คืนนี้ข้าพเจ้าสงสัยเป็นอย่างยิ่งว่าพระจันทร์คงจะไม่สบายเป็นแน่แท้ แม้แต่ดวงดาวต่าง ๆ ก็พลอยเหี่ยวเฉา ไม่ฉายแสงให้ระยิบระยับเหมือนคืนก่อน ๆ ....

       ท่ามกลางความเงียบของคืนนี้ ข้าพเจ้ารู้สึกว่าข้าพเจ้าเป็นเพียงอณูเล็ก ๆ ของความรู้สึกหลากหลายที่มีอยู่ในโลกใบเล็ก ๆใบนี้

        เสียงเพลงเบา ๆ ลอยมาตามสายลม ต้นเสียงคงมาจากคลื่นวิทยุที่ข้าพเจ้าเปิดทิ้งไว้ได้สักพักหนึ่งแล้ว  แค่ฟังก็รู้ได้เลยว่าเป็นเพลงลูกทุ่งอิสาน ซึ่งก็เป็นแนวเพลงอีกแนวหนึ่งที่ข้าพเจ้าชื่นชอบไม่ต่างจากเพลงรักโรแมนติกเลยแม้แต่น้อย.....เสียงของนักร้องสาวอ่อนหวานในโสตประสาทยิ่งนัก.......
          
      แม่หักฟืนน้อยมาอ่อยดังไฟ  แล้วปั้นข้าวเหนียวปันใหญ่  จี่ไฟให้ลูกได้กิน
ตำแจ่วผักหอม  มาพร้อมหอมโรยฮิ่นหิ่น  ปิ้งเขียดอีโม่หอมกลิ่นได้กินข้อยมีแฮงหลาย
     คึดฮอดยามหนาวเคยเฝ้านอนนา  แม่เคยหาปลาดุกนา  ปิ้งมาสู่ข้อยโตใหญ่
อ่อมบักหอย ส้มปลาน้อยใส่หัวซิงไค ได้กินแล้วแซบถึงใจยามอยู่ไกลบ่ลืมความหลัง
     จากมาโดน คึดฮอดกองโพนนอนนา คึดฮอดแววตาห่วงใยจากคนอยู่หลัง
คึดฮอดอีหลีเสียงปี่ลำเฟืองเคยฟัง บัดนี้ได้มาไกลห่างก็ยังบ่วายถวิล
     ได้กลิ่นหน้าหนาวข้อยเศร้าใจแท้ อยากหวนกลับคืนตักแม่ อยากให้แม่จี่ข้าวสู่กิน
อยากกลับไปฟังหมอลำยามบุญกฐิน อยากกลับไปหวนคืนถิ่น กลับไปกินข้าวจี่บ้านเฮา

     ฟังแล้วข้าพเจ้าสามารถนึกย้อนกลับไปสู่อดีตได้อย่างมากมาย ความรูสึกต่าง ๆ ถาโถมเข้ามาประดุจดังพายุใหญ่ วิธีเดียวที่จะช่วยให้พายุในตัวของข้าพเจ้าหายไปมีอยู่ทางเดียว " แม่จ๋าพรุ่งนี้ทำข้าวจี่อร่อย ๆ ให้กินทีนะแม่นะ "