สังคมเรามีความหลากหลายในเรื่องชาติพันธุ์ วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อต่างๆ หากเราเคารพความเป็นตัวตนของเขาก็เป็นการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขท่ามกลางความแตกต่าง ตรงข้ามหากเราให้ความแตกต่างเป็นความต่ำต้อย เมื่อนั้นความแตกต่างก็จะเป็นรากร้าวของการแตกแยก ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นในสังคมแห่งนี้
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">ชนชาวโซ่ดงหลวงจะเก็บตัวเงียบๆเมื่อออกสู่สังคมใหญ่ สายตาจะลุกโพลนเมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งแปลกใหม่และมีลักษณะที่เหนือกว่า สงวนความคิดเห็นเมื่อถูกซักถาม ซุกตัวอยู่ก้นบึ้งของบรรยากาศของเทคโนโลยีแห่งสังคมเมือง </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">ตรงข้ามเขาจะแสดงออกซึ่งความเห็นแบบสุดสุดเมื่ออยู่ในกลุ่มของเขาเองที่แวดล้อมด้วยญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง และความมั่นใจแห่งถิ่นฐาน ผู้มาเยือนอาจจะตระหนกว่าเขาทะเลาะกันในเรื่องอะไร ทำไมจึงรุนแรงด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่กร้าวแกร่ง ดุดัน ทะลุทะลวง ตรงไปตรงมา อย่างมิไว้หน้ากันอย่างในสังคมแห่งเกียรติ ความเป็นตัวของตัวเองที่สูงจนเลยไปถึงความเป็นอิสระแห่งปัจเจก</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="center"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p> แม่เฒ่าอาศัยเถียงนาเล็กหลังเก่าหลบแดดยามบ่าย เหม่อมองท้องทุ่งนาข้าวที่นับถอยหลังถึงวันเก็บเกี่ยวของแปลงนี้ ชีวิตที่พิงอาศัยกับธรรมชาติแห่งผีท้องฟ้า ป่าเขา มอบรวงข้าวเหลืองอร่ามมาให้แล้วในปีนี้ จะยังเกี่ยวไม่ได้หรอก หากไม่มอบไก่งามกับเหล้าขาวแก่ “เจ้าที่ผู้ศักดิสิทธิ์” แห่งเทือกเขานี้ ไก่งามต้องสังเวยนับไม่ถ้วนแล้วเมื่ออายุแม่เฒ่าเข้าสู่วัยนี้ นับครั้งไม่ถ้วนที่เฝ้ารอเฒ่าจ้ำใหญ่ประกาศวันเส้นไหว้อันศักดิ์สิทธิที่ เหล่าชายโซ่จะเข้าคิวกราบกรานขอพรแห่งชีวิต แก่ผู้ที่ไม่มีตัวตนแต่ได้ปกปักรักษาความเป็นโซ่มานับนานแสนนาน </p><p align="center"></p><p>หนุ่มใหญ่ผู้ห่างไกล “สังคมสะดวกซื้อ” หอบลูกเมียออกมานอนเคียงข้างแม่โพสพตั้งแต่ต้นเดือนแล้วที่ฝนลาฟ้า สายลมเย็นมาเยือน เถียงนาก็คือบ้านแห่งที่สอง เฝ้ามองนับนาทีของวันลงมือตระกองเก็บเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตในท้องทุ่งไหล่เขาแห่งนี้ ไม่มีเสียงเพลงออกจากปาก ไม่มีเสียงเพลงลูกทุ่งขับกล่อม ปล่อยให้สายลมเย็นโลมเล้ารวงข้าวดุจการบ่มให้เกิดความสมบูรณ์แห่งผลผลิต ที่จะยังชีวิตออกไปอีกหนึ่งขวบปี ปล่อยให้สังคมใหญ่ยุ่งเหยิง ในเรื่องการปกครองบ้านเมืองไปเถอะ สมองฉันอยู่ที่วันแห่งการเกี่ยวเก็บ.. </p><p align="center"></p><p>หนุ่มน้อยผู้ถือชาตะในป่ายามที่พ่อและแม่อิงอาศัยกับพรรค ไม่รู้ ไม่เข้าใจ อะไรคือถูกผิด อะไรคือความจริง ฯลฯ แต่วันนี้ภาระของเขาคือการทดแทนมือที่หยาบกร้านของผู้บังเกิดเกล้าออกมาเกี่ยวเก็บรวงทองอย่างทะนุถนอมทีละรวง ทีละกำ เธอบรรจงวางผลิตผลที่ผ่านวิกฤติแห่งแล้งและน้ำท่วมมา