บันทึกนายสายลม..เมื่อใบไม้เปลี่ยนสี
ข้าพเจ้าเจ็บแปล๊บที่หน้าอกด้านซ้าย ใจหาย เมื่อข้าพเจ้านึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างข้าพเจ้าและดวงดาวดวงนั้น
วันนี้เมื่อข้าพเจ้าทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างในยามสาย แสงแดดยามสายกำลังหยอกล้อกับใบไม้สีเขียวหม่นและทอดสายลงมาแตะแต้มผืนแผ่นดินให้เกิดแสงเงา ทำให้ต้นหญ้าต้นน้อย ๆ ที่อยู่เบื้องล่างกลายสีเป็นสีเขียวเฉดต่าง ๆ ซึ่งเมื่อข้าพเจ้าดูแล้วก็เหมือนกับว่ากำลังอยู่ในห้องนิทรรศการแห่งธรรมชาติ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาที่ฝนพรำสาย ปลายฟ้าหม่น และสายลมที่ล่องลอย
ข้าพเจ้าเดินออกมาหน้าบ้าน เงยหน้าแหงนมองดูที่ต้นไม้สูงริมทางเดินอย่างที่ข้าพเจ้าชอบทำอย่างสม่ำเสมอ เห็นหูกวางกำลังเต้นรำในชุดที่หลากสีและสดใส
ใบไม้สีเหลือง ส้ม เขียวและแดง หล่นเคว้งลงจากต้น ทำให้ข้าพเจ้าหวลนึกถึงวันที่ผ่านมาเพียงไม่กี่วัน ใบไม้สีต่าง ๆ เหล่านี้ยังเขียวสดใสอย่างมีชีวิตชีวาอยู่บนต้นที่แข็งแรง
แล้วนี่กลับร่วงหล่นเกลื่อนริมทางเท้า......
นี่ใช่ไหม..คือสิ่งที่พุทธศาสนาเรียกว่า ความจริงแท้ที่สุดแล้ว เกิด เติบโตและร่วงโรย
ข้าพเจ้าเจ็บแปล๊บที่หน้าอกด้านซ้าย ใจหาย เมื่อข้าพเจ้านึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างข้าพเจ้าและดวงดาวดวงนั้น จะเป็นเช่นนี้ใช่ไหม จะเป็นเช่นนี้รึเปล่า จะต้องเปลี่ยนไปใช่หรือไม่ ในวันหนึ่งต่อจากนี้จะไม่รักกันมากอย่างนี้อีกแล้วหรือไร เราจะไม่ต้องการกันและกันอีกแล้วใช่ไหม ความหวานจะคลายจางลงและความอ้างว้างจะเข้ามาแทนที่ หรืออาจจะมีเพียงแต่ความเศร้าให้ข้าพเจ้าได้ดื่มกินเท่านั้น
นี่คือสิ่งที่ต้องแลกเปลี่ยนหรือไร
ได้มาเพื่อที่จะเสียไปในวันหนึ่งข้างหน้า
แล้วนี่..เราจะต้องรักคนอีกสักเท่าไร เพื่อให้หัวใจและความรู้สึกของหัวใจเราจะยังคงได้ลิ้มรสหวานอยู่เสมอ
ดวงดาวจ๋า
ถ้าหากว่าเมื่อวันนั้นมาถึง คุณจะยืนอยู่ที่ไหน และดวงดาวจะยังคงรักสายลมอย่างข้าพเจ้าอยู่อีกหรือไม่ หรือจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากหรือน้อยระหว่างดวงดาวและสายลม
มันช่างแสนเศร้า..ที่ข้าพเจ้าไม่รู้อะไรเลย
.....................................................
ข้าพเจ้าเดินออกมาหน้าบ้าน เงยหน้าแหงนมองดูที่ต้นไม้สูงริมทางเดินอย่างที่ข้าพเจ้าชอบทำอย่างสม่ำเสมอ เห็นหูกวางกำลังเต้นรำในชุดที่หลากสีและสดใส
ใบไม้สีเหลือง ส้ม เขียวและแดง หล่นเคว้งลงจากต้น ทำให้ข้าพเจ้าหวลนึกถึงวันที่ผ่านมาเพียงไม่กี่วัน ใบไม้สีต่าง ๆ เหล่านี้ยังเขียวสดใสอย่างมีชีวิตชีวาอยู่บนต้นที่แข็งแรง
แล้วนี่กลับร่วงหล่นเกลื่อนริมทางเท้า......
นี่ใช่ไหม..คือสิ่งที่พุทธศาสนาเรียกว่า ความจริงแท้ที่สุดแล้ว เกิด เติบโตและร่วงโรย
ข้าพเจ้าเจ็บแปล๊บที่หน้าอกด้านซ้าย ใจหาย เมื่อข้าพเจ้านึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างข้าพเจ้าและดวงดาวดวงนั้น จะเป็นเช่นนี้ใช่ไหม จะเป็นเช่นนี้รึเปล่า จะต้องเปลี่ยนไปใช่หรือไม่ ในวันหนึ่งต่อจากนี้จะไม่รักกันมากอย่างนี้อีกแล้วหรือไร เราจะไม่ต้องการกันและกันอีกแล้วใช่ไหม ความหวานจะคลายจางลงและความอ้างว้างจะเข้ามาแทนที่ หรืออาจจะมีเพียงแต่ความเศร้าให้ข้าพเจ้าได้ดื่มกินเท่านั้น
นี่คือสิ่งที่ต้องแลกเปลี่ยนหรือไร
ได้มาเพื่อที่จะเสียไปในวันหนึ่งข้างหน้า
แล้วนี่..เราจะต้องรักคนอีกสักเท่าไร เพื่อให้หัวใจและความรู้สึกของหัวใจเราจะยังคงได้ลิ้มรสหวานอยู่เสมอ
ดวงดาวจ๋า
ถ้าหากว่าเมื่อวันนั้นมาถึง คุณจะยืนอยู่ที่ไหน และดวงดาวจะยังคงรักสายลมอย่างข้าพเจ้าอยู่อีกหรือไม่ หรือจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากหรือน้อยระหว่างดวงดาวและสายลม
มันช่างแสนเศร้า..ที่ข้าพเจ้าไม่รู้อะไรเลย
.....................................................
คำสำคัญ (Tags): #ดวงดาวและสายลม
หมายเลขบันทึก: 96459เขียนเมื่อ 15 พฤษภาคม 2007 23:09 น. ()ความเห็น (2)
ใช่แล้ว ข้าพเจ้าไม่รู้อะไรเลย.................