ฟังปาฐกถาพิเศษของ ศ.นพ.จรัส สุวรรณเวลา (อ่านที่นี่) จบ พอได้เวลาพักรับประทานอาหารว่าง ดิฉันก็รีบออกมาที่หน้าห้องประชุมใหญ่ เพื่อเปิดโต๊ะรับลงทะเบียนเข้ากิจกรรม DM Walk Rally ในวันรุ่งขึ้น

คุณสุภาพรรณ ตันติภาสวศิน มาช่วยทำงานไม่ได้ แต่ได้จัดเตรียม Sticker แบ่งกลุ่มตามดอกไม้และแบ่งสีแยกภาคเช้าและบ่ายเอาไว้ให้ ภก.เอนก ทนงหาญ จาก รพร.ธาตุพนม ซึ่งมีความกังวลห่วงใยเรื่องการลงทะเบียนนี้มาตั้งแต่วันที่มาดูสถานที่ รีบปรากฏตัวมาประจำที่จุดรับลงทะเบียนทันที และบริษัทโรช ไดแอกโนสติกส์ ส่งพนักงานมาช่วย ๑ คน

เมื่อมีผู้มาลงทะเบียน เราก็จะแจก Sticter ซึ่ง run หมายเลข ๑, ๒, ๓.................๕๐ ของแต่ละกลุ่มไว้แล้ว เพื่อให้เรารู้ได้ว่าแต่ละกลุ่มมีจำนวนเท่าใด เมื่อมีคนมาลงทะเบียนเราก็เอา Sticker ติดหลังป้ายชื่อผู้เข้าประชุมที่ พรพ.แจก มีบางคนลงทะเบียนเผื่อเพื่อนด้วย เราก็ต้องหาทางตัด Sticker เป็นชิ้นๆ ฝากไปให้ด้วย (คราวหลังรู้แล้วว่าควรตัดมาเป็นชิ้นๆ)

ลงทะเบียนไปสักพัก รู้สึกว่าคนยังไม่เยอะ คุณเอนกเลยปรับแผนใหม่ว่าให้แจกจ่าย Stricker ไปเพียงกลุ่มละ ๓๐ คนก่อน ช่วงบ่ายใกล้จะเย็นแล้ว คนที่มาลงทะเบียนยังต่ำกว่าเป้าหมาย คราวนี้พวกเราออกมายืนประกาศเชิญชวนกันเหมือนขายของในตลาดนัด (คงนึกภาพออกนะคะ)

เราคุยกันตอนเย็นระหว่างที่ไปดูการจัดห้องว่าดูเหมือนผู้ที่มาประชุมส่วนใหญ่จะยังไม่ค่อยรู้กันว่าจะมี DM Walk Rally ประกอบกับเราเองก็ไม่มีแผ่นปลิวประชาสัมพันธ์แต่อย่างใด คนที่มาลงทะเบียนจึงต่ำกว่าเป้าหมาย

เราเลยช่วยกันคิดข้อความประชาสัมพันธ์กิจกรรม คุณจุฑามาศ ปิยะสาธุกิจ Business Manager ของบริษัทจอห์นสัน แอนด์ จอห์นสัน ทำหน้าที่พิมพ์และอาสาไปจัดทำสำเนา ๓๐๐ แผ่น (ไปทำที่ไหนก็ไม่รู้) แล้ววันที่ ๑๓ รีบตื่นแต่เช้ามายืนแจกจ่ายที่หน้างาน แบบขึ้นบันไดเลื่อนมาก็เจอเลย (ดังภาพ) 

ไม่ได้ขายของนะ แต่ชวนไป DM Walk Rally

ดิฉันแอบได้ยินผู้เข้าประชุมบางคนปฏิเสธคำเชิญชวนให้ไปร่วมกิจกรรมโดยบอกว่า “เดินไม่ไหว” พยายามกันสุดฤทธิ์ ได้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมมาประมาณรอบละ ๑๐๐ คน คราวหน้าถ้ามีอีกเราคงต้องวางแผนให้ดีกว่านี้

เราคือทีมจาก รพ.พุทธชินราช รพร.ธาตุพนม และดิฉัน รับประทานอาหารมื้อค่ำเอาแรงไว้วันรุ่งขึ้นที่ร้าน Fuji ไม่ไกลจากอิมแพ็ค เมืองทองธานีมากนัก ได้ ภก.นรเทพ เอี่ยมแก้ว Senior Franchise Manager ของจอห์นสัน แอนด์ จอห์นสัน เป็นเจ้าภาพ ทุกคนรับประทานอาหารกันอย่างเงียบเชียบ รู้ว่าอิ่มกันแล้วเมื่อมีเสียงคุยดังข้ามโต๊ะมา (เรานั่ง ๒ โต๊ะ)

วัลลา ตันตโยทัย