เยี่ยมบ้าน 3 ประสาน

“บ้าน โรงเรียน โรงพยาบาล”

 ตอนเช้าที่แตกต่าง...วันครบอายุ 14 ปีของน้องแอม    น้องแอมตื่นมาในที่ที่ไม่คุ้นเคย พร้อมสายระโยงระยางค์เต็มไปหมด  วันนี้น้องแอมไม่ได้อยู่บ้าน  แต่อยู่ที่ห้อง ICU  ชืวิตที่ไม่คุ้นเคย ท่ามกลางความกลัว  น้องแอมถูกเจาะเลือดครั้งแล้วครั้งเล่า  ตลอด 2 สัปดาห์ที่ร.พ   และแล้วน้องแอมก็ได้กลับบ้านพร้อมกับ ชีวิตที่เปลี่ยนไป  .....น้องแอมเป็นเบาหวานชนิดที่ 1  ต้องฉีดยาและเจาะเลือด วันละหลายครั้ง

แล้วเราก็มาพบกัน ครู ครอบครัว และเรา

·       ชีวิตที่เปลี่ยนไป ชีวิตน้องแอม ต้องอยู่อย่างมีแบบแผน

·       ทั้งมื้ออาหาร

·       เวลาตรวจเลือด และฉีดยา

·       การทานอาหารให้พอและเหมาะสม

·       คนรอบข้างทั้ง แม่ ป้า เพื่อน ครู  ต่างต้องมีหน้าที่ในการดูแล ที่ต้องรู้และเข้าใจ

และเพื่อให้น้องแอม สามารถอยู่กับโรคได้อย่างมีความสุข และปลอดภัย จึงต้องมีการ

น้ำหวานที่คุณครู เตรียมไว้ และการพบกันของเรา

เตรียมการดูแล  ที่ร.พ น้องแอมรับการดูแลอย่างปลอดภัย    แต่สิ่งสำคัญ อยู่ที่บ้าน และโรงเรียน เพราะชีวิตส่วนใหญ่ของน้องอยู่ที่นั้น

หนึ่งสัปดาห์....หลังจากที่น้องแอมออกจากโรงพยาบาล  ทีมของเรา 4 คน นัดพบคุณครู คุณแม่ เพื่อนสนิท ของน้องที่โรงเรียน

ทันที่ทีจอดรถ น้องแอม ยืนรอหน้าตาสดใส

คุณครูฝ่ายปกครอง ครูประจำชั้น คุณแม่ เพื่อนสนิท พร้อมที่นัดหมาย

เมื่อได้พูดคุยกันแล้วเราทกคนก็ต่างสบายใจ

•    คุณครู สกุล เข้าใจการดูแล  เตรียมน้ำหวาน ไว้เตรียมพร้อมในตู้เย็น และเข้าใจอาการน้ำตาลในเลือดต่ำ  อนุญาติให้น้องแอม พกโทรศัพท์มือถือ   อนุญาติให้เข้าห้องน้ำบ่อยๆ   และไปเน้นย้ำ กับป้าสำรวยแม่ครัว ที่ต้องตักอาหารให้น้อง ตามปริมาณที่เหมาะสมและตักให้ก่อน เพื่อให้น้องแอมทานอาหารตรงเวลา  เตรียมขนมว่างให้ ทั้งมื้อเช้า มื้อบ่าย และคุณครูอนุญาตให้ทานอาหารว่างระหว่างมื้อ ในช่วงเวลาเรียนได้  เข้าใจเรื่องการฉีดยาและการเจาะเลือด  และ เบอร์ 1669 ในกรณีฉุกเฉิน
•   คุณแม่  เมื่อรู้ว่าลูกป่วย ก็เหมือนคนป่วยทางใจอีกคนที่ต้องดูแลทั้งตัวเองและลูกสาว  แม่เรียนรู้การดูแลไปพร้อมๆลูกสาว   แต่ยังดูมีความกังวลในช่วงเวลา4โมงเย็น ถึง 3 ทุ่มที่ลูกต้องอยู่บ้านคนเดียว   แม่ทำงานต่างจังหวัดน้องแอมจึงอยู่กับป้าที่เลิกงานเวลา 3 ทุ่ม  แต่รู้สึกอุ่นใจมากขึ้นที่โรงเรียนที่ครู และทีมจากร.พ โทรศัพท์ ประสานกันอยู่
• ครูพละ  เพราะน้องแอม เป็นนักกรีฑามือหนึ่งของโรงเรียน การป่วยก็เลยทำให้ครู  ถอดใจกลัวความไม่ปลอดภัย ดีที่มี การพูดกันในวันนี้  ชีวิตน้องแอมเลยไม่เปลี่ยน  ยังคงความภาคภูมิใจ ในการเป็นนักกรีฑามือหนึ่งของโรงเรียน  แต่เรื่องนี้ก็ดูไม่ง่าย  เพราะปีหน้า มีการเข้าค่ายเก็บตัวที่จังหวัด เชียงใหม่  เราแอบคิดว่า  ครูพละ ก็กลัวในการรับผิดชอบ  แต่คงมีการติดตามเยี่ยมกันอีกคะ

น้องแอมบอกว่า  “ถ้าหนูเล่นกีฬาได้เหมือนเดิม หนูก็มั่นใจว่าหนูยังทำอะไรได้เหมือนคนอื่นๆ  ทุกคนจะมองหนูเหมือนเดิม  ถ้าอันนี้ยังทำไม่ได้  หนูกลัวว่าอย่างอื่นหนูก็คงทำไม่ได้ คะ...

สมุดบันทึกที่น้องแอม ทำไว้ ยอดเยี่ยม จริงๆ

 เพื่อนๆ  โดยเพื่อนสนิท  ตอนแรกงง ๆ  และเปลี่ยนเป็นสนุกสนาน และอยากเป็นฮีโร่  ที่จะได้ดูแลเพื่อน ในยามฉุกเฉิน  ที่เด็กๆ เรียกว่า  อาการน้ำตาลตก ที่รุนแรง

การฉีดยา รายการอาหาร ระดับน้ำตาล ที่ทำให้น้องแอมเกิดการเรียนรู้

และมั่นใจ  ถือเป็นแบบบันทึกผลลัพธ์ของน้องแอมที่ บอกถึงการเปลี่ยนแปลง เป็นหลักฐานเชิงประจักษ์  นำสู่การเรียนรู้ปรับพฤติกรรม ที่เราไม่สามารถคาดการณ์ได้   เกิดบทเรียนในการใช้ชีวิตกับเบาหวาน ที่ไม่มีสูตรตายตัว เหมาะสม มั่นใจ และนำสู่การอยู่กับเบาหวานอย่างมีความสุข ภายใต้การสนับสนุน ดูแลจากทุกฝ่าย อย่างพอเหมาะ พอเพียง  

สรุปเราได้ความภาคภูมิใจ ความสุขใจในการทำงานถ้วนๆหน้าและ

·       วันนี้ของน้องแอม มี แม่ ครู เพื่อน โรงเรียน  ที่รู้หน้าที่การดูแล และทำได้ดีในระดับหนึ่ง

·       เรามั่นใจว่าน้องแอม เมื่ออยู่ที่บ้านและที่โรงเรียนมีความปลอดภัย

 ผู้เล่า รัชดา พิพัฒน์ศาสตร์