เช้าวันอังคาร..ชวนกันมาร่วมชุมนุม
ห่างหายไปจากบันทึกอยู่นาน
ทั้งด้วยภาระการงาน และ การเดินทาง
เรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในการรับรู้แต่ละวัน
ก็ล้วนแต่ไม่เจริญใจ
ค่อนไปทางพาให้เหนื่อยหนัก
หม่นหมอง
ต้องคอยประคับประคองใจให้ตั้งมั่น
ไม่หวั่นไหว
ได้เห็นความตึงเครียดที่ทบทวีขึ้นเรื่อยๆ
จนเช้านี้มีประกาศห้ามการชุมนุม ในเขตเมืองหลวง
อดที่จะห่วงใย ผู้คนที่เกี่ยวข้อง
ที่อาจต้องบาดเจ็บล้มตาย
เป็นเรื่องง่ายที่จะเฝ้ามองจากที่ไกล แต่หากนึกถึงใจของผู้สูญเสียก็เป็นเรื่องยิ่งใหญ่มากมายนัก
แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป
แม้ชุมนุมกันไม่ได้ในเมืองหลวง
แต่เมื่อล่วงเข้าสู่ทุกเช้าวันอังคาร
คุณครูกลับมีงานที่ชวนให้เด็กมาร่วมชุมนุม
เมื่อถึงเวลานัดหมาย
เด็กวัยประถมทั้งหญิงชาย ต่างกระจายกันไปตามจุดต่างๆ
ในโรงเรียน
ชุมนุมกันทำกิจกรรมตามความสนใจ
เสียงที่เรียกให้เดินไปเยี่ยมชมถึงด้านหลังโรงเรียนมาจากชุมนุมดุริยางค์
ที่สร้างสีสันจากสรรพเสียงกันทุกวัน
ตั้งแต่ยังไม่เป็นสำเนียงรื่นหู
จนกว่าครูจะช่วยกล่อมเกลาจนไพเราะ
วันนี้มีรุ่นพี่ที่เพิ่งจากไปเรียนโรงเรียนอื่น
กลับมาช่วยสอนน้อง
ทั้งยังมองเห็นเพื่อนสอนเพื่อนอยู่เป็นกลุ่มๆ
แต่ละวันที่ฝึกซ้อม
ไม่เพียงแค่เพิ่มพูนวินัยและความชำนาญ
ยังเป็นการเพิ่มพูนความผูกพันฉันท์พี่น้องให้เกิดขึ้น
ดนตรีในโรงเรียนมีหลายลีลา
บ้างก็ชอบวงสะล้อซอซึงมากกว่าดุริยางค์
ต่างก็มาฝึกซ้อมดีดสี ตีเป่า
กันอยู่ในชุมนุมดนตรีพื้นเมือง
ให้เป็นเรื่องแปลกใจในความสามารถที่พัฒนาขึ้นได้อย่างรวดเร็วของเด็กยุคนี้
ด้วยวันนี้เป็นวันอังคาร
จึงเห็นงานชุมนุมเฉพาะเด็กประถม
ส่วนพี่มัธยมจะชุมนุมกันในวันศุกร์
จึงสนุกกับการแวะเวียนไปดูแต่ละชุมนุม
เริ่มที่ชุมนุมงานฝีมือ มีบรรดาเด็กหญิงล้วนชวนกันมาหัดเย็บปักถักร้อย
มีคุณครูคอยแนะนำวิธีตัดเย็บ
การออกแบบและการเก็บเอาเสื้อผ้าเก่าเหลือใช้มาดัดแปลงเป็นฝีมือของเด็กๆ
ชุมนุมงานประดิษฐ์ ชวนกันฝึกฝนงานใบตอง
มองเห็นเด็กชายปะปนอยู่ในกลุ่มเด็กหญิง
ก็เดี๋ยวนี้ งานไม่มีแบ่งเพศ
เด็กชายอาจทำได้ประณีตสวยงามกว่าก็เป็นได้
เห็นบรรดาเด็กๆ
ขะมักเขม้นทำงานท่ามกลางใบตองวางกองรอบตัว
ใกล้ๆ กัน มีชุมนุมที่รักการทำครัวทำงานอยู่
คุณครูช่วยสอนให้ทำสังขยาฟักทองในวันนี้
เสียดายที่ไม่ทันได้ชมขั้นตอนการลงมือผลิตผลงาน
เห็นเพียงการจัดเก็บข้าวของและรอคอยให้ฟักทองสุก
ด้วยใจจดจ่อ
ตามต่อไปยังชุมนุมศิลปะ
ที่พบว่า
เด็กกลุ่มที่มักจะเสียงดังและเคยไม่อยู่นิ่ง
กลับมีสมาธิในยามทำงาน
ได้เห็นการผสานกำลังกันในการผลิตแป้งสำหรับปั้น
ได้เห็นฝีมือวาดด้วยลายเส้นอันมั่นคง
ด้วยความมั่นใจ
