ในห้วงที่สายลมอย่างข้าพเจ้ารู้สึกถึงความคับแค้นที่ถูกสุมอยู่ในหัวใจของเข้าพเจ้า  กองไฟกองนั้นถูกสุมโดยปัจจัยต่าง ๆ ที่อยู่ภายนอกแต่ข้าพเจ้าสามารถดับได้โดยความสงบนิ่งภายในจิตใจได้

                                   โดยลีลาเรื่อยเรื่อยไม่รู้ร้อน
                          หากในใจซุกซ่อนความอ่อนไหว
                          สัมผัสแข็งสัมผัสนุ่มละมุลละไม
                          รู้และรับอยู่ในใจส่วนลึก
                                     ที่ไม่พูดใช่หมายไม่รับรู้
                          สองตาดูหนึ่งใจไหวรู้สึก
                          รู้กำหนดรู้จดจำรู้สำนึก
                          รู้จักคึกรู้จักเหงารู้เข้าใจ
                                    รู้ว่าใครบอบบางอย่างไม้ดอก
                          ที่ไม่จริงกลิ้งกลอกหมาหยอกไก่
                          ที่ช้าเร็วเรือเกลือเสือปืนไว
                          รู้จำแนกแจกไปเป็นรายคน
                                    โดยลีลาเรื่อยเรื่อยไม่รู้ร้อน
                          หากในใจซุกซ่อนความหมองหม่น
                          ฉันเบื่อพูดเพ้อพร่ำรำพันทน
                          ประสบการณ์สอนตนจนเฉยชา

                                    จึงสองขาพาร่างอย่างองอาจ
                          ฉันใช่คนเก่งกาจเกินคาดหมาย
                          ฉันจะอยู่และจะย่างอย่างไว้ลาย
                          เป็นตัวอย่างลูกผู้ชายของชาวชน

          ข้าพเจ้าเขียนความคับแค้นไว้บนผืนทราย
เขียนความฝันไว้ที่ปลายฟ้า....พอรุ่งสางข้าพเจ้าจะไปเก็บฝันใส่ตระกล้าดวงดาว.....