รักใดไหนเท่ากตัญญู


ความกตัญญูที่ยิ่งใหญ๋

...ความสุขใดเท่าความสุขในการค้นพบตนเอง...

ไม่ว่าทำอาชีพอะไร ตรงไหน ถ้าเป็นอาชีพที่ตนเองรัก และชอบ ลำบากแค่ไหนก็มีความสุขทั้งสิ้น

  • ข้าพเจ้าเรียนรู้ที่จะโบยบินไปจากรังสู่ทะเลแห่งชีวิต ตามอาชีพที่ตนเองใฝ่ฝัน
  • แม้ปีกข้าพเจ้ายังไม่แข็งพอที่จะบิน แต่ข้าพเจ้าคิดว่าใจของข้าพเจ้าบินไปแล้ว
  • มองดูพ่อค้าแม่ขายประกอบอาชีพอย่างมีความสุข คุยกับพี่ๆ ที่ขับแท็กซี่ เขามีความสุขในงานเหล่านี้นี่กระมังคือถ้าใจรักใจชอบ ผลงานออกมาดี คือรายได้ที่เขาได้รับตอบแทน ถึงแม้ลำบากก็ตาม
  • ข้าพเจ้ารักและตั้งใจจริงที่จะทำมัน โครงการและสิ่งต่างๆ ล้วนเป็นความสุขของข้าพเจ้าที่ได้มีโอกาสกระทำเพื่อหน่วยงานที่เป็นที่รักของข้าพเจ้าในฐานะบุคลากรคนหนึ่ง แต่เพราะใจของข้าพเจ้า ยังต้องมีภาระที่ต้องดูแลบิดาของข้าพเจ้าที่ตาเลือนรางและยังมีชีวิตอยู่ ทำให้ข้าพเจ้าต้องต่อสู้ดิ้นรนต่อไป
  • ข้าพเจ้าดั่งนักแสวงหาหนทางเพื่อช่วยเหลือครอบครัวของข้าพเจ้า บางทีก็โชคดี บางทีก็โชคร้าย แต่ข้าพเจ้าเชื่อมั่นในความกตัญญูที่ผู้เป็นบุตรพึงมีต่อบิดามารดาในฐานะเวลาและโอกาสที่เป็นไปได้..ข้าพเจ้าไม่สามารถบอกอนาคตได้ว่าจะเป็นเช่นไร เพียงแต่ตอนนี้ ขอให้ดีที่สุดเพื่อครอบครัวของข้าพเจ้าเอง...
  • ท่ามกลางสายตาและสังคมแห่งการแข่งขัน ..ผู้อ่อนแอมักจะเป็นผู้พ่ายแพ้... ข้าพเจ้ายอมที่จะพ่ายแพ้เพื่อช่วยหาเงินมาเลี้ยงบรรเทาภาระของบิดามารดาของข้าพเจ้า เพียงตอบได้ว่าวันนี้ "ผมรักพ่อ...ผมรักแม่ของผมมาก"

ขอบคุณครับ

(บทความนี้ เป็นบันทึกที่ผมเองได้เขียนมาเลยนำมาให้อ่านกันครับ อยากให้เห็นถึงมุมมองที่ผู้เป็นบุตรควรกตัญญูต่อบิดามารดา เป็นเรื่องที่ดีครับ เหมือนชีวิตที่หลายๆ คน เคยคิดเคยใฝ่ฝันว่า จะต้องเป็นโน่น เป็นนี่ เป็นธรรมดาครับ ผมเองก็ยังฝันอยากเป็นโน่นอยากเป็นนี่ แต่เมื่อผมมองตนเองพบว่า ผมเองยังมี" ความกลัว"ที่ยังเป็นพันธะทางใจอยู่ ความกลัวทำให้เกิดความระแวงและทำให้ใจเกิดพ่ายแพ้  ซึ่งผมพยายามจะปลดจากความกลัวเป็นความกล้าที่จะพูดความจริง กล้าที่จะแสดงออกทางความคิด กล้าที่จะมุ่งมั่นทำงานในหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด เพื่อหาเิงินช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ เพราะอนาคตเราบอกไม่ได้ว่าท่านหรือเราจะอยู่ได้นานแค่ไหน แต่เพียงอยากบอกวันนี้ว่า ผมรักพ่อ รักแม่ของผมมาก ถึงวันนี้ว่าสิ่งที่แล้วมา ผมจะพ่ายแพ้ต่อความกลัวของตัวเองดังกล่าวก็ตาม แต่วันนี้ ผมก็ยังผมคิดว่า เราเองก็ยังกลัวๆ กล้าๆ อยู่แต่ยังมีสติใช้เหตุและผลกำกับ ค่อยๆ พูด ค่อยๆ คิด นั่นคือ ถึงจะพ่ายแพ้แต่ก็ชนะด้วยใจของตนเองครับ)

