เมื่อวานหลังจากเลิกงานแล้วกลับถึงบ้านผู้เขียนก็หยิบงานส่วนตัวขึ้นมาทำ มันเป็นงานเล็กๆ น้อยๆ คือการทำพู่ห้อยสำหรับหมวกตุ๊กตารับปริญญาของแต่ละสถาบัน ครั้งแรกตั้งใจว่าแค่จะช่วยพี่ที่ ออฟฟิสเท่านั้นค่ะ ก็ผู้เขียนน่ะชอบทำงานที่เป็นศิลปะทุกประเภท แต่ตอนนี้กลายเป็น job ไปแล้วล่ะซิ กำลังทำงานอยู่เพลินๆ มือเจ้ากรรมไปปัดเอาม้วนเชือกหล่นลงมาจากโต๊ะ กลิ้งหลุนๆๆๆ ยุ่งเหยิงไปหมดค่ะ พอเห็นแล้วรู้สึกอ่อนใจขึ้นมาทันที มันยุ่งเหยิงซะจนผู้เขียนไม่อยากหยิบขึ้นมาแก้เลย นั่งมองอยู่นาน ทำให้นึกย้อนไปถึงวันวาน วันที่ยังเป็นเด็กเล็กนัก
วันวานที่เคยเจอกับเหตุการณ์แบบเดียวกัน ณ เวลานั้นผู้เขียนแก้เชือกโดยการดึงเชือกไปมา ขวาที ซ้ายที วนกลับทางโน้น ทางนี้ยังไงก็ไม่สำเร็จ รู้สึกถึงอารมณ์ขณะนั้นครุกรุ่นค่ะ ฮึดฮัด ลมโมโหกำลังขึ้นค่ะ ทำไงก็แก้ไม่ได้ซะที ด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านขณะนั้นเลยกระชากเชือกหลายครั้งติดกัน ผลก็ยังคงเหมือนเดิมแถมยังยุ่งกว่าเก่าซะอีก ได้รับของแถมด้วยค่ะ บาดแผลพร้อมความเจ็บปวด ยังค่ะ.. ยังไม่หายโมโห คว้ากรรไกรตัดค่ะ ไม่เหลือเลยค่ะเชือกเส้นยาว กลายเป็นเศษไปซะแล้ว การแก้เชือกครั้งนั้นไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย มีแต่ทำให้ผู้เขียนเจ็บปวดทั้งกายคือบาดแผลที่เกิดจากการกระชากเชือก แล้วก็เจ็บใจที่ไม่สามารถแก้เชือกได้ นั่งร้องไห้ค่ะ.....
แต่ ณ วันนี้...เวลานี้.....เหตุการณ์เดิมย้อนกลับมาหาอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้ประสบการณ์ที่เคยได้รับในครั้งนั้นบวกกับประสบการณ์การใช้ชีวิตที่ผ่านมาทำให้ผู้เขียนมีสติ ได้ยั้งคิด " ฉันจะไม่หนีปัญหาอีกแล้ว ฉันต้องอดทน ต้องมีสติ " กลุ่มเชือกที่ยุ่งเหยิงก็เปรียบเสมือนกับปัญหาที่มีอยู่ หากฉันอดทนค่อยๆ แก้ไปทีละน้อย ใช้สติอย่างรอบคอบ มันก็ไม่มีอะไรยากเกินไป ..ใช่มั๊ย!
ปัญหาทุกปัญหามีทางออกของมัน หากเราใช้สติค่อยๆ คิด อย่าใช้อารมณ์ชั่ววูบมาตัดสิน ปัญหาก็จะค่อยๆ คลี่คลายไปได้ในที่สุด ถึงแม้จะใช้เวลานานไปสักนิด
ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ผู้เขียนเรียนรู้ว่า คนเรามีชีวิตที่ผิดพลาดได้ ล้มลุกคลุกคลานได้ ซึ่งไม่ใช่เป็นสิ่งที่เลวร้ายเลย แต่ขออย่าได้ยอมแพ้ ท้อแท้ หรือสิ้นหวัง เมื่อคุณล้ม!..คุณก็ลุกขึ้นได้ด้วยสองมือสองเท้าของคุณเอง คุณอย่านั่งจมอยู่กับปัญหานั้นๆ เลย มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยจริงๆ
...........เชือกที่ผู้เขียนทำมันกลิ้งหลุนๆๆๆๆ ไปเมื่อวาน มันก็ยังคงยุ่งเหยิงอยู่ค่ะ แต่ว่าลดจำนวนลงไปมากแล้วค่ะ วันนี้จะกลับไปจัดการต่อค่ะ................