บ่ายแก่ ๆ ของวันเหงา ๆ          

 สายลมอย่างข้าพเจ้ายังคงเคลื่อนไหวอย่างอ้อยอิ่งตามอุณหภูมิองศาที่สูงของอากาศที่ร้อนอบอ้าวในฤดูกาลนี้  “ ก็นี่มันหน้าร้อนนี่หว่า ” ข้าพเจ้าพึมพำในใจด้วยอารมณ์ที่ร้อนรุ่มไม่ต่างจากสภาพอากาศภายนอกเลยแม้แต่น้อย  อากาศร้อน ๆ อย่างนี้ทำให้ข้าพเจ้าเริ่มรู้สึกไม่ดีกับดวงอาทิตย์เพื่อนเก่าเป็นอย่างยิ่ง  ดังนั้นข้าพเจ้าเลยกะว่าจะไปเยี่ยมเยียน พูดคุย และต่อว่าเรื่องอากาศร้อนที่เป็นอยู่ในขณะนี้ดีกว่าอยู่ให้ความร้อนแผดเผาความรู้สึกให้ไหม้ไปมากกว่านี้........                              

                                       ..สายลม พลิ้วพรม โลมไอแดด.. 
                                          ..สีเหลือง สีแสด ที่แผดเผา..                               
                                            . ถึงเบื่อ ถึงบ่น ก็ทนเอา..                                                     
                                        ..ใจเรา สุขและเย็น ก็เป็นพอ..

                 เวลาผ่านไปหลังจากที่ข้าพเจ้าได้พูดคุย  ถามสารทุกข์สุกดิบ และบอกกล่าวถึงความรู้สึกไม่ดีของข้าพเจ้าที่มีต่อดวงอาทิตย์อันเนื่องมาจากผลของอากาศร้อน  ดวงอาทิตย์กลับยิ้มเล็กยิ้มน้อย ยิ่งทำให้ข้าพเจ้าไม่เข้าใจยิ่งนัก และสุดท้ายข้าพเจ้าก็ได้รับคำตอบจากรอยยิ้มรอยนั้น               
                “ สายลมเอ๋ยถ้าคนทุกคนในโลกนี้มีความรู้สึกกับท่านอยู่สามอย่าง   เราซึ่งเป็นดวงอาทิตย์ คนในโลกทุกคนก็มีความรู้สึกกับเราอยู่สามอย่างเช่นกัน  ความรู้สึกสามอย่างที่ว่านี้คือ ”  ข้าพเจ้าตั้งใจฟังพร้อมกับปาดเหงื่อที่ซึมและไหลย้อยมาถึงข้างแก้มอย่างระมัดระวัง              
                  ความรู้สึกแรกคือ  เห็นด้วยกับเรา เช่น ในตอนสาย ๆ ที่คนซักผ้าเสร็จใหม่ ๆ แล้วเอาผ้ามาตาก มองเห็นเราซึ่งเป็นดวงอาทิตย์ก็จะมีความรู้สึกต่อเราว่า วันนี้ช่างดีเสียกระไร แดดแรงอย่างนี้ ผ้าจะได้แห้งสะอาด  ความรู้สึกนี้ผลก็คือเขาได้ประโยชน์จากเรา               
                  ความรู้สึกที่สอง คือไม่เห็นด้วยกับเรา เช่น ในวันหยุด ซึ่งผู้คนต่างก็ไปท่องเที่ยวพักผ่อน เดินเที่ยวเดินซื้อของ พอเจอเราซึ่งเป็นดวงอาทิตย์ ก็บ่น ก็ด่าเราต่าง ๆ นานาว่าทำไมถึงร้อนอย่างโน้นร้อนมากมายอย่างนี้ ทำให้พวกเขาไม่มีความสุขในการพักผ่อนท่องเที่ยว ความรู้สึกนี้ผลก็คือเขาเสียประโยชน์จากเรา    
                ความรู้สึกที่สามคือ เฉย ๆด้วยกับเรา เช่นว่า ทุกคนที่นั่งทำงานอย่างสบายใจอยู่ในห้องแอร์ของอาคารที่ออกแบบมาอย่างดีและสวยงาม ไม่เคยที่จะรู้สึกกับเราซึ่งเป็นดวงอาทิตย์อย่างความรู้สึกสองอย่างแรก และที่สำคัญไม่เคยนึกถึงเราเลยแม้แต่น้อย  ผลของความรู้สึกนี้ก็คือ พวกเขาก็เฉย ๆ กับเรา ไม่ได้และไม่เสียประโยชน์กับเรา                                       

                                                   ...........................................................              
                สิ่งที่ข้าพเจ้าได้ฟังก็ได้กระจ่างชัดในความรู้สึกแล้วว่า ข้าพเจ้าก็เป็นอย่างที่ดวงอาทิตย์เป็นว่าทุกคนรู้สึกกับดวงอาทิตย์อยู่สามอย่างยังไง คนทุกคนก็รู้สึกกับข้าพเจ้าอยู่แค่สามอย่างเช่นกัน  และที่สำคัญหลังจากการพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดสิ่งที่กระจ่างขึ้นมาในหัวใจของข้าพเจ้าอีกอย่างหนึ่งคือ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แม้ว่าดวงอาทิตย์จะถูกชม ถูกสรรเสริญ  ถูกด่า ถูกว่ายังไง กลับเป็นดวงอาทิตย์เองที่ไม่เคยปริปากบ่นหรือแก้ตัวกับพวกเขาเหล่านั้นแม้แต่นิดเดียว  ดวงอาทิตย์ก็ยังคงมุ่งมั่นทำหน้าที่ของเขาได้อย่างดีที่สุด มั่นคงที่สุด สม่ำเสมอที่สุดและตรงเวลาที่สุด 
               เราเจอกันตรงทิศตะวันออก  ฉันจะเดินไปส่งเธอตรงตะวันตก.....  
               ขอบคุณดวงอาทิตย์...........เพราะฉันคือสายลม