หมายเลขบันทึก: 334202เขียนเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2010 21:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 02:52 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (16)

... เธอจงเป็นอีกหนึ่งซึ่งสมหวัง
    บินไปยังขอบฟ้าที่ฝันใฝ่
    ท่าที่บินแม้มันไม่เหมือนใคร
    จงภูมิใจเถิดหนาเพียงกล้าบิน...

                                        ดอกไผ่..

บุพการี...ท่านประเสริฐสุดสำหรับชีวิตทุกๆคน

เทิดท่านไว้เหนืออื่นใด มีแต่สุขและเจริญ

ความกตัญญู จะไม่ทำให้เดือดร้อน

กตัญญูต่อ ผู้มีพระคุณ ต่อสัตว์เลี้ยง สิ่งของ

ค่อยมาใหม่นะ

ขอบคุณครับ ครูP ธรรมทิพย์

  • ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่แวะมาเยี่ยมเยือนและให้กำลังใจเสมอมานะครับ
  • ขอบพระคุณสำหรับบทกลอนที่ไพเราะและมีความหมายที่ดีครับ
  • บันทึกนี้เป็นเรื่องเล่าจากใจของข้าพเจ้าที่มีต่อความรู้สึกรับผิดชอบต่อครอบครัว ความรักความกตัญญูต่อบิดามารดาครับ

ขอบพระคุณครับP ครูอี๊ด

  • ขอบพระคุณที่แวะมาเยี่ยมบ้านหลังน้อยๆ ของณัฐวรรธน์หลังนี้ครับ
  • เป็นความรู้สึกที่มีจากใจครับ ที่มีต่อครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบด้วยความรักความกตัญญูต่อบิดามารดาครับ
  • ขอบพระคุณสำหรับคำชมเชยและกำัลังใจที่มอบให้แก่กันครับ

ขอบพระคุณครับ พี่P ครูจิ๋ว

  • ขอบพระคุณที่แวะมาเยี่ยมบ้านหลังน้อยๆ ของณัฐวรรธน์หลังนี้ครับ
  • เป็นความรู้สึกที่มีจากใจครับ ที่มีต่อครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบด้วยความรักความกตัญญูต่อบิดามารดาครับ
  • ขอบพระคุณสำหรับคำชมเชยและกำัลังใจที่มอบให้แก่กันครับ

...อ่านบทกวีจบ...ก่อเกิดความรู้สึกดีๆในใจว่า...ยินดีนัก...ที่ได้พบและรู้จักคุณ  ณ  ที่แห่งนี้

...ขอให้ความดีอันยิ่งใหญ่นี้...ส่งให้คุณณัฐวรรธน์...ประสพความสำเร็จในชีวิต..ดั่งตั้งใจนะคะ

 

ขอบพระคุณครับ ท่านPกิ่งไผ่ใบหลิว

  • ขอบพระคุณท่านอาจารย์ที่แวะมาเยี่ยมเยือนบ้านหลังน้อยๆ ของณัฐวรรธน์เสมอมาครับ
  • ขอบพระคุณในคำอวยพรครับ เรื่องราวของชีวิตจริง บางทีคิดไปก็เศร้า แต่ความเศร้าทำให้เราต้องก้าวเดินต่อไปครับ ถึงบางช่วงบางตอนล้มลง แต่ก็ได้กำลังจากพี่ๆ ใน G2K แห่งนี้ช่วยเหลือกัน แบ่งปันและบอกกล่าวกันเฉกเช่นกัลยาณมิตรที่ดีต่อกันครับ
  • ขอบพระคุณท่านอาจารย์อีกครั้งครับ

พ่ายแพ้ อ่อนแอหรือไม่ ใครชี้วัดคะ ... กว่าจะมีวันนี้ได้ เราต่างล้วนฝ่าฝัน ;)

เชื่อมั่น มั่นใจ สำหรับผู้ที่มีความกตัญญูแล้ว ย่อมไม่มีวันจะเจอทางตันค่ะ ...

