เช้าวันอังคาร เป็นวันที่เด็กๆ ประถมจะเข้าห้องประชุม เพื่อสวดมนต์ ไหว้พระ
หลังจากนั้น จะเป็นกิจกรรมต่างๆ ตามแต่นัดหมาย
บางสัปดาห์เป็นนิทานสอนใจ สัปดาห์ใดตรงกับวันพระ ก็จะได้ฟังธรรมะจากพระอาจารย์
บางอังคาร ก็เปิดเวที ให้ได้แสดงความสามารถจากกลุ่มสนใจต่างๆ

สัปดาห์นี้ มีธุระต้องอยู่พูดคุยกับหนุ่มน้อยวัยประถม
ที่ยังไม่อยู่ในอารมณ์จะเสวนากับใคร และต้องการให้ครูอยู่เป็นเพื่อนบนห้องเรียน
ได้ยินเสียงแจ้วๆ มาจากห้องประชุม..
วันนี้พี่จะมานำเสนอกิจกรรม Science Show : มายากลวิทยาศาสตร์..

แม้มีธุระจะต้องปลอบขวัญใครบางคน  ก็อดที่จะสนใจไม่ได้
ด้วยเรื่องราวดำเนินไปอย่างแคล่วคล่องไม่ติดขัด
ได้ฟังก็เห็นชัดว่า มัดใจผู้ชมไว้ได้  ไม่มีใครพูดคุยแข่งให้เซ็งแซ่

แอบมองจากประตูห้อง.. ก็เห็นน้องชั้น ป.5 กำลังเจรจากับผู้ฟังที่นั่งกันสลอน
ตั้งแต่น้อง ป.1 ถึง พี่ ป.6 ตกอยู่ในความควบคุมของทีมมายากลวิทยาศาสตร์กันสิ้น
ได้ยินเสียงเชิญชวนให้พี่ชั้นนี้ น้องชั้นนั้น มาร่วมกันทดสอบ ตอบคำถาม และนำสู่การเรียนรู้

อยากรู้มั๊ย..ทำไมปล่อยลูกโป่งแบบนี้ถึงมีเสียง
เอ๊ะ..แล้วเสียงที่ออกมาเหมือนกันไหม
เอ๊ะ..ทำไมผ้านี่ที่พี่จุดไฟลุกแล้ว ถึงไม่ไหม้
ใครตอบได้..ทำไมดอกไม้กระดาษแช่น้ำถึงบาน
ทำไมลูกโป่งถึงแตก..น้องอยากรู้ทฤษฏีมั๊ยคะ  มาๆ เดี๋ยวเชิญดอกเตอร์คนนี้มาให้คำตอบ

ตามมาด้วยการจัดระเบียบกันเป็นระยะ

ใครตอบได้ให้รางวัลนะคะ  ถ้าอยากรู้ต้องนั่งนิ่งๆ ก่อนค่ะ 
น้องๆ ไม่มุงกันนะคะ เดี๋ยวดอกไม้ไม่ได้ลม เดี๋ยวมันจะไม่บานค่ะ
เอ้า..พี่ป.5 นั่งดีๆ ค่ะ  พี่ ป.6 เชิญออกมาหนึ่งคนได้เลยค่ะ ฯลฯ

ตลอดเวลากว่าชั่วโมง ทีมมายากลทั้งสองทีมช่วยกันดำเนินการอย่างต่อเนื่อง
ไม่มีสะดุด  ไม่มีเคอะเขิน จนทำให้เพลิดเพลินกับการฟัง
แม้กระทั่งยามจะลาเวที ยังมีบทสรุป
ใกล้จะจบแล้วขอทบทวนหน่อยค่ะ..
การแสดงนี้เรียกว่าอะไรคะ..ไหนๆ ตอบถูกไหมคะ ฯลฯ

วันนี้ครูจึงมีบทบาทเป็นเพียงผู้ชม
ที่พลอยมีอารมณ์หวาดเสียวไปกับลูกศิษย์ยามกลัวลูกโป่งแตก
และเป็นเพียงแผนกกล่าวปิดประชุมให้แยกย้ายกันไปเข้าห้องเรียน
เป็นภาพที่เตือนใจเมื่อได้เห็นว่า..
เด็กๆ จะทำอะไรก็สำเร็จได้  หากครูไว้ใจและให้โอกาส

