ออกเดินทางตั้งแต่4.00 น วันที่ 29-11-2551 เพื่อพาคุณซิน คุณซอ ไปสอบที่จังกวัดนครศรีธรรมราช คุณซิน ไปสอบสัตวแพทย์ ของมหิดล ที่โรงเรียนเบญจมราชูทิศ คุณซอสอบทักษะภาษาอังกฤษที่โรงเรียนศรีธรรมราชศึกษา ถึงจุดหมายเวลา 7.00น หลังจากส่งพี่ซินแล้วก็ไปส่งน้องซอ น้องซอสอบครึ่งวัน หลังสอบเสร็จเราก็ไปทานขนมจีนเมืองคอนกัน ของเขาอร่อยมาก ใครไปนครฯอย่าลืมไปชิมนะคะ มีมังคุดคัดขายด้วยนะ
หลังจากอิ่มอร่อยแล้วช่วงรอพี่ซินเราก็ไปเที่ยววัดพระธาตุมหาวรวิหาร เมื่อผ่านประตูวัดเข้าไปก็พบฝูงนกพิราบมามาย คุณซอซื้ออาหารไปให้ฝูงนกพิราบ สนุกสนานมาก นกพิราบคุ้นเคยกับคนมาก มาเกาะกินอาหารตามมือ
เขาว่านกพิราบเป็นสัญลักษณ์แห่งเสรีภาพ ดังบทเพลง เพื่อมวลชน - จิ้น กรรมาชน
ถ้าหากฉันเกิดเป็นนกที่โผบิน
ติดปีกบินไปให้ไกลไกลแสนไกล
จะขอเป็นนกพิราบขาว เพื่อชี้นำชาวประชาสู่เสรี
ถ้าหากฉันเกิดเป็นเมฆบนนภา
จะนำพาความร่มเย็นเพื่อท้องนา
หากฉันเกิดเป็นเม็ดทราย จะถมกายเป็นทางเพื่อมวลชน
ชีวายอมพลีให้
มวลชนผู้ทุกข์ทน
ขอพลีตนไม่ว่าจะตายกี่ครั้ง
แม้เกิดเป็นนกพิราบก็มีหลากหลายสี แม้มีเสรีภาพก็ยังอยากอยู่กับสังคม แม้ไม่อยู่ในกรงขังก็ยังรวมกันอยู่ กับคน...ไม่รู้เหมือนกันนะว่านกคิดอย่างไร ถึงไม่บินไปไกลแสนไกล แสดงว่าบรรยากาศที่วัดคงอบอุ่น น่าอยู่กว่าโลกภายนอก ทำให้รู้สึกปลอดภัยเต็มเปี่ยมด้วยไอรักของผู้คน สังเกตว่านกพิราบที่วัดแห่งนี้บินตามคนตลอด
หลังจากนั้นได้เข้าไปเยี่ยมชมภายในวัดพระธาตุมหาวรวิหาร
เป็นวัดที่สวยงามมากเนื่องจากเป็นวัดหลวง เป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองนครศรีธรรมราช อันอาจกล่าวได้ว่าเป็นวัดที่สำคัญที่สุดวัดหนึ่งของภาคใต้ มีโบราณสถานที่สำคัญที่สุดคือ องค์พระบรมธาตุเจดีย์ ปลียอดทองคำ เป็นศูนย์รวมจิตใจพุทธศาสนิกชนชาวใต้ตลอดมา วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหารนี้ เดิมเรียกว่า วัดพระบรมธาตุ ตั้งอยู่ริมถนนราชดำเนิน ตำบลในเมือง วันนี้ฝนตกตลอด ทำให้เยี่ยมชมได้บางส่วน
ออกจากวัดพระธาตุเวลา 16.00 น แวะไปรับคุณซินที่โรงเรียนเบญจมราชูทิศ ออกเดินทางกลับ แวะรับประทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารหลานตาชู ถึงหาดใหญ่โดยสวัสดิภาพเวลา 20.30 น
งานนี้ต้องขอขอบคุณ คุณ GPS ซึ่งเป็น nevigater ตลอดการเดินทาง เป็นเล็กๆที่ทรงประสิทธิภาพมาก มีเสียงบรรยายบอกทิศทาง แถมยังหาเส้นทางที่ดีที่สุดให้ด้วย แนะนำให้นำไปใช้หำต้องขับรถเดินทางไกล และเป็นเสนทางที่ไม่เคยไป เดิมเคยใช้ประโยชน์จากเพื่อนนักวิทยุสมัครเล่น ครั้งนี้ทดลองใช้ GPS ก็รู้สึกประทับใจมาก
อ้อ ที่จะขาดไม่ได้คือต้องขอบคุณคุณพ่อของลูกๆที่บริการขับรถ และหาร้านอาหารอร่อยๆตลอดการเดินทาง เด็กๆประทับใจมากกับการเดินทางครั้งนี้
ไม่ต้องถามหรอกนะคะว่าเด็กๆทำข้อสอบได้มั้ย รู้เพียงว่าได้ทำ... ผลจะเป็นอย่างไรค่อยว่ากัน อย่างน้อยก็ทำให้เราและครอบครัวได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน มีความสุขกับการเดินทาง
เพิ่งได้อ่านบันทึกแสนสุขบันทึกนี้ ขอบคุณพี่หมีนะคะ เป็นประวัติศาสตร์ของครอบครัวที่น้องซินกับน้องซอจะได้เก็บไว้อ่านอีกนานเท่านานทีเดียวค่ะ