ทั้งได้เห็นการสรุปความรู้ที่ได้จากสัปดาห์ที่ผ่านมาให้เป็นเรื่องราว
ส่วนชาวชุมนุมนาฏศิลป์ ก็ฝึกฟ้อนรำกันให้อ่อนช้อยสมเป็นกุลสตรี
ยักเยื้องย้ายท่า แปรขบวนกัน สลับซับซ้อน
บางกลุ่มก็ชอบออกกำลังกันกลางแจ้ง
จึงมีชุมนุมที่รักการฝึกซ้อมกีฬากันหลายประเภท
แบดมินตัน แชร์บอล ฟุตบอล ฟุตซอล กรีฑา
พากันมาลงสนามกันให้ครึกครื้น
พวกที่ชื่นชอบกับการศึกษาค้นคว้า
ก็ต้องมาเข้าชุมนุมสมุนไพร
ชุมนุมคอมพิวเตอร์
ที่จะชวนกันไปสำรวจให้พบเจอสิ่งที่น่าสนใจ
ทั้งในโรงเรียนและในโลกไซเบอร์
ได้พบว่า
เมื่อได้ลงมือทำอะไรตามความสนใจ
เด็กมักจะใช้เวลาเรียนรู้อย่างตั้งใจและจดจ่อ
หากครูเสริมต่อด้วยคำชื่นชม ผสมผสานด้วยคำชี้แนะให้คิด
ให้ฝึกฝน ให้ค้นคว้า ให้หาคำตอบด้วยตนเอง
โดยไม่ต้องกริ่งเกรงว่าจะถูกหรือผิด
ก็จะช่วยเสริมให้เป็นการเรียนที่มีชีวิต เป็นการเรียนที่มีความสุข
เป็นการเรียนรู้ที่เลือกได้ ทดลองได้ รู้ได้
จากทั้งความสำเร็จและความล้มเหลว
ท่ามกลางกรอบแห่งระบบการศึกษาที่ดูราวจะขีดเส้นให้เด็กเดิน
เช้าวันอังคารจึงเป็นช่วงเวลาหนึ่ง
ที่ได้ชักชวนกันมาร่วมชุมนุม
เพื่อเรียนรู้ในสิ่งที่ชอบ ฝึกฝนทักษะการทำงาน
จากการเลือกด้วยตัวเองของเด็ก
ในมุมหนึ่งของเมืองหลวง เช้าวันอังคาร
อาจเป็นวันที่ผู้ใหญ่ของประเทศทั้งหลาย
ร่วมกันกำหนดนโยบาย ผ่านมติของเหล่าเสนาบดี
มติซึ่งอาจส่งผลต่อการดำเนินชีวิต ต่อโอกาสของผู้คนมากมาย
เช้าวันอังคาร อาจเป็นความหวังของผู้คนบางกลุ่ม ที่เฝ้ารอคอยคำตอบ
รอคอยผลแห่งการผลักดัน วิ่งเต้น
แต่ในมุมหนึ่งของเมืองเล็ก
เช้าวันอังคาร เป็นวันที่ชีวิตเล็กๆ หลายชีวิตดำเนินไป
ท่ามกลางความหวังให้ได้เรียนรู้ เติบโต
ให้สมบูรณ์พร้อมทั้งกายและใจ
ให้เป็นเช่นหน่อใหม่
ที่จะแตกกิ่ง ผลิใบ
และนำพาให้ได้มีชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข
ช่างบังเอิญ..ที่ในวันนี้
น้องประถมชั้นเล็กๆ
แสดงละครสอนใจกันในหอประชุม
และจบลงด้วยบทเพลงที่ชวนกันร้องร่วมกัน
♫...รักกันไว้เถิด..เราเกิดร่วมแดนไทย..
....จะเกิดชาติไหนๆ ก็ไทยด้วยกัน...♫
♪
..♪
ช่างบังเอิญ....เหลือเกิน....
บันทึกในวันอังคารที่
2 กันยายน
2551
วันที่รัฐบาลประกาศภาวะฉุกเฉินในเขตกรุงเทพมหานคร
ความเห็น (18)
สวัสดีค่ะ
- ครูอ้อยมาเป็นกำลังใจ ขอชื่นชมว่า กิจกรรมดี มีประโยชน์ จะจดจำ นำไปใช้กับนักเรียนเสมอตลอดชีวิตของพวกเธอเลยค่ะ
- ขอบคุณสำหรับ กิจกรรมดีดี การนำเสนอบันทึกที่ยอดเยี่ยม ภาพที่สวยงาม
แล้วครูอ้อยจะติดตามมาชื่นชมอีกนะคะ
- สวัสดีครับครูอึ่ง
- แวะมาเยี่ยมเยียนและชื่นชมกิจกรรมดีๆ ของเด็กๆ ครับ
- ที่แท้ก็เด็กๆ เขาชุมนุมเพื่อเรียนรู้นี่เอง
- นึกว่าที่ลำพูนมีการชุมนุมฯ
- อิอิ...
