แสงสีจากสองข้างทางถึงแม้ข้าพเจ้ารู้ทั้งรู้ว่าเป็นสีแสงแห่งความฉาบฉวย หลอกลวงของสังคมในยุคของการสวมหน้ากากเสแสร้งเพื่อหาผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน แต่ก็สามารถบดบังความเหงาที่มีอยู่ในใจของข้าพเจ้าได้ประมาณชั่วเวลาหนึ่ง
ในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังเพลิดเพลินกับการล่องลอยไปตามสถานที่ต่าง ๆ ตามที่ใจของข้าพเจ้าปรารถณา แสงสีจากสองข้างทางถึงแม้ข้าพเจ้ารู้ทั้งรู้ว่าเป็นสีแสงแห่งความฉาบฉวย หลอกลวงของสังคมในยุคของการสวมหน้ากากเสแสร้งเพื่อหาผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน แต่ก็สามารถบดบังความเหงาที่มีอยู่ในใจของข้าพเจ้าได้ประมาณชั่วเวลาหนึ่ง
คืนนี้ผู้คนพลุกพล่าน ดูอึกทึกแต่ก็ครึกครื้นไปอีกแบบ ในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังสอดส่องหาพื้นที่ที่ข้าพเจ้าคิดว่าจะเอาร่างกายที่เหน็ดเหนื่อยของข้าพเจ้าเข้าไปนั่งพักผ่อน สั่งเครื่องดื่มสีเหลืองทองที่ด้านบนหนาแน่นไปด้วยฟองนุ่ม ที่นำมาบริการโดยนางฟ้าจำแลงแปลงกายลงมาจากสวรรค์ พลันข้าพเจ้าก็ไปสะดุดกับซองจดหมายที่เปรอะเปื้อนและยับยู่ยี่อยู่ที่พื้นถนน
เศษกระดาษ ใบหนึ่ง ซึ่งคนย่ำ
รอยเปื้อนดำ คล้ำหม่น จนมัวพร่า
ฉันเก็บได้ จึงอ่าน ผ่านสายตา
จากชาวนา อยู่ป่าดง ส่งลูกชาย
เดี๋ยวนี้พ่อ ลำบาก นักลูกเอ๋ย
ข้าวที่เคย ปลูกนั้น มันเสียหาย
พายุโหม โถมซ้ำ น้ำท่วมตาย
พ่อโชคร้าย เหลือล้ำ กินน้ำตา
สองปีแล้ว ลูกไป ไกลจากพ่อ
เพื่อเรียนต่อ รามคำแหง แหล่งศึกษา
ลูกจงตั้ง ใจเพียร เรียนวิชา
ปริญญา ที่หวัง จงตั้งใจ
ยาเสพย์ติด พิษร้าย หนีให้ห่าง
อย่าเอาอย่าง คนชั่ว รู้ตัวไหม
กว่าลูกจะ สมหวัง ยังอีกไกล
ลูกอย่าได้ ใฝ่ต่ำ จะช้ำทรวง
เงินทุกบาท พ่อหา ส่งมาให้
ลูกจง ประหยัดใช้ ให้แหนหวง
ลูกเป็นความ หวังใน ใจทุกดวง
ด้วยความห่วง ลูกรัก...จากตามี
ฉันอ่านจบ ซบหน้า อย่างสลด
แววรันทด เริ่มใน ใจเหลือที่
จดหมายจาก ชาวนา ผู้อารี
ถูกขยี้ ทิ้งไป ในทางเดิน...
คืนนี้บนท้องฟ้า ดวงดาวยังคงทำหน้าที่เหมือนเดิม ผู้คนต่างเดินไปตามเส้นทางของตนเอง บางคนไปถึงจุดมุ่งหมายอย่างที่ได้ตั้งใจไว้....บางคนหลงทางจนหลงลืมความตั้งใจ
....คืนนี้รสชาดของน้ำสีเหลืองทองที่มีฟองอ่อนนุ่มลอยอยู่คงจะเหมือนเดิม..หากเพียงแต่ความรู้สึกภายในใจของข้าพเจ้ากลับต่างออกไป
...นายสายลม...
