สงสัยแก่แล้วมั้ง  อ่านแล้วสะดุด  ได้คิดว่า  เกี่ยวข้องกับเรานี่ 

แหม...เขียนอะไร  ให้ผู้เกี่ยวข้องได้อ่านแล้ว...น้อยใจจัง

*****

รู้ตัว และทำใจได้มาตั้งนานแล้ว ว่า..มีความคิดเห็น  ไม่ค่อยเหมือนใคร  โดยเฉพาะ  ไม่ลงรอยกับใคร  เลยเหมือน..... 

1.ออกจะน้อยใจ  แต่ไม่น้อยหน้าล่ะ  เพราะ  ใครๆก็เก่งทั้งนั้น 

2.ออกจะแก่เกินไป  ไม่ค่อยรู้เรื่องวิชาการอะไรนัก  เลยหมดความสำคัญ....

แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น  ด้วยไปอ่านพบอีก....เศร้า

*****

ที่ว่าเกี่ยว  ก็ไม่เชิง  จะไม่เกี่ยวก็ไม่ใช่...


แต่จำได้ว่า..งาน KM ที่เชียงใหม่ ที่ราชภัฎเชียงใหม่เป็นเจ้าภาพ....

ครูอ้อย แซ่เฮ กับคุณสะมะนึก....ออกเงินค่าใช้จ่ายเอง  ทุกเรื่อง1.ค่าเดินทางไป-กลับ 2.ที่พัก เต็มราคา 3.ค่าลงทะบียนทั้ง 2 คน

เป็นเกียรติที่ได้รับหนังสือเชิญไปร่วมงาน...จริงๆนะ ลืมไปแล้วเรื่องนี้...ลืมจริงๆ

แต่ไม่เคยลืม  ที่น้องอึ่งอ๊อบ  ให้คนไปรับที่สถานีรถไฟ

*****

แต่..อ่านพบมาว่า.....ท่านเจ้าภาพ  มีความเมตตา  ต้อนรับเป็นอย่างดี  และก็จริงๆด้วย

มีการมอบรางวัล ให้คุณสะมะนึก...สุดคะนึงในเดือนนั้น 

และได้รับของฝากกลับบ้านมามากมาย...

พร้อมด้วยความประทับใจ..ที่เวลากลับ  ครูอ้อย แซ่เฮ กับคุณสะมะนึก.....วิ่งขึ้นอาศัยรถใครก็ไม่รู้จักกลับมาที่สถานีรถไฟ.....

หากเป็นในเมือง  ก็คงไม่ยุ่งยาก...นี่ไปอบรมกันที่ที่ห่างไกล...

เรื่องนี้มันจบมานานแล้ว.....แต่มาอ่านพบอีก..แบบชมเยินยอคนหนึ่ง.....แต่มาหยิกอีกคนหนึ่ง..จนถลอก..... แงแง


ไม่แก่บ้าง ให้รู้ไป...เอิ๊กเอิ๊ก

*****

ส่วนงาน ฟอรั่ม ครั้งที่ 2 นี้  ที่สงขลา...เพิ่งจะมีเวลาอ่าน วันนี้เอง..ว่ามีใครไปบ้าง....

ครูอ้อย แซ่เฮ  กับ คุณสะมะนึก....ร่วมใจกันตอบดังๆว่า..... ไม่ไป...

ขอบคุณในไมตรีจิตของ ทีมงานทุกท่านที่ผ่านมา.....โดยเฉพาะ 

อาจารย์น้องสาวและน้องชาย....ที่ครูอ้อยไม่เคยลืมเลือน..


คุณหมอแป๊ะน้องชายครูอ้อย  คุณโอ๋อโณ...มิตรรัก