
• เป็นกำลังใจให้นะครับ

ดีใจอะไรกันนักกันหนาต้องบอกคนอื่นๆทำไม ปานคนอื่นเค้าไม่รู้

• ขอบคุณคำติของคุณนกนะครับ ไม่ว่าจะเป็นการชมหรือการติ ล้วนมีคุณค่าต่อการพัฒนาบันทึกการเรียนรู้นี้ 
• แต่ถ้าคุณอ่านบันทึกนี้แล้วรู้สึกไม่ดีก็ไม่ต้องโพสต์จะดีกว่านะครับ เพราะคนดีๆที่เขารักบ้านเกิดจริงๆ อยากทำงานช่วยสังคมนั้นยังมีอยู่จริง มาโพสต์อย่างนี้ นอกจากไม่สร้างสรรค์แล้ว จิตใจคุณจะพลอยขุ่นมัวไปเปล่าๆ
• ถ้ายังไม่เข้าใจก็โทรหรือเมล์มาคุยกันเป็นการส่วนตัวก็ได้นะครับ ตามที่อยู่ในข้อมูลส่วนตัวผม ยินดีให้ข้อมูลและตอบทุกคำถามครับ

เป็นคนกรุงเทพค่ะ แต่กำลังจะแต่งงานกับแฟนที่เป็นคนปกาเก่อญอ เขาเป็นคนดีมากค่ะ และมีความสุขมาก ขอบคุณทุกสิ่ง ทุกอย่าง ที่ทำให้ฉันได้พบเจอกับคนที่รักฉัน ยังตื่นเต้นอยู่เลยเพราะไม่รู้เกี่ยวกับงานประเพณีแต่งงานของเขาเลย แต่พอมาอ่านเว็บนี้ได้ความรู้มากเลยค่ะ ขอบคุณนะค่ะ

( หน่อหมื่อครับ ปาเกอญอ แปลว่าคนครับ ไม่ใช่คนขี้เกียจ ขอจงเข้าใจใหม่นะครับ (เราเป็นคนไม่โลภต่างหาก) เรียกคุณยอดดอยนะครับ ขอบคุณมากครับ ผมเห็นด้วยกับเด็กเมืองแพมที่รักบ้านเกิด และไม่ลืมชาติของตัวเอง เป็นพระคุณอย่างยี่งนะครับที่กรุณาทำเวบนี้ขึ้นมา ไม่งั้นผมคงไม่มีพื้นที่ในการสื่อกับใครในโลกที่ไร้พรมแดนอย่างนี้ และขอให้กำลังใจคุณด้วยครับ(ไม่ว่าการกระทุ้ของบางคนเป็นการหยาบคายมาก ฟังชื่อแล้วน่าจะเป็นเพศหญิงด้วย ไม่น่าเลยครับ แต่คนพวกนี้น่าเห็นใจเขานะ) ขอพบกันในกระทู้หน้าอีกนะครับ ขอบคุณครับ พะตี่โซ ปาเกอญอห้วยปูลิง

ผมเพียงเก็บภาพความประทับใจ และต้องการแชร์ส่งดีๆให้สังคมรับรู้ผ่านมุมมองของตนเอง ที่อาจจะผิดบ้าง ถูกบ้างในสายตาคนอื่น แต่อย่างน้อยสังคมก็ได้รู้จักเรื่องราวในพื้นที่จังหวัดเล็กๆ เรื่องราวคนตัวเล็กๆ ธรรมดาๆมากขึ้น แม้พวกเขาจะไม่หรู ไม่รวย ไม่มีอำนาจวาสนา ยศฐาบรรดาศักดิ์ยิ่งใหญ่ แต่เขาก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ประเทศไทยมีความงดงาม และเป็นความประทับใจแก่คนที่ได้ไปรู้จักพวกเขาจริงๆ ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ

หนูเป็น ปกาเก่อญอ ต.แม่อูคอค่ะ หนูมาเรียนในเมืองเชียงใหม่ ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วดีใจมาก เพราะสอบเสร็จแล้วหนูจะได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่ ไปใช้ชีวิตแบบเรียบๆ บนดอยที่ๆหลายคนอยากกลับไป หนูคิดเช่นนั้น  ช่วงที่ผ่านมาประมาณ 7 กว่าปีแล้วที่ได้ไปเล่าเรียนที่อื่น ได้กลับบ้านแค่ช่วงปิดเทอม รู้สึกว่าอยู่ที่อื่นมากว่าอยู่บ้านตนเอง ถ้าพูดถึงเรื่องแต่งาน เป็นที่น่าเสียดายมาก เพราะปีที่ผ่านมาที่หมู่บ้านมีญาติที่แต่งงานกัน 5 คู่ แต่ไม่ได้กลับไปร่วมสักคู่ ได้ร่วมงานแต่งแบบปกาเก่อญอครั้งสุดท้ายรู้สึกผ่านไป  11 ปีมาแล้ว ตอนนั้นยังเด็กอยู่รู้สึกตื่นเต้นมาก นานๆจะมีสักที ตอนนี้ใครแต่งได้แต่โทรถามแม่ให้เล่าเรื่องให้ฟัง และก็เป็นเรื่องที่น่าเสียใจมากที่แม่บอกว่า สมัยนี้งานแต่งค่อนข้างเงียบ เพราะมีแต่คนชราและเด็กเล็กๆ ส่วนวัยรุ่นไปเรียนและไปทำงานที่อื่นกันหมด ทำให้ขาดสีสันไปตั้งเยอะ และงานแต่งนั้นก็ต้องมีตัวแทนวัยรุ่น 2 คน ชายคนหญิงคนจากฝ่ายเจ้าบ่าวเป็นคนแบกข้าวของเครื่องใช้หรือสินสอดนำไปให้เจ้าสาว แต่ที่หมู่บ้านเหลือแต่เด็กๆเลยต้องให้เด็กๆแบก  ส่วนเรื่องการเรียกชื่อที่หน่อหมื่อบอกนั้นหนูคิดว่าพี่เค้าเรียกถูกแล้ว (ปกาเก่อญอ) ความหมายนั้นหนูก็ไม่แน่ใจ ส่วนพะตี่โซ พี่หน่อหมื่อเขาหมายถึง (เกอะ = ขี้เกียจ) นั่นถูกแล้วเพราะพี่เค้าแย้งให้ฟังว่าเค้าเรียกว่า (ปกาเก่อญอ)เฉยๆ ไม่ใช่ (ปกาเกอะญอ)   เกอะ กับ เก่อ  เขียนต่างกันนิดเดียว แต่ความหมายต่างกันมาก ส่วน ปกา กับ ปา มีความหมายเดียวกันคือ (คน) 