เมื่อมีเวลา จึงได้ติดตามไปไถ่ถามความเป็นมา และเบื้องหลังการถ่ายทำ
มายากลวิทยาศาสตร์ เป็นการแสดงที่เด็กโรงเรียนนี้คุ้นเคยมาก่อน
ด้วยแต่ละปีครูจะสนับสนุนให้เด็กได้ฝึกฝนการทดลองทางวิทยาศาสตร์
และนำมาแสดงในรูปมายากล

ในปีแรกๆ สังเกตว่า ครูมีบทบาทในการชี้นำค่อนข้างมาก
ต่อเมื่อเริ่มเรียนรู้ จึงค่อยถอยห่าง ให้เด็กมีแนวทางค้นคว้า หาการทดลองด้วยตนเอง

มาในปีนี้..คุณครูชี้ชวนให้เด็กเข้าใจหลักสำคัญ
ที่ต้องผสมผสานทฤษฏีกับการแสดงให้เหมาะสม
ตามต่อด้วยการมอบหมายงานให้ไปค้นคว้าสิ่งที่สนใจจากห้องสมุด และ อินเทอร์เน็ต
เมื่อถึงเวลานัดหมาย เด็กจึงมารายงานผลการทำงาน เพื่อรับการชี้แนะเพิ่มเติมจากครู
มีบ้าง..ที่ยังไม่รับผิดชอบ..ไม่มาตอบโจทย์ตามเวลา
ครูต้องหาสิ่งล่อใจ ..ผู้ที่ทำได้จะส่งไปประกวดนอกโรงเรียน

ในวันนี้ มีความเข้าใจผิด คิดว่า ไม่ต้องแสดง
เมื่อครูแจ้งให้ทราบ จึงเกิดการแก้ปัญหากันเป็นโกลาหล
ต้องระดมพล ปรับเปลี่ยนวิธีการ ด้วยไม่ได้เตรียมอุปกรณ์และผลงานมา
ครูแนะให้ลองใช้เรื่องง่ายๆ มาใช้แสดงไปพลางก่อน
เด็กๆ ใช้เวลาก่อนเข้าห้องประชุม เตรียมการ ซักซ้อม
ค้นหาอุปกรณ์ เครื่องแต่งตัวด้วยตัวเอง
ก่อนจะบรรเลงลีลา..ดังที่ว่าไว้ในข้างต้น

ชอบใจในเรื่องราวจากครูผู้สอน
ตอนที่ซักซ้อม..มีบางคนท้อใจ..หนูคงทำไม่ได้..
แต่เมื่อได้รับกำลังใจ ได้คำแนะนำ..
กลับกล้าทำและแก้ไขปัญหาได้ในสถานการณ์แสดงจริง

มีบางตอน ที่เด็กถาม.. หนูทำอย่างไรได้หมดเลยใช่ไหม..
เมื่อให้ความมั่นใจ..ความสามารถก็หลั่งไหลออกมาให้เห็น
ทั้งเป็นแนววิชาการ ทั้งงานแสดง
ทั้งแกล้งเป็นหน้าม้า นำพาให้บรรยากาศสนุกสนาน
แถมยังมีเพื่อนอาสามาเป็นกองหนุน

วันนี้คุณครูทั้งหลาย..จึงอิ่มเอมใจกับภาพที่เห็น
เด็กๆ ...ทั้งผู้แสดงที่เชื่อมั่น  ทั้งผู้ชมที่กระตือรือร้น
ต่างเป็นผลผลิตจากความร่วมมือร่วมใจ และ ให้โอกาสในการเรียนรู้
และช่วยเติมความเชื่อของครู..ที่เชื่อว่าหนูทำได้
แม้เหตุการณ์ไม่เป็นไปดังคิด..เธอยังสามารถผลิตการแสดงที่ดีมาให้เห็น
The Show Must Go On จริงๆ จ้า..เด็กๆ

ในบางคราว..ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป.. The Show Must Go On จริงๆ

ขอบคุณ..ครูหน่อย : กาญจนา กุลอ่อน แห่งโรงเรียนมงคลวิทยา
ผู้สอนเรื่องราวมายากลวิทยาศาสตร์ให้แก่เด็กๆ