อยู่รอดให้เราจะยังชีวิตต่อไป มันเกิดวิกฤติใหม่ขึ้นในบ้านเราเพราะพืชแห่งชีวิตนี้มีหลากหลายสายพันธุ์ล้วนมาจากทางการแนะนำว่าดีเด่นโดด จะไปโลดถ้าใส่ปุ๋ยแห่งเทคโนโลยีทีราคาแพงฉิบ… แต่แล้วมันสุกไม่พร้อมกัน สร้างความอึดอัดแก่เฒ่าจ้ำที่จะตัดสินใจกระทำพิธีเส้นไหว้ผีแห่งขุนเขาเพื่อขออนุญาตเก็บเอาไปใส่อู่ หนุ่มน้อยใช้สัญชาติญาณตัดสินใจว่าช้าเกินไปก็จะไม่ได้เมล็ดแห่งชีวิตจะร่วงโรยออกจากรวงลงคืนสู่แม่โพสพผู้ประทานมาให้ นี่คือหน่ออ่อนของความผันแปรแห่งพิธีกรรม… </p><p align="center"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">ลุงโจ้ย.ผ่านร้อนหนาว แห่งชีวิตมาแล้วมากกว่า 54 รอบ ชีวิตที่ผ่านผันคือทุนแห่งฐานวิถี มันก็แค่มีกินอย่างสมบูรณ์ตามประสาเผ่าพันธุ์ที่ทำการผลิตได้แค่นั้น นอกจากกางเกงตัวเก่งที่ทางการเอามาแจกเมื่อปีก่อน ก็เก็บไว้อย่างดีในกล่องกระดาษข้างฝาไม้ซีก สำหรับการเข้าในเมืองใหญ่เท่านั้น เมื่อยามที่ทางการเรียกประชุมเพิ่มพูนความรู้ความเข้าใจกลางบ้านเกิด มิใยจะเอากางเกงสวยมาใส่เล่า ผ้าขาวม้าอันหนาแน่นด้วยผูกมัดก็เพียงพอสำหรับการเข้าร่วมครั้งนี้แล้ว ลุงโจ้ยยืน เดิน นั่งอย่างมั่นอกมั่นใจ ปล่อยให้คนเมืองดูความแปลกแตกต่าง แต่เพื่อนบ้านมิได้ให้ค่าเป็นความพิสดารแต่อย่างใด </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p> นี่คือฉัน นี่คือท้องถิ่น นี่คือไทโซ่ในวันนี้
สวัสดีค่ะ
บอกป้าแดงไปว่าจะส่งอาหารทะเลไปร่วมงาน ดงหลวง ขอส่งตามที่อยุ่คุณบางทรายได้ไหมคะ อยากมีส่วนร่วม เล็กๆน้อยๆ จากG2Kด้วยกันต่ะ
สวัสดีครับท่าน สะมะนึกะ 1. สะ-มะ-นึ-กะ
สวัสดีครับ 2. ตันติราพันธ์
สวัสดีค่ะ
ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่คิดถึงอยู่เสมอนะคะ
อยากจะส่งขนมไปร่วมแจมด้วยค่ะ เป็นกล่องๆ จริงๆอยากไป แต่ ไม่ค่อยว่างน่ะค่ะ จะส่งไปตามที่อยู่นะคะ ส่งวันที่25ต.ค. จะทันไหมคะ
สวัสดีครับน้อง ออต
สวัสดีครับท่านพี่ใหญ่ 6. sasinanda
สวัสดีครับ น้อง 7. สิงห์ป่าสัก
สวัสดีครับ น้อง 8. ไม่แสดงตน
"ไม่ไถไม่พรวน ไม่วางยาฆ่าแมลง
คนพืชมดแมงช่วยกันทำนา"
..................................
"เป็นกระท่อมฟาง ร้างไร้ผู้คน
ห่างไกลชุมชน สับสนแย่งชิง"
.....................................
"พอฝนโปรยลาโรยผัดผ่อน ผลผลิตงดงามก็ตามมา
ทำนาโดยไม่ต้องทำนา เก็บเวลาไว้คุยกับตาวัน"
................................................
"ลุงฟางสร้างโลกนี้ด้วยความกล้า ดำเนินชีวิตตามหลักธรรมา ...........ค้นหาตัวตนบนความสันโดษ"
คำเหล่านี้ผมนำมาจากบทเพลงลุงฟางของคาราบาวในโอกาสครบรอบ 25 ปีของวงเพลงสะท้อนสังคมสัญลักษณ์หัวควาย และชื่อวงก็แปลว่าควายครับ แม้อุดมการณ์แห่งควายป่าชื่อฟิลิปปินส์กลุ่มนี้จะเปลี่ยนแปลไป และผมสิ้นศรัทธาในกลุ่มคนพวกนี้ไปสิ้นแล้ว
....แต่บทกลอนกวีและท่วงทำนองแห่งดนตรีพร้อม ๆ กับการเติบโตทางความคิดของผมก็แยกไม่ออกจากประวัติศาสตร์ชีวิตที่ได้ยลยิลสำเนียงของพวกเขา
เรื่องราวไทโซ่คงเป็นเหมือนส่วนเสี้ยวของเรื่องเล่าที่ไร้ความหมาย หากไม่มีคนอย่างพี่บางทรายเล่าเรื่องของพวกเขาผ่านเรื่องราวจากดงหลวงนะครับ ผมจะไปเยี่ยมพวกเขาเร็ว ๆ นี้......