ปล. ปูบ่ใช่อาจารย์ค่ะ เขินๆ เวลาถูกเรียก อิ อิ ... เราเป็นอย่างที่เราคิด สู้ๆ ค่ะ

 

สวัสดีค่ะ

มาให้กำลังใจ...คนกตัญญูให้ สู้ สู้ นะคะ

ขอบคุณค่ะ

ขอบพระคุณ ท่านอาจารย์P poo ที่แวะมาเยี่ยมเยือนและให้กำลังใจครับ

  • ทุกครั้งที่ผมได้มีโอกาสทดแทนพระคุณท่าน รู้สึกซาบซึ้งใจกับคำให้พรของท่านมาก ถึงแม้ว่าท่านจะไม่มีสิ่งใดจะให้ แต่พระคุณของท่านที่ให้กับผมก็ล้นเหลือที่จะทดแทนได้ครับ...
  • ขอบพระคุณในคำอวยพรครับ เรื่องราวของชีวิตจริง บางทีคิดไปก็เศร้า แต่ความเศร้าทำให้เราต้องก้าวเดินต่อไปครับ ถึงบางช่วงบางตอนล้มลง แต่ก็ได้กำลังจากพี่ๆ เพื่อนนักเรียนรู้ใน G2K แห่งนี้ช่วยเหลือกัน แบ่งปันและบอกกล่าวกันเฉกเช่นกัลยาณมิตรที่ดีต่อกันครับ
  • ขอบพระคุณท่านอาจารย์อีกครั้งครับ

ขอบพระคุณครับ คุณP Natcha Chalermklang

  • กราบขอบพระคุณในกำลังใจของนักเรียนรู้ที่แวะมามอบให้แก่บ้านหลังน้อยของณัฐวรรธน์นะครับ
  • ขอบพระคุณในคำอวยพรครับ เรื่องราวของชีวิตจริง บางทีคิดไปก็เศร้า แต่ความเศร้าทำให้เราต้องก้าวเดินต่อไปครับ ถึงบางช่วงบางตอนล้มลง แต่ก็ได้กำลังจากพี่ๆ ใน G2K แห่งนี้ช่วยเหลือกัน แบ่งปันและบอกกล่าวกันเฉกเช่นกัลยาณมิตรที่ดีต่อกันครับ
  • ขอบพระคุณท่านอาจารย์อีกครั้งครับ

ขอบพระคุณครับ พี่กุ้ง

  • ระลึกถึงเช่นกันนะครับ

ชื่นชมกตัญญูของผู้แพ้

เข้มแข็งแท้ ชนะใจในสิ่งฝัน

ได้ตอบโจทย์แก้ปัญหาการแข่งขัน

เป็นผู้แพ้ที่ชนะใจที่ใหญ่ยิ่ง........ชื่นชมครับท่าน

ขอบพระคุณครับ ท่านอาจารย์P วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

  • ขอบพระคุณที่ท่านอาจารย์แวะมาเยี่ยมเยือนบ้านหลังน้อยของณัฐวรรธน์นะครับ ด้วยความระลึกถึงครับ
  • ขอบพระคุณในคำชมเชยครับ เรื่องราวของชีวิตจริง บางทีคิดไปก็เศร้า แต่ความเศร้าทำให้เราต้องก้าวเดินต่อไปครับ ถึงบางช่วงบางตอนล้มลง แต่ก็ได้กำลังจากพี่ๆ นักเรียนรู้ทุกท่านใน G2K แห่งนี้ช่วยเหลือกัน แบ่งปันและบอกกล่าวกันเฉกเช่นกัลยาณมิตรที่ดีต่อกันครับ
  • ขอบพระคุณท่านอาจารย์อีกครั้งครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท