ห้าม..ห้าม...ห้าม..และ..ห้าม


ถ้อยคำมิได้บอกเพียงเนื้อความ แต่กลับตามมาด้วยคุณภาพของใจยามใช้สื่อสาร

อ่านเรื่องราวจากเกร็ดต่างแดนในหนังสือพิมพ์มติชน
ว่าด้วยเรื่องวิธีคิดของนายจ้าง ที่ระมัดระวังความสูญเสียแม้ในเรื่องเวลา
จนหากฎเหล็กมาบังคับพนักงาน แม้การเข้าห้องน้ำ


ทำให้นึกถึงประสบการณ์การเข้าห้องน้ำระหว่างเดินทาง
ที่ดูจะเป็นเรื่องปกติ ที่มักจะแวะเข้าห้องน้ำกันตามปั๊มน้ำมัน
ครั้งนั้น..ตรงรี่เข้าไปเพื่อจะพบว่า น้ำมันหมด
ก็ยังจะเลี้ยวรถกันไปเพื่อให้ได้เจอห้องน้ำที่อยู่ด้านหลังปั๊ม

 

และได้พบกับถ้อยคำที่ปรากฏอยู่บนป้ายที่ตั้งเด่นเป็นสง่า
ขวางอยู่ตรงหน้าทางเข้า

 

ทำเอาต้องถอดใจกับหลายข้อห้าม...ห้าม....และ ห้าม
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง..ห้าม ฯลฯ..ที่ปรากฏอยู่บนบรรทัดสุดท้ายของการห้าม
ผู้ร่วมทางที่เดินลงไปใช้บริการจึงมีเพียงน้องชายที่ทำหน้าที่ขับรถ

ขณะนั่งพิจารณาป้าย อดนึกห่วงไม่ได้ว่า
ผู้ใช้บริการอาจจะเผลอไผลให้ความร่วมมือไม่ครบตามสั่ง
ก็สิ่งที่บริการมีเพียงสอง..แบบหนักและแบบเบา
โธ่เอ๋ย...ธรรมชาติของคนเรา  มันต้องสาม...
หากตามมาด้วยเสียงปู้ด..ป้าด..มิเกินบริการหรือ...ก็ไม่เป็นผู้ร่วมมือที่ดีเสียอีกแล้ว

 

มองไปเบื้องหน้า ยังมีป้ายผ้าบอกข้อห้าม ตามมาหลอกหลอน

 

เมื่อพิจารณาในตอนหลัง ยามนั่งคิด..
ก็เป็นสิทธิอันชอบธรรมของเจ้าของ ที่จะครอบครองและสั่งห้ามตามปรารถนา
เหตุอันก่อให้เกิดคำห้าม อาจทำความเดือดร้อนมากมาย
จึงต้องขยายแนวทางป้องกัน ให้เห็นโดยทั่ว
แต่ผู้อ่านกลับเห็นแต่ความขุ่นมัว หม่นหมองของดวงจิตที่คิดเขียน

 

ถ้อยคำมิได้บอกเพียงเนื้อความ แต่กลับตามมาด้วยคุณภาพของใจยามใช้สื่อสาร
ทั้งบอกถึงการมองไม่ครบด้าน..ผู้ใช้บริการจะคิดอย่างไร..ผลกระทบใดจะตามมา..
ใครจะรู้สึกไหมว่า เจ้าของสถานที่นี้มีใจเช่นไร.. ใช้ถ้อยคำเป็นหรือไม่..
อาจไม่ได้ใส่ความละเอียดอ่อนของใจไปในขณะคิด
ศิลปะในการสื่อสาร และแก้ไขสถานการณ์จึงเป็นเรื่องน่าคิด น่าเรียนรู้ของเจ้าของกิจการเสมอ

 

และด้วยเป็นศิลปะ จึงต้องรู้จักเลือกใช้วิธีสื่อสารที่วางอยู่บนฐานของใจที่อ่อนโยน..
อ่อนโยนเพียงพอที่จะเห็นว่า..ป้ายประกาศที่ดูเหมือนเป็นสิ่งเล็กน้อย
อาจก่อความรู้สึกอึดอัด บีบรัด  หรืออาจกลับกลายเป็นการสร้างเสน่ห์ให้แก่ผู้พบเห็น
ดังเช่นป้ายเล็กๆ ที่เรียกรอยยิ้มได้ เช่นป้ายนี้..

 

 

^_____________^

 

หมายเลขบันทึก: 191656เขียนเมื่อ 1 กรกฎาคม 2008 21:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:14 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (16)

ห้ามเด็ก ๆ มีความสุขได้ไหมครับ

อิอิ

เอารูปเด็ก ๆ มาฝากครับ

อิอิ...

ขอทำหน้าที่แทนจอมป่วนสักวันนะจ๊ะ

 

...ฉานเคยเจอล่ะ ตอนไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนๆ ที่หาดทรายแห่งหนึ่ง ก็ถึงเวลาเข้าห้องน้ำ มีป้ายลายมือโย้เย้เขียนว่า..

