เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว  เพื่อนครูกลุ่มสาระฯเดียวกันแต่อยู่ต่างโรงเรียน  ได้โทรศัพท์มาหา 2 คน  ในเวลาไร่เรี่ยกัน  คนหนึ่งร้องห่มร้องไห้ไปด้วย  อีกคนหนึ่งสารภาพผิด......

สาเหตุที่เธอทั้ง 2 โทรศัพท์มาหาครูอ้อย ก็เพราะ  ได้รู้ผลแล้วว่า.....การประเมินผลงานด้านที่  3 นั้น  ทั้ง 2 คนไม่ผ่านเกณฑ์กรรมการทั้ง 3 ท่านเลย.....

*****

ครูอ้อยตามไปดูรายชื่อครูผู้ขอประเมินครูชำนาญการพิเศษแล้วที่ไม่ผ่านเกณฑ์  ก็พบชื่อของเพื่อนทั้ง 2 ท่านจริงๆ.....

ในขณะที่ฟังเพื่อนพูดโทรศัพท์นั้น  ครูอ้อยก็ยังไม่เข้าใจเจตนาของเพื่อนมา  โทรศัพท์มาหาครูอ้อยทำไม  

*****

เมื่อฟังเพื่อนไปนานๆ  ก็ปลอบใจเพื่อนว่า.....ไม่เป็นไร  เริ่มต้นใหม่  ตำแหน่งนี้  เขามีให้พวกเราทุกคน  งานของเราอาจจะยังไม่ถูกต้องเล็กน้อย  นำผลงานกลับมาดู  วิเคราะห์ว่า  ......ขาด ตก บกพร่องอะไร   ปีหน้าขอประเมินใหม่  ก็ยังทัน.....

*****

อีกคนหนึ่งสารภาพผิดว่า.....ได้คิดอกุศลกับครูอ้อย 

ครูอ้อยตกใจมาก  เลยถามไปอย่างตกใจว่า......อกุศลอะไรหรือ 

เธอรีบอธิบายว่า.....เธอคิดว่า  การที่ไม่ได้เอาผลงานมาให้ครูอ้อยอ่านนั้น   เพราะคิดว่า  ครูอ้อย เกิดรุ่นเดียวกัน  จะเก่งอะไรมากมาย  จะมาพิจารณาผลงานของเพื่อนได้อย่างไร  เมื่อผลงานไม่ผ่านอย่างนี้  จึงเกิดการตำหนิตนเองว่า.....ไม่น่าคิดอกุศลกับครูอ้อยแบบนี้เลย

ครูอ้อยนิ่งอึ้งสักพักจึงตอบว่า.....เป็นครูอ้อยก็คิดเหมือนกันล่ะ  คนรุ่นเดียวกัน  มีความชำนาญในการสอนมาเวลาที่เท่าๆกัน  ก็น่าจะให้เธอคิดอย่างนี้น่ะ  ครูอ้อยไม่ถือโทษโกรธอะไรเธอเลย.....จริงๆสิ

บันทึกอ้างอิง

*****

เพื่อนช่วยเพื่อน...เบิกบานใจ

*****

เพื่อนช่วยเพื่อน...เบิกบานใจ(2)

*****

เพื่อนช่วยเพื่อน...เบิกบานใจ(3)

*****

เพื่อนช่วยเพื่อน...เบิกบานใจ(4) *****