สวัสดีครับผมชื่อประชารัฐ  แก้ววงกลาง  ชื่อเล่นฟิล์ม อยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ โรงเรียนวิทยสัมพันธ์  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลก เขต ๓ วันนี้ผมได้สมัครสร้างบล็อกได้สำเร็จก่อนโรงเรียนขึ้น เพราะวันอื่น ๆ ผมให้เพื่อน ๆ สมัครกันก่อน เพราะเครื่องที่ห้องภาษาอังกฤษมีเครื่องเดียวที่พอจะเล่นเน็ตได้ดีกว่าเครื่องที่ห้องคอมครับ 

     ผมมีเรื่องสำคัญในการบันทึกหลายเรื่อง  แต่เรื่องนี้ผ่านมานานมากตั้งแต่ภาคเรียนที่ ๑ ครูประจำชั้นของผมป่วย ทำให้ครูคิมไปเยี่ยมบ้านแทน ที่บ้านของผมมีคนออกมาต้อนรับครูคิมหลายคนมีป้า มียายและเพื่อนบ้าน และญาติ ๆ 

     แม่ของผมบอกกับครูคิมว่า ..ลูกของฉันนอนตื่นสาย..ครูคิมบอกกับแม่ว่าลองให้โอกาสลูกสักครั้ง โดยไม่ต้องปลุก  ให้เขาตื่นเองทุกวันจนเป็นนิสัย..วันนั้นครูคิมถามผมต่อหน้าแม่ว่า ..น้องฟิล์มจะทำได้ไหม รักแม่ไหม  ที่แล้วมาแม่ให้โอกาสน้องฟิล์มควรจะทำอย่างไร..

       แล้วผมก็เข้าไปกราบแม่ ขอโทษแม่ กอดแม่และหอมแก้มแม่ บอกกับแม่ว่า..ต่อไปนี้น้องฟิล์มสัญญาว่าจะไม่นอนตื่นสาย  จะช่วยพ่อแม่ทำงานครับ..ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์รวมทั้งแม่ของผมทุกคนพากันร้องไห้เห็นน้ำตา  ผมเองก็ตกใจและน้ำตาไหลไปด้วย

      ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมไม่เคยตื่นสายอีกเลย ผมได้ยินเสียงพ่อเปิดประตูเหล็กที่ร้านค้าผมก็ลุกขึ้น  ทีแรกผมก็ขี้เกียจบ้าง แต่ต่อมาผมก็ติดเป็นนิสัยเหมือนที่คุณครูคิมบอกกับแม่  พ่อและแม่ดีใจมากครับ  พูดถึงความดีของครูคิมทุกวัน และไม่ดุว่า ไม่ลงโทษหรือตีผมตามที่ครูคิมบอก แม่ได้ฝากของที่ครูคิมชอบทานมาให้ครูคิม  และครูคิมก็ฝากผลไม้ไปให้แม่ด้วย..ผมยังมีเรื่องต่อไปเกี่ยวกับวัยทารกของผมครับ  ผมทำตามที่ครูคิมแนะนำให้เขียน  ผมจะนำมาเสนอตอนต่อไปนะครับ  สวัสดีครับ