หนัก 5 บาท เบา 2 บาท

เดินเข้าพร้อมกัน 3 คนก็จ่ายกันไป 6 บาท

พอเรียบร้อยออกมากันหมดแล้ว เ

พื่อนคนหนึ่งก็ถามเบาๆว่า เธอมีอีก 3บาทไหม...

แล้วเธอก็เดินกลับไปหย่อนเงินในตู้หน้าห้องน้ำ...แถมยังมาเปรยเบาๆว่า ....เมื่อตะกี้เผลอไปหน่อยกะจะเบามันหนักไปด้วย..เลยต้องเอาเงินไปจ่ายเขาเพิ่ม...

 

อิอิ....ที่เล่ามานั้นไม่ใช่อุ้ยจั๋นตานะเธอ...อิอิ

 

  • ครูอึ่งค่ะ
  • ก่อนมาถึงบันทึกครูอึ่ง แวะไปที่อนุทินก่อน
  • ก่อนไปที่อนุทิน หนักๆในอกและเหนื่อยใจ อ่านอนุทินไปเจอรูปน้องต้นไม้ ไอ้ที่หนักอก โล่งไป แต่ยังเหนื่อย
  • อ่านต่อไปเจอคำแนะนำของมะปราง คราวนี้อมยิ้มกว้างได้แล้วค่ะ ได้เหนื่อยๆที่เหลืออยู่หายเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ
  • ตามมาที่บันทึกครูอึ่ง คราวนี้ยิ้มปนกลั้นหัวเราะเลยค่ะ โล่งทั้งใจและสมองเลยนะค่ะนี่
  • คนอะไรช่างมีอารมณ์ขัน คันๆดีจริงๆ
  • หมอเจ๊กลับรู้สึกว่า เจ้าของข้างบนนั้นเป็นกระทิงค่ะ เลยตรงไปตรงมาดีจริง ไม่คิดว่าจะไร้น้ำใจนะค่ะ แต่ว่าเขาคงเหลืออดกับอะไรซักอย่างที่เคยเจอมาก่อนนะค่ะ จึงได้ตัดสินใจประกาศโต้งๆไว้อย่างนั้น จริงใจจริงๆค่ะ  ความตรงไปตรงมาเลยไม่ได้หวานแหววออกมาให้สัมผัสได้ เลยออกมาแบบลูกทุ่งให้เห็นไงค่ะ  
  • ส่วนเจ้าของข้างล่าง  หวานแหววน่ารักแบบหนูไงค่ะ ง่ายๆอ่อนๆ ชวนเอ็นดูดี
  • ........
  • มาขอบคุณสำหรับบันทึกที่ช่วยให้วันนี้ ได้อารมณ์ดีๆ กลับคืนมาค่ะ 
  • ขอบคุณค่ะ

ถ้าจะประหยัด อันไหนพออั้นไว้ได้ก็อั้นไว้ก่อน

เบาครึ่งหนึ่ง หนักครึ่งหนึ่ง ขอลดราคากึ่งหนึ่ง จะได้ไหม?

จะได้จ่ายสะดวกตามสภาวะเศรษฐกิจผกผัน

 

มาอมยิ้มยามเช้าค่ะคุณพี่หมออึ่ง

* ... *  เรื่องหนัก เบา เขาว่าเรื่องธรรมชาติ

หนูอั้นไม่ได้หรอกค่ะพ่อครูขา :) 

แต่เมื่อคุณพ่อขอร้อง หนูจะพยาย๊าม ๆ ค่ะ :)

... ขอแซวห้ามฝั่ง:)  ขอบคุณค่ะ

  • ธุพี่อึ่งค่ะ..

ห้ามชวนพี่อึ่งไปฟังเพลงที่ลานอารมณ์ด้วยไหมคะ?

อ่านบันทึกนี้แล้ว  ชวนให้ตัวเองตั้งหลักคิดได้ว่า

จากนี้ไป   พบเจอป้ายและคำบอกกล่าวใด ๆ เก๋ ..สะดุดตา  จะบันทึกภาพไว้และนำมาแลกเปลี่ยนเช่นนี้นะครับ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่อึ่ง

* ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุนะคะ .. แต่ครานี้ไม่ห้ามค่ะ

* มาชวนไปดูฟ้า ดูพระอาทิตย์ ก่อนจะลงสนามจริงค่ะ 

http://gotoknow.org/blog/lanandaman/192253

* ก่อนจะไปเจอกันจริงๆ เอ พี่จะว่างไหมหนา

* พี่อึ่ง ปะทะ พี่อึ่งอ๊อบ ..  17-20 ก.ค. นะคะพี่อึ่งขา

 

สวัสดีครับพี่อึ่ง

    สบายดีไหมครับ ไ่ม่ได้มาเยี่ยมนานครับ การห้ามเป็นการลดอิสระเสรีภาพให้แคบลงครับ คนเราจะอึดอัดจนกว่าตัวเองเกือบจะไม่มีที่ยืน หลังจากนั้นก็เกิดการสำแดงฤทธิ์ครับ

จริงๆ หากเราเปลี่ยน ข้อห้าม  เป็นข้อเจริญปัญญา ได้จะดีมากๆ ครับ

เช่น...