ปกาเก่อญอ หมายถึง คนไม่โลภมาก     (ตามความหมายของพะตี่โซ)

ปกาเกอะญอ หมายถึง  คนขี้เกียจง่าย    (ตามความหมายตรงตัว ซึ่งไม่ใช่ชื่อเรียกขันของชาวกะเรี่ยงขาวที่ถูกต้อง)

สุดท้ายต้องขอขอบคุณครูยอดดอยที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาให้หนูได้ระบายความรู้สึกเกี่ยวกับประเพณีงานแต่งของเผ่าเราชาวกะเหรี่ยงขาว ขอขอบคุณค่ะ

ต้องปรบมือให้น้องหน่อดาแห่งดอยแม่อูคอที่ยังไม่ลืมคุณค่า ความทรงจำดีๆที่บ้านเกิด ไม่เป็นไรหรอกครับกับการจากบ้าน ทุกคนต่างมีเหตุจำเป็นที่ต้องย้ายถิ่นฐาน เหมือนคนอีสานไปรับจ้างอยู่กรุงเทพก็เยอะ สำคัญที่เราไม่ลืมว่าเราเป็นใครและอย่างน้อยก็มีฝันไว้ว่าจะกลับไปทำอะไรดีงามที่บ้านบ้างก็น่าจะเพียงพอแล้ว

และต้องขอบคุณด้วยครับ ที่ให้ความรู้เรื่องสถานการณ์ชาว “ปกาเก่อญอ” ในหมู่บ้าน (หลงเขียนผิดอยู่นาน) ถ้าเจ้าของวัฒนธรรมไม่ออกมาอธิบาย คนข้างนอกก็จะกลายเป็นทำบาปบริสุทธิ์ไปเรื่อยๆ  สิ่งนี้จำเป็นมาก

อีกเรื่องที่น่าเป็นห่วงคือสถานการณ์ความรุนแรงในครอบครัว ในเรื่องความรักของชาวปกาเก่อญอสูงขึ้นได้ยินข่าววัยรุ่นท้องในวัยเรียน ข่าวฆ่าตัวตายที่มากขึ้นในกลุ่มปกาเก่อญอแล้วไม่สบายใจ

ล่าสุดที่นักเรียน ม.5 ศึกษาสงเคราะห์ผูกคอตายในโรงเรียน ข่าวว่าน้อยใจแฟน ตั้งคำถามในใจว่าทำไมเดี๋ยวนี้ เรื่องเหล่านี้มีมากขึ้นในกลุ่มปกาเก่อญอ ไม่รู้คิดอย่างไรกันบ้าง

อนึ่ง น้องๆหรือใครที่สนใจอยากทราบความเคลื่อนไหว ข่าวคราวแม่ฮ่องสอน ในเรื่องลักษณะนี้ น่าจะได้เข้าไปสมัครเป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊คนะครับ ที่ www.facebook.com/wisutl 

จากนั้น สมัครขอเข้ากลุ่ม “เครือข่ายสื่อสร้างสรรค์ภาคประชาสังคมจังหวัดแม่ฮ่องสอน” จะเป็นอีกช่องทางในการสื่อสารกันได้มากขึ้นครับ

พี่ครับ ผมกำลังทำวิจัยเกี่ยวกับพิธีแต่งงานของปวาเก่อญอครับ ผมสามารถหาวิจัยที่เกี่ยวของกับพิธีแต่งงานของปวาเก่อญอได้ที่ไหนบ้างครับ ช่วยแนะนำหน่อยครับ

ปกาเกอะญอ ครับ ไม่ใช่ ปวาเก่อญอ

คุณสุทธชัย เรียนหรือทำงานอยู่ที่ไหนล่ะครับ

วิจัยนี่หัวข้ออะไร ส่ง Proposal มาให้อ่านทางอีเมล์ [email protected]

จะได้แนะนำถูกครับ