ขอร่วมชุมนุมด้วยคนนะครับ
♫...รักกันไว้เถิด..เราเกิดร่วมแดนไทย..♫ ♪ ..♪
ขอบคุณครับ
เลิกทะเลาะกันเถิด เราเกิดร่วมแดนไทย
- ธุ พี่อึ่งค่ะ..
ก่อนอื่นขอกอดพี่อึ่งด้วยความคิดถึงก่อนนะคะ ^^ และตามมาดูกิจกรรมชุมนุมของน้องๆ แล้วน่าสนใจค่ะ โดยเฉพาะชุมนุมงานฝีมือ ชุมนุมศิลปะ และชุมนุมที่รักการทำครัว
มาจูงมือพี่อึ่งไปแอ่วดูกิจกรรมนิทรรศการทางศิลปะ Art and Craft Exhibition และกีฬาสี Wachirawit Games ของเจ้คนสวยค่ะ ^^
ในความเป็นจริงของมนุษย์
ไม่ว่ายุคสมัยใด
เราก็วาดหวังกับเด็กและเยาวชนเสมอ
แต่บางที
ผู้ใหญ่ก็พูด แต่ไม่ได้ทำ !
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะครูพี่อึ่ง
- ชอบที่เห็น ได้ยิน เรื่องกิจกรรมชุมนุมนั้นนี้ในโรงเรียนค่ะ
- เคยฟังเด็กๆ คุยกันว่าเทอมนี้เข้าชุมนุมอะไรกัน เล่าให้ฟังกัน แล้วมีการบอกด้วยว่าเดี๋ยวเทอมหน้าจะเลือกบ้าง
- แต่ไม่อยากบอกเลยค่ะว่า เด็กๆ พอโตเป็นสาว เลือกเข้าชุมนุมอะไร ข้อแม้เยอะเหลือเกิน เป็นต้นว่า ต้องสวยงาม ไม่เหน็ดเหนื่อย เลยเห็นมีชมรมกิจกรรมประเภทลีลาศ กระโดโลดเต้นเต้นเข้าจังหวะ ในพื้นที่ร่ม เย็น (ติดเครื่องปรับอากาศยิ่งดีใหญ่)ด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูอ้อย
- ขอบคุณที่แวะมาเป็นกำลังใจนะคะ
- บรรยากาศบ้านเมืองเป็นแบบนี้ เลยอยากชวนไปดูเด็กๆ ชุมนุมกันค่ะ
- ครูอย่างเราๆ ก็ต้องหากิจกรรมให้เด็กๆ ได้เรียนรู้เรื่อยไปแหละนะคะ แต่เมื่อเห็นเค้าตั้งใจทำงาน ตั้งใจเรียนรู้ ก็หายเหนื่อยไปบ้างล่ะค่ะ
สวัสดีค่ะน้องสิงห์ป่าสัก
- หมู่นี้ไม่ได้ไปทักทายเลย ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
- ชื่อบันทึก ทำเอาตกอกตกใจไปหรือเปล่าคะ
- ถอนหายใจเฮือกๆ กับเรื่องราวที่ได้ยินได้ฟัง เลยตั้งชื่อบันทึกให้สับสนเล่นซะงั้น อิ..อิ
- แล้วจะตามไปดูการอบรมของน้องนะคะ
สวัสดีค่ะคุณพิทักษ์
- ทำอะไรไม่ได้ก็ร้องเพลงกันนะคะ
- ชวนคุณครูกั๊ตมาเป็นต้นเสียงหน่อย
- เอ้า..หนึ่ง..สอง..สาม..
- ♫...รักกันไว้เถิด..เราเกิดร่วมแดนไทย..♫ ♪ ..♪
- สมานฉันท์กันเถิด เราเกิดร่วมแดนไทย..
- พ่อครูบาคะ อย่าลืมพักผ่อนบ้างนะคะ
น้องต้อมเจ้า
- แวะไปดูเจ้มาแล้วค่ะ ช่วงนี้ส่วนมากได้แต่แวะดู ไม่ค่อยได้แวะคุย
- นี่กำลังลุ้นอยู่ว่าวันเสาร์นี้จะได้ไปเจอเจ้ไหม ส่งครูไปอบรมด้วย 3 คน ค่ะ แต่ตัวเองยังลุ้นอยู่
- เด็กๆ เจ้ วาดเก่งเนอะ ดูรูปสวยๆ หลายรูปเลย
- กึ๊ดเติงหาเน้อเจ้า
+ หวัดดีค่ะพี่อึ่ง....