ห้ามฉี่ตามแนว ......เปลี่ยนเป็น ...... ฉี่แล้วกลิ่นอายคนนะจ๊ะ

สนุกในวันหยุดนะครับ

ขอบคุณมากครัีบ

 

P

  • ครูโย่งคะ..เห็นรอยยิ้มของเด็กและครูแล้ว..ไม่มีปัญญาห้ามความสุขที่มีอยู่เห็นๆ ได้เลยค่ะ
  • ขอบคุณที่นำรอยยิ้มมาทำให้ใจสว่างขึ้นนะคะ

P

  • ก๊ากสสส์...ช่างซื่อสัตย์จริงๆ..
  • น่าคบ..น่าคบ..

P

คุณหมอเจ๊ขา

  • ดีใจที่มีส่วนทำให้คุณหมอปลอดโปร่งโล่งใจขึ้น
  • บางเวลาที่มีเรื่องราวมาบดบังใจ ก็ต้องใช้หลายวิธีที่จะฟื้นใจตัวเองนะคะ
  • บางทีครูอื่งก็ใช้การเขียนเรื่องขำๆ ฟื้นใจตัวเองอยู่บ้างเหมือนกันค่ะ

P

สวัสดีค่ะพ่อครูบา

  • เรื่องนี้จนปัญญาจะประหยัดได้..จริงๆค่ะ
  • ขอใช้อย่างฟุ่มเฟือยสักเรื่องนะคะ

P

  • น้องปูจ๋า
  • เจ๊น่ะอยากไปเหลือเกิน  แต่ไม่รู้ว่าจะจัดการได้ไหม
  • ถ้าได้..ต้องมีอึ่งกำลังสอง
  • ว่าแต่ น้องปู จะมีครูปู มาด้วยกัน เป็นปูกำลังสองมั้ยเนี่ย

P

น้องต้อมเจ้า

  • ไม่รู้ว่าเน็ตพี่เป็นอะไร หรือว่า ไวรัสในโรงเรียน..แหง้ม..ไฟล์ไหนไปบ้างหรือเปล่า
  • ช่วงนี้เข้าออกบันทึกไม่ค่อยได้  จะแวะไปลานอารมณ์ของน้องซะหน่อย เข้าไม่ได้อ่ะ
  • จะพยายามต่อไปนะน้อง..อยากไปนั่งทอดอารมณ์มั่งค่ะ

P

สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดิน

  • ชอบเก็บภาพค่ะ..บางทีก็ขำ..บางทีก็คิด..
  • หลายภาพเก็บไม่ทัน..เสียดาย
  • ว่างๆ เอามาแบ่งปันกันนะคะ  สนุกดีค่ะ

P

สวัสดีค่ะน้องเม้ง

  • ดีใจจังที่มาเยี่ยม
  • แต่ไม่ได้รู้สึกห่างไกลกัน  เพราะเจอะเจอที่บันทึกอื่น ก็ส่งใจถึงกันได้นะคะ
  • อิ..อิ..ชอบ.."ฉี่แล้วกลิ่นอายคนนะจ๊ะ.."  มาก
  • ความหมายเดียวกัน..แต่มีวิธีบอกได้หลายวิธีเนาะ..
  • ยินดีเน้อเจ้า..ที่แวะมา  รักษาสุขภาพด้วยนะคะน้องบ่าว

ห้ามจอดตลอดแนว -----> มันก็จอดตลอดแนวเลย เฮ้อ เจอประจำ

  • เป็นคน ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุค่ะ
  • อุ๊บ มันเป็นเรื่องธรรมชาติมาห้ามกันได้อย่างไร

P

  • เฮ้อ..เฮ้อ...เฮ้อ..
  • ช่วยถอนหายใจ..อิ..อิ
  • ยินดีที่มาเยี่ยมนะคะ

P

  • กรอบยิ่งคับแคบ..ยิ่งอึดอัด
  • ยิ่งอึดอัด..อัดมากๆ...ก็...ปู้ด..ป้าด..อุ๊บส์...
  • ธุค่ะ..

หลายๆ ครั้งที่ถูกห้าม  ต้อมว่าคนเราจะเกิดอาการอยากทำยิกๆๆ   ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร  หรือภายในตัวเรามีต่อมอยากจะเอาชนะกันนะ

คนสั่งทำป้ายคงได้เจอปัญหามาเยอะเลยทำให้ใจขุ่นมัว จึงสะท้อนออกมาทางถ้อยคำที่ใช้นะคะ

แต่สงสัยว่าจะเป็นการยิ่งห้าม เหมือนยิ่งยุหรือเปล่านะคะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท