เรื่องนี้เป็นของพี่นุ่น...อยู่มุกดาหารหลายวันคงคิดถึงบ้าน.......เริ่มเรื่องเจ้าก้อนสาลี่สุพรรณ...ขึ้นเครื่องบินแล้วไปตกแหมะอยู่ที่มุกดาหาร....เจ้าปลาร้ามาพบเข้าให้ความช่วยเหลือ...และชวนไปพักที่บ้าน....ปลาร้ามุกดาต้อนรับขับสู้สาลี่สุพรรรณ ด้วยวัฒนธรรมไทยแท้...ใครมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับ......อยู่นานหลายวันปลาร้าสังเกตเห็นสาลี่คิดถึงบ้าน....แต่ปลาร้าก็มีบั้งไฟเพียงบั้งเดียว....ถ้าให้สาลี่ขี่กลับบ้าน....แล้วปลาร้าก็จะไม่มีใช้........ปลาร้าคิดอัดอั้นอยู่นาน....ในที่สุดก็ตัดสินใจยกบั้งไฟให้สาลี่ขี่กลับสุพรรณ......เห็นไหมมิตรภาพระหว่างสาลี่สุพรรณ กับปลาร้ามุกดา....เรื่องนี้สื่อให้เห็นถึงขั้นตอนของการเสียสละ.......>>> ตัดใจยาก <<<

ปลาร้ามุกดาไปพบสาลี่...นอนแอ้งแม้ง.....

ปลาร้าชวนสาลี่ไปพักที่บ้าน...และพาชมท้องถิ่น กินบรรยากาศริมโขง...ทุกเช้ากิจกรรมปลาร้าการ์ตูนเริงร่า....ชมโขงยามเข้า  ...ก่อนข้าวเย็นเล่นกีฬา....

อาหารเย็นที่สาลี่ติดใจ....ญาติ ๆ ปลาร้าทำให้กิน

 แล้วสาลี่ก็ต้องอำลาปลาร้ากลับสุพรรณ.......สาลี่ไม่ลืมมิตรภาพที่ปลาร้ามุกดามอบให้

ต้องปิดไหปลาร้าแล้วนะคะ...เปิดนานแมลงวันตอม...เดี๋ยวหนอนขึ้น...ปลาร้าจะไม่มีคุณภาพ