+ มาเยี่ยมชมชุมนุมต่าง ๆ ค่ะ...
+ อนาคตของชาติทั้งนั้นค่ะ....
+ เฝ้าหวังว่าความสงบสุขจะกลับมาเร็ววันค่ะ...
+ พี่อึ่งรักษาสุขภาพกายและใจด้วยนะค่ะ...
อ.แผ่นดินคะ
- อยากชวนกันให้ยังมีความหวัง
- เพื่อให้เป็นพลังฉุดรั้งใจให้ก้าวเดินต่อไป
- อยู่กับเด็กๆ บางทีก็มีเรื่องให้ต้องเหนื่อยหนัก
- ก็อาศัยความหวังนี่แหละค่ะ เป็นเครื่องชุบชูใจให้มีเรี่ยวแรงแก้ไขปัญหา อุปสรรคต่างๆ
- ใครไม่ทำ ก็ช่างเถอะนะคะ แต่อย่างน้อย อ.แผ่นดินเองก็ทุ่มเทมากมายเพื่อลูกศิษย์
- ที่โรงเรียนก็พยายามทุ่มเทกันให้เต็มที่
- เชื่อว่า มีใครๆ อีกหลายคนที่พยายามทำตามกำลังของแต่ละคนอยู่อีกมาก
- ชวนกันมีความหวังนะคะ ^^
น้องดาวฯคะ
- เด็กๆ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปจากสมัยเรายังเด็กกันมากค่ะ บางเรื่องก็เรียนรู้ได้เร็วจริงๆ แต่บางเรื่องก็ขาดพร่อง
- สังคมซับซ้อนมากขึ้น การดูแลเด็กก็ยากขึ้นจริงๆ
- ที่โรงเรียนพยายามหากิจกรรมต่างๆ มาเติมในส่วนที่ขาด และเสริมในส่วนที่ดีให้หลากหลายรูปแบบ
- ก็ต้องค่อยๆ ฝึกฝนกันไป ค่อยสอนกันไป เรียนรู้ด้วยกันไปทั้งเด็กและครู
- บางเรื่องก็ต้องสู้กับกระแสความนิยม โดยเฉพาะเรื่องวัตถุ เรื่องความสุขที่ฉาบฉวยกันน่าดูเหมือนกันค่ะ
สวัสดีค่ะแอมแปร์และแม่อ๋อย
- ได้ยินข่าวคราวต่างๆ แล้ว นึกถึงอยู่นะคะ
- ก็ได้แต่เอาใจช่วยล่ะค่ะ
- วันอังคารที่ผ่านมา หลังจากถอนหายใจอยู่สามสี่เฮือก เลยเอากล้องเที่ยวไปเดินถ่ายรูปเด็กๆ ที่เข้าชุมนุมกันมาฝาก
- ช่วยกันมีความหวังให้ทุกสิ่งดีขึ้นในเร็ววัน
- ขอให้พระคุ้มครองแม่อ๋อย แอมแปร์ และทุกๆคนค่ะ
- โอโหพี่อึ่ง
- มีตั้งหลายชุมนุม
- น่าสนใจมากๆๆ
- ชอบชุมนุมศิลปะและดนตรีพื้นเมือง
- ท่าทางเด็กๆๆมีความสุข
- ดีกว่าชุมนุมหลายๆๆที่ในเมืองหลวง
- ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
- ขอบคุณครับ
พวกเรา..เรามาชุมนุม..กันเร้ว..
+ หวัดดีค่ะพี่อึ่ง....
+ คิดถึงมากมายค่ะ....
+ วันนี้เป็นอย่างไรบ้างค่ะ....
+ ขอให้มีความสุขกับอาหารเย็นนะค่ะ...
+ เพียงเพราะว่า...คิดถึง...จึงแวะมาค่ะ...
ผมบอกกับตัวเองเสมอว่า
รอยยิ้มของเด็ก ๆ
เป็นรอยยิ้มของชีวิต...และของโลก
ดังนั้น
เมื่อได้ทำกิจกรรมกับเด็ก ๆ ... ได้เห็นรอยยิ้มของพวกเขา.. ผมก็รู้สึกได้ว่า ชีวิตรื่นรมย์นัก และโลกนี้ก็ช่างน่าอยู่ซะเหลือเกิน
- เห็นการชุมนุมของผู้ใหญ่และเด็กแล้วแตกต่างกันสุดขั้วเลยนะคะ