กลับสู่โรงเรียนเดิม...สมัยประถม


เมื่อวันศุกร์ที่ 4 กันยายน 2552 หลังจากที่เรากลับมาจากไปเยี่ยมทองที่วัด ข้าพเจ้าก็มีภารกิจที่ต้องไปสานต่อ คือ การสร้างเสริมความเข้มแข็งทางจิตใจให้กับเด็กและเยาวชน ซึ่งโรงเรียนที่ข้าพเจ้าไปนี้ เป็นโรงเรียนที่ข้าพเจ้าเคยเรียนสมัยประถมศึกษา เป็นโรงเรียนที่อาจเรียกได้ว่าเราทั้งตระกูลเรียนโรงเรียนกันหมด ตั้งแต่รุ่นอา...มาจนถึงรุ่นลูกและหลาน

โรงเรียนเทศบาล ๑ สุขวิทยากรตั้งตรงจิตร ๑๕

เป็นโรงเรียนที่แม่ของข้าพเจ้าเป็นครูตั้งแต่สมัยที่ท่านจบมาบรรจุใหม่ จนท่านเกษียร

เป็นความภูมิใจที่ข้าพเจ้าได้กลับไปทดแทนพระคุณโรงเรียนเดิม อันเป็นรากเหง้าบ่มเพาะการเรียนในระบบให้กับข้าพเจ้า จำได้ว่าสมัยเมื่อเด็กๆ นั้นวิ่งตามแม่ไป หรืออาจจะเรียกได้ว่าแม่เรานั้นหอบหิ้วเราไปด้วยตั้งแต่จำความได้ ชีวิตของเราจึงค่อยข้างคลุกคลีกับโรงเรียนนี้ และผูกพันกับโรงเรียนนี้...

ไปถึง...ได้พบกับคุณครูหลายๆ ท่าน ซึ่งท่านดูมีอายุกันมากขึ้น แต่ความปราณีของท่านที่มีต่อลูกศิษย์ยังเป็นความรู้สึกเดิม

น้องๆ...นั่งรอกันอย่างเรียบร้อยในห้องประจำ

เสียงทักทายมาพร้อมกับเสียงหัวเราะและความเบิกบานอันสดใสในเด็ก การที่เขาได้มีกิจกรรมของการกล้าแสดง อันเป็นการแสดงออกที่เป็นไปในทางถูกทำนองและจังหวะแห่งธรรม ธรรมอันเป็นความงดงามของชีวิต...

ที่ใด..มีความสุข บุคคลจะวิ่งเข้าไปสู่ที่แห่งนั้น...

หลังจากที่เราได้ทำความรู้จักกันแล้ว...

พี่หนุ่ย...ได้เปิดเรื่อง Idol หรือคนต้นแบบให้เด็กๆ ได้ดู

เด็กๆ นั้นสนใจมาก อาจเนื่องว่านี่น่ะเป็นสมัยนิยมของเขาและเข้ากับยุคแห่งวัย จากนั้นเราให้เด็กๆ ได้แบ่งกลุ่มเพื่อทบทวนและค้นหา Idol ของตัวเอง พร้อมทั้งให้อธิบายเหตุผลด้วยว่าเพราะเหตุใดจึงได้ชื่นชมใน Idol ของตน มีน้องๆ หลายคนที่เลือก พ่อแม่เป็น Idolของตัวเอง และก็มีอีกหลายๆคนที่ให้เหตุผลได้ดีเหลือเกิน...

กิจกรรมนี้...เป็นกิจกรรมทีเราเลือกที่จะรดน้ำให้กับเมล็ดพันธุ์ที่ดีที่มีความสุขให้แก่เด็กๆ...

การบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ในที่นี้ ...คือ การที่เราได้เข้าไปต่อเติมให้หน่อเนื้อเมล็ดพันธุ์ที่ดีที่มีอยู่ในตัวของบุคคลทุกคน ให้เกิดความเข้มแข็ง แข็งแรง และเจริญเติบโต...ขึ้นมาเป็นต้นกล้าแห่งอนาคต...และที่สุดแล้วเขาจะเติบโตขึ้นมาเป็นต้นไม้ใหญ่...ที่ทานทนต่อพายุและลมฝนได้

ข้าพเจ้านั้น..ชอบ..

ในเสียงหัวเราะของเด็กๆ

ชอบรอยยิ้มอันสดใส...

ชอบในความคิดที่งอกงามตามวัยของเขา...

มันเป็นพลังแห่งความสุขและความเบิกบาน เป็นพลังที่บางครั้งถูกทำร้ายไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ถ้าหากว่าเราเชื่อในความดีงามที่มีอยู่ในตัวของผู้คนแล้ว พลังเหล่านี้จะเป็นเครื่องช่วยสานสร้างสังคมให้เจริญและเข้มแข็งอันมีรากฐานมาจาก...ความเข้มแข็งทางจิตใจนั่นเอง

 

หมายเลขบันทึก: 295272เขียนเมื่อ 6 กันยายน 2009 17:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

ตามมาอ่านเรื่องราวและกิจกรรมดี ๆ ครับ...

เป็นนางงามได้เลยนะคะเนี่ย"รักเด็กค่ะ"

ดูแล้วก็นึกถึงโรงเรียนตอนสมัยประถม

ยังจำเพื่อนทุกๆคนได้อยู่เลยค่ะ

แวะมาคอมเม้นบล็อคของพวกเราด้วยนะคะ

(อยากได้คำแนะนำดีๆจากพี่มากๆค่ะ)^___^

กิจน่าสนุกน่ะค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท