ผมนั่งคิดอยู่เสมอว่าถ้าจะจัดเฮฮาศาสตร์ที่แตกต่างไปบ้างโดยอาศัยธรรมชาติของพื้นที่นั้นควรจะมีอะไรบ้าง
ผมปรึกษากับท่านอาจารย์แป๋วเป็นท่านแรก อาจารย์แป๋วก็ให้คำแนะนำที่ดี
จึงออกมาอย่างที่ท่านเห็นและรับทราบกันไปแล้ว
งานเฮฮาศาสตร์นั้น
สิ่งที่ขาดไม่ได้คือกล้องถ่ายรูป และหากมีธรรมชาติที่สวยงาม
ชาว bloggers
ของเราไม่พลาดอยู่แล้ว ที่จะหิ้วสารพัดกล้องทั้งญี่ห้อ รุ่น
ซีรี่ย์ ต่างมาหามุมสวยๆ หาสิ่งแปลกใหม่ถ่ายกัน
จะได้รูปภาพที่มากมายมหาศาล
ผมไม่ทราบว่าเรามีกล้องกี่ตัว
แต่ละตัวถ่ายกันจำนวนเท่าไหร่ แต่หากจะคิดเล่นๆ
ผมว่าน่าจะมีกล้องถ่ายรูปประมาณ 20
ตัว แต่ละกล้องเฉลี่ยมีการถ่ายรูป
ประมาณ 250 รูป ดังนั้นรวมทั้งหมดก็ประมาณ 5,000
รูป มหาศาลนะครับ
อ.แป๋วกำลังลงลาย(เซ็น)
แน่นอนในจำนวนทั้งหมดนั้น
มีรูปสวยๆจำนวนมากมายออกมาจากฝีมือของตากล้องชาวบล็อคของเรา
ซึ่งเราก็เลยประกวดรูปซะเลย
และก็ออกมาตามที่ท่านได้เห็นกันไปแล้วในบล็อคของน้องเอก
และคุณหมอคนชอบวิ่งก็สานงานต่อทันที
อย่างน่าชื่นใจ
ผมเองถ่ายรูปน้อยเพราะมัวยุ่งกับการจัดการให้ทุกอย่างเรียบร้อย
แต่ขนาดนั้นก็มีติดกล้องเกือบ 300
รูป และก็มีสวยๆที่พอใจอยู่จำนวนหนึ่ง
แต่ไม่ได้ส่งประกวดหรอกครับ เพราะเราเป็นเจ้าภาพ
ยกให้เพื่อนๆจากแดนไกลได้สนุกกันดีกว่า
และก็เป็นกิจกรรมที่สนุกจริงๆ
ทุกคนชอบกิจกรรมนี้มากครับ
นอกจากกิจกรรมประกวดภาพถ่ายแล้ว
สิ่งหนึ่งที่ผมคิดขึ้นมาได้ว่า น่าจะมีการลงลายชื่อ
ลายเซ็นต์ฉายาใน Blog
ไว้บนผ้าสักผืนหนึ่งเพื่อเป็นที่ระลึก
ตอนแรกผมคิดถึงผ้าพื้นบ้านบังเอิญไม่มีผ้าสีพื้นขาวหรือสีอ่อน
จึงต้องลงไปดูผ้าดิบที่ อ.เขาวง ก็พบว่าไม่มี
มีแต่ผ้าขาว จึงเอามาใช้เพื่อการนี้
และเชิญให้ทุกท่านทิ้งลายไว้หน่อย
ผมมอบผ้าผืนนี้ให้ท่านครูบาไป
เพื่อเป็นที่ระลึกที่ท่านริเริ่มเฮฮาศาสตร์ขึ้นมาจนบัดนี้มีลูกหลานเต็มบ้านเมือง
และขยายตัวไปไม่หยุด ขยายไปจนถึงต่างประเทศแล้ว
อย่างน้องเม้งเยอรมันเป็นอาธิ
หากผมไปทำงานลาวในเดือนหน้าก็จะไปเปิดสาขาที่นั่นเหมือนกัน
บางท่านไม่ทราบว่าขวดในมือเพื่อนๆนั่นคืออะไร
จริงๆคือขวดน้ำมะเม่าพร้อมดื่มที่ผมซื้อมาจากอินแปง
สกลนครเพื่อมาให้เพื่อนๆชิมครับ
การทิ้งลายมีความหมายมากครับในทัศนของผม
·
เป็นหลักฐานอีกชิ้นหนึ่งของการรวมตัวกันของพี่น้องคนแซ่เฮครั้งที่
3
ที่ดงหลวง
·
เป็นการยืนยันถึงเจตนาร่วมกันว่าเราคือพี่น้องกัน
แล้วเราก็มาเติมใจให้แก่กัน มาทำกิจกรรมร่วมกัน
มากระชับความรักความศรัทธาแก่กัน นอกจากการพบปะกันใน
Blog
·
เป็นหลักฐานว่าเรามาเพิ่มพลังภูมิคุ้มกัน
แก่กัน เพราะการแสดงความรักโดยการ
“กอด”
ที่มีต่อกันนั้น
มันส่งผลสะเทือนทางด้านบวกของจิตใจอย่างมหาศาลจริงๆครับ
การชูสามนิ้วนั้นหมายถึงเฮฮาศาสตร์ครั้งที่ 3
ดงหลวงครับ
ลาย(เซ็นต์)ที่ท่านทิ้งไว้ที่ดงหลวงนั้น
ถูกจารึกไว้แล้วโดยท่านเองครับ มันจะกลายเป็นประวัติศาสตร์ในอนาคต
ว่าครั้งหนึ่งในต้นฤดูหนาวที่ดงหลวง
ท่ามกลางป่าเขาที่มีอดีตที่ร้อนแรง มีพี่น้องชนเผ่าไทโซ่ มีวัฒนธรรม
ประเพณีที่เฉพาะ มีธรรมชาติที่สวยงาม มีเรื่องราว
มีร่องรอยทางประวัติศาสตร์
เราชาวคนแซ่เฮได้มารวมพลกันที่อ่างห้วยไผ่นี้ มาเสวนากัน
มาทำกิจกรรมร่วมกัน 3
วัน 2
คืน...
ร่องรอยที่เหลือไว้ที่อ่างห้วยไผ่
ผมขอส่งมอบลายเซ็นต์จากดงหลวงนี้ให้แก่ท่านครูบาสุทธินันท์ครับ
1. 
3. 
4. 
5. 
6. 
7. 
8. 
9. 
10. 
21. 
